Τούτη η κυβέρνηση δεν θέλει ελέγχους και αντίβαρα στην ισχύ της. Εξ ου και η φιλολογία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, «έχουμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία». Πόση εξουσία, άραγε, χρειάζονται σε ένα σύστημα που διαχρονικώς είναι στρεβλωμένο από τις υπερεξουσίες του πρωθυπουργού; Να μη μιλάει κανείς για τα
πεπραγμένα της κυβέρνησης; Να μη βγαίνουν αντιπολιτευόμενες εφημερίδες; Να κανοναρχείται η ενημέρωση από τα βορειοκορεατικού τύπου τηλεγραφήματα του ΑΠΕ; Να μη μαθαίνει η αντιπολίτευση τις βρωμοδουλειές των υπουργών; Είναι μεγάλο και διαχρονικό το πρόβλημα της Δημοκρατίας από τις υπερβολικές εξουσίες της εκτελεστικής εξουσίας εις βάρος της νομοθετικής και δικαστικής. Με πόση εξουσία, άραγε, θα χορτάσουν την πείνα τους οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Με όλη; Με απολυταρχία;
Αυτή η χώρα έφτασε στα πρόθυρα της καταστροφής κρυφά απ’ όλους. Το διαβόητο Plax X του κ. Γιάνη Βαρουφάκη δεν ήταν σε γνώση ούτε των πολιτικών αρχηγών. Η Ελλάδα οδηγείτο στη χρεοκοπία από έναν φανφαρόνο και με τις ευλογίες του κ. Τσίπρα. Δεν θα φτάναμε ποτέ στο υπέρογκο κόστος των 100 δισ. και των capital controls, αν οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί και η αρμόδια επιτροπή της Βουλής είχαν όλα τα στοιχεία. Θα προειδοποιούσαν τον άσχετο και με τα οικονομικά πρωθυπουργό για τον δρόμο που είχαμε πάρει. Ο δημοκρατικός έλεγχος δεν εξασφαλίζει μόνο ότι η εξουσία δεν θα γίνει απόλυτη διαφθορά. Επισημαίνει και τους κινδύνους από πράξεις και παραλείψεις της κυβέρνησης. Επί της ουσίας, βοηθά κάθε κυβέρνηση να κυβερνά καλύτερα.
Τα λερωμένα, τ’ άπλυτα, αυτά που η κυβέρνηση έκανε διαβαθμισμένα, πρέπει να τεθούν σε γνώση της αντιπολίτευσης και καλό είναι ο κ. Νίκος Κοτζιάς να μην προσφεύγει σε προφάσεις εν αμαρτίαις. Δεν κάνει χάρη ο πρωθυπουργός στους πολιτικούς αρχηγούς ενημερώνοντάς τους μερικώς για τη δυσώδη αυτή ιστορία. Ολα τα στοιχεία πρέπει να κατατεθούν στην Επιτροπή Εξοπλισμών της Βουλής (που συνεδριάζει και κεκλεισμένων των θυρών), κάτι που ο κ. Νίκος Βούτσης έπρεπε να απαιτήσει ως πρόεδρος του σώματος, αντί να τα κλείνει σε αδιαφανείς φακέλους και να τα παραχωρεί (και αυτά!) στην εκτελεστική εξουσία.
Π.Μανδραβέλης-Καθημερινή
Το Σύνταγμα της Ελλάδας προβλέπει ελέγχους και ισορροπίες σε τρις βαθμίδες για τη συνταγματική νομιμότητα της χώρας: Το Νομοθετικό τμήμα, το Εκτελεστικό τμήμα και το Δικαστικό κλάδο. Το Σύνταγμα έδωσε συγκεκριμένες εξουσίες σε καθέναν από αυτούς τους τρεις κλάδους. Το ζήτημα ήταν να διασφαλιστεί ότι κανένας τομέας της κυβέρνησης δεν θα έχει υπερβολική δύναμη. Δημιούργησε επομένως έναν διαχωρισμό των εξουσιών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι έλεγχοι και οι ισορροπίες πρέπει να λειτουργούν με ακόλουθους τρόπους. Πρώτον, το νομοθετικό σκέλος είναι το κομμάτι της κυβέρνησης που καταρτίζει νόμους, το εκτελεστικό τμήμα διασφαλίζει το νομοθετικό σκέλος ενώ το δικαστικό σκέλος, το τμήμα της κυβέρνησης που επιβάλλει τους νόμους που τίθενται σε ισχύ από το νομοθετικό σώμα, μπορεί να θεωρήσει ορισμένους νόμους αντισυνταγματικούς, καθιστώντας τους άκυρους.
Αυτές είναι αρχές τις δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Καμία αρχή δεν μπορεί να λειτουργήσει εκτός αυτών των πλαισίων γιατί τότε θα είναι συνταγματικά έκθετη. Οποιαδήποτε απόπειρα κατάργησης αυτής της τριαρχίας συνεπάγεται με κατάργηση της δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας και οι υπεύθυνοι αντιμετωπίζουν βαρύτητες κατηγορίες.