Μισούν την Ελληνική Αστυνομία

 

Όλη η Αριστερά, συνολικά, μισεί την ΕΛΑΣ. Προβάλλει, χωρίς κανέναν ενδοιασμό και χωρίς το τεκμήριο της αθωότητας οτιδήποτε κυκλοφορεί σε βάρος των αστυνομικών οργάνων, ασχέτως αν μετά από λίγο, πολλές φορές, καταρρίπτονται οι ισχυρισμοί. Και όταν ενεπλάκησαν αστυνομικοί σε παράνομες ενέργειες, επιλήφθηκε άμεσα η υπηρεσία εσωτερικών υποθέσεων. Εννοείται πως για τις επιτυχημένες δραστηριότητες της ΕΛΑΣ δε γίνεται κουβέντα. Κανένας έπαινος, ακόμα και όταν σώζονται ανθρώπινες ζωές ή όταν εξιχνιάζονται δύσκολες υποθέσεις.

Αυτό το μίσος της Αριστεράς δεν μπορεί πλέον να δικαιολογείται με ιστορικούς όρους. Δεν είναι πειστικό το επιχείρημα πως αυτό το μίσος κληρονομείται από την προηγούμενη γενιά αριστερών στην επόμενη, έχοντας τις ρίζες του σε ανώμαλες εποχές. Δεν μπορεί να εξηγηθεί με αυτόν τον τρόπο η μανία με την οποία επιτίθενται στους άνδρες των ΜΑΤ με τα στειλιάρια τους. Το μίσος με το οποίο τους χτυπάνε. Είναι γνωστή η φωτογραφία καρατέκα-στελέχους του ΚΚΕ που χτύπησε πισώπλατα πεσμένο άνδρα της ΕΛΑΣ. Φυσικά, ο δράστης παρόλο που ταυτοποιήθηκε, δε διώχθηκε ποτέ.

Και μετά, με περισσό θράσος, ζητάνε και τα ρέστα.

Προφανώς, όλη αυτή η Αριστερά θέλει μια

Αστυνομία ευνουχισμένη, απλώς να παρακολουθεί τις παραβατικές συμπεριφορές των καταληψιών, των ερυθροτραμπούκων, των κάθε λογής «προοδευτικών» διακινητών ουσιών. Θέλουν μια ΕΛΑΣ σαν αυτή του Δεκεμβρίου 2008 που άφησε την Αθήνα να καεί. Θα μου πείτε τότε υπήρχε κυβερνητική εντολή.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Η Αστυνομία από τον Ιούλιο του 2019 άλλαξε πολιτική, γιατί άλλαξε η κυβέρνηση. Υπήρξε πολιτική βούληση για να εκκενωθούν κατειλημμένα κτήρια, να περιοριστεί η δράση των ερυθροτραμπούκων, έγινε προσπάθεια να τηρηθούν οι νόμοι όταν παραβιάζονταν και να συλλαμβάνονται οι παραβάτες τους. Υπήρξε αναμφίβολα σημαντική αλλαγή από το καθεστώς Τόσκα, αλλά πολλά έχουν να γίνουν ακόμα. Οι δισταγμοί και οι υπαναχωρήσεις δε συγχωρούνται. Αλλά και αυτά που έγιναν ήταν αρκετά για να διαχυθεί αυτό το μίσος μέσα από σύμπασα την Αριστερά.

Προφανώς, ήθελαν να μην υπάρχουν τα ΜΑΤ στην ανέγερση της βιβλιοθήκης στο Βιολογικό του ΑΠΘ, ώστε ό,τι κτίζεται το πρωί να το γκρεμίζουν ανενόχλητοι οι μπαχαλάκηδες το βράδυ. Θέλουν μια ΕΛΑΣ απούσα από τους δρόμους, τις πλατείες, τις συγκεντρώσεις. Μια ΕΛΑΣ πιστή στο δόγμα «αν μπει ο κλέφτης στο σπίτι σας να κάνετε πως κοιμάστε». Μια ναρκωμένη και κοιμισμένη ΕΛΑΣ.

Πόσοι είναι αυτοί που επιτίθενται, λόγω και έργω, κατά των αστυνομικών; Περίπου 5000 στην Αθήνα και 3000 στη Θεσσαλονίκη. Ασήμαντες θορυβώδεις μειοψηφίες, που έχουν όμως πολιτική κάλυψη και από την κοινοβουλευτική Αριστερά. Είναι αυτοί που έβγαλαν καταδικαστική απόφαση, σε λαϊκό δικαστήριο, για το ΑΤ της Ομόνοιας. Δεν τους ενδιαφέρει αν η υπόθεση του βιασμού έχει κενά. Αυτά είναι ψιλά γράμματα. Νομικισμοί. Αρκεί που ήταν αστυνομικοί, οι οποίοι βεβαίως, ανεξαρτήτως της υπόθεσης του βιασμού, παρανόμησαν και κινήθηκε η πειθαρχική διαδικασία.

Μια από τις διακυβεύσεις των εκλογών θα είναι αν επανέλθουμε στις ημέρες ΣΥΡΙΖΑ, όταν είχαν γκετοποιηθεί περιοχές της πρωτεύουσας, όταν δεν περνούσαν από τα Εξάρχεια αστικά λεωφορεία γιατί τα βανδάλιζαν και δημόσιες υπηρεσίες είχαν σφραγίσει τα γραφεία τους ή αν θα συνεχιστεί το έργο της παρούσας κυβέρνησης, πιο αποτελεσματικά

Εμείς αποφασίζουμε.

Σ. Μουμτζής-liberal.gr