«Οσο είμαι εγώ πρωθυπουργός»

Πιο παράξενα και από το μεγαλοπρεπέστατο μαργαριτάρι «η κυβέρνησή μας είναι σαν την ταινία 'Too hard to die'» ήχησε η φράση «όσο είμαι εγώ πρωθυπουργός» που είπε ο Αλέξης Τσίπρας την Παρασκευή. Κατά έναν ανάποδο συνειρμό, είναι μια έκφραση που παραπέμπει σε εκείνη την αλήστου μνήμης απάντησή του στην Ντόρα Μπακογιάννη, το Δεκέμβριο του 2015.

Τότε ο κ. Τσίπρας είπε από του βήματος του κοινοβουλίου ότι «δεν προέρχομαι από τζάκι. Έγινα στα 40 μου πρωθυπουργός. Επιτρέψτε μου να έχω κάποια οίηση». Είτε του το επιτρέπει κανείς είτε όχι, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει όση οίηση θεωρεί ο ίδιος ότι δικαιούται -αν υποτεθεί ότι συγχωρείται οίηση στον κυβερνήτη μιας πολλαπλώς χειμαζόμενης χώρας. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει τόση έπαρση ώστε να ψηλαφεί μέχρι σήμερα τα όρια της ανοχής των Ελλήνων και να περιφέρεται σαν θριαμβευτής, ενώ πχ υπάρχουν πολίτες του πετούν κέρματα και κραυγάζουν όχι και τόσο κολακευτικά σχόλια όπως «προδότη, πούλησες τη Μακεδονία». Την ίδια στιγμή οι συνεργάτες του, πρωτοκλασάτοι υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ γεύονται από πρώτο χέρι την αγανάκτηση των Ελλήνων. Όλοι όσοι δεν διακρίνουν την περιφρούρηση της εθνικής κυριαρχίας στη συμφωνία για τη Μακεδονία, σύντομα δεν θα περιορίζονται στο να αποδοκιμάζουν εν χορώ το πολιτικό προσωπικό που διαπράττει το σφάλμα να διαβεί τη νοητή γραμμή προς τη Βόρεια Ελλάδα, ας πούμε από τη Λάρισα και πάνω. Οπως ακριβώς έλεγε προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας για το κίνημα «Δεν Πληρώνω», η δυσαρέσκεια, η οργή των πολιτών δεν θα σταματήσει στα διόδια. Θα επεκταθεί και σε άλλες μορφές δράσης -και αυτή η διεργασία, από ό,τι φαίνεται, έχει ήδη αρχίσει -αυτή τη φορά όμως όχι προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ.

«Οσο είμαι εγώ πρωθυπουργός» λοιπόν. Για την ιστορία, η πλήρης αποστροφή του ήταν «όσο διαρκεί η προσφυγική κρίση στα νησιά και όσο είμαι πρωθυπουργός, δεν θα υπάρξει άνοδος της τιμής του ΦΠΑ στα πέντε νησιά [σσ: του ανατολικού Αιγαίου που πιέζονται περισσότερο]». Μέρες που είναι και καθώς πλησιάζει η τρίτη επέτειος εκείνης της 5ης Ιουλίου του περήφανου και αναίσχυντα προδομένου «όχι» στο δημοψήφισμα του 2015, μάλλον δεν θα πρέπει να συμπαραθέτει στην ίδια πρόταση το όνομα του πρωθυπουργού και όρους όπως «συνέπεια». Ιδιαίτερα όταν ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει μετανοημένος που προκήρυξε το δημοψήφισμα.

Θεωρητικά μόνο ο ίδιος ο κ. Τσίπρας ξέρει έως πότε θα παραμένει ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου, υπό την έννοια ότι θα προκηρύξει εκλογές όποτε τον εξυπηρετεί πολιτικά. Παρόλ' αυτά, θα μπορούσε κάποιος να ακούσει σε αυτή την φράση τους ανατριχιαστικούς τριγμούς του προ τριετίας κομπασμού περί οίησης. Ο Αλέξης Τσίπρας διαβεβαιώνει σε συνεντεύξεις του ότι «έχει σχέδιο για την επόμενη ημέρα», ότι «μόνο στο σπίτι του δεν θα πάει, να παίζει με τα παιδιά του» κ.λπ. Αλίμονο, αυτό δεν χρειάζεται καν να προκαταβληθεί, όλοι μπορούν να φανταστούν τι θα γίνει στην περίπτωση που ο κ. Τσίπρας αναγκαστεί να εγκαταλείψει το γραφείο του στο Μαξίμου: Παλινδρόμηση στο δήθεν αριστερότροπο αντάρτικο, άρνηση στήριξης σε οποιαδήποτε κυβέρνηση βρεθεί εγκλωβισμένη στην εφαρμογή των βαρέων δεσμεύσεων που έχει αναλάβει ο «ελευθερωτής» Τσίπρας, αυτός που δεν θα φορούσε -αλλά φόρεσε και ξεφόρεσε- την κόκκινη γραβάτα όταν απέσπασε ψιχία ελάφρυνσης (επιμήκυνσης και ούτε καν για το σύνολο) του ελληνικού χρέους.

Πολλά θα μπορούσε να καταλογιστούν στο πολιτικό ήθος του πρωθυπουργού, όχι όμως και η ανικανότητα να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα το τρέχον διάστημα στρέφεται σταθερά εναντίον του σαν μαύρη χιονοστιβάδα: Η δική του συμφωνία για το Μακεδονικό σκορπίζει τους ΑΝ.ΕΛ. στους πέντε ανέμους, κάτι που επιστρέφει και πλήττει τη δική του κοινοβουλευτική ισχύ. Το κύμα των λαϊκών αντιδράσεων διογκώνεται καθημερινά και με ηχηρά μηνύματα. Οι έπαινοι των Ευρωπαίων αξιωματούχων, όπως ο Πιέρ Μοσκοβισί, δηλαδή προσώπων που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήριζε προ ολίγων ετών σαν τοκογλύφους της χώρας, λειτουργούν σαν επιβεβαίωση της αλλοτρίωσής του. Ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που περιμένουν ακόμη την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την αύξηση του κατώτατου μισθού, την επαναφορά της 13ης σύνταξης και αντ' αυτών βλέπουν μόνο κι άλλες μειώσεις στον (κοντινό) ορίζοντα, μάλλον αναγνωρίζουν πια τον εαυτό τους σε όσους συμμετέχουν στις δημοσκοπήσεις. Στις οποίες αποτυπώνεται η, συγκεκαλυμμένη προς το παρόν, αγωνία του Αλέξη Τσίπρα ότι δεν θα κατορθώσει να εξαντλήσει τους 15 μήνες που υποσχέθηκε στον φίλο και κυβερνητικό του συνεταίρο, τον Πάνο Καμμένο. Ούτε η επίλυση του Μακεδονικού, ούτε το πανηγύρι της γραβάτας, ούτε το αντίδωρο της συμφωνία για το προσφυγικό μπορούν να δώσουν παράταση ζωής. Τα κοκκόρια έπαψαν να γεννούν για τον χαρισματικό Αλέξη. Πρώτος από όλους είναι ο ίδιος που κοιτάζει τον πάτο του καπέλου του και, όσο κι αν ψάχνει, δεν βρίσκει εκεί ούτε έναν λαγό. 

Βασ. Τσακίρογλου-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