Ο ανθρώπινος πόνος για την απώλεια ενός παιδιού οδηγεί στην ίδρυση κόμματος;

O Ηρόδοτος έλεγε ότι «Στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ αντίθετα στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους».

Το τραγικό μέγεθος είναι ότι στην εγκληματική υπόθεση των Τεμπών πολλοί γονείς έθαψαν τα παιδιά τους, ενώ δεν είχαμε πόλεμο.

Και σε όλη αυτή την πορεία της διερεύνησης των ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών κάποιων πολιτικών προσώπων (από τις εγκληματικές παραλείψεις των οποίων είχαμε οδηγηθεί στο θάνατο 57 ατόμων, πολλά εκ των οποίων ήταν νέα παιδιά) είχα υιοθετήσει μια σταθερή στάση.

Με άλλα λόγια είχα ασκήσει έντονη κριτική στην αγωνιώδη προσπάθεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας να μη ανιχνεύσει, έστω, τις ενδεχόμενες κακουργηματικές ευθύνες του πρώην Υπουργού Μεταφορών κ. Καραμανλή.

Ωστόσο, σε ανθρώπινο και υπαρξιακό επίπεδο δεν μπορώ να αφομοιώσω το ανοικτό ενδεχόμενο το οποίο άφησε η Πρόεδρος του Συλλόγου των θυμάτων των Τεμπών κ. Καρυστιανού για την ίδρυση κινήματος (;) ή κόμματος.

Βεβαίως, όταν ο ανθρώπινος πόνος είναι πολύ μεγάλος ή όταν ένας άνθρωπος τίθεται ενώπιον τραγικών διλημμάτων, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι

Ένας τραμπούκος με ηθικό πλεονέκτημα

Όχι αγαπητοί μου, δεν φταίει ο Παππάς. Όταν ένας τύπος, που από την φύση του είναι ακαλλιέργητος, τραμπούκος και πολιτικό-ιδεολογικός βαρύμαγκας, βρεθεί σ’ ένα κόμμα που τον τιμά με υψηλά αξιώματα, δίνοντας του ως προίκα και το φωτοστέφανο του ηθικού πλεονεκτήματος, τότε είναι φυσικό να μην διαθέτει κανένα έρμα. Να σηκώνει τη χερούκλα του και όποιον πάρει ο χάρος. Εκτός και αν θαρρείτε πως επειδή στα δικά σας μάτια έχει καταπέσει το Συριζαϊκό «ηθικό πλεονέκτημα», έχει ακυρωθεί και στα μάτια εκείνων που το διακινούσαν.

Αλλά δεν φταίει και για έναν ακόμα λόγο ο Παππάς. Ψηφίστηκε έτσι που ήταν. Τον ήξεραν, αλλά τον τίμησαν. Δεν διαφήμιζε λουλουδάκια και καρδούλες σαν την Κωνσταντοπούλου, την μαγκιά του έβαζε μπροστά όταν ζητούσε την ψήφο των πολιτών. Και εκείνοι του την έδωσαν. Γιατί ζητάμε τα ρέστα, το λοιπόν; Δεν κορόιδεψε κανέναν, δεν προέβαλε ψεύτικη εικόνα.

Επίσης, μην θαρρείτε πως επειδή εσείς φρίξατε με τον ξυλοδαρμό του συναδέλφου μας, έφριξαν εξίσου και οι αριστεροί ψηφοφόροι του Παππά. Ένας λαός που με το παραμικρό βγαίνει από το αμάξι του και πλακώνει τον οδηγό του διπλανού οχήματος για ένα τζαρτζάρισμα στην προτεραιότητα, είστε βέβαιοι ότι θα κακοχαρακτηρίσει έναν ευρωβουλευτή που έδειρε δημοσιογράφο; Άγαλμα θα του κάνει, σας το υπογράφω.

Φταίει ο Τσίπρας, άρα, που τον

Διεργασίες

Έχουμε διεργασίες. Εκεί που το προετοιμαζόμενο «κόμμα Τσίπρα» άρχισε περιοδεία στην επαρχία, λίγο πριν αναλάβει την πρωθυπουργία της ΝΔ ο Δένδιας ή ο Πιερρακάκης και πριν ακόμη ηγηθεί κυβερνήσεων συνεργασίας ο Βενιζέλος, εμφανίστηκε στον περίγυρο και το κόμμα Καρυστιανού.

