Θα φανούν σοβαρότεροι;

Πάντα με διασκέδαζαν οι διαβεβαιώσεις των πολιτικών ότι είναι «απλοί στρατιώτες στην υπηρεσία του κόμματος και του λαού». Oχι πως δεν υπάρχουν και κάποιοι που πραγματικά είναι, αλλά αυτοί αποφεύγουν να το λένε. Κατά κανόνα το αποδεικνύουν με τις πράξεις τους, που είναι και πιο εύγλωττες και ασφαλώς πειστικότερες. Και φυσικά εξυπακούεται ότι ο κανόνας δεν χαρακτηρίζει ένα κόμμα ή μια παράταξη, αλλά το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Εξαιρουμένου μόνο του ΚΚΕ.
Η αναφορά εν προκειμένω έχει να κάνει με τους νεοδημοκράτες. Και ειδικότερα με τους διεκδικούντες την ηγεσία του κόμματος αλλά και τους όποιους υποστηρικτές τους, που όπως
συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις κατά κανόνα αποδεικνύονται «βασιλικότεροι του βασιλέως». Αυτοπροβάλλονται ως η εναλλακτική λύση για τη χώρα. Συνταγματικά και κοινοβουλευτικά έτσι είναι. Προηγείται, όμως, η κάλπη. Και για να σε προτιμήσει η κάλπη, πρέπει να έχεις ισχυρό αρχηγό και εναλλακτική πρόταση.
Τον Σεπτέμβρη εναλλακτική πρόταση δεν υπήρχε. Αφού όλοι προσφέρονταν να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ, το ίδιο έκανε και η κάλπη. Τώρα την εναλλακτική πρόταση τη φτιάχνουν, λογικά για ένα δεξιό Μνημόνιο μια κεντροδεξιά κυβέρνηση είναι καταλληλότερη από μια μεταλλαγμένη αριστερή, αλλά στο θέμα του αρχηγού έχουν κολλήσει. Και δυστυχώς για αυτούς δεν φαίνεται ότι το όποιο αποτέλεσμα της αναμέτρησης των τεσσάρων διεκδικητών της αρχηγίας είναι ικανό να τους λύσει το πρόβλημα.
Σοβαρό οπωσδήποτε το ποιος από τους τέσσερις θα επικρατήσει, αλλά ακόμη σοβαρότερο ποια θα είναι η κατάσταση στο κόμμα την επόμενη μέρα. Είναι μια απορία που συνοδεύει πάντα την εκλογή του κάθε νέου αρχηγού. Τι θα κάνουν οι συνδιεκδικητές του; Θα τον αποδεχθούν και θα παραμείνουν στο κόμμα; Θα παραμείνουν και θα το γυρίσουν στον κλεφτοπόλεμο ή θα βρεθεί κάποιος που θα στήσει παραμάγαζο; Ο χρόνος θα δείξει. Αλλά μέχρι να δείξει, η όποια νέα Νέα Δημοκρατία δεν θα είναι η αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση που χρειάζεται ο τόπος και αξιώνει το κοινοβουλευτικό παιχνίδι.
Η Νέα Δημοκρατία δεν στάθηκε στο ύψος της το 2010, όταν ο Σαμαράς επέλεξε να κηρύξει τον αντιμνημονιακό αγώνα και να δημιουργήσει το κοινωνικό υπόβαθρο για να απογειωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα αποδειχθούν άραγε σοβαρότεροι αυτήν τη φορά στη ΝΔ;
Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος