Ο «γυμνοσάλιαγκας» και το «απαίσιο πλάσμα»

 

Εννέα κόμματα εκπροσωπούνται σήμερα στη Βουλή: η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, η Ελληνική Λύση, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Πλεύση Ελευθερίας, το ΚΚΕ, η Νίκη, οι Σπαρτιάτες, η Νέα Αριστερά και δύο ασύντακτες ομάδες, αυτή περί τον Κασσελάκη και οι ποικίλης προελεύσεως ανεξάρτητοι.

Και έπεται συνέχεια. Στην αναμονή εν όψει των επόμενων εκλογών βρίσκονται η ΜέΡΑ25 του Βαρουφάκη και η Φωνή Λογικής της Λατινοπούλου. Και τρία μεγάλα ερωτήματα πλανώνται πάνω από το πολιτικό σύστημα: θα κάνουν τελικά κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας, ο Αντώνης Σαμαράς και η Μαρία Καρυστιανού; Και αν ναι, πώς θα κινηθούν αυτά τα κόμματα, ποιοι θα τα αποτελούν και ποιους χώρους θα φιλοδοξήσουν να καταλάβουν στο υπάρχον σύστημα; 
Είναι φανερό πως μέσα σε συνθήκες παγκόσμιων τεκτονικών μεταβολών, σε μια υφήλιο που αλλάζει συνεχώς, το ελληνικό πολιτικό σύστημα αλλά και η ελληνική κοινωνία δίνουν μια εικόνα κινούμενης άμμου που ζει αποκλειστικά μέσα στον δικό της περίκλειστο κόσμο. Καθώς απέχουμε λιγότερο από ενάμιση χρόνο από τις επόμενες εκλογές, όλες οι δημοσκοπήσεις περιγράφουν μια εικόνα χάους: η Νέα Δημοκρατία δείχνει να κινείται περί το 30%, το ΠΑΣΟΚ περί το 15%, η Ελληνική Λύση και η Πλεύση Ελευθερίας περί το 10%, το ΚΚΕ στο 7%, ό,τι απέμεινε από τον ΣΥΡΙΖΑ περί το 5% και η Φωνή Λογικής κοντά στο 4%. Στο όριο ή κάτω του 3%, που απαιτείται για την είσοδο κόμματος στη Βουλή, κινούνται το ΜέΡΑ25 του Βαρουφάκη, η Νέα Αριστερά των αποσχισθέντων από τον ΣΥΡΙΖΑ και η ιδίας προελεύσεως ομάδα Κασσελάκη. Το ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου στην γκρίζα ζώνη κυμαίνεται περί το 25%. Οι ίδιες δημοσκοπήσεις φανερώνουν και κάτι ακόμη: ότι η δημιουργία κομμάτων από τη Μαρία Καρυστιανού και τον Αλέξη Τσίπρα σημειώνει σημαντικά ποσοστά καταρχήν αποδοχής και αισθητά χαμηλότερα το ενδεχόμενο ανάλογο εγχείρημα από την πλευρά του Αντώνη Σαμαρά. Βεβαίως, άγνωστο παραμένει προς το παρόν πώς και με ποιους θα εμφανιστούν τα ορφανά της Χρυσής Αυγής μετά την αποτυχία του πειράματος με τους Σπαρτιάτες. Τέλος, ας συνυπολογιστεί ότι

«Ξεχάστηκε» η εκταφή του νεκρού για την οποία έγινε η απεργία πείνας!

Καταρρέει πριν γίνει η δίκη, η ιερόσυλη παράσταση που στήθηκε στη μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών των Τεμπών, ερήμην της πλειονότητας των συγγενών.

Όσον αφορά τη γνωστή μάνα, έγινε πλήρως κατανοητό το φαεινό: Δεν μπόρεσε να χειριστεί με πραότητα και ταπεινότητα την τεράστια δημοσιότητα που ξαφνικά απέκτησε. Μια δημοσιότητα βεβαίως που δεν της χαρίστηκε. Την κατέκτησε με την προσωπικότητά της, στην οποία ανιχνεύονται στοιχεία χαρισματικότητας. Και προσφάτως ήρθε στη δημοσιότητα η πρόθεσή της να τροχοδρομήσει πολιτική πορεία!

Επίσης, ο γνωστός πλέον «ηρωικός πατέρας», από τη σιγή και ανυπαρξία δυόμισι χρόνων, υιοθέτησε την τακτική της (αμφισβητούμενης) απεργίας πείνας, με αίτημα την εκταφή του παιδιού του, προκειμένου να διαπιστωθεί αν η αιτία θανάτου ήταν αυτή που αναφέρει το επίσημο πόρισμα, ή θα δικαιωθούν οι τελάληδες των ξυλολίων.

Κάποιοι, σεβόμενοι μεν τον πόνο του, εξ αρχής την είχαν χαρακτηρίσει ως καλοστημένη παράσταση με

Ο μεγάλος κατήφορος

Τέτοιο πράγμα δεν ξανάγινε! Μια διαδρομή τόσο κατηφορική και τόσο ομαδικά καταστροφική, που δεν έχει το ταίρι της

Θυμηθείτε, λοιπόν! Αφού προηγουμένως τα δύο μεγάλα κόμματα που μας κυβέρνησαν κατέληξαν, στη συνείδηση της κοινωνίας, αγκαλιά με τη χρεοκοπία.
Κάπως έτσι, με την παντιέρα μιας ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα τα αλλάξει όλα, βρέθηκαν στην κυβερνητική εξουσία. Αναφέρομαι φυσικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Με αποτέλεσμα εντός «δευτερολέπτων» να συνεργαστούν με τον εντελώς αριστερό Πάνο Καμμένο. Πιο αριστερός, πεθαίνεις!

Να προχωρήσω; Περιττό. Και έτσι, εντός μερικών μηνών από Αριστεροί κατέληξαν «ταχαριστεροί». Με αποτέλεσμα όχι μόνο να πετάξουν στα σκουπίδια όλες τις αριστερο-επαγγελίες τους, αλλά και να αποδειχτούν χρήσιμοι για τα συμφέροντα και τις απώτερες επιδιώξεις της οικονομικής ελίτ του συστήματος.
Οχι μόνο αποδείχτηκαν τροχονόμοι και πρόθυμοι διαχειριστές των άνωθεν εντολών και άνωθεν επιθυμιών, αλλά και επειδή έτσι κατασυκοφάντησαν και διέσυραν τα ιερά και τα όσια των απλών, ανιδιοτελών αγωνιστών της Αριστεράς. Σαν να έφτυναν στους τάφους των προγόνων τους. Η μεγάλη ανατριχίλα. Άξιος ο μισθός τους!
Αυτή η πρώτη πράξη του μεγάλου κατήφορου. Για να επακολουθήσει η δεύτερη. Με σεναριογράφο και σκηνοθέτη τον Αλέξη Τσίπρα. Τον άνθρωπο που

Εμπρός στην «ένδοξη» εποχή των ΔΕΚΟ!

Σκεφτείτε έναν διευθύνοντα σύμβουλο μιας μεγάλης Α.Ε. πριν πάρει μια σημαντική απόφαση να πρέπει να ενημερώσει τους κυβερνητικούς βουλευτές. Ο διευθύνων σύμβουλος των ΕΛΤΑ, τα οποία από το 2018 δεν έχουν καμιά σχέση με το Ελληνικό Δημόσιο διότι ανήκουν στο Υπερταμείο, προφανώς έχει αυτήν την υποχρέωση, σύμφωνα με την κυβερνητική αντίληψη. Επειδή ο ίδιος είχε άλλη γνώμη τον εξανάγκασαν σε παραίτηση, διότι δεν είχαν το δικαίωμα να τον απολύσουν. Δεν ήταν εκ του νόμου κομματικός κομισάριος, όπως ήταν όλοι οι διοικητές των ΔΕΚΟ. Αυτοί αντλούσαν τη δύναμή τους αποκλειστικά από τον εκάστοτε πρωθυπουργό και επί πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη και από τον διαπλεκόμενο ολιγάρχη του χώρου όπου δραστηριοποιούνταν η συγκεκριμένη ΔΕΚΟ. 

