Σήκωσε το χέρι με το γάντι της κουζίνας ψηλά. Σε γροθιά.
Επαναστατημένο - που φοριέται και πολύ τελευταία, ανέξοδα. Σήκωσε το
γάντι, που το έκανε έμβλημά της σε αφίσες και ταπετσάρισε τους τοίχους
και τις κολόνες της πόλης, παρέα με ένα επαναστατημένο μικρόφωνο.
Σήκωσε το χέρι με το γάντι της κουζίνας ψηλά. Δεν την ένοιαζε αν θα
ψιχαλίσει αντιρρήσεις. Είχε άλλωστε κοτζάμ κομματική ομπρέλα να την
προστατεύει. Το ήξερε και την αποζητούσε. Υπέρ των αδυνάτων και των
αδικημένων, βεβαίως. Πάντα. Υπέρ των 595 απολυμένων καθαριστριών που, αν
και δικαιώθηκαν δικαστικά, μένουν ακόμη στον δρόμο.
Σήκωσε το χέρι... Πάνε σχεδόν πενήντα χρόνια πια στο τραγούδι,
είπε. Δεν θα πούμε όμως επαναστατικά τραγούδια. Θα πούμε τραγούδια της
χαράς, της ζωής.
Και άρχισε από το επαναστατημένο μικρόφωνο, με το γάντι της
κουζίνας, να λέει τραγούδια από τη «νέα της δουλειά». Οπως κάθε
καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του και κυρίως τα τρικ της προώθησης
του νέου του δίσκου.
Αφησε πίσω της ό,τι λαϊκό είχε τραγουδήσει το στόμα κάθε Ελληνα.
Αλλωστε είχε περάσει πια σε κανέλες, νεράντζια και άλλα γλυκά κουταλιού.
Σε τραγούδι.
Δεν βρήκε γάντι να φορέσει και ομπρέλα να την καλύπτει όταν
δολοφονούνταν από τον ζοφερό εθνικισμό ο συντεχνίτης της από το Πέραμα
Παύλος Φύσσας, για τη στάση ζωής και τέχνης του. Είχε λάτρα τότε...
Π. Αγιαννίδης-ΤΑ ΝΕΑ
Το άρθρο είναι επιεικώς αισχρό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνθρωποι που τους εξέθρεψε το σύστημα όλα αυτά τα χρόνια ώστε να γίνουν σταρ (...) (βλέπε Νταλάρας, Αλεξίου και κάμποσοι ακόμα) θεωρούν αυτονόητο να δηλώνουν αριστεροί και επαναστάτες και τα σχετικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γνωστοί αριστεροί με τις δεξιές τσέπες.
Αν προσέξετε η πορεία τους είναι η ίδια με αυτήν της χώρας.
Στα πάνω τους τον καιρό της ευμάρειας (με δανεικά), στα κάτω, τώρα που ξεκαθαρίζει η ήρα απο το σιτάρι.
Ο κύκλος τους έκλεισε. Πάπαλα !
Και όπως λέει η παροιμία..." τα στερνά τιμούν τα πρώτα"
Adios κ. Αλεξίου !
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχιμανδρίτης Βαρβέλης: «Oι αστυνομικοί που χτύπησαν τις καθαρίστριες είναι ανθρωπάρια, μπράβοι και δολοφόνοι»
Ολόκληρη η επιστολή στην εφημεριδα των Συντακτων έχει ως εξής:
«Η μάνα μου καθαρίστρια, εγώ παιδί κι ανίψι καθαριστριών. Έλαμπαν τα σπίτια που δούλευε 6 μέρες την εβδομάδα και την έβδομη, την Κυριακή, (στην «αργία» της), να καθαρίσει και το δικό μας το σπίτι κι εμάς, να μαγειρέψει ένα πιάτο ζεστό φαγητά, να πλύνει, ν' απλώσει, να σιδερώσει, να μας αγκαλιάσει και να ξεκουραστεί.
Αυτή η μάνα μου!
Αυτές οι Περιστεριώτισσες οι μανάδες των φίλων μας, που ξεκινούσαν χαράματα νηστικιές, αφήνοντας τα παιδιά στους δρόμους, για να φτάσουν στην Εκάλη, στη Φιλοθέη, στο Ψυχικό, με κρύο, με βροχή, με χιόνι, με ζέστη και να γίνουν «παραδουλεύτρες» όπως τις έλεγαν οι «Κυρίες», για να μας μεγαλώσουν, με το μεροκάματο τους, να μας μορφώσουν, να γίνουμε άνθρωποι. Και οι περισσότεροι γίναμε!
