Η έξαλλη ανοησία του ΣΥΡΙΖΑ

«Αυτά τα μέτρα που προωθεί ο κ. Μητσοτάκης χωρίς μνημόνια, δεν τα διανοήθηκε ούτε ο Τόμσεν στα πιο σκληρά χρόνια του μνημονίου». Αυτή ήταν η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυριακάτικη ανάρτηση του Πρωθυπουργού για τα μέτρα που ανακοίνωσε στη ΔΕΘ.

Αντιπολίτευση είναι, ασφαλώς δε θα επιδοκιμάσει και το καλύτερο μέτρο, αφού στην Ελλάδα η πολιτική γίνεται με πολεμικούς όρους. Αλλά αυτή η αντίδραση είναι ενοχική και κυρίως ανόητη.

Ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις φοροελαφρύνσεις της ΔΕΘ, οι οποίες κατ’ αυτόν ωφελούν τέσσερα εκατομμύρια φορολογούμενους. Η κριτική θα μπορούσε να αφορά την ποσότητα των χρημάτων που δίδονται, την ταξική τους στόχευση, την ενδεχόμενη αναποτελεσματικότητά τους.

Αλλά ο παραλληλισμός με την εποχή Τόμσεν δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αποβάλει την εξαλλοσύνη, την ανωριμότητα, τη εριστικότητα, της προηγούμενης δεκαετίας. Και την έλλειψη αυτογνωσίας, αφού δε μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου.

Ο Πωλ Τόμσεν ως επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τους «Θεσμούς» (όπως ονόμασαν την Τρόικα για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου). Οντως η στάση του ως το 2017 ήταν σκληρή, ζητούσε μεγάλες περικοπές σε συντάξεις και στο δημόσιο, και δύσκολες μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά.

Και η θέλησή του έγινε «ευαγγέλιο» από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και έφερε το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ. Το τρίτο και χειρότερο…

Αλλαγές

Αναρωτιέμαι. Όλα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη και τον κόσμο δεν ανησυχούν κανένα κόμμα στην Ελλάδα;

Διότι αν εξαιρέσω την κυβέρνηση που υποθέτω παρακολουθεί εξ υποχρεώσεως, οι υπόλοιποι περί άλλα τυρβάζουν. Σε έναν διαγωνισμό χαμηλής αισθητικής και υψηλής βαρεμάρας.

Τρεις μέρες ασχολήθηκαν με την παπάτζα (μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ ή κάποια εφημερίδα την έβγαλαν στο μεϊντάνι…) ότι δήθεν η Ελλάδα θα φάει πρόστιμο και θα παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν μειώνει τον ΦΠΑ στα τρόφιμα.

Τρεις μέρες!

Κι ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος δεν βρέθηκε μέσα σε τόσα κόμματα να πει «παιδιά, κομμένες οι παπάτζες. Δεν υπάρχει τιμωρία, ούτε καν στραβομουτσούνιασμα, αν δεν υπάρχει παράβαση!».

Κατά τα άλλα, η αναταραχή στη Γαλλία, η ασφάλεια της Ευρώπης, οι δασμοί του Τραμπ, τα drones του Πούτιν, οι προειδοποιήσεις του Μερτς, η αμφίβολη ενεργειακή πολιτική και τόσα άλλα είναι ανάξια ενδιαφέροντος.

Θα μου πείτε πως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για

Ο εχθρός του λαού

Μα τώρα τι λέμε! Φυσικά, αυτός ο μεγάλος, του λαού, ο εχθρός!

Μα ποιος; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο πρωθυπουργός. Θέλεις στοιχεία; Θέλεις αποδείξεις; Ορίστε. Διάβασε τι γράφει έγκυρος δημοσιογράφος σε αυτή την επίσης έγκυρη εφημερίδα. 
Ενα λοιπόν. Μυστικές συμφωνίες με τον «σουλτάνο» της Τουρκίας. Που λένε ότι έχει συμφωνήσει στο γκριζάρισμα του Αιγαίου. Και ότι, επίσης, έχει συμφωνήσει στην αποστρατικοποίηση των ακριτικών νησιών. Με απλά λόγια, γυμνοί απέναντι στους Λύκους. Μα η χώρα είναι οχυρωμένη όσο ποτέ άλλοτε. Για τα μάτια του κόσμου.

Δύο λοιπόν. Μαζί με την παρέα του ροκάνισαν εκατομμύρια ευρωπαϊκών επιδοτήσεων σε αγρότες και κτηνοτρόφους. Κυρίως βόλεψε τους δικούς του στην Κρήτη. Μα τα λεφτά θα επιστραφούν ή τουλάχιστον οι περιουσίες τους θα δημευτούν. Καλά τώρα, αν καταφέρει να αποσπάσει έστω κι ένα ευρώ να μου κοπεί το χέρι.
Τρία λοιπόν. Η ακρίβεια έχει χτυπήσει ταβάνι. Φαντάσου ότι η αμόλυβδη στην Κύπρο κοστίζει 1,30 και στο Ελλάντα 1,70. Ο Κυριάκος ταΐζει τα μονοπώλια και τους ομίλους. Παντελώς αδιάφορος για τον λαουτζίκο. Μα οι όμιλοι που λες τον πολεμάνε, τον θέλουν πολιτικά νεκρό. Βλακείες.
Τέσσερα, το Εθνικό Σύστημα Υγείας σε πλήρη κατάρρευση. Ο σχεδιασμός του είναι γνωστός. Να παραδοθεί η Υγεία στους

Επιλέξαμε τη ΣΩΣΤΗ πλευρά της Ιστορίας και ανταμειβόμαστε για αυτό

Καταγράφω απλώς τα γεγονότα.

1.Ο ενεργειακός «κολοσσός» CHEVRON εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για τέσσερις περιοχές νότια της Πελοποννήσου και της Κρήτης, ακυρώνοντας στην πράξη το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Το είχε ακυρώσει και η Αίγυπτος τις προηγούμενες ημέρες καθώς διεξήγαγε έρευνες σε περιοχές του. 

2.Φτάνει σήμερα στην Αθήνα ο υπουργός Εσωτερικών των ΗΠΑ και επικεφαλής για τα ενεργειακά θέματα Νταγκ Μπέργκαμ για να συζητήσει την προώθηση του αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), μέσω Αλεξανδρούπολης, προς τις βαλκανικές χώρες και την Ουκρανία. Επί πλέον ενδιαφέρεται και για τα ελληνικά ναυπηγεία και θα έχει και τις σχετικές συναντήσεις. 

3.Στην Ιερουσαλήμ δύο Παλαιστίνιοι τρομοκράτες δολοφόνησαν 6 Ισραηλινούς πολίτες. 

4. Ισραηλινά αεροπλάνα έπληξαν στη Ντόχα του Κατάρ τον χώρο όπου θα συσκέπτονταν οι ηγέτες της Χαμάς. Είναι άγνωστον πόσοι επέζησαν και ποιοι σκοτώθηκαν, αν σκοτώθηκαν. 

5.Πριν από λίγες ημέρες λίγο έξω από τη Δαμασκό, ο ισραηλινός στρατός διεξήγαγε δύο χερσαίες επιχειρήσεις κατά

Στόχος

 

Η «ενεργοποίηση» του Αλ. Τσίπρα λίγο πριν από τη ΔΕΘ δεν ξεσήκωσε κύματα ενδιαφέροντος ή ενθουσιασμού.

Ακόμη κι ο Μητσοτάκης με το ζόρι του αφιέρωσε μια μάλλον τυποποιημένη απάντηση μικρότερη του λεπτού μέσα σε μια συνέντευξη Τύπου που κράτησε δύο ώρες και βάλε.

Αναμενόμενο.

Ποιος να πάθει ντελίριο για τον «νέο πατριωτισμό» ή τη «νέα εθνική πυξίδα» ή το «νέο παραγωγικό μοντέλο» ή το «νέο όραμα συνεισφοράς»; Και για ποιον λόγο;

Από την άλλη πληροφορούμαστε ότι ο πρώην πρωθυπουργός γράφει και βιβλίο. Καλοδεχούμενο.

Οι έλληνες πολιτικοί σπανίως καταγράφουν τη δική τους μαρτυρία ή εκδοχή των γεγονότων στα οποία συμμετείχαν και κυρίως έπαιξαν ρόλο οι ίδιοι.

Μόνο τρεις πρωθυπουργοί το έκαναν τις τελευταίες πέντε δεκαετίες. Ο Γεώργιος Ράλλης, ο Κώστας Σημίτης και εμμέσως διά του αρχείου του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Μακάρι να προστεθεί κι ο Τσίπρας.

Όχι φυσικά πως θα αλλάξει κάτι στην

Δέσμιος του παρελθόντος ο Τσίπρας

Όταν παρακολουθώ ομιλία του Τσίπρα μου δίνει την εντύπωση ότι κάποιος του έχει παραδώσει ένα εγχειρίδιο με λέξεις κλειδιά τις οποίες πετά μέσα στο λόγο του θέλοντας εμφανώς να απευθυνθεί σε συγκεκριμένα ακροατήρια.

Πράγμα το οποίο δεν θα ήταν απαραιτήτως κακό αν μπορούσε να τις υποστηρίξει με αντίστοιχες πολιτικές προτάσεις.
Δημοκρατικός καπιταλισμός, αναπτυξιακό σοκ, νέος πατριωτισμός είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Και βέβαια οι αναφορές σε Τρικούπη και Βενιζέλο, δύο εμβληματικές φυσιογνωμίες για κάθε εκσυγχρονιστή. Πόσο μακριά αλήθεια είναι εκείνο το 2019 όταν ο πρώην πρόεδρος του Σύριζα είχε χαρακτηρίσει τον Άρη Βελουχιώτη «ανατριχιαστικά επίκαιρο».

Η επικοινωνία φυσικά δεν έχει τίποτα το κακό. Είναι βασικό και αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής. Ο κ. Τσίπρας ωστόσο έχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν είναι σαφές σε ποιους μπορεί και πρέπει να απευθυνθεί. Για την ακρίβεια οφείλει να απευθυνθεί σε δύο κοινά τα οποία κινούνται σε διαμετρικά αντίθετες κατευθύνσεις.
Το πρώτο και βασικό είναι αυτό που ψήφισε Σύριζα το 2023. Είναι το παραδοσιακό αριστερό κοινό το οποίο σήμερα έχει εξαερωθεί ενώ ένα σημαντικό μέρος του έχει πάρει η Κωνσταντοπούλου. Ο Τσίπρας το έχει ανάγκη ιδίως τον πρώτο καιρό καθώς αποτελεί τον πυρήνα της επιρροής και της απήχησης του. Αν δεν μπορέσει να το συσπειρώσει και μάλιστα από την πρώτη στιγμή, το εγχείρημα του νέου κόμματος θα βρεθεί στον αέρα.
Είναι πολύ ενδεικτική δημοσκόπηση στις αρχές του

Από τη Μόσχα με μίσος

Στην Ελλάδα απέναντι στους Ρώσους τοποθετούνται μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ. Όλοι οι άλλοι είναι με τον Βλαδίμηρο και για λόγους που θα εξηγήσουμε στη συνέχεια. Και φυσικά όλοι αυτοί οι “άλλοι” παλεύουν να συγκροτήσουν μέτωπο για να ρίξουν τον Μητσοτάκη. Οι μάσκες έχουν πέσει εδώ και καιρό. Στόχος τους η αποσταθεροποίηση της χώρας και η διάλυση της στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ. Οι εργολαβίες έχουν ανατεθεί και βρίσκονται σε εξέλιξη.  

Από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, ένα πράγμα είναι αρκετά ξεκάθαρο. Στο Κρεμλίνο παθαίνουν αναφυλαξία στο άκουσμα και μόνο του ονόματος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η ξεκάθαρη στάση της Ελλάδας απέναντι στους εισβολείς θεωρήθηκε «θανάσιμο αμάρτημα» από τους ... ομόθρησκους. Την αποστολή «εξόντωσης» του κ. Μητσοτάκη την ανέλαβε το καρτέλ του πετρελαίου -  Έλληνες εφοπλιστές που βγάζουν εκατοντάδες εκατομμύρια από το ρωσικό πετρέλαιο - και πρόθυμοι υπάλληλοί τους στην ελληνική πολιτική σκηνή.  

Είναι εντυπωσιακό, αλλά αυτοί οι «τύποι» είναι ικανοί να

Ο Τσίπρας ζήλεψε Μητσοτάκη και βγαίνει από τα δεξιά

Στη νιότη του ο Αλέξης Τσίπρας μιμήθηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου και κατάφερε να αναρριχηθεί στην εξουσία ως ο εκφραστής της ριζοσπαστικής αριστεράς και τώρα ως μεσόκοπος με rebranding αντιγράφει το πολιτικό υπόδειγμα του Κ. Μητσοτάκη και βγαίνει από τα δεξιά!

Σύμφωνα με μια παλιότερη ιστόρηση του Νίκου Παπανδρέου, το γραφείο του κυρίου Τσίπρα κάποτε είχε ζητήσει από το ίδρυμα του Α. Παπανδρέου κόπιες με τις ομιλίες του. Προεκλογικές και άλλες. Ο υιός Παπανδρέου το είχε αναφέρει υπονοώντας σαφώς ότι ο τότε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είχε μελετήσει διεξοδικά τον πολιτικό που έμελλε να κοπιάρει.

Με τη χθεσινή εμφάνιση στο συνέδριο του Economsist - παραμονές της ομιλίας του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ - καθέλκυσε ξανά τον εαυτό του στην …ενεργό πολιτική πλέον ως κακέκτυπο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο λογογράφος του πρωθυπουργού δικαιούται να ζητήσει αμοιβή, από τον κύριο Τσίπρα ή από το Ίδρυμά του ή να καταγγείλει εκτεταμένη λογοκλοπή και αντιγραφή ύφους.

Στην ουσία του, το μανιφέστο Τσίπρα ήταν το σήμα «ανοίγουμε και σας περιμένουμε όλους» στο πολιτικό όχημα που θα

Σε μία αστεία χώρα όλα είναι πιθανά

Πιστεύουν πράγματι ότι «έρχονται» τον Οκτώβριο. Ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα  κυβερνήσουν, ελέω Θεού, Αμερικανών, Ρώσων και πιθανώς και εξωγήινων. Γράφουν τη βούληση του ελληνικού λαού εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Ποιες εκλογές, ποια Βουλή και πράσσειν  άλογα. Όχι τα πράσινα, σύντροφοι! Πράσσειν! Πράσσειν. Το αστείο είναι ότι ένα δίκιο το έχουν. Σε μια αστεία χώρα μπορούν να γίνουν τα πιο φαιδρά πράγματα. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ότι κινδυνεύουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή λόγω βλακείας...  

Είχαν θεοποιήσει την 17Ν οι σύντροφοι αλλά και οι μπάτσοι. Και αποδείχτηκε ότι οι φαντασιώσεις είχαν παραμορφώσει την πραγματικότητα. Η 17Ν ήταν ένα κανονικό σούργελο. Ομοίως και με την υπόθεση της Μαφίας της Κρήτης. Μην φανταστείτε τον νονό να κρύβεται σε ένα αγρόκτημα και από το υπόγειο του σπιτιού να κινεί τα νήματα. Τέλος πάντων, μέσα από το φαιδρό του πράγματος μάθαμε μία αλήθεια. Λέγαμε ότι μαθαίνεις την αλήθεια από μικρό και από χαζό. Προσθέστε και τον φαιδρό.  

Τι μάθαμε από τις συνομιλίες; Ότι τον Οκτώβριο θα τον ρίξουν. Τον πρωθυπουργό! Αυτόν που ψηφίσατε εσείς για μία τετραετία. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το πιστεύουν. Το λένε ανοικτά. Και δεν

Επέτειος

Πριν από τις εκλογές του 2019 είχα βρεθεί για ένα γλέντι στην Κρήτη. Οπως συνηθίζω, έπιασα πολιτική κουβέντα με τους ντόπιους.

-Εδώ, κύριε Γιάννη, είμαστε όλοι ΠαΣοΚ, μου εξήγησε ο ντόπιος.

-Δηλαδή, τον ρωτάω, πόσο θα πάρει το ΠαΣοΚ στις εκλογές;

-Ε, τι να πάρει; Κάτι ψιλά…-Ρε συ με δουλεύεις; τον ρωτάω ξανά. Πώς είμαστε όλοι ΠαΣοΚ και το ΠαΣοΚ θα πάρει μόνο κάτι ψιλά;-Κοίτα, μου εξηγεί. Οι νοικοκυραίοι θα ψηφίσουν το κοπέλι του Μητσοτάκη, οι ανεπρόκοποι τον Τσίπρα, τι να μείνει για το ΠαΣοΚ; Εχει περάσει χρόνος από τότε κι έχουν αλλάξει πολλά. Το «κοπέλι του Μητσοτάκη» είναι Πρωθυπουργός, ο Τσίπρας και οι «ανεπρόκοποι» ψάχνονται.Αύριο όμως είναι όπως κάθε χρόνο η επέτειος ίδρυσης του ΠαΣοΚ. «Τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς».

Ενα κόμμα που αποδείχτηκε από τα πιο επιτυχημένα πολιτικά δημιουργήματα της Μεταπολίτευσης. Και θα έλεγα αναντίρρητα το πιο επιτυχημένο, αν δεν είχε μεσολαβήσει η τελευταία 15ετία με το ΠαΣοΚ στα Τάρταρα να προσπαθεί να αναγεννηθεί.

Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί το ΠαΣοΚ πλήρωσε τόσο βαριά μια κρίση της οποίας (για να είμαστε ειλικρινείς…) δεν φέρει την αποκλειστική κι ίσως ούτε καν τη βαρύτερη ευθύνη;

Και γιατί έπειτα από δεκαπέντε χρόνια δυσκολεύεται τόσο να βρει έναν βηματισμό;

Ομολογώ πως (κατά τη γνώμη μου) είναι ένα από τα

Λυγμός

Έτσι τελειώνει ο κόσμος, θα έγραφε ο T. S. Eliot. «Οχι με έναν βρόντο, μα με έναν λυγμό».

Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε κι η δικογραφία για τα Τέμπη. Οχι με τον βρόντο μιας συνωμοσίας, τερατολογικών κατασκευών κι ανήκουστων μυθευμάτων για ξυλόλια, άγνωστα φορτία, χαμένους νεκρούς και χαμένα βαγόνια.

Αλλά με τον λυγμό ενός τραγικού πολύνεκρου δυστυχήματος και του πόνου που άφησε στις οικογένειες των θυμάτων. Δεν θυμάμαι τις τελευταίες δεκαετίες να έχει διεξαχθεί άλλη δικαστική έρευνα τόσο εκτεταμένη και εξονυχιστική. Δεν νομίζω να υπάρχει κάτι που δεν ειπώθηκε και δεν ερευνήθηκε. Δεκάδες χιλιάδες σελίδες, εκατοντάδες μαρτυρίες και καταθέσεις.

 

Μάλλον δεν θα υπάρχουν εισαγγελείς στις Κυκλάδες!

