Οι ζωές μας δεν μπορούν να περιμένουν πότε οι Βρυξελλες θα τα καταφέρουν

Ελάτε στη θέση του. Του άλλου, τη δική σου, του κάθε απλού, καθημερινού πολίτη. Που ενημερώνεται Internetικά. Που βλέπει ειδήσεις στα κανάλια. Που ακούει από τον διπλανό του. Ότι τα κρούσματα έχουν διπλασιαστεί. Ότι η πιθανότητα ενός τρίτου, ακόμα  πιο σφοδρού κύματος, είναι μεγάλη. Ότι ο μεταλλαγμένος ιός είναι χειρότερος, περισσότερο μεταδοτικός και  διπλάσια θανατερός.  Ότι έτσι θα προκύψει ένα πιο οδυνηρό Lockdown.

Και ταυτόχρονα μ αυτό όλες οι ελπίδες του έχουν επενδυθεί στον εμβολιασμό. Πότε όμως; Σε τρεις μήνες; Μπα που τέτοιο πράγμα. Σε έξι; Σε ένα χρόνο; Μεγαλύτερος εφιάλτης προ των πυλών
Και τότε διαβάζει. Για το ύποπτο πακέτο εμβολίων της AstraZeneca στην Ουαλία. Και τότε διαβάζει. Ότι και μια γαλλική φαρμακοβιομηχανία θα αρχίζει  να παρασκευάζει εμβόλια της Pfizer   από το δεύτερο εξάμηνο του 2021. Και τότε διαβάζει. Στο Ισραήλ, μέχρι το Απρίλιο, θα έχει εμβολιαστεί η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Και τότε διαβάζει. Για το μπάχαλο στη σχέση της Ευρωπαικής Ενωσης με τις δύο μεγάλες φαρμακευτικές που μέχρι στιγμής παράγουν και διαθέτουν εμβόλια στην παγκόσμια αγορά

Τι να πιστέψει; Τους ισχυρισμούς και τα επιχειρήματα των Βρυξελών; Μπας και πρόκειται για πόλεμο συμφερόντων; Μπας και αυτές οι καθυστερήσεις οφείλονται στο βέτο της Γαλλίας με στόχο να προλάβουν και οι δικές της φαρμακοβιομηχανίες να αποσπάσουν μερίδιο από την πίτα των δισεκατομμυρίων ευρώ; Και γιατί το Ισραήλ, η Ουγγαρία και η Κύπρος; Γιατί αυτές οι χώρες και όχι εμείς;

Λογικό λοιπόν. Να σκεφτούμε. Να περάσει η υποψία. Να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα συνωμοσίας. Η ζωή του κάθε απλού ανθρώπου παίζεται στα ζάρια οικονομικών συμφερόντων. Η Ευρωπαική Ενωση αποδείχτηκε ανίκανη να διαχειριστεί και να αντισταθεί στην πανδημία. Πίσω από τις κλειστές πόρτες των Βρυξελών και του Βερολίνου παίζονται άσχημα παιχνίδια. Η ανακάλυψη του εμβολίου ως προπαγανδιστικό μέσον. Να δημιουργήσει και να καλλιεργήσει φρούδες ελπίδες. Να πριμοδοτηθούν κάποιες θηριώδεις φαρμοκοβιομηχανίες

Και στη συνέχεια να απομακρυνθούν αυτές οι ελπίδες. Επομένως όλοι οι Ευρωπαίοι στο «περίμενε». Ολοι οι πολίτες της Ευρωπαικής Ενωσης  απλώς νούμερα. Κάτι σαν πειραματόζωα.  Αραγε πόσο θα αντέξουν; Αραγε πόσοι θα  επιβιώσουν; 

Και να συμβαίνουν όλα αυτά. Που συμβαίνουν. Ισως και χειρότερα από τις χειρότερες υποψίες μας.  Αφού τα αφεντικά της Ευρωπαικής Ενωσης αποδείχτηκαν παντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν τον πλήρη και έγκαιρο εφοδιασμό επαρκών δόσεων εμβολίου. Αφού αλλεπάλληλες οι μεταλλάξεις. Αφού το Lockdown δεν σταματά. Αφού οι οικονομίες ξαχαρβαλώνονται. Αφού  πλήθος μικρομεσαίων κατεβάζουν ρολά. Αφού τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται. Και αφού το Εθνικό Σύστημα Υγείας κινδυνεύει να γκρεμιστεί

Αφού συμβαίνουν όλα αυτά. Και αφού ούτε την Ανοιξη, ούτε μέχρι τον Μάιο τα πράγματα δεν θα έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Τότε γιατί κι εμείς δεν αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε δική μας εθνική γραμμή; Γιατί δεν σπεύδουμε να εξασφαλίσουμε εμβόλια από κάθε προσφερόμενη πηγή; Γιατί όχι από την Johnson; Που όπως λέγεται το δικό της εμβόλιο που συντόμως θα κυκλοφορήσει παγκοσμίως, είναι πιο αποτελεσματικό και πιο απλό, ακόμα και από το φαρμακείο της γειτονιάς μπορεί να το προμηθευτεί ο κάθε πολίτης, όπως συμβαίνει με το αντίστοιχο της γρίπης;

Γιατί όχι το ρωσικό; Γιατί; Επιτέλους. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Πως να το πω; Οι αθώες ζωές τόσων ανθρώπων δεν μπορεί να περιμένουν πότε οι Βρυξέλες και η Μέρκελ θα τα καταφέρουν!

 Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