Για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα ποτέ δεν ησυχάζεις. Πάντα κάτι συμβαίνει. Κι από όλα έχει ο μπαξές.

Τι ψάχνει λοιπόν κι ο Μητσοτάκης να χαλαρώσει σπίτι με τη Μαρέβα του και «Emily in Paris»; Εχουμε ολόκληρη σειρά «Διεργασίες στην Ελλάδα» που μεταξύ μας έχει και μεγαλύτερη πλάκα.

Το Netflix διεκδικεί ήδη τα δικαιώματα.

Φυσικά σε δημοκρατία ζούμε. Και το έχουμε ξαναπεί: ο καθένας μπορεί να φτιάξει κόμμα, σωματείο, ομάδα ή ορειβατικό σύλλογο της αρεσκείας του.

Αρκεί να βρει και κάποιους να τον ψηφίσουν αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση. Το μαθαίνουμε στο τέλος της ιστορίας.

Από την εξέλιξη του έργου λοιπόν συγκρατώ την πληροφορία ότι της κομματικής προσπάθειας Καρυστιανού μετέχει και «γερόντισσα ιερομόναχη που μιλάει αραμαϊκά».

Εντυπωσιάστηκα. Δεν ξέρω πού βρήκαν τη γερόντισσα αλλά δεν έχω γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου κάποιον να μιλάει αραμαϊκά.

Κι ούτε πως ξέρουμε ότι αυτά τα ακατάληπτα που λέει η γερόντισσα είναι αραμαϊκά κι όχι (ας πούμε) διάλεκτος ομάδας Συριζαίων που ξέμειναν από τη φλοτίλα κάπου έξω από τη Γάζα.

Πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά όλες τις εκδοχές. Διότι άλλο να συνεννοούμαστε στα αραμαϊκά που δεν ξέρουμε κι άλλο να μας τα λένε συριζαίικα που δεν τα καταλαβαίνουμε.

Ακόμη περισσότερο που δεν

Πολιτικό σκηνικό: Χειρότερα… δεν γίνεται!

 

Οι κήρυκες του ξυλολίου, αυτοκληθέντες «εμπειρογνώμονες», έκαναν προσωρινή αλλά λαμπρή καριέρα στις φιλόξενες τηλεοπτικές οθόνες. Συνέβαλαν στην παραπληροφόρηση και την τροφοδότηση της οργής του κόσμου, χάρις στην τηλεδημοσιογραφία του εντυπωσιασμού.

Τώρα αυτοί οι περίφημοι «εμπειρογνώμονες» είναι άφαντοι, και όπως αποκάλυψε ο Νίκος Πλακιάς, στη λίστα μαρτύρων δεν υπάρχει κανένας τους. Και κυρίως, το ενδιαφέρον τους για τους αδικοχαμένους νέους δεν ήταν ανθρωπιστικό.

Δεν καίγονταν για την αποκάλυψη της αλήθειας, αλλά για την ενθυλάκωση της προμήθειας από τις αποζημιώσεις των συγγενών. Και αυτές θα ήταν υπερμεγέθεις αν αντί για τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, κατόρθωναν να πείσουν ότι συνετελέσθη έγκλημα που αποκρύφθηκε.

Κοράκια που όρμησαν  στον ανθρώπινο πόνο. Όπως αποκάλυψε ο Ν. Πλακιάς (με τις δύο κόρες και την ανιψιά νεκρές) «ζήτησαν 15% εργολαβία για χρήση της κάθε πραγματογνωμοσύνης τους. Όσα λεφτά θα πάρουμε εμείς από τις αποζημιώσεις, ένα ποσοστό θα πάρουν αυτοί…

Σοφός

 

Η ευρωπαϊκή διανόηση καλωσορίζει την καινοτόμο συνεισφορά του αγωνιστή Πολάκη που ανοίγει ορίζοντες στη σκέψη.

