Κωνσταντίνος Κόρκας, ο τελευταίος ήρωας

Υποβασταζόμενος, αλλά όρθιος. Με διαύγεια πνευματική, το ευγενέστερο δώρο των καιρών μας, για την ηλικία των 101 ετών. Είναι 8 Μαΐου του 2022 και ο Κωνσταντίνος Κόρκας, ο τελευταίος ιερολοχίτης, βαδίζει προς την έξοδο του Ιερού Ναού Τιμίου Προδρόμου, του «Αϊ-Γιάννη» για τους ντόπιους, στο νησί της Σύμης. Εχει μόλις χαιρετήσει την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σε ένα τετ α τετ υψηλής συμβολικής αξίας, κατά τη δοξολογία για την 77η επέτειο της ημέρας υπογραφής του πρωτοκόλλου παραδόσεως των στρατευμάτων κατοχής Δωδεκανήσου στις συμμαχικές δυνάμεις.

Το αργό βάδισμά του επιτρέπει στους νεότερους εαυτούς του να προπορεύονται: Καταδρομέας, ανθυπολοχαγός, αντιστράτηγος, α’ υπαρχηγός ΓΕΣ, επίτιμος διοικητής 1ης Στρατιάς. Είναι πολλοί και θαυμαστοί, τόσοι, ώστε τώρα πια, που ο Kορίνθιος μαχητής έχει φύγει από

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται στους «κυρ-Παντελήδες»

 Κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πλασάρει το αφήγημα για «νέα αρχή», «κεντροαριστερή στροφή» και σοσιαλδημοκρατίες, έρχεται η επικαιρότητα και το σαρώνει με ένα φύσημα.
Τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα: έρχονται διαρκώς και σπρώχνουν το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ πίσω στα αδιέξοδα ενός ακτιβιστικού κινήματος διαμαρτυρίας και το απογυμνώνουν από τα χαρακτηριστικά ενός σοβαρού κεντροαριστερού κόμματος που υποτίθεται ότι επιδιώκει να γίνει.
Με άλλα λόγια, έρχονται οι βαριοπούλες και τα στειλιάρια, και διαλύονται τα όνειρα για κεντροαριστερή ηγεμονία. Η μπαχαλο-σπηλιά παίρνει το πάνω χέρι.
Πάρτε για παράδειγμα όσα έγιναν πρόσφατα με τη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ. Μια μειοψηφία φοιτητών, οπλισμένη με κράνη, βαριοπούλες και ρόπαλα, προσπαθεί να επιβάλει στα πανεπιστήμια το δικό της «δίκιο»:

Ο καλός και ο κακός

Το αφήγημα πάει κάπως έτσι. Το κυρίαρχο, το διαχρονικό αφήγημα. O Ερντογάν είναι τρελός. Και όχι μόνο. Είναι δικτάτορας και δυνάστης. Η Τουρκία είναι απομονωμένη απ όλους τους συμμάχους.

Πλην Γερμανίας. Η Τουρκία στα πρόθυρα οικονομικής κατάρρευσης. Η Ουάσιγκτον την έχει κάνει πέρα. Για παράδειγμα, γιοκ η αναβάθμιση των F16 και γιοκ F-35

Με δεδομένες τις βεβαιότητες αυτού του αφηγήματος, έτσι και ο «τρελός» επιχειρήσει και τολμήσει να ανάψει σπίθες θερμού επεισοδίου, το ΝΑΤΟ και τα αμερικανικά στρατά θα εφορμήσουν και περίπου θα του κόψουν το βήχα

Ταυτοχρόνως μ αυτό το αφήγημα, εσωτερικής κατανάλωσης, η Ελλάδα σε όλα έχει απόλυτο δίκιο. Οι διεθνείς συμφωνίες δεν απαγορεύουν εγκατάσταση ελληνικού στρατού στα νησιά του Αιγαίου. Το επίπεδο της δικής μας αεροπορίας και του δικού μας ναυτικού είναι, περίπου, ανώτερο και πιο σύγχρονων προδιαγραφών. Και το Αιγαίο είναι αποκλειστικό περιουσιακό «στοιχείο» της Ελλάδας. Αντε στους Τούρκους να τους επιτρέψουμε να κολυμπάνε στα κρυστάλλινα νερά αυτής της ελληνικής θάλασσας. Ως πράξη γενναιοδωρίας και παροιμιώδους ελληνικής φιλοξενίας
Αυτό το αφήγημα είναι προέκταση και συνέχεια ενός

Κεφαλοθραύστης

Έχετε πάει στα Γιάννενα; Στο μουσείο που υπάρχει στο νησάκι της Παμβώτιδας, εκτίθεται σε μια βιτρίνα ο κεφαλοθραύστης του Αλή Πασά. Είναι ένα μακρύ ρόπαλο από μασίφ σίδερο, με λαβή στη μια μεριά και μια χοντρή σαγρέ κεφαλή στην κατάληξή του. Ο Αλή το είχε πάντα δίπλα του όταν δεχόταν τους υποτακτικούς του. Μόλις άκουγε κάτι που δεν του άρεσε, σήκωνε το βαρύ ματσούκι και το κοπάναγε στο κεφάλι του συνομιλητή του. Οι πιο τυχεροί έφευγαν απλώς με σπασμένο το κεφάλι μέσα στα αίματα, άλλοι πέθαιναν εκεί επιτόπου, όλα εξαρτιόνταν από τον θυμό του Αλή.

Τι μου 'ρθε τώρα και θυμήθηκα τους κεφαλοθραύστες, θα αναρωτηθείτε. Ε, πώς; Όταν διαβάζω ότι την Κυριακή «ο Τσίπρας έβαλε στη θέση του τον Πολάκη», αυθορμήτως μου ήρθε στο μυαλό η ακόλουθη εικόνα. Ο απόλυτος άρχων του ΣΥΡΙΖΑ, κάθεται στο σεράι του και ακούει την τοποθέτηση του πιο πιστού από τους ακολούθους του. Ο οποίος, ορεινός ων, έχει παραφράσει τη μεταξύ τους οικειότητα ως ισότητα, οπότε εκφράζει αντιρρήσεις για

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Δρόμος χωρίς επιστροφή

Έκλεισαν τρεις μήνες από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και μόνο για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι.

Όπως είπε σοκαρισμένη η νεαρή Φινλανδή πρωθυπουργός Σάνα Μάριν επισκεπτόμενη το Ιρπίν και την Μπούτσα, «δεν υπάρχει επιστροφή» για τη Ρωσία (26/5).

Νομίζω ότι το έχουν συνειδητοποιήσει όλοι, ακόμη και η ρωσική ηγεσία. Ο,τι κι αν συμβεί από εδώ και πέρα, στο καλύτερο ή στο χειρότερο σενάριο, τα πράγματα αποκλείεται να επιστρέψουν εκεί που βρίσκονταν την παραμονή της εισβολής.

Δεν είναι ίσως η πρώτη μεταπολεμική σύγκρουση επί ευρωπαϊκού εδάφους.

Η ειδοποιός διαφορά όμως είναι ότι για πρώτη φορά μια χώρα αμφισβητεί εμπόλεμα την ύπαρξη, την ακεραιότητα και την κυριαρχία μιας γειτονικής χώρας.

