There's no free lunch

Μ​​α τι ωραία που το είπε ο νέος υπουργός Οικονομικών, μετά το Ecofin! «Ολοι καταλαβαίνουν», δήλωσε, «ότι δεν υπάρχει πια δωρεάν γεύμα»· και ημάς τους Θατσεριστάς πολύ μας συνεκίνησε (εξ ου η περιστασιακή υποτροπή στην καθαρεύουσα...), διότι ενεθυμήθημεν το υπέροχο εκείνο «there’s no free lunch» της αειμνήστου βαρόνης, από τον θάνατο της οποίας συνεπληρώθη ένας χρόνος στις 8 Απριλίου. Η υπουργική δήλωσις εξελήφθη ως, οιονεί, αυτοσχέδιο μνημόσυνο...
Επαναλαμβάνω ότι μου άρεσε πολύ που το άκουσα από τα χείλη του Γκίκα Χαρδούβελη, διότι το γεγονός επιβεβαιώνει ότι
ο άνθρωπος έχει πλήρη επίγνωση του ρόλου που ανέλαβε. Επίσης, θα ήθελα πάρα πολύ και να το πιστέψω, αλλά δεν μπορώ. Αν είχαμε καταλάβει ότι τελείωσε το «free lunch», δεν θα δίναμε 27% στον ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ). Απέχουμε ακόμη έτη φωτός από την ωριμότητα που θα μας επέτρεπε να δεχθούμε την πραγματικότητα ως έχει. Αναφέρω σχετικώς ένα μικρό παράδειγμα από τη διεθνή επικαιρότητα. Την περασμένη Τετάρτη, οι περισσότερες αγγλικές εφημερίδες είχαν στην πρώτη σελίδα τους την είδηση ότι το σωματείο των νοσοκόμων στη Βρετανία πρότεινε τη θέσπιση της καταβολής 10 λιρών για κάθε επίσκεψη ασθενούς στον προσωπικό γιατρό του. Το μέτρο αντίκειται στην ιδρυτική αρχή του βρετανικού ΕΣΥ (ΝΗS), υπαγορεύεται όμως από την πραγματικότητα, καθώς στο τέλος της δεκαετίας που διανύουμε η μαύρη τρύπα του ΝΗS θα έχει φθάσει τα 30 δισ. λίρες. Αν όμως εφαρμοσθεί το μέτρο, θα αποφέρει έσοδα 1,2 δισ. τον χρόνο. Οι συνδικαλιστές που το προτείνουν αντιλαμβάνονται μερικά βασικά στοιχεία της πραγματικότητας: ότι, εφόσον οι δαπάνες του συστήματος ολοένα διευρύνονται, δεν γίνεται να πληρώνει κάποιος τρίτος γι’ αυτό. Αναρωτιέμαι πόσοι το καταλαβαίνουν αυτό στη χώρα μας. Ούτε καν όσοι ψήφισαν Ν.Δ. στις ευρωπαϊκές εκλογές, πολύ φοβάμαι...
Στ Κασιμάτης-Καθημερινή