Ο αποκαλούμενος (από την ευρωπαϊκή διανόηση…) και «Σοφός των Σφακίων» αποκάλυψε πρώτος για ποιον λόγο δεκαέξι ευρωπαϊκές χώρες (στις είκοσι) ψήφισαν τον Πιερρακάκη στο Γιούρογκρουπ.

«Για να φάνε τα λεφτά των Ρώσων».

Κι επειδή μάλλον δεκαέξι χώρες δεν έφταναν για να φάνε τα λεφτά των Ρώσων, φώναξαν τον Πιερρακάκη να κάνει τη βρωμοδουλειά.

Βέβαια, τα νέα στην ορεινή Κρήτη φτάνουν γενικά με καθυστέρηση.

Να φανταστείτε ότι πριν πεντέξι χρόνια οι συντοπίτες του «Σοφού» άκουσαν αποσβολωμένοι πως δεν υπάρχει πια Σοβιετική Ενωση κι ότι κάτι αμερικάνικα εμβόλια προστατεύουν από το κόβιντ.

Ετσι και τώρα, δεν έχουν ίσως ακόμη πληροφορηθεί ότι οι Ρώσοι εισέβαλαν στην Ουκρανία το 2022, ότι έκτοτε γίνεται πόλεμος, ότι η Ρωσία υπόκειται σε κυρώσεις κι ότι η Ευρώπη είναι με την Ουκρανία. Ακου πράγματα.

Φυσικά, το «συμπεριληπτικό φρόνημα» της Αριστεράς δεν κρύβει πως μπορεί να μπούκαραν μεν οι Ρώσοι στην Ουκρανία αλλά φταίνε και οι «ευρωπαϊκές ελίτ» που φταίνε γιατί δεν μπούκαραν κι εκείνοι κάπου ώστε τελικά καταντήσαμε να φταίει μόνο ο Πούτιν (Δ. Χριστόπουλος, Οι νέοι Ευρωπαίοι υπνοβάτες, News247, 13/12).

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι

Οι δύο όψεις της Ελλάδας, ο Πιερρακάκης και τα… περιπολικά της αντιπολίτευσης

Τις τελευταίες ημέρες στην επικαιρότητα έρχονται, έτσι πιο καθαρά, ανάγλυφα θα έλεγα, οι δύο όψεις της Ελλάδας, η μία του ζόφου και της κατήφειας με τους «Φραπέδες» και τους «κουμπάρους» του ΟΠΕΚΕΠΕ και η άλλη της ανάδειξης της διεθνούς επιτυχίας της χώρας με την ανάληψη της προεδρίας του Eurogroup από τον Πιερρακάκη

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαφωνήσει κανείς για το τι συνέβη και πώς στο μείζον θέμα των αγροτικών επιδοτήσεων, ούτε καν για το ποιοι ευθύνονται, νομίζω, είναι ξεκάθαρο για όσους βλέπουν και κρίνουν.

Στην κυβέρνηση «έσκασε πάνω της» το σκάνδαλο, άρα το χρεώνεται, αλλά φυσικά είναι πασιφανές ότι οι παράνομες επιδοτήσεις και οι απάτες απλώνονται διακομματικά παντού εδώ και δεκαετίες. Νομίζω ότι μόνο ως... πάθημα προς σχολιασμό προσφέρεται η προχθεσινή αποκάλυψη ότι ο λογιστής μιας εκ των συμμοριών που εισέπρατταν παράνομες επιδοτήσεις με εικονικά ΑΦΜ «βρέθηκε» να είναι κουμπάρος του Ανδρουλάκη. Μόνο αυτός δεν περίμενε ότι θα έμπλεκαν δικοί του γνωστοί, φίλοι και ψηφοφόροι, ειδικά όταν είσαι από την Κρήτη, μαζί φυσικά με εκατοντάδες άλλους παρόμοιους που είναι στη Ν.Δ. ή έτρωγαν στο ίδιο τραπέζι με τον Μητσοτάκη ή αλλάζουν κόμματα και χρώματα κάθε τόσο. Περιμένετε γιατί εντός ολίγου θα δείτε και από τον ΣΥΡΙΖΑ συλληφθέντες, αν και αυτοί δεν πρόλαβαν να κυβερνήσουν και πολύ.
Για να είμαστε ειλικρινείς, το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό, πέραν του συνήθους ανόητου λαϊκισμού του Ανδρουλάκη που έσπευσε και

