Γίνεται «προοδευτική διακυβέρνηση» με δραχμή;

Στις σοβαρές χώρες τα κόμματα κάνουν προγραμματικές συμφωνίες για να καθορίσουν την κοινή τους πορεία. Ας υποθέσουμε λοιπόν, για χάρη της συζήτησης, ότι είμαστε σοβαρή χώρα. Αυτό πιστεύει εξάλλου και ο επικεφαλής του ΜέΡΑ 25 Γιάνης Βαρουφάκης ο οποίος μίλησε το βράδυ της Τρίτης στην ΕΡΤ1 και στην εκπομπή «Στο Κέντρο» του Γιώργου Κουβαρά. Βλέποντας επί της ουσίας θετικά, αλλά υπό προϋποθέσεις, καιρό τώρα το κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα για μια «προοδευτική διακυβέρνηση», ο κ. Βαρουφάκης απάντησε με το συβιλλικό «εξαρτάται» στο ερώτημα που του τέθηκε αν θα αναλάμβανε ξανά το υπουργείο Οικονομικών. Και εξαρτάται, όπως εξήγησε, «από το αν έχουμε συμφωνήσει σε ένα πρόγραμμα πολιτικής». 

Επομένως, το τοπίο είναι καθαρό από την πλευρά του ΜέΡΑ25. «Ναι» υπό προϋποθέσεις σε «προοδευτική διακυβέρνηση» με τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και με επιστροφή του ίδιου του κ. Βαρουφάκη στο υπουργείο Οικονομικών και την οδό Νίκης, οκτώ χρόνια μετά το αλησμόνητο και μοιραίο πρώτο εξάμηνο του 2015. Αυτό βέβαια που

δεν έχει ξεκαθαριστεί -και είναι και το πιο δύσκολο σημείο- είναι με ποιο πρόγραμμα.  

Ανάμεσα στα πολλά που είπε ο κ. Βαρουφάκης στην αναλυτική του συνέντευξη, τόνισε ότι ένα από τα λάθη του ως υπουργός Οικονομικών το 2015 ήταν ότι θα έπρεπε να είναι πιο ανοιχτός απέναντι στον ελληνικό λαό εξηγώντας ότι η ρήξη, δηλαδή το «Οχι» στο δημοψήφισμα μπορεί να σήμαινε έξοδο από το ευρώ. «Δεν ήθελα να βγούμε από το ευρώ» επέμεινε βέβαια στη συνέντευξή του, αλλά όταν σε εκείνο το σημείο ρωτήθηκε αν είχαμε βγει τότε από το ευρώ σήμερα πού θα ήμασταν, ο κ. Βαρουφάκης απάντησε επί λέξει: «Πολύ καλύτερα, σαφώς καλύτερα»… 

Η ΝΔ με ανακοίνωσή της την Τετάρτη, σχολίασε ειρωνικά τις δηλώσεις Βαρουφάκη σημειώνοντας ότι «η τοποθέτηση αποτελεί συμβολή στο πρόγραμμα της “προοδευτικής διακυβέρνησης” που ονειρεύεται ο κ. Τσίπρας, ώστε να ξαναζήσουμε τις εφιαλτικές στιγμές του 2015».

Επειδή όμως υποθέσαμε ότι είμαστε σοβαρή χώρα και η υπόθεση «ευρώ ή δραχμή» δεν προσφέρεται για χιούμορ και επειδή πολλοί έλεγαν το 2015 «έλα μωρέ, σιγά μη μας βγάλουν από το ευρώ» και τελικά φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν έχει αλλάξει κάτι από το 2015 μέχρι σήμερα στη ρητορική του κ. Βαρουφάκη.

Παραμένει σταθερός στην απόλυτη, και δημιουργική όπως την αποκαλεί, ασάφεια: και δεν ήθελε να βγούμε, αλλά και θα ήμασταν πολύ καλύτερα αν είχαμε βγει από το ευρώ. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι το 2015 ο κ. Βαρουφάκης ήταν υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σήμερα είναι υποψήφιος κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ. 

Και μοιραία, οι δηλώσεις του κ. Βαρουφάκη, βάζουν το ερώτημα αν γίνεται «προοδευτική διακυβέρνηση» με ανοιχτή την πόρτα προς τη δραχμή; Και το τι θα σήμαινε δραχμή αυτή τη στιγμή εν μέσω πληθωριστικής έκρηξης και ενεργειακής κρίσης.