Τρεις χώρες διαλύθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ευρώπη – Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία, Τσεχοσλοβακία. Άλλοτε συναινετικά και άλλοτε με

Το διπλωματικό «τρίγωνο των Βερμούδων»

 

Πώς το λέει το τραγούδι, «ο έρωτας γεννήθηκε για δύο»; Θα μπορούσε να ισχύει για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Μόνο που πάντα, μα πάντα, εμπλέκεται και ένας τρίτος σε αυτήν τη σχέση. Όχι τώρα. Εδώ και περίπου 65 χρόνια. Κανείς Αμερικανός αξιωματούχος, ακόμη και πρόεδρος, δεν το θέλει απαραιτήτως. Το τρίγωνο Ελλάδα – ΗΠΑ – Τουρκία είναι εκεί. Στην αμερικανική θεσμική μνήμη έχει αποκτήσει τη φήμη διπλωματικού «τριγώνου των Βερμούδων», γιατί τόσο το Κυπριακό όσο και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν περάσει σαν θέματα που δεν λύνονται. Κάθε έμπειρος διπλωμάτης θέλει να τα αποφύγει. Ένας βετεράνος αξιωματούχος που τα χειριζόταν για πολλά χρόνια τα φοβόταν τόσο, που όταν ένας Έλληνας ή Τούρκος δημοσιογράφος τού έθετε κάποια σχετική ερώτηση εκείνος απαντούσε: «Δεν πρόκειται να μπω στο Αιγαίο ή στην Ανατολική Μεσόγειο παρά μόνον με το μαγιό μου».

Εμείς οι Έλληνες αντιμετωπίζουμε τις σχέσεις με τις ΗΠΑ μέσα από το πρίσμα των σχέσεων με την Τουρκία. Θεωρούμε, και λογικά, ότι σε

Το Μεσολόγγι, η Μαριούπολη, η αντιπολίτευση και η Ζαχάροβα

Η αποτυχία και τα αδιέξοδα θολώνουν την κρίση. Ισχύει για όλους, αλλά αν είσαι πολιτικός ή διπλωμάτης, αρχηγός κόμματος ή εκπρόσωπος μιας χώρας όπως η Ρωσία δεν επιτρέπεται να το δείχνεις.

Η κριτική που ασκείται στον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεκαπέντε ημέρες μετά την ιστορική ομιλία του στο αμερικανικό Κογκρέσο, γιατί στη διάρκειά της παραλλήλισε την ηρωική Εξοδο του Μεσολογγίου με την αντίσταση των Ουκρανών στη Μαριούπολη, ξεπερνάει τη λογική και φθάνει στα όρια του γελοίου.

Το πρώτο σημείο κριτικής στον Μητσοτάκη που εντόπισαν οι αντίπαλοί του είναι ότι δεν ανέφερε το όνομα «Τουρκία» όταν εξηγούσε στους Αμερικανούς γερουσιαστές και βουλευτές την επιθετική στάση των εξ Ανατολής γειτόνων και για ποιους λόγους δεν πρέπει να τους δοθούν μαχητικά αεροσκάφη F-16 και F-35. Πιο άστοχη κριτική από αντιπολίτευση σε κυβέρνηση δεν έχει υπάρξει στην πολιτική ιστορία της χώρας από τη Μεταπολίτευση.

Και όσον αφορά το σκέλος της Τουρκίας, η οργή Ερντογάν, οι μεθοδεύσεις, οι απειλές και η ευθεία ομολογία του ότι

Την Σβίγκου; Τι έκανε ο τρισμέγιστος!

«Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν. Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι; Ούδε σε γάμο ρίχνονται, ούδε σε χαροκόπι, μόνο ο Αλέξης πρότεινε, την Σβίγκου γραμματέα.» Η παράφραση του περίφημου δημοτικού άσματος, δεν εμπεριέχει την παραμικρή επίκριση για το πρόσωπο της Ράνιας Σβίγκου. Όχι μόνο διότι από πίττα που δεν τρώγω δεν με νοιάζει κι αν καεί, αλλά και διότι η κ. Σβίγκου δεν μου έχει δώσει καμιά αφορμή για να την καταχεριάσω. Μια χαρά αόρατη είναι.

Η παράφραση του άσματος της Δέσπως (που πολιορκείται από την Αρβανιτιά στου Δημουλά τον Πύργο και αρνείται να παραδοθεί αλλά αυτοανατινάζεται μαζί με νύφες και μ’ αγγόνια) οφείλεται στους δοξαστικούς που γράφτηκαν και ακούστηκαν (από τους δικούς του) για τον Τσίπρα μόλις έκανε την πρόταση. «Ρε τι κίνηση έκανε ο τρισμέγιστος! Πρότεινε την Σβίγκου! Μα που το σκέφτηκε ο μπαγάσας; Τι εκπληκτικής σύλληψης ντρίπλα ήταν αυτή!»

Τα διάβαζα και γελούσα. Τελικά ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κανονικό αρχηγικό κόμμα. Γέμισε αυλοκόλακες και

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Το θεώρημα του βυτιοφόρου

Ο Απόστολος Κακλαμάνης δεν είπε κάτι ακατανόητο. Κανένα κόμμα δεν ξεπροβοδίζει με φιλάκια όποια στελέχη του μετακομίζουν σε άλλα κόμματα.

Οι χαρακτηρισμοί περί «απόπατου» και «βυτιοφόρου» ήταν ίσως λίγο βαρείς και σίγουρα δεν τα εξηγούν όλα.

Ο Ραγκούσης, ας πούμε, η Μαριλίζα ή ο Μωραΐτης είναι μόλις το δεύτερο κόμμα στο οποίο μετακινούνται. Ξεκίνησαν από «κηπουροί» του Παπανδρέου και κάποια στιγμή νόμισαν ότι θα κυβερνήσουν την Ελλάδα.

Ναυάγησαν όμως μαζί με τον Παπανδρέου. Και θεώρησαν ότι θα βρουν στον ΣΥΡΙΖΑ μια καλύτερη επαγγελματική προοπτική. Απλό.

Ο Μπίστης πάλι έχει αλλάξει… έξι κόμματα. ΚΚΕ, Συνασπισμός, ΑΕΚΑ, ΠαΣοΚ, ΚΙΝΑΛ και τώρα ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον το έχει χούι. Ενώ κάπου εκεί πρέπει να κινείται και η επίδοση του Δανέλλη.