Αγώνες

«ΤΑ ΝΕΑ» δημοσίευσαν χθες μια χαρακτηριστική φωτογραφία στη δεύτερη σελίδα τους. Είναι η κεφαλή μιας διαδήλωσης και κάτι τύποι κρατούν ένα πανό που γράφει «Εμείς (το ΚΑΛΟ μας) το ξέρουμε. Με τους ΑΓΩΝΕΣ μας θα το ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ».

Υπογραφή «Συνδικάτο Οικοδόμων Ν. Θεσσαλονίκης».

Ομολογώ ότι δεν ξέρω «το καλό» των οικοδόμων Θεσσαλονίκης, πόσω μάλλον όλου του νομού. Αλλά αφού το ξέρουν οι ίδιοι, ακούμε προσεκτικά.

Φυσικά το πώς θα το επιβάλουν και με ποιους αγώνες, θα το δούμε στη συνέχεια. Ηδη όμως οι αγρότες δείχνουν τον δρόμο.

Σημειώνω απλώς πως το σύνθημα σε ένα πανό του Συνδικάτου Οικοδόμων τα λέει πιο καθαρά από όλες τις ομιλίες του Καραμανλή και του Βενιζέλου μαζί.

Τι το ψάχνετε; Αυτό μας γουστάρει κι αυτό θα επιβάλουμε.

Τα «θεσμικά ζητήματα» και η «δικαιοσύνη» που διακαώς ανησυχούν τους «πρώην» παντός είδους, μπορούν να συζητηθούν σε κάποια ημερίδα ή σε μια επιτροπή της Βουλής με άπλετο χρόνο στη διάθεση των ομιλούντων.

Κακώς λοιπόν συμπεραίνει ο Βενιζέλος ότι

Εθνικός και πολιτικός θρίαμβος η εκλογή Πιερρακάκη. Από τα αλώνια στα σαλόνια

 

Όποιος θα τολμούσε να σκεφτεί στις αρχές του 2020 ότι ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας της Ελλάδας, μετά από έξι σχεδόν χρόνια, θα εκλεγόταν πρόεδρος του Eurogroup θα αντιμετώπιζε τα γέλια και τα ειρωνικά σχόλια της παρέας του. Πολύ φιλικά θα του έλεγαν : «έλα τώρα, ηρέμησε!». Και όμως συνέβη! Το ζήσαμε και αυτό. Οι παρίες της Ευρωζώνης, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα γνώρισαν την καταξίωση για τα όσα πέτυχαν στον οικονομικό τομέα. 

Και όλη αυτή την πορεία, από την Κόλαση των μνημονίων στη χθεσινή πρωτοφανή εθνική επιτυχία, την πιστώνουμε αποκλειστικά στις ελληνικές κυβερνήσεις από το 2020 ως τις μέρες μας, δηλαδή στις ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΕΣ κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή είναι η αλήθεια. 

Με σκληρή δουλειά και με σχέδιο η Εθνική Οικονομία μας σιγά - σιγά ορθοποδούσε. Κάθε χρόνο, παρά την πανδημία και τις άλλες γνωστές παθογένειες, η πατρίδα μας πήγαινε καλύτερα. Και όλο αυτό αποτυπωνόταν στον δείκτη της ανεργίας που είναι ουσιαστικά ο δείκτης της ανθρώπινης δυστυχίας. Τον παρέλαβε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στο 17,5% και τον έχει ρίξει κάτω από το 9%. Μόνον αυτό να σκεφτούμε: πόσες χιλιάδες Έλληνες έφυγαν από την εξαθλίωση και το κοινωνικό περιθώριο και άρχισαν να ανασαίνουν. 

Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω στον

Στο αγροτικό δεν υπάρχουν αναμάρτητοι

Οι επιδοτήσεις των αγροτών δεν είναι εκατομμύρια ευρώ, είναι τα χρήματα με τα οποία ο αγρότης θα βγάλει τη χρονιά του. Πέντε χιλιάδες εδώ, 7.000 εκεί, για τέτοια ποσά μιλάμε στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Και κυρίως είναι λεφτά που τα πληρώνουν «οι άλλοι», οι Ευρωπαίοι. Δεν είναι δικά μας λεφτά ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουμε. Κι ο κόσμος αυτός, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, έχουν μάθει στα επιδόματα. Με αυτά έζησαν οι ίδιοι, με αυτά μεγάλωσαν και σπούδασαν παιδιά. Είναι βαθιά ριζωμένο το σημερινό σύστημα των επιδομάτων.

Οι βουλευτές δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν τους αγρότες. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση. Κανείς δεν θέλει να μπει στην ουσία του θέματος. Το οποίο θέμα είναι το ίδιο και το αυτό εδώ και σαράντα χρόνια: Η Ελλάδα, μια άλλοτε αγροτική κατά βάση χώρα, έχει σκοτώσει αυτό το κομμάτι του εαυτού της και αυτό είναι κάτι που θέλει να το θάψει βαθιά, να το ξεχάσει. Είναι βολικό για όλους να δίνουν επιδόματα και να εισπράττουν ψήφους.

Είναι μια αυτοματοποιημένη διαδικασία. Στην πραγματικότητα όλοι βγαίνουν ζημιωμένοι στο τέλος, αλλά το μακροπρόθεσμο δεν ενδιαφέρει. Εκείνο που έχει νόημα είναι να

Σύναξη συγκλητικών: Διέβησαν τον Ρουβίκωνα

Όσες βεγγέρες και να γίνουν, αν η Νέα Δημοκρατία στις πρώτες εκλογές κινηθεί περί του 33% - κάτι ιδιαίτερα πιθανό - όλοι οι πρωθυπουργήσιμοι του παρασκηνίου θα μείνουν με το κοστούμι στα χέρια. Διότι αυτός είναι ο σχεδιασμός τους. Μια Νέα Δημοκρατία κάτω από το 25%, ώστε στο χάος που θα επικρατήσει, «καπνοπαραγωγοί» και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις να προταθούν ή να αυτοπροταθούν ως η λύση. Δεν επιδιώκουν τη λαϊκή ψήφο διότι δεν την έχουν. Απεναντίας την φοβούνται. 

Είναι πρόδηλος ο στόχος όλων των ποικιλόμορφων «συγκλητικών» η φθορά του Μητσοτάκη. Φυσικά, στην πολιτική όλα επιτρέπονται, πολύ δε περισσότερα η προσπάθεια να φθαρεί ο βασικός στόχος. Στην προκειμένη περίπτωση αυτός ο πόλεμος οδήγησε στη σύγκλιση πολιτικών ηγετών που στο πρόσφατο παρελθόν μιλούσε ο ένας για τον άλλον εντελώς απαξιωτικά, όμως τώρα διάγουν μιαν αγαπησιάρικη περίοδο. Βέβαια, το τίμημα που καταβάλλουν είναι βαρύτατο καθώς αφορά το κύρος τους και την αξιοπιστία τους κυρίως σε όσους τους στήριξαν. 

Όταν συναγελάζεσαι με αυτούς που ήθελαν να σε κλείσουν φυλακή, απογοητεύεις όλους όσοι στάθηκαν δίπλα σου ως θύμα και

Δηλώνει και… υπερήφανος με… αποδιοπομπαίο Κόμμα

«Για όσα ως Κυβέρνηση προσπαθήσαμε και καταφέραμε, δεν είμαι απλώς αμετανόητος. Είμαι υπερήφανος»

Αυτό βρήκε να απαντήσει ο κ. Τσίπρας στην Κυβέρνηση που τον χαρακτήρισε «αμετανόητο» για την όλη πολιτεία του την τότε και την σημερινή.

