Μπαλαμούτι

Δεν θα μείνω στη χθεσινή συζήτηση. Θεωρώ τους αναγνώστες ευφυείς κι είμαι βέβαιος ότι έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους - τουλάχιστον όσοι είχαν το κουράγιο να παρακολουθήσουν...

Ούτε θα σταθώ στην πολύκροτη παρέμβαση της ΔΗΜΑΡ. Η οποία συγκάλεσε κοτζάμ Κεντρική Επιτροπή να αποφανθεί ότι η Novartis είναι «υπαρκτό σκάνδαλο» και να έλθουν «όλα στο φως» - μπαμ!

Θα περιοριστώ σε μια μόνο λέξη: μπαλαμούτι.

Σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη, το μπαλαμούτι είναι «η εξαπάτηση κατά την χαρτοπαιξία».

Υποθέτω ότι ο σεβαστός καθηγητής δεν θα είχε αντίρρηση να διευρύνουμε ελαφρώς την εφαρμογή του όρου.

Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς μια παράταξη, τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που ξεκίνησαν την καριέρα τους κατηγορώντας τους πάντες για τα πάντα και μετά από τρία χρόνια εξουσίας ούτε απέδειξαν τίποτα για κανέναν ούτε καταδικάστηκε κανείς για όσα τον κατηγόρησαν;

Διότι η Novartis δεν είναι περίπτωση. Είναι μέθοδος. Για την ακρίβεια μέθοδος άσκησης πολιτικής.

Η οποία συνίσταται στο εξής.

Κάποιος φωνάζει «είμαι έντιμος, είμαι ηθικός, είμαι καθαρός, κανείς δεν με κρατάει!». 

Για να αποδείξει την ακρίβεια του αυτοπροσδιορισμού του επικαλείται την εικαζόμενη ανεντιμότητα κι ανηθικότητα όλων των άλλων. 

«Για να είμαι εγώ αδιάφθορος, οι άλλοι είναι διεφθαρμένοι!».

Ευλόγως λοιπόν στον κόσμο τους η πολιτική καταντά μια υπόθεση γεμάτη «υπαρκτά σκάνδαλα» (που λέει κι η ΔΗΜΑΡ) για τα οποία πρέπει να έλθουν «όλα στο φως» (που συμπληρώνει η ΔΗΜΑΡ).

Μιλάμε για τυπικό παράδειγμα πολιτευτή της εποχής μας. Μπορεί να είναι ανίκανος, αστοιχείωτος, αμόρφωτος, αγράμματος, ξεδιάντροπος ή παρανοϊκός. Αλλά δηλώνει έντιμος και ταυτοχρόνως υποψιασμένος για τους άλλους. 

Ενδεχομένως κάποιο ψυχιατρικό 166 θα μπορούσε να τον συνδράμει. Στην Ελλάδα όμως η διαφθορά (των εκάστοτε άλλων) αποτελεί θεμιτή αλλά συνήθως αναπόδεικτη πολιτική ατζέντα. 

Πάμε λοιπόν με τη σειρά.

Λίστα Λαγκάρντ; Τζίφος. Τα CDS που φώναζε ο Καμμένος; Η λίστα Μπόργιανς που μας ζάλισαν τον έρωτα; Τζίφος. Panama Papers, Paradise Papers; Πιο τζίφος δεν γίνεται.

Συνεχίζω.

Προκαταρκτική για Παπαντωνίου; Φιάσκο. Στοιχήματα στο ποδόσφαιρο; Τίποτα. Τηλεοπτικές άδειες; Ψάχνουμε. Εξεταστική για τα δάνεια των ΜΜΕ; Χάρηκα πολύ που σας είδα. Εξεταστική για την Υγεία; Ακόμη γελάει ο Αδωνις.

Τόσα «υπαρκτά σκάνδαλα», τόσα «στο φως» και τι έμεινε; Τρεις κουκουλοφόροι μάρτυρες κι ένα ημερολόγιο που έκλεψε μια γκόμενα. Ούτε FBI, ούτε Ελιοτ Νες, ούτε Λεονάρντο ντι Κάπριο. 

Ποτέ άλλοτε η ρητορική μιας κυβέρνησης δεν έχει εξευτελιστεί τόσο και εμπράκτως από την ίδια την κυβέρνηση.

Και γι' αυτό ίσως στις κανονικές χώρες τα μπαλαμούτια δεν τα αναλαμβάνει ούτε καν η ψυχιατρική υπηρεσία.

Μόνο οι καλαμπουρτζήδες. Και οι ψηφοφόροι.

Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