Οι εταίροι - δανειστές άριστα έπραξαν και έκοψαν τον ομφάλιο λώρο που συνέδεε αυτές τις επιχειρήσεις με την πολιτική εξουσία. Και άριστα έπραξε και ο Α. Τσίπρας που αποδέχθηκε την απαίτησή τους. Φαίνεται πως η σημερινή κυβέρνηση, επειδή αισθάνεται πολιτικά ευάλωτη, κατέφυγε στη δοκιμασμένη συνταγή του αποδιοπομπαίου τράγου.

Έδιωξε τον διευθύνοντα σύμβουλο, για να καλμάρει την κοινοβουλευτική της ομάδα. Από εδώ και εμπρός, αν δεν το έχουν καταλάβει εκεί στην κυβέρνηση, είναι όμηροι

Η αντίφαση που κυνηγά τον Τσίπρα

 

Η ερώτηση στη σχετική δημοσκόπηση ήταν υποθετική ενδεχομένως και παραπλανητική για όσους θα ήθελαν να την πάρουν κυριολεκτικά

Παρόλα αυτά είναι άξιο σχολιασμού το ότι στο δίλημμα Μητσοτάκης ή χάος το 40% των ερωτηθέντων επιλέγει χάος. Αντιθέτως Μητσοτάκη επιλέγει μόλις το 30%. Μπορούμε να βγάλουμε τρία συμπεράσματα.
Το πρώτο ότι για μια μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων το επιχείρημα της κυβέρνησης για την ανάγκη ισχυρής κυβέρνησης και πολιτικής σταθερότητας δεν λειτουργεί.

Το δεύτερο ότι το ποσοστό των πολιτών που επιθυμούν πολιτική αλλαγή είναι μεγαλύτερο από όσους επιθυμούν τη συνέχεια.
Το τρίτο ότι ένα κόμμα ή ένας πολιτικός αρχηγός ο οποίος θα μπορούσε να ενώσει την αντιπολίτευση και να εμπνεύσει όσους επιθυμούν την με οποιοδήποτε κόστος αλλαγή κυβέρνησης θα κέρδιζε τις εκλογές.
Αυτό το τελευταίο φαίνεται ότι εμπνέει και τον Αλέξη Τσίπρα. Ο ίδιος είναι εξαιρετικά φειδωλός με το πολιτικό του σκεπτικό. Ευτυχώς υπάρχουν οι συνεργάτες του που μας διαφωτίζουν. Ένας εξ αυτών, ο Γιάννης Δρόσος, μέλος της επιτροπής των σοφών του πρώην πρωθυπουργού, σε πρόσφατο άρθρο του, έδωσε μια καλή ερμηνεία για τις κινήσεις του. Προ καιρού, γράφει, ο Σύριζα και η Νέα Αριστερά μπορούσαν να σχηματίσουν ενιαία κοινοβουλευτική ομάδα και να

Και κόμμα Καρυστιανού; «Kύμα» ή τρικυμία;

Το παζλ συμπληρώνεται και σιγά-σιγά σχηματίζεται η μεγάλη εικόνα, καθώς ο χρόνος τρέχει. Το 2026 θα είναι μια προεκλογική χρονιά και όλοι όσοι θέλουν να συμμετάσχουν στο παιχνίδι της εξουσίας παίρνουν θέσεις. Ήδη ο Α. Τσίπρας έδωσε το παρόν.

Χθες είχαμε και την εμφάνιση δύο πολιτικών που ανήκουν στην αποκαλούμενη «λαϊκή Δεξιά» οι οποίοι προανήγγειλαν την κάθοδο στην πολιτική της κυρίας Καρυστιανού. Δε γνωρίζω αν αυτό αποτελεί μια ειλημμένη απόφαση της ιδίας ή ευσεβείς πόθους των δύο πολιτικών. Πάντως, αν όντως το έχει πάρει απόφαση, η επιλογή αυτών των συνεργατών μάλλον είναι μια κακή ιδέα. Διότι «νέο» κύμα με παλιά και φθαρμένα υλικά δε γίνεται.

