Όλοι μαζί το φτιάξαμε αυτό το κράτος!
Ώρες και μέρες δύσκολες, στενάχωρες και με λιγοστό οξυγόνο λογικής αυτές
που ζούμε, καθώς ένα πένθιμο πέπλο σκεπάζει τα πάντα. Ένα πάνδημο
αίτημα για αλήθεια και δικαιοσύνη που το πήραν στα χέρια τους τα κόμματα
και το ερμηνεύουν όπως βολεύει το καθένα και το κατάντησαν εργαλείο και
αφορμή για να λύσουν τις διαφορές τους με την κυβέρνηση και όχι για να
παραμερίσουν τις διαφωνίες τους και να καταθέσουν δημιουργικές προτάσεις
για να αποκτήσουμε επιτέλους ένα κράτος για το οποίο δεν θα
ντρεπόμαστε.
Ένα κράτος που όλοι μας βρίζουμε και απαξιώνουμε, όλοι μας δήθεν θέλουμε να το δούμε να εκσυγχρονίζεται και να απαλλάσσεται από τις χρόνιες παθογένειες του αλλά όταν φθάνουμε στο δια ταύτα και το δέον γενέσθαι, όλοι νίπτουμε τας χείρας για να μην αναλάβουμε το κόστος σύγκρουσης με τα… ιερά και όσια, τα κεκτημένα.
Αυτή η κυβέρνηση, εξελέγη δις γιατί είχε προεκλογικές προτάσεις, με την υλοποίηση των οποίων όντως θα άλλαζαν κάποια πράγματα στο κράτος, το οποίο θεωρητικά όλοι θα το θέλαμε εκσυγχρονισμένο.
Μία από αυτές τις ιδέες της, ήταν η συνεχής αξιολόγηση των υπαλλήλων του Δημοσίου, με επιβράβευση των ικανών και άξιων. Προς τούτο ψηφίστηκε και σχετικός νόμος, ο οποίος όμως δεν προβλέπει αποπομπή των άχρηστων, τεμπέληδων και ανίκανων αν αποτυγχάνουν επανειλημμένως στις αξιολογήσεις γιατί κάτι τέτοιο προσκρούει στην Συνταγματικά κατοχυρωμένη μονιμότητα.
Και θα αναρωτηθεί κανείς μας αφού έχουμε έστω κι αυτόν τον κολοβό νόμο για την αξιολόγηση, γιατί αυτός δεν εφαρμόζεται; Η εύκολη απάντηση είναι οι αντιδράσεις των συνδικαλιστικών οργάνων, τα κόλπα με τις απεργίες και απουσίες τις ημέρες της προγραμματισμένης αξιολόγησης όπως γίνεται κατά κόρον στους εκπαιδευτικούς κλπ. Η ωμή όμως αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση ψηφίζει μεν στους νόμους αλλά φοβάται να τους εφαρμόσει. Φοβάται να συγκρουσθεί με οργανωμένα συμφέροντα και συνδικάτα. Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής. Το ίδιο και με την πανεπιστημιακή αστυνομία που όχι μόνο ψηφίστηκε νόμος και προσλήφθηκαν, εκπαιδεύτηκαν 1.100 νοματαίοι αλλά στην πράξη ποτέ δεν πάτησαν το πόδι τους σε πανεπιστημιακή σχολή και τώρα έχουν «τρουπώσει» κι αυτοί, σε κάποια δημόσια υπηρεσία για διοικητικά πάρεργα.
