Σε ξένο αχυρώνα

Τι σημαίνει για την Ελλάδα το γεγονός ότι τσακώνονται προεκλογικά στη Γερμανία για το χρέος μας; Πολλά - κατ' αρχάς, ότι οι γερμανοί πολιτικοί δεν είναι και πολύ διαφορετικοί από τους δικούς μας: η μπάλα στην εξέδρα και ψάχνε γύρευε αν ήμασταν εμείς ή μόνον εκείνοι άξιοι για το ευρώ...

Τι τη νοιάζει την Καγκελάριο εν έτει 2013 αν η Ελλάδα έπρεπε να μπει στο «κλαμπ» το 2001; Μωρέ, ουδόλως τη νοιάζει - άλλωστε εκείνη την εποχή, ακόμα και η Γερμανία με πολιτική απόφαση έγινε δεκτή. Για να μην πούμε για τους υπολοίπους...

Αλλο ήταν το θέμα της: κάτι έπρεπε να πει για να βγει από αριστερά στον τότε καγκελάριο, τον σοσιαλδημοκράτη κ. Σρέντερ, ο οποίος μετέχει κανονικά στην προεκλογική εκστρατεία και την κατακεραυνώνει όπου και όπως μπορεί...

Εν ολίγοις, οι άνθρωποι τσακώνονται σε ξένον αχυρώνα: επειδή στα υπόλοιπα - στα δικά τους - οι πολιτικές διαφορές είναι ελάχιστες, έχουν βρει το «ελληνικό ζήτημα» για να κυνηγήσουν την ψήφο του γερμανικού λαού. Στη λογική - εννοείται - του «ψηφίστε εμάς, για να πληρώσετε λιγότερα στους Ελληνες»...

Ακούρευτοι

Είναι τραγελαφικό, αλλά απολύτως ακριβές: για τις προεκλογικές τους σκοπιμότητες, τα δύο μεγάλα γερμανικά κόμματα αδιαφορούν για τη ζημιά που προκαλούν στην εικόνα της Ελλάδας.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που προκύπτει από αυτόν τον σικέ καβγά: και οι μεν και οι δε αρνούνται νέο κούρεμα, πράγμα που σημαίνει ότι κάτι άλλο θα δρομολογήσουν στη θέση του. Πράγμα το οποίο σημαίνει με τη σειρά του ότι εμείς πρέπει να πάψουμε να ασχολούμαστε με το χρέος - και να δούμε τι θα κάνουμε για την ανάπτυξη...

Δει δη χρημάτων: όσο ανακυκλώνουμε τη συζήτηση για τα χρωστούμενα δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε πόρους για να γίνει επιτέλους κάτι στην Ελλάδα. Κι όσο δεν γίνεται το παραμικρό στην Ελλάδα, τόσο οι άλλοι θα εξακολουθούν να τσακώνονται για το δικό μας χρέος...

Στ Τζανάκης-ΤΑ ΝΕΑ