
χρόνια πολλά
καλή χρονιά
υγεία και ευτυχία για όλους
Όλα τα νέα της Ανατολικής Φθιώτιδας πολιτικά και άλλα από το κεφαλοχώρι της. Βήμα επικοινωνίας σε όλους εσάς. Γράψτε μας την άποψή σας, την καταγγελία σας, την διαφωνία σας, και αποστείλατε στο vassilis.axelis@gmail.com "Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες".(Βολταίρος) Το ιστολόγιο απευθύνεται σε νοήμονες πολίτες.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΓΚΙΩΝΑ
Οι Εμπρησμοί δεν μας Πτοούν
27 Δεκεμβρίου 2008
Καταγγέλλουμε τον εμπρησμό του σπιτιού του μέλους μας Στέφανου Κόλλια, στην Καλοσκοπή Φωκίδας την Παρασκευή 26 Δεκέμβρη.
Το γεγονός ότι το περιστατικό συνέβη λίγες ώρες αφού ο Στέφανος είχε αναχωρήσει από το σπίτι του για ολιγοήμερη παραμονή στην Αθήνα, όπως επίσης ότι δεν έγινε διάρρηξη- αν και ήταν δυνατόν- παρά μόνο σπάσιμο παραθύρου και εμπρησμός, μας οδηγεί στην εκτίμηση ότι πρόκειται για μια καλά σχεδιασμένη και οργανωμένη απειλητική , εκφοβιστική ενέργεια που μάλλον για καθαρά συγκυριακούς λόγους δεν είχε ολοκληρωτικά καταστροφικά αποτελέσματα.
Από ότι φαίνεται η κίνηση μας στο σχετικά μικρό διάστημα που δραστηριοποιείται έχει ενοχλήσει πολλούς. Σημάδια αυτής της ενόχλησης εισπράτταμε ιδιαίτερα έντονα το τελευταίο διάστημα.
Διαστρέβλωση των απόψεων μας, καλλιέργεια κλίματος εργασιακής ανασφάλειας στους εργαζομένους στις μεταλλευτικές εταιρίες, «εμπρηστικές» ανακοινώσεις στον τοπικό τύπο.
Αποκορύφωμα η «αυθόρμητη» κινητοποίηση δεκάδων εργαζομένων και εργολάβων στα πλαίσια της συγκέντρωσής μας στον Αποστολιά Φωκίδας στις 14 Δεκέμβρη, με πληρωμένα τα έξοδα μετακίνησης για αρκετούς.
Εκεί κάποιοι, λίγοι ευτυχώς, προσπάθησαν να δημιουργήσουν κλίμα έντασης, εκτόξευση απειλών και υπονοούμενων, με σκοπό να προβοκάρουν και να διαλύσουν την συγκέντρωση.
Αυτό βέβαια δεν έγινε κατορθωτό γιατί αποδείξαμε στην πράξη το σεβασμό μας στις δημοκρατικές διαδικασίες και το κυριότερο ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με κανένα εργαζόμενο, μιας και τα προβλήματα είναι κοινά για όλους. Πατώντας εδώ μπορείτε να δείτε το ψήφισμα της συγκέντρωσης
Η τωρινή εμπρηστική επίθεση στο σπίτι του μέλους και συγχωριανού μας, που είναι ένας από τους ελάχιστους νέους που απαρνήθηκαν την Αθήνα και γύρισαν στην περιφέρεια, είναι μια εξαιρετικά ακραία ενέργεια που φέρνει στο νου μας μνήμες κατοχής. Τότε οι ναζί κατακτητές καίγανε τα χωριά μας σε αντίποινα της αντιστασιακής δράσης του λαού μας.
Αλήθεια σήμερα, μετά από τόσα χρόνια αγώνων και θυσιών αναρωτιόμαστε αν τελούμε ακόμα υπό καθεστώς κατοχής.
Όλα τα μέλη μας της κίνησης εκφράζουμε την αταλάντευτη στήριξη μας προς το φίλο και μέλος της κίνησης μας Στέφανο Κόλλια και δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι τέτοια γεγονότα δεν πρόκειται να μας πτοήσουν, αντίθετα μας δίνουνε δύναμη να συνεχίσουμε πιο δυναμικά τις περαιτέρω προσπάθειες μας για την προάσπιση του περιβάλλοντος της Γκιώνας και καλούμε τους συντοπίτες μας αλλά και όλους τους πολίτες της Φωκίδας να καταδικάσουν κατηγορηματικά τέτοιου είδους ενέργειες από όπου και αν προέρχονται.
ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΓΚΙΩΝΑ
Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Η νεανική εξέγερση του Δεκεμβρίου σφραγίζει τη χρονιά που κλείνει. Για την Ελλάδα, αυτό το ξέσπασμα οργής και βίας, με αφορμή τον φόνο του 15χρονου, είναι το Γεγονός της Χρονιάς, που σκεπάζει ακόμη και την επελαύνουσα ύφεση και την πλανητική αναθεώρηση οικονομικών και πολιτικών μοντέλων. Μοιραία, το τραγικό πρόσωπο του έφηβου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου είναι το Πρόσωπο της Χρονιάς, εκφράζοντας τη βίαιη διακοπή της ελπίδας, το πλήγμα στη νιότη, σε μια χώρα υπογεννητικότητας, γερόντων και μεταναστών. Ο ακούσιος μάρτυρας αφήνει πίσω τον Μπαράκ Ομπάμα και την ελπίδα αλλαγής που εξέφρασε, αφήνει πίσω και τον ηγούμενο Εφραίμ, που εξέφρασε την απληστία και την αλαζονεία της Ελλάδας του real estate, των «αγνοούντων» και ανεύθυνων υπουργών, της γενικευμένης διαφθοράς και του κυνισμού. Υπό μία έννοια, ο Αλέξης είναι η ομπαμική ελπίδα, το υποσχόμενο Νέο, που δολοφονείται από τη διαφθορά και τον κυνισμό του Παλαιού, της παρακμιακής Ελλάδας.
Εκεί ακριβώς, στο οδυνηρό μεταίχμιο, στεκόμαστε τώρα. Πίσω μας σωρεύονται ερείπια και σκάνδαλα, αποκαΐδια παρακμής. Μπροστά μας ανοίγεται η έρημος του πραγματικού, στρωμένη με φτώχεια και δυσχέρεια. Κι εμείς, στο χείλος, στο δυσοίωνο πέρασμα, σαστισμένοι και απαράσκευοι.
Αναζητούμε αναλογίες των σημερινών Δεκεμβριανών, στην εγχώρια και τη διεθνή παράδοση. Ακούγονται ήδη τα Ιουλιανά του ’65, το Πολυτεχνείο του ’73, οι ελληνικές καταλήψεις του ’79-’80, ο γαλλικός Μάης του ’68, το ιταλικό «φθινόπωρο» του ’77. Ορθώς προστρέχουμε στο παρελθόν, για να βρούμε αναλογίες, αλλά χρειάζεται προσοχή στις αναγωγές, τις προβολές και τους αναπόφευκτους αναχρονισμούς. Καταρχάς, να διακρίνουμε τις βαθιές ποιοτικές διαφορές των σημερινών συμβάντων με τα συμβάντα του παρελθόντος. Οι διαφορές προέρχονται αφενός από το ριζικά νέο γεωπολιτικό περιβάλλον, όπως διαμορφώνεται μετά τα ορόσημα του ’89, της 9/11 και της πρόσφατης κατάρρευσης των οικονομιών. Το παγκοσμιοποημένο περιβάλλον κατοικείται από άλλα κοινωνικά υποκείμενα, άλλο πλήθος, και απαιτεί άλλη διάνοια για την προσέγγισή του.
Από το ’60 και το ’70 έως σήμερα έχει εν τω μεταξύ μετασχηματισθεί βαθιά η φύση της εργασίας και των επικοινωνιών, και συνακόλουθα η σχέση με την εργασία και τον χρόνο, μετασχηματίζονται δηλαδή οι σχέσεις με τα συμβάντα και με τον εαυτό. Η μεσογειακή γενιά των 700 ευρώ και η Generazione 1.000 δεν ορίζεται μόνο από την υλική μιζέρια του κατώτατου μισθού, αλλά και από το ριζικά νέο φαντασιακό· είναι η γενιά που μεγάλωσε ψηφιακά, με κινητή τηλεφωνία, διαρκή ταξίδια, κοσμοπολιτισμό αλλά και ρευστότητα και ανασφάλεια, ανάμεσα σε ερείπια παρελθόντος και διαψευσμένες υποσχέσεις μέλλοντος· είναι η γενιά του ρίσκου και της επισφάλειας· είναι το πολύμορφο, πολυσθενές «πρεκαριάτο» (precarious=επισφαλής), που παίρνει τη θέση του προλεταριάτου σε ένα τοπίο αποβιομηχάνισης, συγκεντροποίησης και καινοφανών υπηρεσιών.
Αυτό το πρεκαριάτο απλώνεται από τα σπλάχνα της νεόπτωχης μεσαίας τάξης των προαστίων έως τους ήδη αποκλεισμένους των εργατικών συνοικιών και των γκέτο· από τους διδακτορούχους τριαντάρηδες που υποβάλλουν CV και εισπράττουν συμπάθεια και 700 ευρώ, έως τα λαϊκά τέκνα κατεστραμμένων εργατών και μικροκαταστημαρχών που αφιονίζονται με γήπεδο και Στοίχημα, και ανταγωνίζονται στην αγορά εργασίας με μετανάστες μεροκάματου 30 ευρώ χωρίς ΙΚΑ. Κοινή ορίζουσα, οι κραυγές των πανκ και των χούλιγκαν απέναντι στον θατσερισμό: No future και Pretty vacant.
Αυτά τα υποκείμενα δεν υπήρχαν ούτε το ’65, όταν κυριαρχούσε ο εργατισμός και φούσκωνε μια άνοιξη που πνίγηκε από τη δικτατορία, ούτε το ’73 όταν οι ντεκλασέ φοιτητές συσπειρώθηκαν αυθόρμητα με αιτήματα πανεθνικά και θεμελιώδη: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία.
Το ’68, από την άλλη, σημαδεύεται από την εξέγερση για τη χειραφέτηση του φαντασιακού, για την απόλυτη ελευθερία, όχι από υλική απόγνωση. Τέτοια ήταν και τα χαρακτηριστικά του ελληνικού αναρχοαυτόνομου μικροκινήματος του ’79, που ουσιαστικά έφερε καθυστερημένα το πνεύμα του ’68 στα πανεπιστήμια και εξουδετέρωσε ηθικά και πολιτικά την παραδοσιακή αριστερά και κυρίως το ΚΚΕ.
Οι μάχες για την ηγεμονία είναι ένα άλλο πεδίο διαφορισμού. Είπαμε για το ’79, όταν το ΚΚΕ απόλεσε την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία στη νεολαία· η ηγεμονία του ΚΚΕ έως τότε ήταν ηγεμονία ανθρώπων σφραγισμένων από την ήττα και τον σταλινισμό, σε τρανταχτή αναντιστοιχία με την ελληνική κοινωνία της μεταπολίτευσης, που έβλεπε ήδη τη μιζέρια του υπαρκτού σοσιαλισμού και ετοιμαζόταν να υποδεχτεί ως Μεσσία τον Ανδρέα Παπανδρέου, να συνεχίσει τον ανολοκλήρωτο κύκλο του ’65. Η σημερινή χιλιαστική, αγοραφοβική και αντιδραστική στάση του ΚΚΕ είναι φυσική συνέχεια του ’65, του ’73, του ’79: και τότε και τώρα βλέπει προβοκάτορες και πράκτορες, από τον σκυλευμένο Πέτρουλα έως τους προβοκάτορες του Πολυτεχνείου και των καταλήψεων ’79. Ωστόσο, το ισχνό κινηματικά ’79 διαγράφει αχνά ένα νέο στοιχείο: οι αναρχοαυτόνομοι καταστρέφουν μεν την ηγεμονία του ΚΚΕ, αλλά δεν διεκδικούν ούτε εγκαθιδρύουν τη δική τους ηγεμονία, ούτε καν ιδεολογική. Η πολιτική ηγεμονία κληροδοτείται στο αχανές ΠΑΣΟΚ, εκφραστή του αχανούς μικρομεσαίου πλήθους.
Τα Δεκεμβριανά ’08 έχουν αυτό το στοιχείο καταστροφής και μη εγκαθίδρυσης ηγεμονίας. Κανείς δεν τη διεκδικεί, κανείς δεν καθοδηγεί, δεν συντονίζει. Δεν υπάρχει κεντρική πολιτική έκφραση, δεν υπάρχουν καν τυπικά αιτήματα, πλην της λυσσαλέας και κάποτε εφευρετικής διαμαρτυρίας, της οργής, της απόγνωσης, της σύγκρουσης. Το πρεκαριάτο περνά από την εσωστρέφεια και τον μαρασμό στην άγρια αντίδραση, παρακάμπτει τα μήντια και τις διαμεσολαβήσεις, παρακάμπτει ακόμη και το Διαδίκτυο στις κρίσιμες στιγμές, και ανακαλύπτει τον δρόμο.