Χθες, ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη Βουλή είπε πως θα φέρει πρόταση ώστε στην αναθεώρηση του Συντάγματος να συμπεριληφθεί άρθρο για την υπό προϋποθέσεις άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και προκάλεσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να στέρξουν στην πρόταση του. Πέραν του γεγονότος πως δεν υπάρχει καμμιά τέτοια περίπτωση συναίνεσης, η απορία μου είναι πως άντε και τελικά περνάει μια τέτοια διάταξη στο Σύνταγμα. Πιστεύει κανείς σοβαρά, πως πρόκειται ποτέ να εφαρμοσθεί;
Είναι δύσκολο να αντιληφθούν αυτοί που συντάσσουν διαρκώς νόμους και τους ψηφίζουν πως το θέμα δεν είναι η έλλειψη νόμων; Νόμους έχουμε πολλούς και πολύ περισσότερους από όσους χρειαζόμαστε. Το θέμα είναι πως αυτοί δεν εφαρμόζονται διαχρονικά από τις κυβερνήσεις που αναλαμβάνουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους, με τη δική μας ψήφο.
Και δεν εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Μέχρι που έρχεται ένα τραγικό γεγονός όπως το δυστύχημα στα Τέμπη για να θυμηθούμε πάλι τις παθογένειες του κράτους, τις εγκληματικές αμέλειες των δημόσιων λειτουργών, την ευθύνη των οποίων επωμίζονται και δικαίως οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι και αρχίζουμε πάλι το παιγνίδι της κολοκυθιάς.
Και δεν ασχολούμαστε καν πως «κατάφερε» ένα απόφοιτος Δημοτικού, κτηνοτρόφος στο επάγγελμα, διορίστηκε αχθοφόρος στα τραίνα και στη συνέχεια προήχθη σε σταθμάρχη με μισθό 3.500 ευρώ και τώρα τον μετατρέπουν σε βασικό υπεύθυνο της εθνικής μας τραγωδίας. Όχι πως αυτός είναι άμοιρος ευθυνών, αλλά όπως και να το κάνουμε, καιρός είναι και το πολιτικό μας σύστημα, μηδενός εξαιρουμένου, να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Αρκετά με την ανεύθυνη υποκρισία. Όπως κι εμείς οι πολίτες που τα ανεχόμαστε όλα αυτά, βγαίνουμε στους δρόμους και απαιτούμε αλήθεια , δικαιοσύνη, αξιοκρατία αρκεί όμως να μην χτυπήσει τη δική μας πόρτα και χρειαστεί να αναλάβουμε τις ευθύνες μας από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα που είναι αυτονόητα σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Ένα κράτος που όλοι μας βρίζουμε και απαξιώνουμε, όλοι μας δήθεν θέλουμε να το δούμε να εκσυγχρονίζεται και να απαλλάσσεται από τις χρόνιες παθογένειες του αλλά όταν φθάνουμε στο δια ταύτα και το δέον γενέσθαι, όλοι νίπτουμε τας χείρας για να μην αναλάβουμε το κόστος σύγκρουσης με τα… ιερά και όσια, τα κεκτημένα.
Αυτή η κυβέρνηση, εξελέγη δις γιατί είχε προεκλογικές προτάσεις, με την υλοποίηση των οποίων όντως θα άλλαζαν κάποια πράγματα στο κράτος, το οποίο θεωρητικά όλοι θα το θέλαμε εκσυγχρονισμένο.
Μία από αυτές τις ιδέες της, ήταν η συνεχής αξιολόγηση των υπαλλήλων του Δημοσίου, με επιβράβευση των ικανών και άξιων. Προς τούτο ψηφίστηκε και σχετικός νόμος, ο οποίος όμως δεν προβλέπει αποπομπή των άχρηστων, τεμπέληδων και ανίκανων αν αποτυγχάνουν επανειλημμένως στις αξιολογήσεις γιατί κάτι τέτοιο προσκρούει στην Συνταγματικά κατοχυρωμένη μονιμότητα.
Και θα αναρωτηθεί κανείς μας αφού έχουμε έστω κι αυτόν τον κολοβό νόμο για την αξιολόγηση, γιατί αυτός δεν εφαρμόζεται; Η εύκολη απάντηση είναι οι αντιδράσεις των συνδικαλιστικών οργάνων, τα κόλπα με τις απεργίες και απουσίες τις ημέρες της προγραμματισμένης αξιολόγησης όπως γίνεται κατά κόρον στους εκπαιδευτικούς κλπ. Η ωμή όμως αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση ψηφίζει μεν στους νόμους αλλά φοβάται να τους εφαρμόσει. Φοβάται να συγκρουσθεί με οργανωμένα συμφέροντα και συνδικάτα. Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής. Το ίδιο και με την πανεπιστημιακή αστυνομία που όχι μόνο ψηφίστηκε νόμος και προσλήφθηκαν, εκπαιδεύτηκαν 1.100 νοματαίοι αλλά στην πράξη ποτέ δεν πάτησαν το πόδι τους σε πανεπιστημιακή σχολή και τώρα έχουν «τρουπώσει» κι αυτοί, σε κάποια δημόσια υπηρεσία για διοικητικά πάρεργα.
Χθες, ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη Βουλή είπε πως θα φέρει πρόταση ώστε στην αναθεώρηση του Συντάγματος να συμπεριληφθεί άρθρο για την υπό προϋποθέσεις άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και προκάλεσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να στέρξουν στην πρόταση του. Πέραν του γεγονότος πως δεν υπάρχει καμμιά τέτοια περίπτωση συναίνεσης, η απορία μου είναι πως άντε και τελικά περνάει μια τέτοια διάταξη στο Σύνταγμα. Πιστεύει κανείς σοβαρά, πως πρόκειται ποτέ να εφαρμοσθεί;
Είναι δύσκολο να αντιληφθούν αυτοί που συντάσσουν διαρκώς νόμους και τους ψηφίζουν πως το θέμα δεν είναι η έλλειψη νόμων; Νόμους έχουμε πολλούς και πολύ περισσότερους από όσους χρειαζόμαστε. Το θέμα είναι πως αυτοί δεν εφαρμόζονται διαχρονικά από τις κυβερνήσεις που αναλαμβάνουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους, με τη δική μας ψήφο.
Και δεν εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Μέχρι που έρχεται ένα τραγικό γεγονός όπως το δυστύχημα στα Τέμπη για να θυμηθούμε πάλι τις παθογένειες του κράτους, τις εγκληματικές αμέλειες των δημόσιων λειτουργών, την ευθύνη των οποίων επωμίζονται και δικαίως οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι και αρχίζουμε πάλι το παιγνίδι της κολοκυθιάς.
Και δεν ασχολούμαστε καν πως «κατάφερε» ένα απόφοιτος Δημοτικού, κτηνοτρόφος στο επάγγελμα, διορίστηκε αχθοφόρος στα τραίνα και στη συνέχεια προήχθη σε σταθμάρχη με μισθό 3.500 ευρώ και τώρα τον μετατρέπουν σε βασικό υπεύθυνο της εθνικής μας τραγωδίας. Όχι πως αυτός είναι άμοιρος ευθυνών, αλλά όπως και να το κάνουμε, καιρός είναι και το πολιτικό μας σύστημα, μηδενός εξαιρουμένου, να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Αρκετά με την ανεύθυνη υποκρισία. Όπως κι εμείς οι πολίτες που τα ανεχόμαστε όλα αυτά, βγαίνουμε στους δρόμους και απαιτούμε αλήθεια , δικαιοσύνη, αξιοκρατία αρκεί όμως να μην χτυπήσει τη δική μας πόρτα και χρειαστεί να αναλάβουμε τις ευθύνες μας από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα που είναι αυτονόητα σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Βασ. Στεφανακίδης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Σήμερα είναι ηλίου φαεινότερο ότι η ανίκανη και η κατακερματισμένη αντιπολίτευση το μονο που επιζητεί δεν είναι η δικαιοσύνη αλλά να διατηρηθεί το θέμα των Τεμπών μέχρι τη παραμονή των επερχόμενων εκλογών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολιτικά, οικονομικά, επιχειρηματικά συμφέροντα είναι οι κύριοι αρωγοί του εγχυρηματος.
Ποιος θα πληρώσει? Αυτός που πλήρωσε το 2015. Καλή τύχη.