Δεν χρειάζεται να καταδυθεί κανείς στις αναλύσεις που έγιναν εκτενώς το 2015 (πχ. για το πόσες φορές θα πολλαπλασιαζόταν το χρέος μας σε ευρώ σε σχέση με το υποτιμημένο νέο νόμισμα), ούτε να κατέβει στο υπόγειο να δει αν υπάρχουν ακόμα οι προμήθειες με τα φασόλια από τότε. Επιστροφή στη δραχμή σήμερα θα σήμαινε ακαριαία χρεοκοπία και απόλυτη φτωχοποίηση. Θα σήμαινε ότι θα πάγωναν τα πάντα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, εφόσον η χώρα δεν θα μπορούσε να προμηθευτεί ενέργεια από πουθενά και ότι τα επιδόματα του κράτους θα ήταν ένας πάκος με άχρηστα χαρτιά χωρίς καμία αξία (λόγω πληθωρισμού).

Και αυτά είναι μερικά μόνο χαρακτηριστικά της πρώτης πράξης ενός δράματος που κανείς δεν θα ήξερε που θα οδηγούσε.

Κερδισμένοι δεν θα υπήρχαν;

Δεν θα υπήρχαν και κάποιοι που θα ήταν «πολύ καλύτερα» σύμφωνα με τη διατύπωση του κ. Βαρουφάκη; Ασφαλώς και θα υπήρχαν, με πρώτο και καλύτερο τον Ερντογάν. 

Κι επειδή το θέμα επανήλθε κάπως απότομα και είναι λογικό κάποιος να μην είναι πρόχειρος, δύο ακόμη παραδείγματα ανθρώπων που θα ήταν καλύτερα: όσοι έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και όσοι πουλάνε τσάντες και βαλίτσες.

Οι πρώτοι, θα ήταν για παράδειγμα οι μεγαλόσχημοι παράγοντες των Μέσων Ενημέρωσης που τους έπνιγε και τους πνίγει ακόμα το δίκιο. Θα μπορούσαν να πουλήσουν ακίνητα στο εξωτερικό και να αγόραζαν στην Ελλάδα γειτονιές ολόκληρες. «Με δραχμή αμέσως καλύτερα», που έλεγαν και οι αφίσες του ΑΚΕΠ στους δρόμους την εποχή που ο κ. Τσίπρας και ο κ. Βαρουφάκης -με τους εν λόγω μεγαλοδημοσιογράφους, εκδότες και καναλάρχες να σιγοντάρουν- αναζητούσαν μια «λύση» στο δράμα που ζούσαμε.  

Ποιοι μας μένουν; Αυτοί που πουλάνε βαλίτσες, τσάντες ώμου και σακ βουαγιαζ με ρόδες ή χωρίς. Αυτοί θα ήταν αμέσως καλύτερα. Οχι γιατί θα αγόραζαν τα προϊόντα τους αυτοί που θα έφευγαν για να γλιτώσουν (λίγοι θα είχαν αυτή τη δυνατότητα). Αλλά γιατί θα τα είχαν ανάγκη αυτοί που θα έμεναν. Κάπως θα έπρεπε να κουβαλάμε τα λεφτά. Στο πιο ακραίο παράδειγμα, όταν ο πληθωρισμός έφτασε στο απόλυτο ρεκόρ διεθνώς το 2008 στη Ζιμπάμπουε (πολύ πάνω από το 2.000%) τα σακ βουαγιαζ είχαν εξαφανιστεί από την αγορά, πολύ απλά γιατί αν ήθελες να αγοράσεις ένα καρβέλι ψωμί χρειαζόσουν μια τσάντα με χαρτονομίσματα.

Άραγε πόσο προοδευτικό θα ήταν να ζήσουμε πληθωρισμό που θα κάνει τον Ερντογάν να χαμογελάσει πλατιά;  Και πόσοι από αυτούς που θα έχουμε ρίξει έξω θα μας υπερασπιστούν απέναντί του; Ο Πούτιν ή το Ιράν;

 Αλέκος Παπαναστασίου-protagon.gr