Αυτά τα φαινόμενα μετωπικής σύγκρουσης και συνολικής απόρριψης οποιουδήποτε διαλόγου και έλλογου μετασχηματισμού, εν τινι μέτρω προοικονομούνται στην Ιταλική Αυτονομία του ’77, η οποία όμως κατέληξε σε ένοπλους, σε άτυπο εμφύλιο, σε δεκάδες χιλιάδες φυλακισμένους, σε μια κοινωνική και ψυχική τραγωδία που άφησε βαθιές ουλές ακόμη και στη μεγάλη γειτονική μας χώρα.
Οι δικές μας αναγνώσεις του παρόντος οφείλουν να μας οδηγήσουν όχι σε επαναλήψεις, όχι σε τυφλή απόρριψη και κοινωνικό μαρασμό, αλλά σε κατανόηση του πραγματικού, με διαύγεια, θάρρος και συμπόνια. Μια μικρή χώρα μπορεί να στέλνει μηνύματα καπνού, αλλά δεν αντέχει να καεί.
Aνήμερα τα Χριστούγεννα και, δυστυχώς, η Ελλάδα δεν βλέπει στον ορίζοντα ούτε Mεσσία ούτε ελπίδα να γεννιέται. Καταδικασμένη από τον ίδιο της τον εαυτό, χωρίς βοήθεια από τους ηγέτες της, και παραδομένη στο εξαγριωμένο πλήθος, βιώνει για άλλη μια φορά τη σταύρωση και αναζητεί τη δική της ανάσταση. Οι συγκρούσεις των τελευταίων εβδομάδων, οι καταστροφές, αλλά και η πρόσφατη αντιπαράθεση «κωφών» στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, μας υπενθυμίζουν ότι ένα από τα χαρακτηριστικά της φυλής μας, η διχόνοια, καλά κρατεί.
Αυτός ο ιδιότυπος αλληλοσπαραγμός φέρνει στη μνήμη τον Νίκο Καζαντζάκη. Απαντώντας στις απειλές της Εκκλησίας για αφορισμό του, ο κορυφαίος συγγραφέας είχε γράψει: «Μου δώσατε μια κατάρα, Αγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να ’ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να ’στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ». Καθώς η σημερινή Ελλάδα αναζητεί εναγωνίως αυτή την καθαρότητα και το ήθος, το παρακάτω απόσπασμα από το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» μιλάει από μόνο του: «...ο Αλλάχ έπλασε το Ρωμιό, μα ευτύς, ως τον είδε, το μετάνιωσε, είχε ένα μάτι, ο αφιλότιμος, που τρυπούσε ατσάλι. “...να κάμω τον Τούρκο, να σφάξει το Ρωμιό, να βρει ο κόσμος την ησυχία του”. Επιασε το λοιπόν μέλι και μπαρούτι, τα μάλαξε καλά καλά, έφτιασε τον Τούρκο. Κι’ ευτύς, χωρίς να χασομεράει, βάνει σ’ ένα ταψί τον Τούρκο και το Ρωμιό να παλέψουν. Πάλευαν, πάλευαν, από το πρωί ώς το βράδυ, κανένας δεν έριχνε κάτω τον άλλο, μα ευτύς, ως σκοτείνιασε, βάνει ο άτιμος ο Ρωμιός τρικλοποδιά, κάτω ο Τούρκος!
“Ο διάολος να με πάρει την έπαθα πάλι, μουρμούρισε ο Αλλάχ, τούτοι οι Ρωμιοί θα φάνε τον κόσμο... Τι να κάμω;” Ολη νύχτα δεν έκλεισε μάτι ο κακομοίρης, μα το πρωί, πετάχτηκε απάνω και χτύπησε τις χερούκλες του: “Βρήκα! Βρήκα!” φώναξε, έπιασε πάλι φωτιά και κοπριά, και έφτιαξε έναν άλλο Ρωμιό, και τους έβαλε στο ταψί να παλέψουν. Αρχισε το πάλεμα, τρικλοποδιά ο ένας, τρικλοποδιά κι ο άλλος, μπηχτές ο ένας, μπηχτές κι ο άλλος... Πάλευαν, πάλευαν, έπεφταν, σηκώνουνταν, πάλευαν πάλι, ξανάπεφταν, ξανασηκώνουνταν, πάλευαν... Κι’ ακόμα παλεύουν! Κι’ έτσι ο κόσμος, Μπραϊμάκι μου, βρήκε την ησυχία του»Μην φύγετε από το σπίτι νηστικοί. Πριν πάτε σε γιορτή οπού θα υπάρχει φαγητό φάτε ένα μικρό σνακ για να μην πεινάτε πολύ στο τραπέζι, διότι όταν πεινάμε πολύ...τρώμε πολύ!
