Τα αποτελέσματα του
βρετανικού δημοψηφίσματος έχουν πολύ περισσότερες πλευρές απ' όσες
φαίνονται. Μια απ’ αυτές είναι κατάρριψη της θεωρίας όσων πιστεύουν ότι η
ιστορία των ανθρώπων εξαρτάται από δομές και συστήματα. Εξαρτάται συχνά
από την ανοησία ενός ανθρώπου.
Αποδείχτηκε ότι το τυχαίο και συγκυριακό
είναι διαμορφωτής της ιστορίας έξω και από δομές και βάσεις και
εποικοδομήματα και γραμμικές συναρτήσεις, όπως θέλουν να βλέπουν και να
ερμηνεύουν την ανθρώπινη δραστηριότητα και ιστορία μαρξιστές και
νεοφιλελεύθεροι, που πιστεύουν σε νομοτέλειες και ντετερμινισμούς κάθε
είδους (αν γίνει αυτό θα γίνει εκείνο και θα καταλήξουμε εκεί).
Επειδή το δημοψήφισμα δεν ήταν μια
καθοδηγούμενη από τις όποιες πολιτικές και οικονομικές ή κοινωνικές
συνθήκες της Βρετανίας, αλλά η καθαρή ψηφοθηρική ανοησία ενός ανθρώπου, του Κάμερον, που πριν δυο χρόνια με προεκλογικό σύνθημα το δημοψήφισμα για Brexit είχε δύο στόχους:
1. Να κερδίσει τις εκλογές και να γίνει
πρωθυπουργός, οξύνοντας περιστασιακά τον παλιό αντιευρωπαϊσμό των Άγγλων
(για να διαπιστώσει ως πρωθυπουργός τη διάσταση μεταξύ συνθημάτων και
πραγματικότητας, το ασύμφορο του Brexit) και
2. Να εκβιάσει την ΕΕ, ώστε να κερδίσει μικρότερες συνεισφορές της Βρετανίας στις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Τις οποίες κέρδισε!
Επειδή, όμως, η Βρετανία είναι χώρα
Πολιτών, οι οποίοι σέβονται αυτή τους την ιδιότητα, δεν μπορούσε να
αθετήσει την υπόσχεσή του για δημοψήφισμα, όπως θα έκαναν εύκολα άλλοι
πρωθυπουργοί σε τριτοκοσμικές χώρες της Ευρώπης, με λαούς που έχουν
χαμηλή πολιτική αυτοεκτίμηση.
Έτσι αναγκάστηκε να προκηρύξει το
δημοψήφισμα και να βγει υπερασπιζόμενος την παραμονή της χώρας στην ΕΕ,
σε αντίθεση με όσα άφηνε να εννοηθεί σαν υποψήφιος της Ντάουνινγκ Στρητ.
Ούτε μπορεί να αγνοήσει τη λαϊκή
βούληση, όπως γίνεται σε τριτοκοσμικές χώρες της Ευρώπης, και να
παραμείνει στην ΕΕ μετά το αποτέλεσμα.
Αυτοπαγιδεύτηκε και παγίδεψε και τη χώρα
του. Τα επακόλουθα ακούγονται από παντού μαύρα και άραχλα, αλλά τα
πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ούτε οι επιπτώσεις θα είναι τόσο
τραγικές ούτε τα νέα είναι τόσο μαύρα. Υπάρχουν και καλά νέα. Τα οποία
θα αναλύσουμε με νηφαλιότητα τη Δευτέρα.
Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης-liberal.gr
Κανοντας Ζαππινγ επεσα στο Μεγαλο Καναλι (επαψα να το βλεπω από το 2010 και ποιο πριν) και ακουγα τον Θεωδορακη να μιλα για τον Ανδρεα Παπανδρεου. Εχω λοιπον να τους πω για άλλη μια φορα την εκτιμηση μου. Ετσι αισχρα που φερθηκαν και συνεχιζουν να φεροντε στον Γιωργο Παπανδρεου, τηλεθεατες δεν προκειται να αποκτησουν και θα ΚΛΕΙΣΟΥΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο συμβαίνει οταν σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας ενός λαου, τυγχάνει να κυβερνάται απο επιπόλαιος και ´´μικρους´´ ηγέτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ο ΓΑΠ έκανε απλή αναφορά για δημοψήφισμα, μιας και δεν γνώριζε τα πραγματικά στοιχεία για την οικονομία το Σεπτέμβρη του 2009, έπεσαν να τον φάνε οι ευρωπαίοι και κάποια καλόπαιδα από το ΠΑΣΟΚ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤούτος εδώ ο Εγγλέζος έβαλε φωτιά στα τόπια και τον άφηναν 3 χρόνια να "κάνει παιχνιδι".
Τελικά σκέφτομαι - και όςο περνά ο χρόνος τόςο καλύτερα- ότι το ΠΑΣΟΚ έχασε το Νοέμβρη του 2007 και όχι το 2012.
Το 2009 το ΠΑΣΟΚ εξέλεξε δύο ομάδες έτοιμες να κατασπαράξει η μία την άλλη και ο αρχηγός της 3ης ομαδούλας έμεινε στον πολιτικό "πάγκο" γιατί εκανε χρήση του τηλεφώνου που του έδινε ο Δήμος Αθηναίων...
Και αφού τα έβλεπε όλα αυτά ο ΓΑΠ πήγε να "δώσει" τον Άκη...
Τον Άκη που η πρώην "ομάδα" του ήταν μοιρασμένη και σκορπισμένη στα τρία στρατόπεδα.
Γιαυτό οι περισσότεροι πέρασαν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Όταν κάποτε γραφεί η αλήθεια θα ξεσκεπαστούν πολλοί κηφήνες της εγχώριας πολιτικής. Πάνω απ´ όλα όμως θα μάθουμε πώς σουβλακοφάγος της Ραφήνας έβαλε το ΓΑΠ στο λούκι χωρίς αυτός να καταλάβει τι του έστηναν.