Η απάντηση, αν ήταν ειλικρινής, θα σήμαινε ότι ο κ. Τσίπρας δεν ξέρει τι κακό έκανε στην χώρα, στην οικονομία, στον Έλληνα πολίτη. Αλλά δεν είναι ειλικρινής. Άρα ξέρει τι κακό έκανε… Αλλά αυτό που βρήκε να απαντήσει είναι μια τυπικά «συριζαίικη» δήλωση. Προβάλλει το τελείως ξεδιάντροπο ψέμα και θέλει να το επιβάλλει ως «αλήθεια». Παραθέτω ορισμένες τέτοιες δηλώσεις και δικές του και «συνεργατών» του. Είναι όλες σε σχέση με την πρωτοφανή και απίστευτη τραγωδία στο Μάτι, την μεγαλύτερη τραγωδία, τα υπερεκατό θύματα της οποίας οφείλονταν στην ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ της Κυβέρνησης Τσίπρα.

-Δεν μού είχαν πει ότι υπήρχαν νεκροί… Το δήλωσε ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός αναφερόμενος στο γεγονός ότι στην διαβόητη υπό την προεδρία του σύσκεψη, ενώ ακόμη η φωτιά μαινόταν και κατέκαιγε σπίτια και ανθρώπους, δεν ειπώθηκε τίποτε απολύτως για τους δεκάδες νεκρούς που ήδη υπήρχαν…
-Δεν μπορώ να βρω μεγάλα λάθη επιχειρησιακά… Το δήλωσε ο Ν. Τόσκας, αναπληρωτής υπουργός αρμόδιος για την Προστασία του Πολίτη…
-Έκατσε η στραβή στην βάρδια μου… Το είπε με απόλυτο κυνισμό η Περιφερειάρχης τότε και νυν αρμόδια του Σύριζα για την …Εξωτερική πολιτική κυρία Ρένα Δούρου, που ονειρεύεται ότι θα δίνει εντολές στους διπλωμάτες μας υπό τις κατευθυντήριες οδηγίες του κ. Φάμελλου….

Αυτή είναι η νοοτροπία Σύριζα, την οποία κατά τρόπο αυθεντικό εκφράζει ο κ. Τσίπρας. Η συνολική κυβερνητική του δράση στοίχισε στην ελληνική οικονομία και στον

Μπλόκα

Πώς μας κατάντησαν. Τη στιγμή που η χώρα αναστενάζει μπροστά στα μπλόκα, τη στιγμή που παραμένει άλυτο το μυστήριο με τον μάρτυρα Τρίμπαλη, τη στιγμή που κανείς δεν απαντά στην αγωνία της Μιλένας για τα χημικά, τη στιγμή που θα έπρεπε όλοι να συζητούμε το βιβλίο του Τσίπρα, έρχεται η υπόλοιπη Υφήλιος και μας ρίχνει στον βούρκο.

Μας βάζουν κι ασχολούμαστε με τον Πούτιν που απειλεί με πόλεμο την Ευρώπη, με Ρώσους κι Αμερικανούς που ψάχνουν να ξεπουπουλίσουν τους Ουκρανούς, με μια Ουκρανία που προσπαθεί να αντισταθεί και να μη διαλυθεί.

Σαν δεν ντρεπόμαστε!

Διότι οι Ρώσοι δεν είναι σαν τους συνδικαλιστές της αγροτιάς που άνοιξαν δουλειά με το Μαξίμου τώρα που δεν υπάρχουν αγροτικές δουλειές.

Οι Ρώσοι δεν θα συμφωνήσουν ποτέ σε κάτι λιγότερο από όσα ζητούν. Κι ούτε θα υποχωρήσουν ποτέ αν δεν ηττηθούν.

Και θέλουν να βγάλουν απέξω την Ευρώπη, κάτι που προσπαθεί να κάνει για λογαριασμό τους και η Λαγκάρντ στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμη το έργο δικαιούται υποτροφία στη Διπλωματική Ακαδημία της Φεντερίκα Μογκερίνι.

Την οποία συνέλαβε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία με την κατηγορία ότι

Όλα παίζονται στα δελτία των τηλεοράσεων

Όλοι εμείς που παρακολουθούμε τα κανάλια να έχουν μόνιμη ζωντανή σύνδεση με τα αγροτικά μπλόκα, καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε ένα βασικό πράγμα. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ μπορεί να αποτέλεσε την θρυαλλίδα για να μαζευτούν περισσότεροι από κάθε άλλη φορά αγροτοκτηνοτρόφοι, όμως η λύση του προβλήματος όπως το βλέπουμε να εξελίσσεται στους κλειστούς δρόμους, δεν βρίσκεται στις πληρωμές του ΟΠΕΚΕΠΕ. Και όλα τα λεφτά που περιμένουν να τους δώσει αύριο το πρωί, ακόμα και διπλάσια να πιστώσει στους λογαριασμούς τους μεθαύριο, τα μπλόκα δεν θα εξαφανιστούν. Ήρθαν για να μείνουν.