Το να κατέβει στην πολιτική η κυρία Καρυστιανού σημαίνει ότι χάνει το προνόμιο της πονεμένης μητέρας καθώς θα αντιμετωπίζεται πλέον ως ένα πολιτικό πρόσωπο. Θα υφίσταται την κριτική για τα πάντα και μερικές φορές αυτή η κριτική θα είναι ανηλεής, όπως είναι για όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Διότι διφορούμενα σχήματα και

Το κύμα της οργής και του θυμού καταπίνει το ΠΑΣΟΚ

 

Είναι γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ είναι πιο απολίτικο παρά ποτέ. Το νεαρό σε ηλικία στελεχιακό δυναμικό που αποτελεί τους σωματοφύλακες του Νίκου Ανδρουλάκη, θα μπορούσε να στελεχώνει με ευκολία οποιοδήποτε κόμμα. Διότι απλώς, δεν διαθέτει πολιτικές θέσεις. Αντιλαμβάνεται την πολιτική σαν μια συρραφή από έξυπνες ατάκες, κατηγορίες, διαμαρτυρίες και καταγγελίες. Όμως η πολιτική είναι πρωτίστως προοπτική, όραμα και ελπίδα.

Ωραίος και χρήσιμος ο θυμός. Δυνατή και ηχηρή η οργή. Ωστόσο, το κύμα που έχουν δημιουργήσει αυτά τα ισχυρά συναισθήματα στην χώρα μας τους τελευταίους μήνες και πάνω στα οποία ταξιδεύει το ΠΑΣΟΚ, δείχνει να υποχωρεί και να τραβιέται πίσω σαν την άμπωτη.

O θυμός και η οργή των πολιτών, θα έπρεπε να έχουν οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε μια βαθιά και ενδελεχή ανάλυση της πραγματικότητας. Ώστε να καταλήξει σε επεξεργασίες και συμπεράσματα που με τη σειρά τους θα οδηγούσαν σε πολιτικές προτάσεις. Όμως αυτό που βλέπουμε το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι την αναπαραγωγή της οργής και του θυμού των δρόμων και των ψηφιακών μέσων κοινωνικής δικτύωσης, από τα προβεβλημένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στους τηλεοπτικούς φακούς.

Έτσι το ΠΑΣΟΚ αντί να διδαχθεί από το φιάσκο της στάσης του για τα Τέμπη με τα εξαφανισμένα βαγόνια και τα

Καρανίκας κατά Τσίπρα: Έχασε από τον Μητσοτάκη όχι γιατί δεν είχε ινστιτούτο αλλά γιατί δεν έπειθε - «Νέα λιγούρια» οι 41 του Επιστημονικού Συμβουλίου

Καρανίκας κατά Τσίπρα:  Έχασε από τον Μητσοτάκη όχι γιατί δεν είχε ινστιτούτο αλλά γιατί δεν έπειθε - «Νέα λιγούρια» οι  41 του Επιστημονικού Συμβουλίου: Ακραία θλίψη, μας κοροϊδεύει μπροστά στα μούτρα μας, γράφει για τον πρώην πρωθυπουργό ο άλλοτε συνεργάτης του

ΟΠΕΚΕΠΕ: Οι προφυλακίσεις και η σιωπή της αντιπολίτευσης

 

Φίλος δικηγόρος, επάνω στη συζήτησή μας, μου είπε ότι έψαξε και δεν βρήκε καμιά τοποθέτηση, κανενός κόμματος της αντιπολίτευσης για τις προφυλακίσεις λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ. Λες και ήταν ψέματα αυτές οι προφυλακίσεις, σαν να αποτελούσαν για την αντιπολίτευση μια εικονική πραγματικότητα, παρατήρησε. 

