Το χρέος και η... Παναγιώταινα

Βασικά δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο πρέπει να πανηγυρίζουμε διότι οι δανειστές μας αποφάσισαν την επιμήκυνση του ελληνικού χρέους κατά δέκα χρόνια, αλλά όπως λένε οι γιαγιάδες στην εύανδρο Ήπειρο «από το ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα»! Η οποία «Παναγιώταινα» συνεπάγεται εν προκειμένω επιμήκυνση δέκα ετών στο χρέος, άρα μιλάμε για αποπληρωμή μετά το 2028, οπότε, πρώτα ο Θεός και ο (όπως πάντα) «πάνσοφος» ελληνικός λαός, θα έχουμε πάρει τα ίσια μας ως χώρα και θα μπορούμε άνετα να εξυπηρετήσουμε το χρέος.

Το καλύτερο βέβαια, το οποίο είναι εξ ορισμού ο εχθρός του καλού, θα ήταν η επιμήκυνση να ξεπερνούσε τα 15 χρόνια, όπως είχε συμφωνηθεί μεταξύ της... γερμανοτσολιάδικης κυβέρνησης των Σαμαρά - Βενιζέλου και των δανειστών το 2012, αλλά είπαμε και προηγουμένως, ας αρκεστούμε στην άγνωστή μας κυρία Παναγιώταινα, η οποία εμφανίζεται ολιγαρκής και αρκούντως εγκρατής. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά που θα αποδεικνύεται ότι οι προηγούμενοι ήταν καλύτεροι από τους επόμενους - πόσα ανάλογα συγκριτικά δεν έχουν προκύψει με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;

Το παραμύθι της διαγραφής

Και πόσο παραμύθι, ρε φίλε. Απροσδιορίστων διαστάσεων. Στο άπειρο εκτείνεται η «παπάντζα». Δεν υπάρχει σωτηρία, μιλάμε. Πανηγυρίζουν τώρα για τη «μεγάλη επιτυχία» της δεκαετούς επιμήκυνσης του χρέους, αλλά δεν έχουν ακόμη «σβήσει» από τα αφτιά μας οι «δεσμεύσεις» του προέδρου Τσίπρα για «διαγραφή του χρέους», που ανάλογα με την περίσταση πότε μετατρεπόταν σε σκέτη «διαγραφή χρέους», ήτοι ενός μέρους του, και πότε με την προσθήκη του άρθρου «του» μετατρεπόταν σε διαγραφή ολόκληρου του χρέους!

Ανάλογα με την περίσταση και ανάλογα με το ακροατήριο. Και πάντα σε συνάρτηση με το πόσο σανό μπορούσε να καταναλώσει αυτό το ακροατήριο. Ωραία κόλπα - τα κάνουν οι φακίρηδες εκεί πέρα στην Ινδία και χαζεύει το πλήθος με το στόμα ανοιχτό. Εμείς εδώ απλώς με το στόμα ανοιχτό και το μυαλό ερμητικά κλειστό πήγαμε και ψηφίσαμε, διότι μασήσαμε ακόμη και αυτό: ότι οι δανειστές, γοητευμένοι από την τεράστια προσωπικότητα που ακούει στο όνομα Τσίπρας, θα μας διέγραφαν (θα μας χάριζαν δηλαδή) είτε ολόκληρο το χρέος είτε μέρος του χρέους. Αλλά, δεν. Μια επιμήκυνση, και πολύ μας πέφτει - και σε αυτή την περίπτωση είναι το μέγεθος που μετράει…

Οταν έβριζαν το PSI

Και είναι, νομίζω, τώρα η στιγμή για να αναφέρω ότι ένας μόνο πέτυχε διαγραφή χρέους, ήταν σκληρός και τον έλεγαν Βαγγέλη (Βενιζέλο). Αναφέρομαι στο περίφημο PSI, το οποίο ο Τσίπρας, ο Καμμένος, οι δύο (συν)εταίροι στην κυβέρνηση - κωμωδία, λοιδόρησαν όσο τίποτε άλλο, αλλά ποια είναι η αλήθεια; Οτι εκείνο το PSI αφαίρεσε από τις πλάτες της χώρας και τις δικές μας περί τα 100 δισ. ευρώ χρέος. Αν δεν είχε συμβεί αυτό το 2012, σήμερα ούτε η επιμήκυνση θα μας έσωζε ούτε τίποτε άλλο. Με τη θηλιά στον λαιμό θα βρισκόταν η χώρα. Ανάσα δεν θα έπαιρνε. Αλλά όταν το είχε επιτύχει ο Βαγγέλης πρόεδρος, σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ του είχε επιτεθεί ότι δεν έκανε δα και τίποτα σπουδαίο και πως ο οποιοσδήποτε θα το επιτύγχανε. Αυτά έλεγαν αυτοί που σήμερα βολεύονται (και πανηγυρίζουν!) με μια κουτσή επιμήκυνση αποπληρωμής - ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι το 2015 ο Τσίπρας δεσμευόταν για 30% διαγραφή και το υπόλοιπο που θα έμενε θα το επιμήκυνε στα 20 χρόνια, ο τεράστιος!

Γιατί, όπως καταλεπτώς επισήμανα προηγουμένως, οι τύποι έχουν εξελίξει την «παπάντζα» σε επιστήμη και τον λαϊκισμό σε δεύτερη φύση…

Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