Άλλοι όπως ο Κουρουμπλής ή η Τζάκρη ακολούθησαν απλώς το παλαιοκομματικό δόγμα που λέει

Η ευκαιρία του Νίκου Ανδρουλάκη

Δέκα χρόνια μετά την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού το 2012 και την καταβύθιση του ΠΑΣΟΚ έκτοτε, φαίνεται πως το άλλοτε κραταιό κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου ξαναμπαίνει με αξιώσεις στο πολιτικό παιχνίδι. Σε αυτά τα χρόνια της καταστροφής, ασφαλώς πέρασε από σαράντα κύματα και ενδεχομένως πλήρωσε τις δικές του αλλά και αμαρτίες άλλων, για όσα τραγικά συνέβησαν στη χώρα. Εστω και με καθυστέρηση μιας δεκαετίας, τώρα πια αναγνωρίζεται η συμβολή του κόμματος που πλήρωσε βαρύ τίμημα για τη διάσωση της χώρας. Ακολούθησαν σημεία και τέρατα, λοιδορίες και χυδαιότητες που όμοιές τους δεν έχει γνωρίσει κανένας άλλος πολιτικός χώρος. Ωστόσο, στη συνείδηση των πολιτών φαίνεται πως η ταύτιση με το συγκεκριμένο κόμμα μπορεί σταδιακά να επιστρέψει. Αυτή τη θετική συγκυρία φαίνεται πως διαχειρίζεται ικανοποιητικά η σημερινή ηγεσία του κόμματος, που μπορεί να μην προκαλεί ρίγη συγκινήσεως στους πολίτες, αλλά σίγουρα τους προκαλεί το ενδιαφέρον.

Στο συνέδριο που ολοκληρώθηκε με ανανέωση των οργάνων του και την ανάδειξη προσώπων από τη νέα γενιά, φαίνεται πως έκλεισε οριστικά ο κύκλος της αυτοκαταστροφής και του αυτομαστιγώματος. Οι αμαρτίες και τα βάρη του

«Με τη βαριοπούλα ή με τη βιβλιοθήκη;»

Αν πιστεύουν στην κυβέρνηση και στη Νέα Δημοκρατία πως η Αριστερά θα παραδώσει αμαχητί τα όπλα της στα πανεπιστήμια, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθεί πως χάνει την κυριαρχία της σε έναν κοινωνικό χώρο που θεωρούσε και θεωρεί δικό της από τη Μεταπολίτευση και μετά. Έναν κοινωνικό χώρο που τον ήλεγχε και τον ελέγχει αποκλειστικά με τη βία και με έκνομες πράξεις. Η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών, ασύντακτη και ανοργάνωτη, αδυνατεί και παρέμβει και απλώς παρακολουθεί.

Αν για κάτι διακρίνεται η Αριστερά είναι για τη μαχητικότητα της με την οποία καλύπτει, όπου μπορεί, τη μειοψηφική θέση της.

Σήμερα, στο ΑΠΘ, πίσω από τους 50 αναρχικούς -δεν είναι περισσότεροι- βρίσκεται σύμπασα η Αριστερά. ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΜεΡΑ 25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και από δίπλα τους οι, προσκείμενοι σε αυτά τα κόμματα, πανεπιστημιακοί.

Είναι θλιβερό το θέαμα άνθρωποι με διδακτορικά και τίτλους σπουδών να συμπαρατάσσονται με τη βαριοπούλα. Ο ιδεολογικός φανατισμός τούς έχει τυφλώσει και έχουν

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα Κυριακάτικα φύλλα εδώ.

Υποκρισία, κομπλεξισμός και λοιπά συστατικά της αριστερής πολιτικής

Όπως πιθανότατα ήδη γνωρίζετε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την επίσκεψή του στη Βοστώνη των ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα, παρακολούθησε από κοντά έναν αγώνα του NBA. Και, βεβαίως, το γεγονός αυτό έγινε είδηση η οποία αναπαράχθηκε από όλα ανεξαιρέτως τα ελληνικά ΜΜΕ, πράγμα εντελώς φυσιολογικό καθώς μιλάμε για τον Έλληνα πρωθυπουργό.

«Κυριάκος Μητσοτάκης: Είδε το παιχνίδι Σέλτικς-Χιτ», «Παρευρέθηκε στο Game 4 των Σέλτικς με τους Χιτ ο Κυριάκος Μητσοτάκης», «Παρακολούθησε αγώνα NBA στη Βοστώνη ο Έλληνας πρωθυπουργός» κτλ. Κάπως έτσι μονότονο ήταν το μοτίβο στους τίτλους τόσο των πολιτικών όσο και των αθλητικών μέσων… Μέχρι που φτάνει κανείς στα αριστερά μέσα και το πράγμα αλλάζει. Για παράδειγμα: «Αντιδράσεις για την παρουσία Μητσοτάκη σε αγώνα του NBA» (tvxs.gr) ή «Κυριάκος Μητσοτάκης / Είδε αγώνα NBA στη Βοστώνη – Χιλιάδες ευρώ κοστίζει το εισιτήριο για τη θέση του» (Εφημερίδα «Η Αυγή»). Αυτές οι αντιδράσεις, που λέτε, (θα έπρεπε να) είναι μεγαλύτερο ζήτημα από το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός παρακολούθησε έναν αγώνα μπάσκετ από μία θέση με ακριβό εισιτήριο.

Καταρχάς, ως λίγο πιο ειδικός στο NBA από τον μέσο αριστερό, ο οποίος βλέπει αμερικανικά σπορ και φρίττει από τον πολύ καπιταλισμό, να σας πληροφορήσω ότι είναι μάλλον βέβαιο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πλήρωσε για αυτή τη θέση. Η κάμερα τον συνέλαβε να

Η εκδίκηση της Αγίας Σοφίας

Βρίσκεται εκεί 15 αιώνες αποτελώντας τοπόσημο της Πόλης. Και κάτι παραπάνω. Τοπόσημο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, σημείο αναφοράς ενός πολιτισμού-γέφυρας, που κατάφερε να συγχωνεύσει, να αφομοιώσει και τελικά να δημιουργήσει τη δική του ταυτότητα. Παράλληλα όμως αποτελεί και ζωντανή μαρτυρία του παρελθόντος. Ίσως γι’ αυτό ο τουρκικός αναθεωρητισμός να μην τη συμπάθησε ποτέ. Γιατί φωνάζει αυτά τα οποία δεν αρέσει στη σημερινή Τουρκία ούτε καν να ψιθυρίζονται. Ισως πάλι η ηγεσία της χώρας να μην την αναγνώρισε ποτέ ως κάτι δικό της. Να το βλέπει σαν ξένο. Και κάπως έτσι να το οδηγούν σε αργό θάνατο. Αφημένη εντελώς στην τύχη της, η Αγία Σοφία, το παγκόσμιο αυτό οικοδόμημα, διαλύεται λίγο λίγο. Καθημερινά.

Προσφάτως είδαμε εικόνες με κάποιες γυναίκες να ξύνουν τους τοίχους και να βάζουν μέσα σε σακουλάκι το κονίαμα που έξυναν. Λίγους μήνες πριν είδαμε εικόνες

Αριστερά περιθωρίου

Δεν είναι Αριστερά αυτή. Όχι γιατί δεν έκανε ως κυβέρνηση όσα οι ρομαντικοί φαντάζονταν και περίμεναν, αλλά γιατί πρόκειται για ένα λαϊκίστικο τσούρμο χωρίς αρχές, υπευθυνότητα, συγκρότηση και ιδεολογία. Παραδέρνει ανερμάτιστη, από την κεντροαριστερά στο περιθώριο και τούμπαλιν, χωρίς πυξίδα και σοβαρότητα.