Έγιναν ήδη βαρύ πολιτικό όπλο απέναντι σε μια κυβέρνηση που έχει δείξει πρωτοφανή αντοχή απέναντι σε προβλήματα, σκάνδαλα και ξεσπάσματα κοινωνικών ή επαγγελματικών ομάδων. Τώρα, σύσσωμη η αντιπολίτευση και όλοι όσοι έχουν φαγωθεί να διώξουν ον Μητσοτάκη, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στους εξαγριωμένους αγροτοκτηνοτρόφους. Ελπίζουν ότι αυτοί θα καταφέρουν να κάνουν αυτό που όλοι οι υπόλοιποι μαζί δεν στάθηκαν ικανοί. Να ρίξουν τον τρισκατάρατο.

Το πράγμα όπως εξελίχθηκε, δεν είναι εύκολο. Οι αγρότες δεν έχουν κανένα απολύτως κόστος από την συνέχιση των μπλόκων. Έχουν αράξει στους κόμβους τα τρακτέρ τους -που αυτή την περίοδο θα τα είχαν έτσι κι αλλιώς παρκαρισμένα και άπραγα-  ενώ οι περισσότεροι πηγαινοέρχονται στα σπίτια τους αφήνοντας μια

Το «Μάτι» δεν έχει τελειώσει για τον Αλ. Τσίπρα

Την πολιτική του αποκατάσταση επιδιώκει ο Αλέξης Τσίπρας, με το βιβλίο που παρουσιάζει σήμερα, και αρκετοί - φίλοι και αντίπαλοι - αναμένουν εάν θα κάνει προβολή του σχεδιασμού του για το μέλλον, του δικού του και της κεντροαριστεράς.

Στο βιβλίο βυθίστηκε στο παρελθόν, ως καθαρτήριο από το οποίο φιλοδοξεί να εξέλθει πάλλευκος, άμωμος πολιτικών αμαρτιών. Ωστόσο, υπάρχουν «χρωστούμενα» που θα τον ακολουθούν. Όπως η τραγικότητα του Ματιού.

Ο Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων στο Μάτι του επιτέθηκε για όσα αναφέρει στο βιβλίο του σχετικά με την τραγωδία. Κάπως αργά βέβαια, αφού άφησε τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπεύθυνα στελέχη του στο απυρόβλητο επί εφταετία. Δεν είχε πυρετώδεις και αυτάρεσκους ανθρώπους να έλκουν τα μίντια, ούτε ένα κόμμα να οργανώνει συγκεντρώσεις και να τους παίρνει από το χέρι για να τους περιφέρει στο ευρωκοινοβούλιο.

Και κανά δυο βιβλία – καταγραφή της τραγωδίας, που εκδόθηκαν, δεν είχαν την αναλογούσα, στο συνταρακτικό γεγονός, δημοσιότητα, αφού τα μίντια τρέχουν εκεί όπου ξεσπάει κοινωνικό «νταβαντούρι».

Άλλωστε η πύρινη κόλαση έγινε επί «προοδευτικής κυβέρνησης», που ήταν φετίχ για τα κοινωνικά δίκτυα. Παράλληλα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον Σεπτέμβριο του 2019 μιλώντας στη

Κάθε δίκιο χάνεται με κλειστούς δρόμους

Πενήντα χρόνια αγροτική... φαγούρα. Τις πρώτες κινητοποιήσεις άρχισαν το 1975-76 ζητώντας χαμηλότερη φορολογία και εγγυημένες τιμές, αλλά το κλείσιμο των εθνικών οδών ως… ύψιστη αγωνιστική πρακτική ξεκίνησε αργότερα.