Όντως, υπήρξε σιωπή. Για ποιο λόγο; Διότι η αντιπολίτευση δεν ασχολείται με τις ατασθαλίες της λεγόμενης μαρίδας. Ασχολείται μόνον με τα μεγάλα κεφάλια, διότι μόνον τότε πολιτικοποιείται ένα σκάνδαλο, άρα μόνον τότε παρουσιάζει ενδιαφέρον. Μάλιστα, στην προκειμένη περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ, αυτές οι προφυλακίσεις ανατρέπουν και το κεντρικό αφήγημα για την κατευθυνόμενη από την πολιτική εξουσία Δικαιοσύνη. Είναι δυνατόν να βάζουν στη φυλακή τους «δικούς» τους;

Αυτή η σιωπή της αντιπολίτευσης για τις προφυλακίσεις τη στιγμή που είναι λαλίστατη για τις ευθύνες υπουργών, οδηγεί ουσιαστικά στη μετάθεση των ευθυνών από τους κάτω προς τους επάνω, τη στιγμή που τα πραγματικά περιστατικά δεν τεκμηριώνουν - τουλάχιστον προς το παρόν - κάτι τέτοιο. Απεναντίας, οι προφυλακίσεις αποδεικνύουν πως σε αυτό το πάρτι που διαρκούσε πολλά χρόνια οι συμμετέχοντες ήταν πάρα πολλοί. 

Και από εδώ ξεκινούν τα προβλήματα για την αντιπολίτευση, που

Αρχηγοί

Πάρτε χαρτί και μολύβι. Υπήρχε ένα κόμμα που είχε έναν αρχηγό. Κανένα πρόβλημα. Ολα τα κόμματα έχουν κάποιον αρχηγό.

Επειτα από μια σειρά ατυχών αποτελεσμάτων, ο αρχηγός τσαντίστηκε και τα βρόντηξε.

Ετσι το κόμμα έμεινε μόνο του. Μαζεύτηκε λοιπόν κι έβγαλε έναν δεύτερο αρχηγό.

Που τελικά δεν τους πολυάρεσε. Ετσι άλλοι έφυγαν κι έφτιαξαν ένα δεύτερο κόμμα, ενώ άλλοι μαζεύτηκαν σε ένα μπουζουξίδικο κι αποκαθήλωσαν τον δεύτερο αρχηγό. Που όμως δεν συμφωνούσε κι έφτιαξε ένα τρίτο κόμμα.

Το πρώτο κόμμα πάντως έβγαλε έναν τρίτο αρχηγό.

Εν τω μεταξύ ο πρώτος αρχηγός που δεν ήταν πια αρχηγός μάλλον βαρέθηκε και παραιτήθηκε από τη Βουλή όπου πήγαινε με το πρώτο κόμμα. Ετσι δήλωσε ότι θα γράψει ένα βιβλίο κι ίσως φτιάξει ένα δικό του κόμμα για να το διαβάζει.

Ο τρίτος αρχηγός δεν κάθισε με σταυρωμένα χέρια και αποφάσισε ότι το πρώτο κόμμα «θα συμπορευτεί» με το άλλο κόμμα που θα φτιάξει ο πρώτος αρχηγός του πρώτου κόμματος.

Ο δεύτερος αρχηγός του τρίτου κόμματος είναι κάπου στην Αμερική.

Εδώ έχασα τον λογαριασμό. Κι αν βγάζετε κάποιο νόημα από

Η πλύση εγκεφάλων κάποτε πρέπει να τελειώσει

Πριν από λίγες μέρες έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Άρη Βελουχιώτη στην ομώνυμη πλατεία της Πετρούπολης, όπως ανέφερε ο Ριζοσπάστης, με πρωτοβουλία της ΤΟ Δυτικών Συνοικιών της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

«Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες που οδήγησαν σε αναμόρφωση του αρχικού προγράμματος της εκδήλωσης, δεκάδες μέλη και φίλοι του Κόμματος τίμησαν τον Θανάση Κλάρα, τον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ, ύψωσαν τις γροθιές τους και ένωσαν τη φωνή τους τραγουδώντας τη “Διεθνή”, δίνοντας υπόσχεση αγώνα “για να σπάσουμε τα δεσμά μας, για να πάψει πια η σκλαβιά”», έγραψε ο Ριζοσπάστης.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε αντιπροσωπεία του ΠΓ, με επικεφαλής τον Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος έκανε και τα αποκαλυπτήρια της προτομής.