Τελευταία τους παράσταση η αντίδραση για τα γεγονότα της βιβλιοθήκης στο ΑΠΘ. Τα γεγονότα γνωστά και εξαιρετικώς απλά. Δημόσιο χώρο που ιδιοποιήθηκε αυθαίρετα επί 34 χρόνια μια πολιτική συνομοταξία, θέλησε ο Πρύτανης να τον αξιοποιήσει δημιουργώντας βιβλιοθήκη, προς όφελος του συνόλου των φοιτητών και της επιστήμης. Ακολούθησαν τα γνωστά με τις βαριοπούλες και οι συγκρούσεις με τα ΜΑΤ.

Δεν εκπλήσσουν τα επεισόδια. Ένα μέρος του «αντιεξουσιαστικού» χώρου, με την μακρόχρονη ανοχή που έχουν επιδείξει όλες οι κυβερνήσεις στην παραβατικότητα, έχει

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Τι θα αλλάξει αν οι Τούρκοι πουν «γιοκ» στον Ερντογάν;

Μπορεί η γειτονική μας Τουρκία να μην αποτελεί υπόδειγμα κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, πλην, όμως, με εξαίρεση κάποια διαλείμματα κατά τα οποία την εξουσία σφετερίζονταν ο Στρατός, με ανοικτά ή συγκεκαλυμμένα πραξικοπήματα, οι πολιτικές δυνάμεις που ασκούν τη διακυβέρνηση της μεγάλης και τόσο αντιφατικής αυτής χώρας προκύπτουν από εκλογές. 

Ο 68χρονος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό για σχεδόν 30 χρόνια. Αρχικά ως υποψήφιος δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, αξίωμα στο οποίο αναδείχθηκε το μακρινό 1994, εν συνεχεία, από το 2002, ως αρχηγός κόμματος και υποψήφιος πρωθυπουργός και, από το 2014, ως υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχει μέχρι τώρα καταφέρει να κερδίζει τη λαϊκή ψήφο κάθε φορά που τη διεκδικεί.

Στην αρχή, μάλιστα, της καριέρας του είχε, λόγω των ισλαμιστικών απόψεων τις οποίες ενστερνιζόταν από νέος, αντιμετωπίσει διώξεις, κάτι που ο ίδιος επεφύλαξε αργότερα για αρκετούς από τους αντιπάλους του. Ανεξάρτητα, ωστόσο, αν οι περισσότεροι Κούρδοι βουλευτές αντί

Οι καλύτεροι φίλοι του Μητσοτάκη

Η τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis (Mega), έδειξε ότι οι αρνητικές γνώμες που συγκεντρώνει η αξιωματική αντιπολίτευση είναι περισσότερες από αυτές που αφορούν την κυβέρνηση. Ναι, εννοείται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί την εγκυρότητα των δημοσκοπήσεων, αλλά δεν μας λέει και τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις που παραγγέλνει η Κουμουνδούρου.

Ένα άλλο στοιχείο της δημοσκόπησης είναι η ανάκαμψη που εμφάνισε η κυβέρνηση κατά την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Πράγματι, η ομιλία στο Κογκρέσο «πουλήθηκε» αποτελεσματικά στην κοινή γνώμη, η οποία και επιβράβευσε δημοσκοπικά την εικόνα του Πρωθυπουργού. Από την άλλη, οι περισσότεροι εκτιμούν ότι

Ντεβλέτ Μπαχτσελί: «Εβρος 2»

Ο Εβρος έχει υποτιμηθεί. Υπό το φως όσων ακολούθησαν, η επίθεση του Μαρτίου του 2020 ήταν η πρώτη προσπάθεια των αυταρχικών δυνάμεων του αναθεωρητισμού να δοκιμάσουν τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Είχε βέβαια προηγηθεί η Κριμαία το 2014. Αλλά η πρώτη ρωσική εισβολή δεν είχε εκδηλωθεί ευθέως κατά εδάφους της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γι’ αυτό και έδωσε στις ευρωπαϊκές ηγεσίες άλλοθι για κατευνασμό.

Η απόπειρα υβριδικής άλωσης των ελληνοτουρκικών συνόρων το 2020 δεν στρεφόταν (μόνο) κατά της Ελλάδας. Όπως και η επανάληψη της ίδιας μεθόδου στα σύνορα της Λευκορωσίας με την Πολωνία δεν στρεφόταν (μόνο) κατά της Πολωνίας. Το 2020 οι ευρωπαϊκοί θεσμοί –ακολουθώντας και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη– είχαν αναγνωρίσει ως κοινή την απειλή. Είχαν δει την προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Ευρώπης και είχαν αντιδράσει αναλόγως.

Σήμερα, κι ενώ ο αναθεωρητισμός έχει περάσει από τον

Ενοχές

Στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης Αριστεράς που πάντα εκπροσωπούσε, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε έτσι η αντίσταση του πολιτισμένου κόσμου στη ρωσική εισβολή να εξαντληθεί σε συναυλίες με την Μποφίλιου.

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας έκανε ένα επικοινωνιακό λάθος. Φοβούμενος εκείνο το κομμάτι της κοινής γνώμης που δεν θέλει να στέλνουμε όπλα στην Ουκρανία είτε επειδή είναι πουτινιστές είτε επειδή θεωρούν πως όταν ζητάμε εμείς βοήθεια πρέπει να μας τη δίνουν, αλλά όταν ζητούν οι άλλοι βοήθεια πρέπει να κάνουμε το κορόιδο, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος δήλωσε στις 13 Απριλίου ότι «δεν υπάρχει θέμα εκ νέου αποστολής υλικού» και «ότι δεν θα αποδυναμώσουμε την άμυνα του ελληνικού εδάφους για να το στείλουμε στην Ουκρανία».
Το λάθος διορθώθηκε σιωπηρά. Όπως φαίνεται, η Ελλάδα κάνει το χρέος της, από στρατηγική, πολιτική και πάνω απ’ όλα ηθική πλευρά, και, ακολουθώντας τους συμμάχους της, έστειλε ή θα στείλει στους μαχόμενους Ουκρανούς κάτι παραπάνω από τα Καλάσνικοφ που

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Οσα «ξέχασε» να πει η ανακρίτρια Ελένη Τουλουπάκη

Σε συνέντευξή της η πρώην επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς παρουσίασε μια εναλλακτική πραγματικότητα.

Γράφει Ειδικός Συνεργάτης

Επιλεκτικά λαλίστατη υπήρξε η πρώην επικεφαλής της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς, Ελένη Τουλουπάκη, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ενημερωτική ιστοσελίδα Euractiv, παρουσιάζοντας μάλιστα την Ελλάδα ως μια χώρα-μπαμπούλας προς την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, στην οποία «όταν ο εισαγγελέας αγγίζει πολιτικούς, απολύεται».

Αναφερόμενη στη διερεύνηση του σκανδάλου Novartis, το οποίο χειρίστηκε η ίδια συνεπικουρούμενη από τους δύο συναδέλφους της, έκανε λόγο για «πολιτικό οικονομικό σύστημα με ισχυρές δομές, το οποίο κινητοποιήθηκε άμεσα εναντίον τους για να τους εξουδετερώσει», λησμονώντας ότι η ίδια κατόπιν της έρευνάς της δεν διαπίστωσε στοιχεία ατράνταχτα που να στοιχειοθετούν την ενοχή τους και με διάταξή της έθεσε για τα εννέα πολιτικά πρόσωπα την υπόθεση στο αρχείο! Όσο για τις πειθαρχικές διώξεις που επικαλέσθηκε η κυρία Τουλουπάκη στη συνέντευξή της, παρέλειψε επίσης να πει ότι

Τι κατάλαβε η Κουμουνδούρου και τι ο Ερντογάν

Είναι κοινή παραδοχή πως η Τουρκία έχει αλλάξει πίστα όσον αφορά στις προκλήσεις της, είτε λεκτικές είτε επί του πεδίου. Από πού να το πιάσεις λοιπόν και πού να το αφήσεις…

Το κλίμα που είχε διαμορφωθεί από την συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην Κωνσταντινούπολη, εξανεμίστηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Έτσι μετά από μία κλιμακωτή αντίδραση της Τουρκίας πλέον οι ελληνικές αρχές προετοιμάζονται για ένα «θερμό καλοκαίρι».

Από το μπαράζ των παραβιάσεων του ελληνικού εναερίου χώρου, μέχρι τις υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά εδάφη αλλά και την… εγγύτητα των τουρκικών μαχητικών στην Αλεξανδρούπολη, φτάσαμε στο «Micotakis yok» και φυσικά στην εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού. Άλλωστε χαρακτηριστικό των διαθέσεων της άλλης πλευράς του Αιγαίου είναι η προσπάθεια των τελευταίων 24ώρων να στείλουν καραβιές παράνομων μεταναστών στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Μία προσπάθεια ωστόσο που δεν έχει στεφθεί με επιτυχία χάρις στις συντονισμένες δράσεις του Λιμενικού Σώματος.

Ενώ λοιπόν η χώρα είναι αντιμέτωπη με

Στον ΣΥΡΙΖΑ παρακαλάνε τον Ανδρουλάκη… βρίζοντάς τον!

Η εκλογή Ανδρουλάκη αναδίφησε τον ΣΥΡΙΖΑ από τη μακάρια βεβαιότητα ότι το ΠΑΣΟΚ θα κατέληγε βολικός και ευμενής εταίρος του. Η Φώφη είχε μειλίχια ενωτική στάση απέναντί του, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν - ή τουλάχιστον θεωρείτο από τον ΣΥΡΙΖΑ - δεδομένος.

Αν στις εκλογές η αξιωματική αντιπολίτευση ερχόταν πρώτη «έστω και με μία ψήφο», το ΠΑΣΟΚ ηθελημένα ή όχι (αφού καραδοκούσε η εκβιαστική καταγγελία ως «στήριγμα της ακροδεξιάς κυβέρνησης Μητσοτάκη») θα προσέτρεχε να συμπτυχθεί ασμένως στο στράτευμα των «προοδευτικών δυνάμεων».

Άσχετα τι θα κάνει στο τέλος ο Ανδρουλάκης, στην υποθετική περίπτωση της «έστω και μιας ψήφου», προσώρας αποσταθεροποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ για δυο λόγους:

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Ο κ. Ανδρουλάκης και η δεύτερη ευκαιρία

Ούτε οι πλέον ένθερμοι φίλοι του ΠΑΣΟΚ ανέμεναν ότι το συνέδριο του κόμματος θα διεξαγόταν τόσο στρωτά – χωρίς γκρίνιες, συγκρούσεις και προσωπικές στρατηγικές. Οι φωτογραφίες των κ. Σημίτη, Παπανδρέου και Βενιζέλου να συνομιλούν χαμογελαστοί με τον Νίκο Ανδρουλάκη ανάμεσά τους μιλούν από μόνες τους.

Αυτή, εξάλλου, η πολυπόθητη ενότητα και η δυναμική που προσέδωσε στο κόμμα η εκλογή Ανδρουλάκη είναι που κρατάει το ΠΑΣΟΚ ψηλά στις δημοσκοπήσεις – με διψήφια ποσοστά, να φλερτάρει ακόμη και με το άπιαστο μέχρι πρότινος 15%.

Το συνέδριο –πιο πολύ πανηγυρικό– δεν ανέδειξε κάποιες πτυχές του κυβερνητικού σχεδίου του ΠΑΣΟΚ. Έφερε ωστόσο στο προσκήνιο νέα πρόσωπα από όλη την Ελλάδα με προσόντα και φρέσκες ιδέες, ακολουθώντας την παράδοση που θέλει το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών στελεχών της χώρας να προέρχεται από τον

Καιρός να «ενηλικιωθούμε» πια…

Θανάσης Κ.

 

[Θυμάστε την κ. Λαγκάρντ, το 2015, που απηυδισμένη από τα καραγκοζιλίκια του Έλληνα υπουργού στο Ecofin, ζήτησε να απομακρυνθεί από την αίθουσα, κι ύστερα δήλωσε ανακουφισμένη που είχαν πλέον παραμείνει “ενήλικες”, ώστε να μπορέσουν να συζητήσουν “σοβαρά”.

Ήταν η περιβόητη φράση: Adults in the room…

Που πήγα και το θυμήθηκα; θα ρωτήσετε…

Όχι, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο σήμερα…

‘Η μήπως υπάρχει; (αν και για εντελώς διαφορετικούς λόγους…]

Διάχυτη είναι πλέον η “αίσθηση” – ή η πεποίθηση – ότι επίκειται ελληνοτουρκική σύγκρουση!

Από ένα “θερμό επεισόδιο”, μέχρι κάτι σοβαρότερο…

Δύο 24ωρα μετά την “ιστορική ομιλία” Μητσοτάκη στο Αμερικανικό Κογκρέσο, τουρκικά αεροσκάφη έκαναν τις πιο θρασείες παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου, όχι στο “συνήθεις περιοχές” του Αιγαίου, αλλά 2,5 χιλιόμετρα από την Αλεξανδρούπολη!

Η Ελλάδα δεν ανέφερε εκείνη τη μέρα “εμπλοκές” με ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη.

Η Ελλάδα χρειάστηκαν δύο ακόμα 24ωρα για να αντιδράσει επισήμως.

Άρα, παρά τα “ωραία λόγια” στο Κογκρέσο, επί του πεδίου – εκεί δηλαδή που μετράει τελικά – δεν αντιδράσαμε.

Και οι Αμερικανοί, παρά τα “χειροκροτήματα” στο Κογκρέσο, αντέδρασαν στη νέα τουρκική πρόκληση, όπως πάντα: μουδιασμένα και υποτονικά:

Ο Ερντογάν «πονάει» αλλά είναι απρόβλεπτος

Θα υπερβεί τη λεπτή κόκκινη γραμμή ο Ερντογάν;

Είναι ακόμη νωρίς να εκτιμήσει κανείς, τη  συνέχεια που θα έχει, αν έχει, το κρεσέντο των προκλητικών δηλώσεων του προέδρου Ερντογάν, κατά του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.

Και είναι νωρίς, γιατί οι δηλώσεις αυτές, έρχονται σε μια περίοδο που οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, βρίσκονται σε ακραία όξυνση,  μετά και τις πρόσφατες απειλητικές υπερπτήσεις πάνω ή κοντά σε ελληνικά εδάφη.

Είναι φανερό, κυρίως από την ένταση των δηλώσεων του προέδρου Ερντογάν, ότι  η Τουρκία έχει “πονέσει” σοβαρά,  από την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, και από το γεγονός ότι δεν έμεινε στις θεωρητικές αναλύσεις περί της τουρκικής απειλής κατά της Ελλάδος, άλλα άνοιξε τους χάρτες μπροστά στον Αμερικανό πρόεδρο και  τα στελέχη του Κογκρέσου.

Έτσι, είχαν την ευκαιρία να καταλάβουν όλοι τι ακριβώς είναι αυτό που

Τοξική αντιπολίτευση πολιτικής αυτοκτονίας

Ο Ερντογάν κατάλαβε τι είπε ο Μητσοτάκης στο Κογκρέσο, και αναβάθμισε την επιθετική του συμπεριφορά έναντι της χώρας μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάλαβε γιατί δεν άκουσε τη λέξη Τουρκία. Και στο δεύτερο ταξίδι του πρωθυπουργού για την ομιλία του στο Boston College η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ότι πήγε με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος στη Βοστώνη μαζί με τη Μαρέβα και είδαν final four του ΝΒΑ.

«Ο μέσος πολίτης δεν μπορεί κυριολεκτικά να βγάλει το μήνα και ο πρωθυπουργός πήρε το κρατικό αεροσκάφος, λίγε μόλις ημέρες μετά την επιστροφή του από το επίσημο ταξίδι του στις ΗΠΑ, για να ξαναπάει ιδιωτικά στη Βοστώνη και, μεταξύ άλλων, να δει τελικό NBA σε θέσεις που κοστίζουν μερικές χιλιάδες ευρώ» γράφουν τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ.

Από πού να το πιάσεις; Ο πρωθυπουργός της χώρας, άσχετα ποιος είναι και πώς λέγεται, πήγε να

Πούτιν και Σι χαλάνε τα αριστερά κλισέ

«Η Κρίση της Δημοκρατίας». Πόσα βιβλία με αυτόν τον τίτλο συναντά άραγε κανείς στα κεντρικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας; Και πόσα άρθρα μπορείς να διαβάσεις στον Τύπο για τη «βαθιά και υπαρξιακή κρίση» της δημοκρατίας -για να μην πούμε της Ευρώπης που πρέπει να αλλάξει;

Αμέτρητα. Γιατί το φαινόμενο είναι υπαρκτό και εξαιρετικά ενδιαφέρον. Και με έναν μαγικό μάλιστα τρόπο, κουβεντιάζοντας για την κρίση της δημοκρατίας, από τα καφέ του Παγκρατίου ως τα (υπό κατάληψη) αμφιθέατρα, ορισμένοι μιλούν την ίδια ώρα με έναν κρυφό —ή όχι και τόσο κρυφό τελικά— θαυμασμό για τα κατορθώματα του Πούτιν και τα άλματα της Κίνας υπό τον Σι Τζινπίνγκ.

Συχνά, οι δύο διαπιστώσεις πάνε πακέτο: η δημοκρατία είναι σε κρίση, αλλά οι αυταρχικές χώρες και οι ηγέτες τους πάνε καλά. Ισχύει; Σύμφωνα με τον αρθρογράφο των Financial Times Σάιμον Κούπερ, το κλισέ αυτό βάζει νερά.

Ο Κούπερ υποστηρίζει ότι η απολυταρχία (autocracy) φαίνεται να αντιμετωπίζει σήμερα πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από τη δημοκρατία. Διότι μπορεί μετά τη

Οι «φίλοι» μας

Τα λέγαμε δεν τα λέγαμε;  Αυτοί οι φίλοι! Αυτοί οι σύμμαχοί μας! Η διπλανή Τουρκία του δήθεν σουλτάνου Ταγίπ Ερντογάν με έξι υπερσύγχρονα πολεμικά υποβρύχια, τύπου 214, αγορασμένα από τη «φίλη»  και  «σύμμαχο»  Γερμανία. Οπου δικαιολογημένα να κοκορεύεται πως εμείς, δηλαδή ο κακός γείτονας, η Ελλάδα, «μας έκανε ιδιοκτήτη αμυντικής βιομηχανίας»

Τι σημαίνει αυτό; Η δημοκρατική Γερμανία, φερ ειπείν που καταδικάζει την «αναθεωρητική» στάση και τις πολεμικές ορέξεις του μικρού τσάρου με το όνομα Βλαντιμίρ Πούτιν, τροφοδοτεί και ενισχύει τον στρατιωτικό εξοπλισμό του εντελώς «δημοκράτη» και εντελώς πιστού οπαδού των ατομικών ελευθεριών Ταγίπ Ερντογάν. Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Η δημοκρατική Γερμανία συμβάλλει στον εκσυγχρονισμό των θαλάσσιων, στρατιωτικών επιδόσεων της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας. Αφού και τα μωρά βρεφονηπιακών σταθμών γνωρίζουν πως αυτά τα υποβρύχια είναι προορισμένα να αλωνίζουν το Αιγαίο, να απειλούν την ακεραιότητα της συμμάχου και φίλης Ελλάδας και ότι μπορεί να χρησιμοποιηθούν από μια εξουσία που είναι τόσο αναθεωρητική και τόσο επιθετική όσο και η Ρωσία του Πούτιν

Η δημοκρατική Γερμανία λοιπόν προφανώς για τα

Γιατί ενόχλησε το «βυτιοφόρο»;

Πρώτα-πρώτα η λέξη «βυτίο» είναι μια λέξη χωρίς κανένα αρνητικό φορτίο. Μπορεί το βυτίο να περιέχει πετρέλαιο, βενζίνη και πολλά άλλα προϊόντα. Δεν είναι κάτι κακό. Ούτε είναι κακό αυτό που είπε ο Απόστολος Κακλαμάνης, πως «ό,τι άχρηστο είχαμε στο ΠΑΣΟΚ ήρθε το βυτιοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ και το μάζεψε». Είναι απολύτως θεμιτό ένας πολιτικός να κάνει αξιολογικές κρίσεις για πρώην συνεργάτες του. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως ο Απόστολος Κακλαμάνης είναι ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής από το 1974 ως το 2015, και υπήρξε ο μακροβιότερος πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Συνεπώς γνωρίζει άριστα πρόσωπα και καταστάσεις.

Είναι αυτονόητο, όσοι παραμένουν στα δύσκολα σε ένα κόμμα που γνώρισε στο παρελθόν μεγαλεία, να απεχθάνονται και να κατηγορούν όλους αυτούς που εγκατέλειψαν το σκάφος όταν άρχισε να μπάζει νερά. Ξέχασαν πού αναδείχθηκαν, ξέχασαν από πού έφαγαν γλυκό ψωμί.

Οι πικρίες και τα πάθη είναι

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Αποκλειστικό: Κατηγορητήριο κόλαφος για “Ρασπούτιν” και Τουλουπάκη

 

Σε ένα πολυσέλιδο κατηγορητήριο, που ξεπερνά τις εβδομήντα σελίδες, το οποίο έχει ασκηθεί σε βάρος του με απόφαση της Βουλής, ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, φέρεται να τέλεσε σειρά αδικημάτων από κοινού με την τότε επικεφαλής της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη σχετικά με τους χειρισμούς της στην έρευνα που διενεργούσε για το σκάνδαλο με τις αθέμιτες πρακτικές της Novartis.

