Ο Οβελίξ στη Λίμνη των Κύκνων

Εκ προοιμίου, το θέαμα του Οβελίξ που προσπαθεί να χορέψει τη «Λίμνη των Κύκνων», αν δεν ενεργοποιήσει αισθήματα συμπόνοιας, μπορεί και να είναι διασκεδαστικό. Τα pas des deux και οι πιρουέτες του τεράστιου ανθρώπινου όγκου καταπατούν κάθε έννοια αισθητικής και παρωδούν την πλαστικότητα του σώματος που είναι απαραίτητη για να αποδώσει τη μουσική του Τσαϊκόφσκι. Κάτι είναι κι αυτό θα μου πείτε. Εξάλλου, ο σύγχρονος χορός, ως πολιτικώς ορθότερος του κλασικού μπαλέτου, δεν διστάζει να ανεβάσει επί σκηνής υπέρβαρα σώματα που μένουν ακίνητα, κουνάνε δεξιά κι αριστερά το κεφάλι τους στον ρυθμό ασύντακτων ηλεκτρονικών ήχων και κατ’ αυτόν τον τρόπο εκστασιάζουν το μυημένο τους κοινό. Ομως εδώ μιλάμε για μπαλέτο. Και αν ο Οβελίξ δεν θέλει να προκαλέσει τον οίκτο του φιλοθεάμονος κοινού, ή τους γέλωτες, δεν έχει παρά να μετατρέψει την αδυναμία του σε όπλο. Κοινώς να τα κάνει λίμπα. Να σπρώχνει, να χτυπάει δεξιά κι αριστερά, να ποδοπατάει όποιον βρει μπροστά του εκστασιασμένος από τον ρυθμό, και αν παραστεί ανάγκη να σπάσει και κάνα πολυέλαιο μ’ έναν πήδο αντάξιο του μεγέθους του. Κοινώς να προκαλέσει πανικό.
Ο κ. Πάγκαλος είχε στη διάθεσή του πολλούς τρόπους για να σχολιάσει το ζήτημα των παρακολουθήσεων από την
αμερικανική NSA. Θα μπορούσε, σηκώνοντας τους ώμους του, να αναρωτηθεί για παράδειγμα από πού και ως πού εκπλήσσονται όσοι εκπλήσσονται και σκανδαλίζονται με τις αποκαλύψεις. Μήπως οι Γάλλοι, όταν έκαναν την επέμβαση στο Μάλι, δεν χρησιμοποίησαν πληροφορίες που τους έδωσε η σύμμαχός τους, τις οποίες βέβαια δεν είχε συλλέξει με κατ’ οίκον συνεντεύξεις κατόπιν εντολής της εισαγγελικής αρχής. Θα μπορούσε να πει πως και ο ίδιος, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, αλλά και πρόσφατα, ως αντιπρόεδρος, ήξερε πως οι παρακολουθήσεις είναι κοινό μυστικό, ως επίσης και η ανταλλαγή πληροφοριών. Αλλο βέβαια αυτό και άλλο να παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των συμμάχων ηγετών ή οι καθημερινές συνομιλίες πολιτών ανά την Ευρώπη. Θα ήταν όμως σαν να προσπαθούσε να χορέψει τη «Λίμνη των Κύκνων», κάτι που δεν του το επιτρέπει η σωματική του διάπλαση. Και θα απογοήτευε τους θαυμαστές του οι οποίοι, όποτε τον βλέπουν επί σκηνής, περιμένουν να ακούσουν τα γκλινγκ γκλινγκ του σπασμένου πολυέλαιου.
Είπε λοιπόν πως απολάμβανε μαζί με το πρωινό του κουλούρι στο υπουργείο Εξωτερικών τις καταγραφές συνομιλιών των Αμερικανών πρέσβεων στην Αθήνα και την Αγκυρα. Προσθέτοντας, εννοείται, και το αλατοπίπερο, τον τρόπο με τον οποίο τον αποκαλούσαν κτλ. κτλ. Δεν μας είπε βέβαια αν οι Αμερικανοί, γνωρίζοντας ότι τους παρακολουθεί η ΕΥΠ, έκαναν την πλάκα τους με διάφορες χοντράδες. Τρικυμία σηκώθηκε στη λίμνη με τους κύκνους. Μα είναι δυνατόν να λέγονται και να συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Α, ώστε και στην Ελλάδα γίνονται ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις, θέλω να πω χωρίς καμπαρντίνα, ρεπούμπλικα, μαύρα γυαλιά και μισοσβησμένο τσιγάρο στα χείλη. Αρα η ΕΥΠ παρακολουθεί και την Αριστερά, συνεπέραναν οι ενδιαφερόμενοι, γιατί η Αριστερά πάντα είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντος της διεθνούς κατασκοπείας. Φαντάζομαι ότι στην περίπτωση του ΚΚΕ πρόκειται για οικονομική κατασκοπεία. Τους παρακολουθούν για να μάθουν πώς έχουν πετύχει τέτοια καλή διαχείριση στον «Ριζοσπάστη». Βγήκε κι εκείνος ο άνθρωπος, που είναι και δικηγόρος και πολιτευτής, και κατέθεσε μήνυση κατά του Πάγκαλου προσδοκώντας να του δοθεί, επιτέλους, η ευκαιρία για την αγόρευση–καταπέλτη για την οποία η μητέρα του τον προόριζε από μικρό. Και ακούστηκαν τα υπέροχα συνήθη, ότι ο Πάγκαλος το έκανε για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη – λες και χρειάζεται τον Πάγκαλο.
Μα ο άνθρωπος να χορέψει ήθελε. Και έκανε τις πιρουέτες του με τον τρόπο του Οβελίξ.
  Του Τάκη Θεοδωρόπουλου-Καθημερινή