Πόση αξία έχουν οι αντιρρήσεις τους;

Συγνώμη, έχετε εσείς καμιά αμφιβολία ότι ακόμα κι αν στη συνάντηση Μπάιντεν-Ερτογάν ο Αμερικανός χαστούκιζε τον Τούρκο μπροστά στις κάμερες, ο Τσίπρας και οι ΣΥΡΙΖΑίοι θα έβρισκαν κάτι αρνητικό να καταλογίσουν στον Μητσοτάκη; Έχετε καμιά αμφιβολία ότι στα μάτια και στα λόγια του Αλέξη, ο Ερντογάν είναι πανίσχυρος, ικανός και στο κέντρο των παγκόσμιων εξελίξεων; Όχι διότι ο Τσίπρας είναι φιλότουρκος (να εξηγούμαστε), αλλά διότι μόνο μέσα απ’ αυτή την οπτική μπορεί να κατηγορήσει τον Μητσοτάκη ως αποτυχημένο στα εθνικά και στα εξωτερικά ζητήματα.

Αυτό πάλι, μόνο στην Ελλάδα γίνεται και μόνο από την ελληνική αριστερά. Η επιτυχία ή η αποτυχία της ελληνικής κυβέρνησης δεν κρίνεται από το αποτέλεσμα των πράξεων της πάνω στα δικά μας ζητήματα, αλλά από τη δήθεν ανιικανότητα της να μπλοκάρει στο

παγκόσμιο σκηνικό τις κινήσεις και τις πολιτικές επιλογές της απέναντι χώρας που δεν γουστάρουμε. Εμ δεν γίνονται όμως έτσι τα πράγματα, κουμπάρε.

Όταν μια ομάδα κατεβαίνει στο γήπεδο, το πρώτο είναι να ξέρει η ίδια να παίζει καλή μπάλα. Το δεύτερο είναι να έχει διαβάσει τον αντίπαλο ώστε να μπορέσει (με τη δική της καλή μπάλα) να μπλοκάρει κατά το δυνατόν τα συστήματα του στον αγώνα. Αλλά να κατηγορείται ότι είναι ανίκανη να πιάσει τον διαιτητή ώστε να της κατοχυρώσει τη νίκη δίχως καν παιχνίδι, είναι παραλογισμός. Ε, αυτό τον παραλογισμό υπηρετεί ο Αλέξης.

Ο ίδιος δεν ψηφίζει τους ελληνικούς εξοπλισμούς, δεν τους θέλει, κατονομάζοντας ως βαρύ κυβερνητικό λάθος την αγορά όπλων για την εθνική μας άμυνα. Παραλλήλως κατηγορεί την ελληνική κυβέρνηση και για τους εξοπλισμούς του αντιπάλου μας, καθώς στο δικό του μυαλό επιτυχημένος είναι ένας πρωθυπουργός που ούτε ο ίδιος αγοράζει όπλα, ούτε σε άλλους επιτρέπει να το κάνουν. Εν πολλοίς ασυνάρτητα πράγματα, που θα ταίριαζαν ίσως σ’ έναν παλιό ειρηνιστή που κατασκήνωνε στις σπηλιές των Ματάλων, αλλά είναι κομμάτι σαχλά για κάποιον που έχει κυβερνήσει την χώρα και έχει αντιμετωπίσει εθνικές κρίσεις.

Τέλος πάντων, οι απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα εξωτερικά και στρατιωτικά μας θέματα έχουν τόση αξία όσο το στιγμιαίο κορνάρισμα ενός αυτοκινήτου που κινείται στον Κηφισό. Δεν διέπρεψαν δα στα διπλωματιικοαμυντικά όσο ήταν κυβέρνηση, το δίδυμο Κοτζιά-Καμένου (πριν ο ένας αρχίσει να λέει τον άλλον κλέφτη μέσα στο υπουργικό συμβούλιο) μάλλον ως ιστορικό ατύχημα έχει εγκατασταθεί στη μνήμη μας.

 Δημ. Καμπουράκης-liberal.gr