Τα μεγάλα έργα διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό

Στις ευρωεκλογές που διεξήχθησαν στις 13 Ιουνίου 1999, η Νέα Δημοκρατία είχε αναδειχθεί πρώτο κόμμα με 36% έναντι του κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ που έλαβε 32,91%. Η συμμετοχή ήταν 70,25%. Μετά από λίγους μήνες, στις 9 Απριλίου 2000, διεξήχθησαν εθνικές εκλογές. Σε αυτές επικράτησε το ΠΑΣΟΚ με 43.79% έναντι 42,74% της Νέας Δημοκρατίας. Η συμμετοχή ανήλθε στο 74,97%. Η διαφορά που χώρισε τα δύο κόμμα ήταν μόλις 72.400 ψήφοι, η μικρότερη διαφορά που καταγράφηκε ποτέ σε εθνικές εκλογές μετά τη Μεταπολίτευση. Συγχρόνως είναι και η πρώτη φορά που οι μεταγενέστερες εθνικές εκλογές ανέτρεψαν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών που προηγήθηκαν. 

Τι συνέβη; Πού οφειλόταν αυτή η θεαματική ανατροπή; 

Εν πολλοίς στα δύο σημαντικά έργα που ολοκλήρωσε η κυβέρνηση Σημίτη, δηλαδή το Μετρό και το αεροδρόμιο των Αθηνών. Οι μακέτες έγιναν χειροπιαστό έργο, που το χάρηκαν οι πολίτες, όχι μόνον της Αθήνας. Θυμάμαι την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, μέσα στην απειρία της, να μιλά για μακέτες και μόνον για μακέτες. 

Όταν η πραγματικότητα έρχεται σε σύγκρουση με τον

αντιπολιτευτικό λόγο, κερδίζει πάντα η πραγματικότητα. Με την αποπεράτωση των δύο αυτών έργων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδειξε την αποτελεσματικότητά της, αψευδές τεκμήριο πως θα ολοκληρώνονταν εγκαίρως και η γέφυρα Ρίου-Αντιρίου και όλα τα ολυμπιακά έργα. Όπως και έγινε.

Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη πως η κυβέρνηση Σημίτη είχε να διαχειριστεί και τον καταστροφικό σεισμό της Αθήνας τον Σεπτέμβριο του 1999, για τον οποίον - στο επίπεδο της άμεσης κινητοποίησης της κρατικής μηχανής - πήρε υψηλό βαθμό. Σε εκείνες τις κυβερνήσεις του Σημίτη διδάχθηκαν σημερινοί υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας, όλοι αναμφίβολα επιτυχημένοι, πώς να αντιμετωπίζουν κρίσεις. Πώς να συντονίζονται πρώτα μεταξύ τους και ακολούθως να θέτουν σε κίνηση τον κρατικό μηχανισμό. 

Χθες έγιναν τα εγκαίνια του πολύπαθου Μετρό της Θεσσαλονίκης. Ένα μεγάλο έργο, που συνάντησε μέχρι την ολοκλήρωσή του, πολλές αντιξοότητες. Τις ξεπέρασε με σημαντικό οικονομικό κόστος. Μόνον οι αρχαιολογικές δαπάνες προσέγγισαν τα 200.000.000, αλλά τελικά άξιζε ο κόπος και το χρήμα. 

Μπορεί αυτό το έργο να αποτελέσει μια αφετηρία για την κυβέρνηση; Μπορεί στο πολιτικό επίπεδο να σημάνει μιαν επανεκκίνηση; Φυσικά, καθώς η αποπεράτωσή του αποτελεί μιαν εγγύηση πως και όλα τα μεγάλα έργα-- όπως το Ελληνικό και διάφοροι οδικοί άξονες μεγάλου τοπικού ενδιαφέροντος-- θα τελειώσουν στην ώρα τους, αφού τα μεγάλα προβλήματα που είχαν προκαλέσει τις καθυστερήσεις έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.

Οι Θεσσαλονικείς ήδη από τις πρώτες ώρες λειτουργίας του Μετρό χαίρονται το νέο αυτό έργο. Δεν ήταν εγκαίνια του μουσαμά. Κατέβηκαν τα σκαλιά των σταθμών, περίμεναν στις αποβάθρες, μπήκαν στα βαγόνια και απόλαυσαν τη διαδρομή. Δεν έζησαν μια εικονική πραγματικότητα. Θεωρώ περιττό να αναφερθώ στο κομψοτέχνημα του Σταθμού της Βενιζέλου. 

Συνεπώς η κυβέρνηση έχει μπροστά της έναν και μοναδικό δρόμο. Δουλειά, δουλειά, δουλειά, έργα, έργα, έργα.

 Σ. Μουμτζής-liberal.gr