Κι όταν επέστρεφε η μάνα απ τη δουλειά, έχοντας μέσα στην τσάντα της την βρεγμένη της ρόμπα, που φορούσε όταν σφουγγάριζε με τα γόνατα τα πατώματα, μικρός εγώ, πολύ μικρός, την ρώταγα με αγωνία:
– Μαμά, τι μου έφερες;
– Κούραση, παιδί μου, η απάντηση της. Κούραση!
Μεγαλώσαμε με τα ρούχα που έδιναν οι «Κυρίες» στη μάνα μας για ψυχικό. Δικό μας ρούχο δεν είχαμε. Αποφόρια. Μ΄ αυτά ντυνόμασταν.
Μανάδες ηρωίδες!
Σ΄ αυτές τις μανάδες σήκωσε το χέρι του ο Φασισμός. Αυτές τις μανάδες χτύπησαν οι «μπράβοι» των 500 ευρώ.
Αντί να φιλήσουν το χέρι τους, τις έστειλαν στα νοσοκομεία.
Αυτοί που σκότωσαν τον «αδελφό» μας και το «παιδί» μας, τον Γρηγορόπουλο,
αυτοί που προσφέρουν ασυλία στους Ναζιστές, σάρκα από την σάρκα τους, αυτοί που πουλάνε πρέζα στις πιάτσες για να μην ξυπνήσει ποτέ ο λαός, αυτοί που εκδίδουν πόρνες για να μαζεύουν τα ποσοστά,
αυτοί που φέρονται απάνθρωπα στους μετανάστες,
αυτοί που εκβιάζουν καταστηματάρχες,
αυτοί που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά, οι ταγματαλήτες στην κατοχή, οι ασφαλίτες στη χούντα, για να λάβουν ως ανταπόδοση το «μέρισμά» τους... τόλμησαν και σήκωσαν το βέβηλο χέρι τους, στις μανάδες μας.
Σ΄ όλα αυτά τα ανθρωπάρια, με τους γυμνασμένους μύες και το ελάχιστο μυαλό, που με την στάση και την συμπεριφορά τους έφτυσαν τις ίδιες τις μανάδες τους, γυρίζω την πλάτη.
Σκληραίνω την καρδιά μου.
Δεν τους ευλογώ πια. Δεν μου βγαίνει.
Δεν έχω ευχή γι΄ αυτούς.
Όλοι αυτοί, θα με βρουν μπροστά τους, στον αγώνα.
Φωνάζω δυνατά:
Ξυπνήστε όλοι, ξύπνα επιτέλους λαέ του Θεού πριν να είναι αργά».
Ο Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Βαρβέλης γράφει σήμερα για το ίδιο θέμα .........
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ω του θαυματος!!!! Εγινε ακριβώς αυτο που περιμέναμε, ΤΑ ΝΕΑ του ΔΟΛ επιχειρούν να αποδομήσουν τη συναυλία που έδωσε η Χαρούλα Αλεξίου για τις καθαρίστριες στο Σύνταγμα μεσω του υπαλλήλου- αρθρογράφου τους Π.Αγιαννίδη και μάλιστα εξ΄αριστερών!!!
Αισχρή η επίθεση,αισχρός ο "εργολάβος.." που ανέλαβε να φερει εις πέρας την επιθεση λάσπης, αισχρος ο τίτλος «Της επανάστασης και της λάτρας»,αισχρά τα υπονοούμενα για το χέρι με το γάντι κουζίνας που σήκωσε ψηλά η Χαρούλα «σε γροθιά, επαναστατημένο – που φοριέται και πολυ τελευταία, ανέξοδα».
Εχεις δικιο αγαπητέ μου αρθρογράφε, τιποτα δεν ειναι ανέξοδο σήμερα.Ολα πληρωνονται κ συ το ξερεις καλύτερα, γιατι πουλάς την ψυχή σου για ενα ξεροκόμματο και απο ανθρωπος κατάντησες μαντρόσκυλο του ΔΟΛ και των συμφερόντων του.
Εχω φιλους απολυμένους δημοσιογράφους που πεινάνε αλλα δεν εσκυψαν το κεφάλι τους. Μεινε εκει που διάλεξες, σου αξίζει..............
Πρέπει όμως να παραδεχθείτε ότι χρειάζεται ειδικό ταλέντο να γυρίζεις στο γελοίο εκείνο που πας να υποστηρίξεις. Δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας...η Αλεξίου με την καραμπινάτη υπόθεση φοροδιαφυγής το μπόρεσε
ΑπάντησηΔιαγραφή