Στον δρόμο που χάραξε ο Βελόπουλος

Κοροϊδεύουν κάποιοι τον Ευάγγελο Αντώναρο (πρώην «κύκλος» του Κώστα Καραμανλή του Ακάματου) επειδή δημοσίευσε μια φωτογραφία του στα social media, στην οποία εμφανίζεται μπροστά από μια βιβλιοθήκη. Ο λόγος της κοροϊδίας είναι ότι, αν προσέξει κανείς, καταλαβαίνει ότι η βιβλιοθήκη είναι στην πραγματικότητα ταπετσαρία: τα βιβλία είναι ζωγραφισμένα στο χαρτί. Κανονικά, όμως, θα έπρεπε να τον επαινέσουν για τη συνέπειά του, καθώς η βιβλιοθήκη - ταπετσαρία είναι η απόδειξη ότι μένει πιστός στις αρχές του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου ο πρόεδρος, θυμίζω, είχε εγκαινιάσει σταθμό του μετρό στη Θεσσαλονίκη με τα εκδοτήρια των εισιτηρίων ζωγραφισμένα στον μουσαμά.
Ο Αντώναρος τουλάχιστον μένει πιστός στις αρχές του κόμματος που υπηρέτησε (δηλαδή μουσαμάδες, ταπετσαρίες κ.λπ.), όταν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ τις παραβιάζει κατάφωρα. Το λέω επειδή βλέπουμε ότι
το κόμμα του οποίου ο αρχηγός αγνοούσε την ύπαρξη θαλασσίων συνόρων, το κόμμα που ακολουθούσε την πολιτική «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» στο μεταναστευτικό, που θρηνούσε για την προσωρινή παύση της διαδικασίας ασύλου τον Μάρτιο και του οποίου η νεολαία είχε πάρει την πλευρά των επίδοξων εισβολέων, τώρα κόπτεται για τα σύνορα στον Εβρο! Πώς έτσι, βρε παιδιά; Να είναι άραγε οι παρενέργειες, λόγω υπερβολικής κατανάλωσης Καμμένου, Κουίκ, Κουντουρά κ.ά. από τον ΣΥΡΙΖΑ τα περασμένα χρόνια; Και το χειρότερο είναι ότι υιοθετεί ανενδοίαστα τα ψεύδη που δημοσιεύουν ξένες εφημερίδες ως ειδήσεις και τα αναπαράγει με τη μορφή ερωτήσεων προς την κυβέρνηση.
Η υπόθεση ξεκίνησε από ένα ανυπόστατο δημοσίευμα δύο λαϊκών φύλλων της Βρετανίας, της Sun και της Daily Mail, που ισχυρίζονταν ότι ο ελληνικός στρατός αποσύρθηκε από ένα σημείο των συνόρων στις Φέρες του Εβρου, το οποίο και υποτίθεται ότι κατέλαβε στη συνέχεια η τουρκική στρατοχωροφυλακή. Με συγχωρείτε, αλλά ποιος στην Ελλάδα μπορεί να πιστέψει ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ποτέ δυνατό χωρίς να έχει προηγηθεί πόλεμος; Καταλαβαίνω ότι κάποιοι στο εξωτερικό, χωρίς καμία αίσθηση της κοινωνικής πραγματικότητας στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να το χάψουν αμάσητο. Αλλά πώς γίνεται να ζεις στην Ελλάδα, να έχει περάσει όλη η ζωή σου με μόνιμη υπόκρουση τα ελληνοτουρκικά, αλλά να είσαι έτοιμος να πιστέψεις κάτι το οποίο θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση; Μιλούμε ότι αυτά είναι τα βασικά, εδώ στην Ελλάδα! Μόνο αν έρχεσαι από κάποιον άλλον κόσμο δεν το καταλαβαίνεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, το είδε σαν ευκαιρία για αντιπολίτευση, ακολουθώντας μάλιστα το παράδειγμα του Βελόπουλου, που πρώτος εκείνος σήκωσε το θέμα. Για τον σκοπό αυτόν, εκμεταλλεύθηκαν μια δήλωση του υπουργού Εξωτερικών, από συνέντευξή του προ δεκαημέρου. «Υπάρχει ένα ζήτημα», είχε πει ο Νίκος Δένδιας, «αμφισβήτησης του ακριβούς ορίου εξαιτίας και των αλλαγών της κοίτης του ποταμού. (...) Δεν μου αρέσει να δημιουργώ εντάσεις ανάμεσα σε δύο χώρες οι οποίες είναι σύμμαχοι. Αυτά τα πράγματα λύνονται χωρίς να γραφεί ούτε μονόστηλο σε εφημερίδα. Μπορούν κάλλιστα να γίνουν οι ανάλογες μετρήσεις και, με μια επιτροπή κοινή, όλα αυτά τα πράγματα να επιλυθούν. Μιλάμε για λίγες δεκάδες μέτρα».
Υποθέτω ότι θα ήταν καλύτερα εάν ο Ν. Δένδιας είχε αποφύγει την αναφορά στις «λίγες δεκάδες μέτρα». Πώς μπορεί, όμως, από μια ατυχή φράση να σπεύδει κάποιος να υιοθετήσει, έστω και ως υποψία, την εκδοχή ότι η Ελλάδα παραχώρησε έδαφος στον Εβρο; Μόνον αν είσαι επιπόλαιος, αδιάβαστος, τυχάρπαστος και χαβαλές, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ, είναι η απάντηση. Αλλά και απελπισμένος, να προσθέσω, διότι παρόμοια ταλάντωση από το ένα άκρο του ζητήματος στο άλλο προδίδει μεγάλη απόγνωση. Το συμπέρασμά μου είναι ότι η μοναδική ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα λάθη της κυβέρνησης...
Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή