Δεν σου αρέσουν; Μη τους διαβάζεις!

Και μια κουβέντα σχετικά με τη στοχοποίηση μερικών συναδέλφων. Κυρίως σχολιαστών. Να μην αναφέρω ονόματα. Όλα είναι γνωστά.

Και για να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ. Μεγάλη και αναντικατάστατη αρετή κάθε δημοσιογράφου που σέβεται τον εαυτό του είναι μια βασική «συνταγή»: όταν γράφει να αφήνει έξω από τον υπολογιστή του και τους υπολογισμούς του τις προσωπικές, υποκειμενικές προτιμήσεις και τις ιδεολογικές του «αδυναμίες»
Κι αυτό για δύο λόγους. Ο πρώτος επειδή έτσι θα αποδείξει πόσο πραγματικά σέβεται το λειτούργημά του. Ο δεύτερος επειδή όχι μόνο διώχνει αναγνώστες, θεατές και ακροατές που δεν συμφωνούν μαζί του αλλά και επειδή με τον φανατισμό του ζημιώνει το κόμμα και την παράταξη με την οποία έχει ταυτιστεί. Είσαι φανατικά κολλημένος με τον Κυριάκο γράφοντας και λέγοντας υπερβολές; Ε τότε κάνεις κακό στον αρχηγό σου.

Με απλά λόγια ο αρχηγός σου πήρε όλη την ευθύνη πάνω του. Όμως εσύ λες περίπου πως ευτυχώς που έγινε αυτό το δυστύχημα γιατί έτσι από δω και πέρα μπορεί να αλλάξουν όλα. Τουτέστιν ο καλύτερος τρόπος διόρθωσης του συστήματος είναι η θυσία αθώων πλασμάτων. Αυτή η λογική καταλήγει στην ανθρωποφαγία: όσοι περισσότεροι «θυσιαστούν» τόσο πιο γρήγορα οι αλλαγές θα πραγματοποιηθούν. Η σωτηρία του τόπου δια της εξόντωσης Ελλήνων πολιτών

Τι σημαίνει αυτό; Τα Τέμπη κάνουν καλό!

Πάμε παρακάτω. Διαφωνώ κάθετα και οριζόντια με τον γενικό χαρακτηρισμό, δηλαδή «δημοσιογράφοι». Δηλαδή όλοι οι δημοσιογράφοι. Τουλάχιστον γελοιότητες. Να μην πω κάτι χειρότερο. Ολοι αυτοί οι αυτόκλητοι εισαγγελείς και δήμιοι αγνοούν, η θέλουν να αγνοούν, μια μεγάλη αλήθεια. Τα περισσότερα σκάνδαλα, όλων των κυβερνήσεων, αποκαλύφτηκαν από δημοσιογραφικές πένες και από τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Φαντάζεστε έναν κόσμο χωρίς ρεπόρτερ; Κατάσταση Οργουελ

Πάμε ακόμα πιο βαθιά. Ο καλύτερος και πιο αποτελεσματικός τρόπος ευπρεπούς, σοβαρής και αποτελεσματικής απάντησης τόσο σε «κακούς» φανατικούς δημοσιογράφους, όσο και στα «μέσα» που τους φιλοξενούν είναι ένας: μην αγοράζεις τις εφημερίδες στις οποίες γράφουν. Μην βλέπεις κανάλια που κατά τη γνώμη σου λειτουργούν σαν προπαγανδιστικό «εργαλείο» της όποιας κυβέρνησης και του κάθε κόμματος

Η πτώση των πωλήσεων και η κάθοδος της τηλεθέασης κάθε «προπαγανδιστικού» καναλιού η καλύτερη απάντηση του δυσαρεστημένου κοινού. Αμ τον διαβάζεις, αμ διαφωνείς μαζί του, αμ αγοράζεις την εφημερίδα στην οποία γράφει, αμ είσαι καρφωμένος στο κανάλι που τον φιλοξενεί, αμ οι δημοσιογράφοι είναι «αλήτες, πουλημένοι». Τα θέλεις όλα δικά σου. Μπας και είσαι μαζοχιστής και δεν το ξέρεις;

Ελεύθερη αγορά έχουμε επομένως κλείσε το ρημάδι, ρίξε την τηλεθέαση, «σκότωσε» τις διαφημίσεις. Τόσο απλό. Το ίδιο συμβαίνει και με την διαχρονική γκρίνια εναντίον των ιδιωτικών καναλιών. Αφού λοιπόν είναι πτυελοδοχεία που φιλοξενούν σκουπίδια ανθυποκουλτούρας. Αφού τα κρατικά κανάλια διαθέτουν καλύτερα, και πολλές φορές εξαιρετικά προγράμματα καθώς και ταινίες με καλλιτεχνικό περιεχόμενο, τότε γιατί εσύ εκεί καρφωμένος να βρέχεσαι από τηλεοπτικές «ροχάλες»; Και γιατί δεν μετακινείσαι προς τα κρατικά κανάλια; Ε;

Και για να τελειώνω. Η στοχοποίηση. Η διαπόμπευση. Η ανάρτηση μεγάλων πανό στη διάρκεια ποδοσφαιρικών συναντήσεων, όλα αυτά καταλήγουν σε υπολανθάνοντα, έρποντα φασισμό. Που σημαίνει το εξής: και εκείνος ο φανατικός γραφιάς, αλλά κι εσύ που τόσο χυδαία, τόσο χουλιγκανικά τον «φτύνεις», αμφότεροι ανήκετε στην ίδια κατηγορία

Το ένα χέρι νίβει τ άλλο και τα δύο μαζί το ίδιο κακοφορμισμένο, παραμορφωμένο «πρόσωπο»

 Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