Ο ίδιος ο πρώην υπουργός αρνείται τις κατηγορίες που του αποδίδονται, αποκαλώντας τες «έωλες νομικά», που «παραβιάζουν κάθε έννοια λογικής», ενώ αν θα παραπεμφθεί ή όχι στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου σύμφωνα με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών θα αποφανθεί με βούλευμά του το Δικαστικό Συμβούλιο κατόπιν και της σχετικής πρότασης του εισαγγελέα.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο που του έχει απαγγελθεί, αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύει σήμερα το tomanifesto, ο πρώην αναπληρωτής υπουργός κατά το χρονικό διάστημα 10/4/2017 έως 8/7/2019, ως αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης, φέρεται με πρόθεση να προκάλεσε την εισαγγελέα Εγκλημάτων κατά της Διαφθοράς αντεισαγγελέα Εφετών Ελένη Τουλουπάκη και τους δύο επίκουρους εισαγγελείς κατά της Διαφθοράς, να διαπράξουν από κοινού κατά συρροή το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας με την εν γνώσει τους έκθεση σε δίωξη ή τιμωρία κάποιου αθώου (αναφέρεται στα πολιτικά πρόσωπα) και παράλληλα την παράλειψη δίωξης κάποιου υπαίτιου για κακούργημα (δωροδοκίες γιατρών από τη Novartis και αυξημένες καταβολές σε εταιρείες μέσων ενημέρωσης που χρησιμοποιούνταν ως

Το ελληνικό υπερόπλο

Μιλάμε συχνά για Ραφάλ, υποβρύχια, F-16 και άλλα «υπερόπλα» που διαθέτει το ελληνικό οπλοστάσιο. Ξεχνάμε, όμως, ένα βασικό υπερόπλο, που σίγουρα δεν μπορεί να αποκτήσει η Τουρκία ό,τι και αν κάνει. Την ελληνική Διασπορά σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα το ελληνοαμερικανικό λόμπι.

Η ομιλία του Ελληνα πρωθυπουργού στο Κογκρέσο και η υποδοχή στον Λευκό Οίκο ήταν σε μεγάλο βαθμό προϊόν σχέσεων και ενεργειών δεκαετιών. Σημαντικοί Ελληνοαμερικανοί, σε συνεργασία με Έλληνες διπλωμάτες, ενεργοποίησαν τις διασυνδέσεις τους και το πέτυχαν. Επειδή η Αμερική είναι μια χώρα και ένα σύστημα που βασίζονται στις προσωπικές σχέσεις, ήταν αρκετοί όσοι σήκωσαν το τηλέφωνο και μίλησαν σε πρόσωπα-κλειδιά. Σε ορισμένες περιπτώσεις έπρεπε να

Με μηνύσεις απειλεί η Πελασγία την Δήμαρχο

Απίστευτες οι εξελίξεις στο Δήμο της Στυλίδας καθώς
έχει πλέον να αντιμετωπίσει σειρά από ζητήματα που αφορούν την Πελασγία και τα οποία με εξώδικη διαμαρτυρία θέτουν υπόψη της δημάρχου τα μέλη του τοπικού συμβουλίου.Πρόκειται για ένα εξώδικο που υπογράφουν ο Αθανάσιος Μαρής που είναι και πρόεδρος της κοινότητας Πελασγίας, όπως επίσης τα δύο μέλη του τοπικού συμβουλίου η Ιωάννα Τσάλα Χατζηκωστή και η Αφροδίτη Ζώτου επίσης από την Πελασγία.
Στο συγκεκριμένο εξώδικο που έχει κατατεθεί στο Δήμο πριν από λίγα εικοσιτετράωρα υπενθυμίζουν ότι φτάνουν σε αυτό το επίπεδο μετά από ομόφωνη απόφαση του τοπικού συμβουλίου. Μάλιστα κάνουν ιδιαίτερη αναφορά στις αρμοδιότητες που η νομοθεσία έχει δώσει στα τοπικά συμβούλια και μάλιστα υπενθυμίζουν με νόημα τις εκτελεστές αρμοδιότητες τις οποίες έχουν. Μάλιστα υπενθυμίζουν ότι

Ο Ανδρουλάκης έβγαλε «χατζάρα» για τους «Γενίτσαρους»

Αχό δυσαρέσκειας ξεσήκωσαν οι φράσεις του Νίκου Ανδρουλάκη στο συνέδριο, για τους «γενίτσαρους» που δεν έχουν θέση στο κόμμα, αλλά και του Απόστολου Κακλαμάνη που είπε πως «ό,τι άχρηστο υπήρχε στο ΠΑΣΟΚ, πέρασε το βυτιοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ και το μάζεψε». Και συμπλήρωσε: «τα ποντίκια φεύγουν από το καράβι όταν τελειώσει το τυρί».

Προσπάθησαν να διαστρέψουν τη φράση Κακλαμάνη, ότι δήθεν επιτέθηκε στους απλούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που προτίμησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ήταν φανερό ότι αναφερόταν στους φυγάδες, τους οποίους το κόμμα κάποτε τίμησε με ανώτερες δημόσιες θέσεις και εξουσία.

Αλλά αν η ρήση Κακλαμάνη άφηνε έστω και ελάχιστα περιθώρια δόλιας ερμηνείας, κανένα περιθώριο δεν άφησε ο Ανδρουλάκης. Κλείνοντας τις εργασίες του συνεδρίου, ζήτησε από αυτούς που «έμειναν στα δύσκολα, που κράτησαν τη σημαία της παράταξης ψηλά, αλλά και σε αυτούς που απογοητεύτηκαν από λανθασμένες πολιτικές επιλογές ή συμπεριφορές, να ενώσουν τις δυνάμεις τους με το Κίνημα».

Και συνέχισε λέγοντας:

Δύσκολα φεγγάρια

Ένα ιδιαίτερα σύνθετο και «ευαίσθητο» πολιτικό σκηνικό εξελίσσεται μπροστά μας τους επόμενους δέκα μήνες, με πυκνά γεγονότα, αβεβαιότητες και μεγάλα ερωτηματικά παγκοσμίως, που δεν είναι διόλου εύκολο να προβλεφθούν.

Πρώτα απ’ όλα, η εξέλιξη του πολέμου που δημιουργεί μαζί με τα «προβλήματα-ουρές» από την πανδημία συνθήκες ύφεσης σχεδόν μετά βεβαιότητος στην Ευρώπη και πιθανώς και στις ΗΠΑ.
Οι Ευρωπαίοι ανακοίνωσαν ένα μεγάλο πακέτο μέτρων, ύψους 300 δισ. ευρώ, απεξάρτησης των χωρών-μελών τους από το ρωσικό φυσικό αέριο με στροφή κυρίως στην «πράσινη ενέργεια», αλλά κανένα μέτρο για την ανακούφιση των πολιτών τους που… καίγονται από τους λογαριασμούς του ρεύματος και του φυσικού αερίου. Αναγκαίο το πακέτο για την απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο και από το πετρέλαιο, αλλά μέχρι να… απεξαρτηθούμε από τους Ρώσους, ή θα έχουν χρεοκοπήσει τα νοικοκυριά μας (και οι κυβερνήσεις μαζί), ή θα έχει τελειώσει ο πόλεμος, πιθανώς μαζί και ο Πούτιν, οπότε όλα καλά. Ανίκανοι, ανόητοι, ή απλώς αδιάφοροι, μια και το πρόβλημα στις χώρες των «Βορείων» δεν είναι και τόσο μεγάλο;
Δεν ξέρω πραγματικά και ελπίζω να…

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Ίλιγγος

Εκείνος κινείται. Είναι και δεν είναι στο ΝΑΤΟ. Μετέχει στη Συμμαχία, αλλά αψηφά τις αποφάσεις της για κυρώσεις. Είναι και υπέρ και κατά του Πούτιν. Πουλάει όπλα στην Ουκρανία, αλλά αγοράζει όπλα από τη Ρωσία. Το παίζει ειρηνοποιός και προσπαθεί να εξαργυρώσει τις ειρηνευτικές υπηρεσίες του με εξοπλισμό του δικού του αναθεωρητισμού.

Αυτή την «πολυδιάστατη» πολιτική του Ερντογάν πολλοί εθαύμασαν στην Ελλάδα. Όμως, αυτό που στα μάτια τους έμοιαζε με επιδέξια χορογραφία αποκαλύπτεται ολοένα και πιο καθαρά σαν τυχοδιωκτικός ίλιγγος. Η τουρκική ηγεσία δεν έχει στρατηγική. Την κινεί μόνο ένας ανοικονόμητος βολονταρισμός, που ζητάει τα πάντα στο όνομα μιας εθνικής ιδεολογίας, θυμίζοντας έτσι πολύ τον αυτοκρατορικό επεκτατισμό του Πούτιν.

Στον βρασμό του πολέμου, ο Ερντογάν δοκιμάζει, ίσως για

«Να τους καταρρίπτετε!»

Ευθύς ως έγινε γνωστό πως τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα παραβίασαν τον εθνικό εναέριο χώρο στην Αλεξανδρούπολη, εμφανίστηκαν όλοι αυτοί που θαυμάζουν την πολιτική του τουρκικού παζαριού. Όλοι αυτοί που δε θέλουν να είμαστε δεδομένοι στις υποχρεώσεις μας. Είναι οι ίδιοι που στενοχωρήθηκαν με την επιτυχία της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Βέβαια, δε μπορούσαν να πουν πολλά, αλλά ψιθύριζαν το γνωστό μίζερο σχόλιο «και τι κερδίσαμε;» Δεν μπήκαν στον κόπο να εξετάσουν γιατί η Τουρκία αντέδρασε τόσο έντονα σε αυτήν την επίσκεψη ούτε έκαναν τη σκέψη πως τα αποτελέσματα αυτών των συναντήσεων θέλουν τον χρόνο τους.

Η παραβίαση αυτή του εναέριου χώρου στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης από τα τουρκικά μαχητικά τους έδωσε μεγάλη χαρά. Αισθάνθηκαν δικαιωμένοι.

Άρχισαν να βγαίνουν οι γνωστές κραυγές «γιατί δεν τους καταρρίπτουμε!». Λες και η κατάρριψη ενός πολεμικού αεροπλάνου είναι ένα video-game.

Να διευκρινίσω ότι και στο διεθνές δίκαιο υπάρχει η αρχή της αναλογικότητας. Όταν ένα πολεμικό αεροσκάφος παραβιάζει τον εναέριο χώρο σου, δεν το καταρρίπτεις. Το αναχαιτίζεις και το «λοκάρεις». Όταν ένα

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

 

Διαβάστε τα Κυριακάτικα φύλλα εδώ.

Η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ και της οικονομικής κρίσης

 

Χθες το βράδυ, την ώρα που ο Νίκος Ανδρουλάκης σφράγιζε με εντυπωσιακό τρόπο την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ με την ομιλία του στο συνέδριο που πραγματοποιείται στο Τάε Κβο Ντο, στη Wall Street το αίμα κυλούσε στα πεζοδρόμια…

Αν ήταν ένα από τα συνηθισμένα παιχνίδια των κερδοσκόπων, δεν θα είχε καμία ιδιαίτερη σημασία. Ωστόσο, δεν επρόκειτο περί αυτού – η συνεχιζόμενη κατάρρευση των χτηματιστηριακών δεικτών στις ΗΠΑ συνιστά την προεξόφληση του επερχόμενου στασιμοπληθωρισμού από την αγορά. Δηλαδή πολύ χαμηλή ανάπτυξη, σε συνδυασμό με πολύ υψηλές τιμές – εν ολίγοις, φτωχοποίηση των κοινωνιών, με ό,τι αυτή συνεπάγεται.

Πολλοί θεωρούσαν ότι τα όσα περνάμε στην Ευρώπη το τελευταίο τρίμηνο δεν «αγγίζουν» τις ΗΠΑ. Μάλιστα, κάποιοι είχαν σπεύσει να πιστέψουν ότι η στάση του Μπάιντεν ήταν ένα παιχνίδι «καθυπόταξης» της Ευρώπης – ότι σκόπευε απλώς στο να υποκαταστήσει το ρωσικό πετρέλαιο με αμερικανικό και το ρωσικό πετρέλαιο με το αμερικανικό LNG. Να «αρπάξει» μία μεγάλη αγορά από τους Ρώσους.

Όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά:

Έφη Αχτσιόγλου: Λίστες

Έτσι δεν πρέπει να γίνεται σε ένα αριστερό κόμμα; Να είναι πρώτη η γυναίκα και ο σύντροφός της δέκατος – κι ας κατέχει εκείνος το κομματικό αξίωμα; Δεν θα έπρεπε η εκλογική κατάταξη, που στην κορυφή της έχει την Εφη Αχτσιόγλου και εννέα θέσεις χαμηλότερα τον γραμματέα Δημήτρη Τζανακόπουλο, να χαιρετιστεί ως επίτευγμα ισότητας από το πρώτο κόμμα που καθιέρωσε την ίση εκπροσώπηση ανδρών και γυναικών στα κομματικά του όργανα; Τότε γιατί διαβάζει κανείς στα κοινωνικά δίκτυα συντροφικές κακίες για συγγενικούς συνεταιρισμούς και φατρίες; Γιατί τόση χολή;

Έτσι είναι οι ανοιχτές –και γνήσια ανταγωνιστικές– διαδικασίες. Παράγουν νομιμοποίηση για τους νικητές, αλλά και την ανάγκη των ηττημένων να ξορκίσουν την αποτυχία τους. Ακόμη και η σειρά παίζει τον ρόλο της. Θα ήταν άλλο το αποτύπωμα της εσωκομματικής εκλογής για την Κεντρική Επιτροπή αν, τελικώς, η Ρένα Δούρου είχε καλύψει τη μικρή απόσταση που τη χωρίζει από την πρώην υπουργό Εργασίας. Η Αχτσιόγλου δεν πολιτεύθηκε καν με σταυρό στις τελευταίες εκλογές – ενώ η τέως περιφερειάρχης προέρχεται όχι απλώς από μια μεγάλη εκλογική ήττα, αλλά και από μια καταστροφική «βάρδια», που της έχει αφήσει αλγεινές εκκρεμότητες. Εκκρεμότητες για τη