Γιατί να την πληρώνουν πάντα τα μαγαζιά;

 

Aν σκεφτούμε λογικά, αισιόδοξα, και με βάση τα δεδομένα, περνάμε πια την τελευταία φάση της πανδημίας, τουλάχιστον σε τόσο σκληρή μορφή, με δεκάδες απώλειες ζωών κάθε μέρα, γεμάτες Εντατικές και ένα αρκετά σκληρό -όχι όσο την προηγούμενη άνοιξη- lockdown. Σε δύο μήνες από τώρα θα μπει η άνοιξη, ο καιρός θα επιτρέπει την κίνηση και τη διαμονή, έστω για λίγες ώρες, σε ανοιχτούς χώρους, άρα η πανδημία θα υποχωρήσει και λογικά οι εμβολιασμοί θα έχουν φτάσει να γίνονται σε ανθρώπους 50-60 ετών, που είναι αρκετά ευάλωτοι.

Αν υποθέσουμε, λοιπόν, ότι πρέπει να οπλιστούμε με λίγη ακόμη υπομονή, φτάνουμε στο διά ταύτα, που είναι η επόμενη ημέρα για την αγορά και την οικονομία, κι εδώ τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα τώρα και όχι την άνοιξη ή το καλοκαίρι που η εικόνα θα είναι ούτως ή άλλως βελτιωμένη. Από τα στοιχεία που δίνει το επιτελείο της κυβέρνησης, η ζημιά στην οικονομία από το κλειστό λιανεμπόριο φτάνει περίπου το 1,5 δισ. ευρώ τον μήνα. Αν περιμένουμε, λοιπόν, άλλον έναν μήνα πλην του Φεβρουαρίου που «τρέχει» με κλειστά μαγαζιά, θα υποστούμε ως χώρα μια ζημιά της τάξεως των 3 δισ. ευρώ, η οποία -για τους σχετικούς- ισοδυναμεί με κάτι παραπάνω από μια ολόκληρη ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ μόνο από το λιανεμπόριο.
Θα πει κάποιος «τι προτείνετε λοιπόν, να εκτινάξουμε τα κρούσματα, τις νοσηλείες, αλλά και τους θανάτους στα ύψη για να ανοίξουμε τα μαγαζιά προκειμένου να μη χαθεί άλλο 1,5 δισ. ευρώ;». Η απάντηση είναι όχι στο πρώτο και ναι στο δεύτερο. Μπορεί να μην απελευθερωθούν άλλες δραστηριότητες ή και να κλείσουν άλλες προσωρινά για να μην εκτιναχτεί πάλι η πανδημία, αλλά και να ανοίξει το λιανεμπόριο για να πάρουν μια ανάσα οι έμποροι και η οικονομία.

Ας μην ανοίξουν, λοιπόν, τα σχολεία αν όντως επιβαρύνουν την κίνηση, ας παραμείνουν κλειστά κάποιες ημέρες της εβδομάδας, όπως τα Σάββατα και τις Τετάρτες, τα σούπερ μάρκετ ή κάποιες άλλες δουλειές που απασχολούν μερικές χιλιάδες εργαζομένους οι οποίοι γεμίζουν καθημερινά τα λεωφορεία, για να επέλθει μια ισορροπία, κάποιο ισοζύγιο στην αγορά.

Δεν κατάλαβα, ειλικρινά, γιατί οι πολίτες κολλάνε τον ιό μόνο στα μαγαζιά και όχι στα σούπερ μάρκετ, δηλαδή τι θα συμβεί αν μέρα παρά μέρα λειτουργούν μια τα μαγαζιά και μια τα σούπερ μάρκετ (και με διευρυμένο ωράριο, 8 το πρωί με 8 το βράδυ, ώστε να μην παρατηρείται συνωστισμός), λέτε να πάθουμε ασιτία;

Δεν είναι επίσης κατανοητό γιατί πρέπει η τηλεργασία να παραμένει σε όλες τις δουλειές στο 50% (που δεν τηρείται), ενώ υπάρχουν πολλές εξ αυτών που χρειάζονται μόλις το 20% για να λειτουργήσουν χωρίς προβλήματα κι έτσι να μειωθεί η κυκλοφορία στους δρόμους.

Γιατί πρέπει για την Ερμού της Αθήνας και την Τσιμισκή της Θεσσαλονίκης να πεινάσουν όλοι οι έμποροι της Ελλάδας, αντί να μπει μια τάξη στους δύο πιο εμπορικούς δρόμους της χώρας και να κάνουν όλοι τη δουλειά τους;

Μπορεί να φτάνει η ώρα της λύτρωσης από την πανδημία, η ώρα της ελευθερίας, αλλά, δυστυχώς, έρχεται και η ώρα του λογαριασμού, τον οποίο στο τέλος πάντα πληρώνουν οι πιο αδύνατοι, γι’ αυτό και όσο πιο «μαζεμένος» είναι τώρα τόσο πιο εύκολα θα αντιμετωπιστεί. 

Τάσος Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