Μην ξεχνάτε τα λαχανικά. Όπως διαλέγετε φαγητά από το μπουφέ μην προσπερνάτε τα λαχανικά και τα φρούτα. Αυτές οι τροφές είναι χορταστικές και δεν έχουν ιδιαίτερα πολλές θερμίδες.
Να είστε επιλεκτικοί! Όταν είστε καλεσμένοι σε τραπέζι μην τρώτε απ’όλα τα φαγητά. Να επιλέγετε τα αγαπημένα σας φαγητά για να τα ευχαριστηθείτε.
Κάντε ένα διαλειμματάκι. Αφού τελειώσετε το φαγητό που έχετε στο πιάτο σας, κάντε ένα μικρό διάλειμμα 10 λεπτών να πάρει ο εγκέφαλος το σήμα ότι έχετε φάει. Συζητήστε για λίγο με φίλους και συγγενείς, πιείτε και λίγο νερό, και μετά αποφασίστε αν θέλετε να πάρετε κι’άλλο φαγητό.
Κρατήστε απόσταση από τον μπουφέ. Μην μείνετε κοντά στο τραπέζι με τα φαγητά, καθίστε στην άλλη άκρη του δωματίου έτσι ώστε να υπάρχουν εμπόδια ανάμεσα σάς. Όσο πιο μακριά μείνετε τόσο μειώνονται και οι πιθανότητες να υποκύψετε στον πειρασμό.
Προσέξτε το αλκοόλ. Τώρα στις γιορτές τείνουμε να καταναλώνουμε λίγο παραπάνω ποτό απ’ότι συνήθως, αλλά μην ξεχνάτε ότι το αλκοόλ έχει αρκετές θερμίδες. Μπορείτε να μειώσετε την κατανάλωση σας πίνοντας νερό ή ανθρακούχο νερό μεταξύ ποτών. Επίσης, μην πίνετε με άδειο στομάχι διότι το αλκοόλ ανοίγει την όρεξη ενώ μειώνει τις αντιστάσεις μας!
Γιορτάστε με χορό! Ο χορός είναι από τις πιο ευχάριστες ασκήσεις. Πιάστε τους φίλους απ’το χέρι και κάψτε θερμίδες μαζί, χωρίς να το καταλάβετε!
Το αληθινό νόημα των εορτών! Αν και το φαγητό έχει κεντρικό ρόλο στις γιορτές, ας μην ξεχνάμε τον ανώτερο σκοπό. Γι’αυτό αφήστε το φαγητά και διασκεδάστε με τους αγαπημένους σας!
ΓΗΡΑΤΕΙΑ:Η εποχή που όταν ο άνθρωπος φλερτάρει δεν μπορεί να θυμηθεί γιατί το κάνει.
ΕΓΩΙΣΤΗΣ: Εκείνος που δεν ασχολείται μαζί μου.
ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ:Η τέχνη να μην αρέσει κανείς σε κανέναν.
ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ: Κάποιος που σου λέει να πας στον διάολο, με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε ανυπομονείς να ξεκινήσεις το ταξίδι
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ: Ένας ειδικός που θα ξέρει αύριο γιατί αυτό που προέβλεψε χτες δεν έγινε σήμερα
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ: Κάποιος που χρησιμοποιεί το ρολόι της γυναίκας σου, σου λέει την ώρα, και μετά σε χρεώνει για αυτό
ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ: Αυτός που σου δανείζει την ομπρέλα του όταν έχει λιακάδα και την παίρνει πίσω όταν αρχίζει να βρέχει
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ Κάποιος που κοιτάει κάπου αλλού όταν μία όμορφη γυναίκα μπαίνει μέσα στο δωμάτιο
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ: Ο μόνος άντρας σε παράλια γυμνιστών που καταφέρνει να θυμάται τα πρόσωπα
ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ: Η δυνατότητα να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους