Κλείστε το, το ρημάδι

Είμαι σχεδόν άσχετος με το ποδόσφαιρο και παντελώς άσχετος με τα οπαδικά. Δεν ξέρω καλά-καλά ποια είναι η θύρα κάθε ομάδας, μπερδεύω συχνά σε ποια ομάδα ανήκουν ακόμα και οι διάσημες επτά και δεκατρία, ενώ σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ποια είναι η αντίστοιχη θύρα της ΑΕΚ αλλά δεν τα καταφέρνω. Κοντολογίς, είμαι ο πλέον αναρμόδιος να σχολιάσω τα επεισόδια και τους θανάτους από οπαδική βία …

Εκτός κι αν τελικά είμαι εγώ ο πραγματικά αρμόδιος. Ως ανήκων σε ένα άλλο, διαφορετικό σύμπαν απ’ όλους τούτους τους κανίβαλους που αλληλοδέρνονται και αλληλοσκοτώνονται, μπορεί να είμαι ο μοναδικός που ενδεχομένως να κατέχει την λύση του προβλήματος. Πως να το εξηγήσω, σαν να είμαι ένας εξωγήινος που κατέχει άλλη ανώτερη τεχνολογία από μας τους γήινους και που γι αυτόν ο τετραγωνισμός του κύκλου είναι το ευκολότερο πράγμα.

Έχω δει κάτι βίντεο στο YouTube από χώρες της ανατολικής κυρίως Ευρώπης, όπου εκατόν πενήντα δολοφόνοι από την μια μεριά κι άλλοι τόσοι από την άλλη συγκρούονται μετά από ραντεβού σε κάτι χιονισμένες ερημιές. Σπάνε κεφάλια, πόδια, χέρια, διαλύουν πρόσωπα, μαχαιρώνουν κοιλιές και τσακίζουν κόκκαλα, σ’ ένα κρεσέντο συνειδητής και

προγραμματισμένης άγριας βίας που αφήνει άναυδο τον κανονικό άνθρωπο. Οπαδοί δυο ομάδων.

Η πρώτη μου λογική αντίδραση σ’ όλο αυτό είναι να τους αφήσουν να αλληλοσκοτωθούν, να απαλλαγεί ο κόσμος από κάτι τέτοιους φονιάδες. Η εικόνα με βεβαιώνει άλλωστε ότι καμιά μεταμέλεια ή σωφρονισμός δεν υπάρχει με αυτούς. Ομως οι γνώστες της οπαδικής πιάτσας με βεβαιώνουν ότι δεν είναι αυτή η λύση. Συνήθως δεν αλληλοσκοτώνονται δύο αμετανόητοι χούλιγκαν, αλλά ένας απ’ αυτούς ξαπλώνει στο χώμα κάποιο αθώο και άσχετο παιδάκι.

Οπότε, λοιπόν, λέω να το κλείσουν το άθλημα για δυο-τρία χρονάκια. Να αρπάξει το κράτος τα ρολά της πρόσοψης του ποδοσφαίρου, να τα κατεβάσει με πάταγο και όταν το ξανανοίξουν το μαγαζί να ‘χουν σουλουπώσει το εσωτερικό του. Πώς θα γίνει αυτό το σουλούπωμα δεν ξέρω, μην με ρωτάτε. Οποιοι καίγονται να υπάρχει ποδόσφαιρο, ας βρουν τον τρόπο. Πάντως ανοιχτό το μαγαζί μόνο και μόνο για να σφουγγαρίζουμε κάθε όσο αίματα και άντερα από τα πέριξ των γηπέδων, δεν έχει νόημα.

Ξέρω, ξέρω, τεράστια συμφέροντα, μεγαλοπαράγοντες, εκδότες, εφοπλιστές, πρόεδροι, αντιπρόεδροι, ομοσπονδίες, επενδυμένα κεφάλαια που ψάχνουν απόσβεση, εμπορικές επιχειρήσεις, διεθνείς διασυνδέσεις, μεταγραφές, διαιτησίες και όλα τα συναφή συνηγορούν στο να μένει ανοικτό το μαγαζί, έστω κι αν κάθε τόσο μετράει και από έναν νεκρό νέο. Σε αυτή την περίπτωση όμως, κομμένα τα δάκρυα και οι ηθικολογίες. Παίζουμε όλοι μαζί ρώσικη ρουλέτα εν γνώσει των συνεπειών του παιχνιδιού…

 Δημ. Ευθυμάκης-protagon.gr