Αν κατάλαβα καλά, κάθε κόμμα που ελέγχει έναν Δήμο μπορεί να στήνει προτομές και να ονομάζει πλατείες κατά βούληση. Αυτό σημαίνει ότι, αν κάποτε ένα κόμμα όπως η Χρυσή Αυγή κέρδιζε έναν Δήμο, θα μπορούσε να

Οδυσσέας Ιωάννου για κηδεία Σαββόπουλου: Πού ήσουνα χθες Αριστερά μου;

Οδυσσέας Ιωάννου για κηδεία Σαββόπουλου: Πού ήσουνα χθες Αριστερά μου; : Ο γνωστός στιχουργός επέκρινε την απουσία των αρχηγών των κομμάτων της Αριστεράς από την κηδεία - «Χθες δεν ήταν η κηδεία κανενός “δεξιού” Σαββόπουλου» αναφέρει - «Δεν έπρεπε να λείπετε. Τι φοβηθήκατε;»

Άλλ’ αντ’ άλλων

Ίσως η πιο κορυφαία, η πιο ανεπανάληπτη αντίφαση όλων των πολιτικών εποχών

Από τη μία θέλουν. Από την άλλη στηρίζουν! Τι θέλουν; Μα φυσικά «να φύγει ο Κυριάκος». «Να φύγει ο Μητσοτάκης να ξεβρομίσει ο τόπος».

Προσέξτε! Ο Κυριάκος να φύγει. Οχι η Νέα Δημοκρατία. Μάλιστα μια ευτραφής κυρία ανεβάζει τον πήχη πιο ψηλά: Ο Κυριάκος να πάει φυλακή!

Ποιοι το θέλουν; Μα φυσικά όλα τα κόμματα. Της αντιπολίτευσης. Και τους κοιτάς. Και μια σκέψη μαστιγώνει τα κύτταρά σου. Ωραία, να φύγει. Και ποιος τη θέση του θα πάρει; Ο Νικόλας ο Ανδρουλάκης; Εφιάλτης. Ο Σωκράτης Φάμελλος; Σαν να βλέπεις σκηνές από horror movie. Οπως ο «Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι». Η Ζωή; Ούτε να το σκέφτομαι. Αν συμβεί, θα μετακομίσω!

Παρεμπιπτόντως, αυτό το «αναντικατάστατο» είναι και πλεονέκτημα και μειονέκτημα. Του Κυριάκου. Γιατί κάποια στιγμή οι πολίτες που λένε «να φύγει και ό,τι προκύψει» μπορεί να πολλαπλασιαστούν. Και το κύμα εναντίον του σε τσουνάμι να μετατραπεί. Πάμε τώρα στην απόδειξη της αντίφασης του άλλ’ αντ’ άλλων.

Ενώ σε κατάσταση παραληρήματος επιθυμούν «να φύγει ο Κυριάκος», την ίδια στιγμή τον στηρίζουν. Πώς; Μα είναι τόσο μα τόσο οφθαλμοφανές.

Φέρ’ ειπείν ο Σωκράτης Φάμελλος. Αισθανόμενος την καυτή ανάσα του Τσίπρα να ζεματάει τον σβέρκο του, δίνει γην και ύδωρ για

30+21+16=67% Καρυστιανού+ Τσίπρας+ Σαμαράς

Αυτά μας λένε οι δημοσκόποι, καθώς μετρούν κόμματα που δεν ιδρύθηκαν, αλλά παρ΄όλα αυτά τα μετρούν. Πού βρίσκεται η πανουργία; Δεν τα μετρούν μαζί με όλα τα άλλα κόμματα και έτσι δημιουργούν την παραπάνω ψευδή εικόνα. Το γιατί το κάνουν όλες οι εταιρείες δημοσκοπήσεων ενώ γνωρίζουν πως εκτός από αντιδεοντολογικό είναι και ανούσιο, το έχω αναπτύξει από αυτήν εδώ τη στήλη πριν από λίγες μέρες.