Στα 90’s άρχισε η ετήσια εθιμική κινητοποίηση, Ιανουάριο ή Φεβρουάριο, όπου οι κλιματικές συνθήκες επέβαλαν την αγρανάπαυση, ενώ ελάχιστες φορές έγιναν τον Δεκέμβριο ενόψει της συζήτησης του Προϋπολογισμού.

Τα αιτήματα σχεδόν τα ίδια, επαναλαμβάνονται με μια θαυμαστή κανονικότητα. Κάθε χρόνος είναι αντιγραφή του προηγούμενου: Αναπλήρωση χαμένου εισοδήματος, μείωση του κόστους παραγωγής, αφορολόγητο πετρέλαιο στην αντλία, επιδότηση και κατάργηση ΦΠΑ σε λιπάσματα, φυτοφάρμακα, κ.λπ. Παράλληλα κατώτερες εγγυημένες τιμές για τα προϊόντα που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να εξασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα.

Εφέτος σε μια φορτισμένη ατμόσφαιρα λόγω του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, ζητούν εξόφληση όλων των οφειλών, καταβολή της προκαταβολής των ΠΑΑ (Προγράμματα Αγροτικής Ανάπτυξης, που εστιάζουν στη βιώσιμη αγροτική ανάπτυξη, την καινοτομία, την προστασία του περιβάλλοντος, οικολογικά προγράμματα )κ.α.

Σύνηθες αίτημα και η ριζική αλλαγή της αγροτικής παραγωγής. Δεν εννοούν όμως με αυτό σωστούς

Η σιωπή των αμνών

Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν

Για παράδειγμα το όνομα «Αλέξης Τσίπρας» διασχίζει το σύμπαν αυτών των εκπομπών. Εξ όσων θυμάμαι, τέτοια δωρεάν διαφημιστική καμπάνια ούτε ο μακαρίτης μεγιστοτεράστιος Ανδρέας Παπανδρέου είχε εξασφαλίσει. Έπρεπε να «προσγειωθεί» ανώμαλα σε νοσοκομειακή περίθαλψη στο Λονδίνο για να μνημονεύεται το όνομά του με τέτοια πρωτοφανή συχνότητα. Ο επικείμενος θάνατος μαζί με το «σκάνδαλο Κοσκωτά» τον εκτόξευσαν στα ύψη της καθημερινής δημοσιότητας.
Μαζί με τον επερχόμενο «σωτήρα» Αλέξη Τσίπρα και ο Αντώνης Σαμαράς. Αλλωστε ο Σαμαράς έφερε τον Τσίπρα. Με εκείνο το αλησμόνητο και καταστροφικό «θα σκίσω το μνημόνιο». Και φυσικά ο Τσίπρας έφερε ξανά στην κυβερνητική εξουσία τη γαλάζια παράταξη. Το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο.

Αλλά και η Μαρία Καρυστιανού. Ποιος ξέρει, ίσως στο προσεχές μέλλον να εμφανιστεί και άλλο όνομα. Η Ελλάδα είναι μικρή, όμως οι υποψήφιοι αρχηγοί πολλοί. Μα πάρα πολλοί.
Αυτή η ονοματολογία συνοδεύεται με την επίσης πασίγνωστη «ανησυχία»: Αραγε πότε θα εμφανιστούν; Αραγε πότε θα ανακοινώσουν τη μαρκίζα των κομμάτων τους; Αραγε ποια τα στελέχη τους; Αραγε ο Σαμαράς πόσα ποσοστά θα ροκανίσει από τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου; Και άραγε τι θα απογίνουν οι Συριζαίοι και τα άλλα συντρόφια της Νέας Αριστεράς; Θα μείνουν στο ράφι σαν ανύπαντρες μεγαλοκοπέλες της «παρθενορραφής»; Ή ο Τσίπρας θα τους στεγάσει στο νέο κόμμα του «δημοκρατικού καπιταλισμού»;
Και η Καρυστιανού που παριστάνει την Πυθία; Καλά, κυρία μου, κι άλλοι έχουν χάσει με τον ίδιο τρόπο και μάλιστα χειρότερα τα παιδιά τους. Αλλά από το μυαλό τους δεν πέρασε η