Παλαιότερα στην Αριστερά έλυναν τις κομματικές διαφορές τους με διαγραφές. Τώρα φαίνεται πως τις λύνουν με απολύσεις.
«Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα» που έλεγε κι ο αλύγιστος σύντροφος Ζαχαριάδης.
Απλώς απορείς όχι επειδή τους απολύουν αλλά επειδή τους είχαν προσλάβει. Να τους κάνουν τι;
Στο ΠΑΣΟΚ είναι τουλάχιστον πιο παραδοσιακοί. Ίσως επειδή εκεί οι βουλευτές και τα στελέχη δεν είναι υπάλληλοι.
Μπορεί λοιπόν ο Ανδρουλάκης να απείλησε με διαγραφές και όχι με απολύσεις αλλά τελικά χρησιμοποιεί μια πιο σατανική μέθοδο.
Τους εξαντλεί σε συνεδριάσεις που προετοιμάζουν την επόμενη συνεδρίαση για να καταλάβουν αν έχασαν ή αν κέρδισαν.
Είχαμε μια ολοήμερη συνεδρίαση προχθές, ακολουθεί μια άλλη την ερχόμενη εβδομάδα, ασφαλώς θα υπάρχει και συνέχεια. Ελπίζω να αντέξουν οι ομιλητές και τα κλιματιστικά.
Αποτέλεσμα; Δυο το λάδι, τρεις το ξίδι, πέντε το λαδόξιδο. Σε κουβέντα να βρισκόμαστε.
Την ίδια στιγμή που το ζήτημα είναι πάρα πολύ απλό.
Το ΠΑΣΟΚ θέλει να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας. Θεμιτή φιλοδοξία.
Είναι όμως εφικτό; Δεν είναι; Κι αν δεν είναι, πώς θα γίνει; Με ποια φυσιογνωμία, ποια πρόσωπα, ποιες προϋποθέσεις και ποιες προδιαγραφές;
Δεν νομίζω ότι