Tσίπρας – Καμμένος : Το τέλος μιας ανάρμοστης σχέσης

Οι σιωπές του Πάνου Καμμένου το τελευταίο διάστημα είναι αντιστοίχως ανάλογες των συναναστροφών του Αλέξη Τσίπρα με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές. Ο αρχηγός των ΑΝΕΛ ενοχλείται κάθε φορά που ο Πρωθυπουργός καλείται στις συνάξεις των Ευρωσοσιαλιστών περισσότερο και από τη Φώφη Γεννηματά.
Αν για την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ το νταλαβέρι του Τσίπρα με τον Ολάντ, τον Ρέντσι, τον Σουλτς και τον Γκάμπριελ σημαίνει ότι είναι αποφασισμένοι να την υποσκελίσουν και να αναζητήσουν ισχυρότερο εταίρο στην Ελλάδα για τον υπουργό Άμυνας σημαίνει ότι ο Τσίπρας δεν είναι και τόσο “αδελφός” όσο τον αποκαλούσε.
Οι καιροί με τις δημόσιες αγκαλιές είναι μια ανάμνηση. Το τέλος της ανάρμοστης σχέσης Τσίπρα- Καμένου πλησιάζει. Γι’ αυτό και ο Πάνος είναι μελαγχολικός και δεν μιλάει πολύ τελευταία. Ακόμη και τις διαρροές ότι θα τα βροντήξει αν του πειράξουν τα ειδικά μισθολόγια τις κάνει για άλλοθι την ώρα που θα πάρει το δρόμο του αποχωρισμού.
Δεν υπήρξε κάποιο επεισόδιο ανάμεσα στους δύο άνδρες. Απλώς είναι η μοίρα της πολιτικής να χωρίζει συνεργάτες. Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ συνήθισε στα μεγάλα σαλόνια των Ευρωπαίων και
μεγαλοπιάνεται κάθε φορά που βγαίνει φωτογραφία με τους μεγαλοσοσιαλιστές. Η επιθυμία του είναι να μπει κι αυτός στην οικογένειά τους αφήνοντας πίσω την κοτσίδα του Ιγλέσιας και τις μιζέριες της περιθωριακής ευρωαριστεράς.
Με προξενητή τον Μάρτιν Σουλτς το συνοικέσιο πάει καλά. Τέλος, θα είχε προκύψει ο αρραβώνας ήδη αν δεν υπήρχε ένα εμπόδιο. Η συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο.
Οι ευαίσθητοι σε κάποια πράγματα ευρωσοσιαλιστές δεν θα έβαζαν ποτέ στην παρέα τους κάποιον που συγκυβερνάει με έναν πολιτικό που κατά καιρούς έχει πάρει ακροδεξιές θέσεις σαν αυτές που κοσμούν τα Άπαντα του Καμμένου.
Το πρόβλημα είναι ότι αν φύγει ο Καμμένος η κυβέρνηση πέφτει. Ανάλαβε προ καιρού να το λύσει ο ίδιος ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου σταυρώνοντας τη Φώφη Γεννηματά να συμπράξει στην κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το θέμα είναι ότι η Φώφη δεν έχει κοινοβουλευτική ομάδα υπό τον έλεγχό της. Και να το αποφασίσει δεν πρόκειται να την ακολουθήσουν π.χ. ο Λοβέρδος ή ο Βενιζέλος. Μετά τις εκλογές κάτι θα μπορούσε να γίνει.
Καθώς εκλογές δεν υπάρχουν στον ορίζοντα η πίεση εγκαταλείφτηκε και το πρόβλημα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας πρέπει να το λύσει μόνος του ο Τσίπρας. Μπορεί; Μάλλον. Πώς;
Εδώ είναι τα μυστήρια. Από ότι φαίνεται υπάρχουν τέσσερις πηγές από τις οποίες μπορούν να καλυφτούν οι ψήφοι που θα λείπουν στη Βουλή, αν επέλθει το διαζύγιο με τον Καμμένο.
Πρώτη πηγή είναι το ίδιο το κόμμα των ΑΝΕΛ. Λέγεται ότι σε ενδεχόμενο ρήξης όσοι κατέχουν χαρτοφυλάκιο δεν θα είναι και πολύ πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον αρχηγό τους.
Δεύτερη η Ένωση Κεντρώων, από τη οποία πρέπει να έχουν εξασφαλισθεί η υποστήριξη τουλάχιστον δυο βουλευτών. Κάτι που μάλλον μυρίστηκε ο Βασίλης Λεβέντης και κάνει τον φίλο του Τσίπρα για να μην δείξει ότι όλα γίνονται πίσω από τη πλάτη του.
Οι άλλες δυο πηγές είναι το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, που θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία με τρεις ή τέσσερις βουλευτές. Αν κάνουμε το λογαριασμό η αυτοδυναμία βγαίνει.
Αν όλα αυτά ισχύουν, όπως διαδίδεται, τότε δεν μένει παρά η αφορμή και ο χρόνος. Το δεύτερο τοποθετείται λίγο μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ από το οποίο ο Τσίπρας θα βγει ενισχυμένος και απόλυτος άρχων στο κόμμα του, έχοντας κάνει και τις ανάλογες καταστατικές προσαρμογές.
Η αφορμή θα είναι μάλλον η άσκηση του αποκλειστικού προνομίου του Πρωθυπουργό να επιλεγεί τους υπουργούς τους, άρα και να μετακινήσει τον Καμμένο από το υπουργείο Άμυνας. Μάλλον σοφό έτσι κι αλλιώς στη φάση που μπαίνουν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Πάμε, λοιπόν, σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών δυνάμεων; Το φλογερό ειδώλιο του 2015 που οδήγησε σε μια ετερόκλιτη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου και μια αδιανόητη σύμπραξη της Αριστεράς με το κόμμα που εδράζει ακροδεξιές ιδέες τελειώνει; Έτσι δείχνουν τα πράγματα. Πόσο ηχηρή θα είναι η διάλυση αυτής της σχέσης θα δείξει…
 Του Γιώργου Λακόπουλου
Πηγή: www.anoixtoparathyro.gr