Δεν είναι ώρα...

Οπως δεν είναι ώρα για αντιπολίτευση σαν αυτή που γίνεται με τα «παγωμένα καφενεία» και τα νεκροτομεία, ή με τις ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής του ΚΚΕ, άλλο τόσο δεν είναι ώρα να «φτιάχνεται κλίμα» για το τι θα ανοίξει στην αγορά και πότε. Παίζουν όλοι με τον πόνο μας.

Αυτά είναι τα «βασικά» για κυβέρνηση και αντιπολίτευση και όποιος δεν το καταλαβαίνει κάνει διπλό κακό. Στην υπόθεση της διαχείρισης της πανδημίας πρωτίστως και στον ίδιο του τον εαυτό, εν ολίγοις στο κόμμα του, δευτερευόντως, γιατί πολύ απλά την κοινή γνώμη δεν τη νοιάζει καθόλου -αυτή την ώρα- το κομματικό συμφέρον κανενός.Δεν είναι ώρα για αβέβαιες ελπίδες για το πότε θα ανοίξει και τι σε χρονικό ορίζοντα 10-15 ημερών(!), γιατί αυτό στην πραγματικότητα δεν το ξέρει κανείς, ούτε καν οι πλέον ειδικοί, δηλαδή οι επιστήμονες.
Μια «συρροή» σε ένα γηροκομείο 100 ανθρώπων φτάνει για να ανατρέψει τον προγραμματισμό μιας ολόκληρης Περιφέρειας ή ακόμα και της χώρας, αφού οι ΜΕΘ όσο πάει και εξαντλούνται. Η ανεκπλήρωτη προσδοκία σε στριμωγμένους, εκνευρισμένους, φοβισμένους και οργισμένους ανθρώπους φέρνει, σχεδόν πάντοτε, το αντίθετο αποτέλεσμα. Πού ξέρει η κυβέρνηση, έτσι όπως είμαστε τώρα, ότι έστω και σε έναν μήνα θα έχουμε ανοιχτά κάποια μαγαζιά ή σχολεία; Κι αν... το σκέφτεται και το ερευνά, γιατί το ανακοινώνει μετά από όλα όσα έχουν συμβεί τους τελευταίους δύο μήνες;

Στην Αγγλία είπε προχθές η αντίστοιχη «αναπληρώτρια Τσιόδρα» καθηγήτρια Σούζαν Χόπκινς (National Infections Service), ότι «για κάθε μέρα που θα μένει ανοιχτή η αγορά, θα χρειαστούν άλλες πέντε όταν την ξανακλείσουμε». Φαντάζομαι κάτι αντίστοιχο θα ισχύει παντού, άρα και στην Ελλάδα.
Δεν είναι ώρα όμως και γι’ αυτού του είδους την άθλια αντιπολίτευση τύπου «Τελεταί Μπούκουρα» που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα δημοσιογραφικά του παρελκόμενα. Είναι πολιτικά και δημοσκοπικά μετρημένο ότι δεν κερδίζει ούτε πόντο ο ΣΥΡΙΖΑ από αυτό, παρά τη δυσφορία του εκλογικού σώματος με τα δραματικά γεγονότα και τις όποιες αστοχίες της κυβέρνησης, που λογικό είναι να συμβούν.

Οχι, δεν είναι ο Μακρόν φασίστας όταν περνάει νόμο που απαγορεύει να φωτογραφίζουν αστυνομικούς εν ώρα υπηρεσίας, με σκοπό να προφυλαχτεί το έργο τους, η δουλειά τους. Ούτε απολίτιστοι οι Ελβετοί που αρνούνται μια θέση σε ΜΕΘ σε όσους δεν πειθαρχούν στα υγειονομικά μέτρα. Φαντάζεστε τι θα γινόταν από το... Αριστερό Ακροατήριο αν αρνιόντουσαν μια θέση σε ΜΕΘ σε κάποιον επώνυμο ή ανώνυμο από όλους όσους διαδήλωναν για το Πολυτεχνείο; Αλήθεια, οι 6.000 αστυνομικοί που έπρεπε να φυλάνε υποχρεωτικά τους «αγωνιστές» του Πολυτεχνείου, δεν έχουν δικαιώματα, οικογένειες να προφυλάξουν από την πανδημία, ή δεν κολλάνε επειδή είναι «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι»;

Δεν είναι καν ώρα για εσωκομματική αντιπολίτευση όπως αυτή που κάνουν κάποιοι εντός του κυβερνώντος κόμματος στον υπουργό Χρυσοχοΐδη γιατί προσπάθησε να κρατήσει μια ισορροπία και μια πολιτική κοσμιότητα με τους κατ’ επάγγελμα «εκπροσώπους» της εργατικής τάξης. Και το έπραξε (κατ’ εντολήν) μέχρι βεβαίως του σημείου που αυτοί θέλησαν να εξευτελίσουν το κράτος και την ίδια την κυβέρνηση. Οταν πέρασαν το όριο, τους... έδωσε να καταλάβουν πως όντως το ξεπέρασαν και κάπου εκεί έληξε η σεμνή τελετή εξευτελισμού των επαγγελματιών αγωνιστών της Αριστεράς.

Γενικώς δεν ζούμε τέτοιες ώρες πολιτικής ανοησίας. Είναι η ώρα της μεγάλης προσπάθειας μιας χώρας, της ατομικής ευθύνης και της συνείδησης, όπως ακριβώς γίνεται σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Το «πολιτικό ταμείο» δεν αφορά τον αγωνιζόμενο να επιβιώσει (είτε από την υγειονομική είτε από την οικονομική κρίση) πολίτη, αλλά κι αυτό κάποια ώρα θα γίνει, μόλις τελειώσουν τα γεγονότα. Ολοι κρίνονται σε τέτοιες στιγμές και ειδικά όσοι εκπροσωπούν κάτι.

 Τάσος Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