Τσανακλίδου ή Ρέμος;

Και ξαφνικά ο καλλιτεχνικός κόσμος ξεσηκώθηκε εναντίον της κυβέρνησης. Με αφορμή το Προεδρικό Διάταγμα 85/2022 που οι καλλιτέχνες θεωρούν ότι εξισώνει τα πτυχία τους με το απολυτήριο λυκείου.

Από το υπουργείο Πολιτισμού απαντούν ότι το Προεδρικό Διάταγμα αφορά το προσοντολόγιο του Δημοσίου, υποστηρίζουν ότι δεν αφορά κανένα ακαδημαϊκό ζήτημα και επιχειρηματολογούν ότι μια απλή ανάγνωση του κειμένου δείχνει ότι ο τίτλος σπουδών οποιασδήποτε σχολής δεν επηρεάζεται, ούτε αλλάζει την ακαδημαϊκή τους διαδρομή ή για παράδειγμα τα δικαιώματα για αναβολή στράτευσης και κατατακτήριες εξετάσεις στα πανεπιστήμια.
Όμως οι καλλιτέχνες δεν πείθονται. Και αντιδρούν.

«Θα τους φάμε» τραγουδά η Τάνια Τσανακλίδου μπροστά από το Εθνικό Θέατρο. Είναι ΣΥΡΙΖΑ η Τάνια Τσανακλίδου; Κι αν είναι ΣΥΡΙΖΑ, μήπως κάποιος θέλει να της αφαιρέσει το δικαίωμα να εκφράζεται ή ακόμη και να ταυτίζεται με τον πολιτικό χώρο που επιθυμεί;
Λίγες ώρες μετά, ο Αντώνης Ρέμος εμφανίζεται δίπλα στον Άδωνι Γεωργιάδη ο οποίος πιστεύει ότι οι καλλιτέχνες έχουν άδικο, ότι τα πτυχία τους δεν εξισώνονται με το απολυτήριο λυκείου κι ότι όλος ο θόρυβος αφορά εκείνους τους λίγους ηθοποιούς, μουσικούς κλπ που θα ήθελαν να προσληφθούν στο Δημόσιο σε μη καλλιτεχνικές θέσεις και μόνο.

Πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα; Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Είναι αληθής ο ισχυρισμός των κυβερνητικών ότι δεν επηρεάζεται ο τίτλος σπουδών των καλλιτεχνών ή έχει βάση η κραυγή των καλλιτεχνών ότι απαξιώνονται τα πτυχία τους κι ότι πλέον αντιμετωπίζονται ως απόφοιτοι Λυκείου ενώ έχουν ξοδέψει πολλά χρόνια και χρήμα σε καλλιτεχνικές σχολές;

Γιατί οι πολιτικοί και τα κόμματα θέλουν να έχουν με το μέρος τους καλλιτέχνες, ανθρώπους του πολιτισμού, των γραμμάτων και κυρίως των καλών τεχνών; Γιατί οι καλλιτέχνες έχουν αναγνωρισιμότητα. Κι έτσι, δίνοντας λίγη από την λάμψη τους στους πολιτικούς, τα κόμματα θεωρούν ότι μπορούν να αυξήσουν την επιρροή τους στο εκλογικό σώμα. Πολύ περισσότερο που διανύουμε μια σκληρή προεκλογική περίοδο.

Πολλοί αντιμετωπίζουν το θέμα συγκυριακά, με ολίγον τι από φαρισαϊσμό αφού χρόνια και χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες δεν έχει διασαφηνιστεί αν τα πτυχία που δίνουν οι δύο κρατικές δραματικές σχολές και οι 24 ιδιωτικές είναι ισότιμα με πτυχίο πανεπιστημίου, δίπλωμα από πρώην ΤΕΙ, αποδεικτικό ολοκλήρωσης σπουδών σε ΙΕΚ, συνιστούν πτυχίο μεταλυκειακού εκπαιδευτηρίου ή είναι απλώς ένα δεύτερο απολυτήριο λυκείου.

Ακόμη κι αν η αξίωση που προβάλλουν οι καλλιτέχνες είναι μόνο ηθικής φύσης, μήπως στην κυβέρνηση θα έπρεπε να ξαναδούν το θέμα του Προεδρικού Διατάγματος εφ' όσον οι θιγόμενοι θεωρούν ότι με την προώθησή του απαξιώνονται οι σπουδές και η εκπαιδευτική κατάρτισή τους από σχολές στις οποίες η φοίτηση είναι υποχρεωτική -αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σε πολλά πανεπιστημιακά τμήματα όπου τα πτυχία δίνονται σχεδόν εξ αποστάσεως;

Και με αφορμή τις διαμαρτυρίες, μήπως είναι ώρα να αναγνωριστούν τα πτυχία των ανώτερων καλλιτεχνικών σχολών στο επίπεδο της τεχνολογικής εκπαίδευσης, μέχρι να πραγματοποιηθεί η δέσμευση για ανώτατη δημόσια καλλιτεχνική εκπαίδευση για τις παραστατικές τέχνες; Και τελικά ποιος έχει δίκιο από τους στρατευμένους καλλιτέχνες; Η Τσανακλίδου ή ο Ρέμος;

 Μάκης Πολλάτος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