Κωμικοτραγικές καταστάσεις

 Δεν θα σκαπουλάρουμε την κρίση αν δεν βάλουν κοινή πλάτη τα δύο μεγάλα κόμματα.
Δύο ανέκδοτα σε μία μέρα είναι πολλά.
Το πρώτο και πιο σπαρταριστό προήλθε από τον Αντώνη Σαμαρά αυτοπροσώπως -με κάτι συμπληρώματα από τον Βαγγέλη Βενιζέλο: «Εμείς ήμασταν έτοιμοι να βγούμε από το Μνημόνιο κλπ». Σαν τις παλιές ελληνικές ταινίες, όσες φορές και αν το ακούσεις δεν σταματάς το γέλιο.
Στο καπάκι έσκασε νέο ανέκδοτο, από κυβέρνηση μεριά: «με τη λίστα Βαρουφάκη ακυρώνεται για το επόμενο τετράμηνο το e-mail Χαρδούβελη». Και ξανά από την αρχή το γέλιο – σε καλό να μας βγει. Από τον καιρό που έφυγαν οι αμερικανικές βάσεις είχαμε να ξεδώσουμε τόσο.
Έτσι θα περνάει η ζωή μας από εδώ και πέρα αδέρφια; Οι άνθρωποι της προηγούμενης κυβέρνησης θα
συνεχίζουν το προεκλογικό δούλεμα «βγαίνουμε από το μνημόνιο - διώχνουμε το ΔΝΤ- επιστρέφουμε στις αγορές»; Και οι σημερινοί θα συνεχίζουν το βιολί –βιολάκι: «εξαφανίζουμε σαν τον μάγο Κόπερφιλντ μνημόνιο και τρόικα - βάζουμε κόκκινες γραμμές – πίσω Σόιμπλε και σε φάγαμε»;
Και οι δυο πλευρές υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Ούτε με την προηγούμενη κυβέρνηση η Ελλάδα ήταν έτοιμη να βγει από το Μνημόνιο και να επιστρέψει στις αγορές, ούτε με τη σημερινή μπορεί να το κάνει. Αυτό που συνέβαινε πριν, συμβαίνει και σήμερα.
Η χώρα ακολουθεί την πορεία της έτσι όπως την ορίζει η οικονομική της κατάσταση: με υπερχρέωση 320 δις ευρώ, απόλυτη εξάρτηση από τους δανειστές, παραγωγική ερημοποίηση, διοικητική υστέρηση - και δυστυχώς χωρίς ενημερωμένη κοινωνία και χωρίς υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις.
Για την κυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου τι να συζητάμε; Την κατάπιε το εγχείρημά της και τα κόλπα τύπου «ραντεβού στο Παρίσι». Το θέμα είναι τι κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα.
Τι κάνει άραγε; Προς το παρόν αλλάζει πουκάμισα. Ξεκίνησε με ειλικρινή διάθεση να διαπραγματευτεί, το γύρισε σε τζάμπα αγριάδα και την πέταξαν στο καναβάτσο, συνήλθε και δέχθηκε να συνεχίσει τη συζήτηση από το σημείο που την παρέλαβε και τώρα με δεξιότητα βουλιμικού καλόγερου καταβροχθίζει, μέσα στη Σαρακοστή, αμάσητο το κρέας που έχει βαπτίσει ψάρι.
Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα για καμία από τις δυο πλευρές. Αν η αξιωματική αντιπολίτευση -και μαζί της το μικρότερο κόμμα της Βουλής -νομίζουν ότι αυτό που συνεχίζεται είναι η δική τους πολιτική, οφείλουν να τη στηρίξουν- τουλάχιστον αυτή τη δύσκολη στιγμή.
Αν η κυβέρνηση συνειδητοποιεί ότι αυτό που κάνει είναι ρεαλιστική στροφή οφείλει να το δηλώνει καθαρά και να μην επιμένει ότι εφαρμόζει αταλάντευτα ό,τι είχε αναγγείλει προεκλογικά και απλώς το κάνει με ρυθμό χρηματοκιβωτίου τράπεζας- δηλαδή με χρονοκαθυστέρηση.
Στην πραγματικότητα κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο -ανάλογα με το ρόλο τους– γιατί έπεσαν έξω στις προβλέψεις τους.
Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος την πάτησαν ρίχνοντας τα αναμμένα κάρβουνα στην αυλή του Τσίπρα, γιατί απλούστατα δεν είναι κορόιδο να τα πιάσει με γυμνά χέρια. Η θεωρία της «αριστερής παρένθεσης» κατά την οποία η σύγκρουση με την Ευρώπη θα τον οδηγούσε σε κατάρρευση θα αποδειχθεί ότι έδινε φρούδες ελπίδες- ήδη ευθυγραμμίζεται με την Ευρώπη και καλώς κάνει.
Όσοι από τον ΣΥΡΙΖΑ είχαν χάψει σαν μύγα το παραμύθι κάποιων επιτηδείων ότι μπορούν να χορέψουν στο ταψί την Ευρωζώνη με την απειλή ότι θα την πάρουν μαζί τους, τώρα ξύνουν αμήχανα το ξυρισμένο κεφάλι του Βαρουφάκη: εκεί που νόμιζαν ότι ήξεραν τις απαντήσεις, τους άλλαξαν τις ερωτήσεις.
Τι μένει; Τον έντιμο συμβιβασμό στο Μπερλεμόντ να ακολουθήσει κάτι ανάλογο κάτω από την Ακρόπολη. Η χώρα βρίσκεται πάντα σε βαθιά κρίση. Δεν θα τη σκαπουλάρει αν δεν βάλουν πλάτη από κοινού τα δυο μεγάλα κόμματα. Οι εκατέρωθεν μαγκιές επί των ερειπίων είναι κωμικοτραγικό φαινόμενο. Αυτά που σήμερα βγάζουν γέλιο στην επόμενη στροφή θα βγάζουν δάκρυ.    
Γ. Λακόπουλος-thetoc.gr