Το επαναλαμβάνω, η δύναμή τους θα καταγραφεί όταν μετρηθούν μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα. Μόνον τότε θα φανεί και από ποιους παίρνουν και πόσο επηρεάζουν το συνολικό πολιτικό σκηνικό και ως εκ τούτου μόνον τότε θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για την επόμενη μέρα. Εντελώς διαφορετική κατάσταση θα διαμορφωθεί αν η δύναμη του κόμματος Α. Σαμαρά προέλθει από ένα υπολογίσιμο ποσοστό ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας και διαφορετική αν αφήσει άθικτη την επιρροή της και αντλήσει ψήφους από τα μικρότερα κόμματα της Δεξιάς και τους αναποφάσιστους. 

Το ίδιο ισχύει και για το κόμμα του Α. Τσίπρα. Εδώ το κρίσιμο ερώτημα είναι τι εισροές θα έχει από το ΠΑΣΟΚ, καθώς το παιχνίδι στην αντιπολίτευση θα αφορά την

Κορόιδα

Δεν ξέρω τι θα αποδώσει (άλλη) μια συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας σαν τη χθεσινή στο Λουξεμβούργο.

Καλά κάνουν και συζητούν, καμία αντίρρηση. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με καταφανώς βλακώδεις ασυναρτησίες.

Τι μας είπε ο Φιντάν ο καραμπουζουκλής με δηλώσεις του τις παραμονές της συνάντησης (18/10);

Oτι στην Ελλάδα κυριαρχεί «αντιτουρκικό αίσθημα». Oτι «το σύστημα ασφαλείας της Ευρώπης έχει καταληφθεί από μία, δύο χώρες όπως η Ελλάδα». Οτι «αυτές οι χώρες δεν έχουν καμία σχέση με την ασφάλεια της Ευρώπης».

Κι ότι αποφάσεις που αφορούν την ασφάλεια της Ευρώπης δεν πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα «μόνο μιας χώρας».

Το πιάσαμε το υπονοούμενο. «Η Ελλάδα βάζει εμπόδια στη συμμετοχή της Τουρκίας στο σύστημα ασφαλείας».

Τρεις παρατηρήσεις.

Πρώτη. Το «σύστημα ασφαλείας της Ευρώπης» ευλόγως αφορά τις ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες το αποτελούν.

Η Ελλάδα είναι μία από αυτές. Η Τουρκία δεν είναι.

Δεύτερη. Τα τελευταία πενήντα χρόνια η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει εκδηλώσει ούτε μία (αριθμός 1) «αντιτουρκική ενέργεια».

Το ίδιο διάστημα αντιθέτως η τουρκική εθνοσυνέλευση έχει

Έμποροι συναισθήματος

 

Κατατέθηκε η τροπολογία για το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, στην οποία ανατίθεται στο υπουργείο Άμυνας η συντήρηση, η φροντίδα και η ανάδειξή του, ενώ η τήρηση της δημόσιας τάξης επί αυτού, συνεχίζει να είναι ευθύνη της Ελληνικής Αστυνομίας.

Κατόπιν τούτου αναβάλλεται η κάθοδος των τανκς από την «χούντα Κούλη», ενώ τα τάγματα εθνοφυλακής της χώρας παραμένουν στα σύνορα. Δεν διαφαίνεται πρόθεση να αντιγράψουν εκείνα που κατ’ εντολήν του Τραμπ, ακροβολίσθηκαν στην Καλιφόρνια, το Τενεσή, το Ιλινόις ή το Όρεγκον.

Μάλλον προς διάψευση του δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα, των προέδρων ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς κ. Φάμελλου, και Χαρίτση, κάποιων του ΠΑΣΟΚ, και βεβαίως της κινητηρίου δύναμης της κατάληψης, Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Κάποιοι συγγενείς φρεσκάρισαν εκ νέου με μπογιά τα ονόματα και επιδόθηκαν σε «γενναίες» δηλώσεις, για την περίπτωση που το κράτος επιβάλει την θέλησή του για την περιφρούρηση του μνημείου.

Οι ίδιοι στον πόνο τους δεν κατανοούν ότι πέραν του κράτους και της κυβέρνησης με την οποία έχουν αντιδικία και της αποδίδουν ευθύνες, υπάρχει και η κοινωνία. Η κοινωνία που