Φίλος μου δικηγόρος μου είπε πως υπάρχουν εισαγγελείς, απλώς λουφάζουν διότι δεν θέλουν να μπλέξουν με τους ψυχωσικούς «φριπαλεστάιν». Ας έκαναν τουλάχιστον μια προκαταρκτική τόσο για τα πρόσφατα γεγονότα της Σύρου όσο και για τον ταβερνιάρη της Νάξου για να διαπιστώσουν αν τα όσα διεπράχθησαν εμπίπτουν στον αντιρατσιστικό νόμο. Διαφορετικά η κυβέρνηση να τον καταργήσει, διότι μέχρι στιγμής αποτελεί όπλο εκφοβισμού στα χέρια ξεμωραμένων ισλαμολάγνων. 

Στη Νάξο ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας είναι άτομο πολιτικοποιημένο και δεν το κρύβει. Μάλιστα, απ' ό,τι διάβασα, τα δημόσια σχόλιά του δεν επηρέασαν καθόλου την επιτυχημένη πορεία της ταβέρνας του. Συγχρόνως έχει το αυτονόητο δικαίωμα να γεμίσει το μαγαζί του με αφίσες και συνθήματα με τα πιστεύω του και σε όποιον αρέσει. Διαφορετικά, υπάρχουν και άλλα μαγαζιά. Καθαρές κουβέντες.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπου δηλαδή οι πεποιθήσεις του μαγαζάτορα όχι απλώς είναι γνωστές αλλά αποτελούν μέρος του ντεκόρ του μαγαζιού του, είναι λάθος να ανοίξεις κουβέντα μαζί του επί του θέματος. Δεν έχει κανένα νόημα. Δε θα τον πείσεις. Απλώς θα μαλώσεις και θα συγχυστείς παραβαίνοντας τον χρυσό κανόνα της εξόδου: βγαίνουμε για να περάσουμε καλά και όχι για να μαλώσουμε. 

Βέβαια, ο Εβραίος κουβαλά μέσα του ένα

Παρανόηση

Φοβάμαι πως ζούμε με μια σειρά από παρανοήσεις.

Έχουμε μια μη κυβερνητική οργάνωση ονόματι BDS Greece, αγνώστων άλλων στοιχείων. Η οποία δηλώνει ότι κήρυξε «πολιτιστικό μποïκοτάζ» κατά καλλιτεχνών που δεν συμφωνούν με την οργάνωση για το Ισραήλ, όπως η τραγουδίστρια Γλυκερία (tvxs, 22/8).

Ποιος τους το ανέθεσε; Με ποιον στόχο; Ποιες αρμοδιότητες; Ποιες διαδικασίες; Μυστήριο.

Στο κάτω κάτω ο καθένας μπορεί να έχει όποια γνώμη θέλει για το Ισραήλ, τον Νετανιάχου, τη Γλυκερία ή την Κατερίνα Λιόλιου. Αλλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει τον Χάιντριχ στη Νύχτα των Κρυστάλλων.

Στη συνέχεια εμφανίζονται εξήντα επτά ΜΚΟ να διαμαρτύρονται επειδή ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση ο διαχειριστικός έλεγχός τους (κοινή επιστολή στον Πρωθυπουργό, 22/8).

Ομολογώ πως κυρίως θα με εξέπληττε αν δεν έχει γίνει έως τώρα τέτοιος έλεγχος.

Πώς είναι δυνατόν κάποιοι να ελέγχουν χωρίς να ελέγχονται;

Πώς γίνεται να ασκούν μια δημόσια δραστηριότητα χωρίς να γνωρίζουμε ποιος τους χρηματοδοτεί, με πόσα και για ποιον σκοπό;

Και πού ξανακούστηκε ένας συνεταιρισμός ανθρώπων, ακόμη και για τον αγνότερο σκοπό, να λειτουργεί εκτός διαχειριστικού ελέγχου όταν ελέγχεται και το τελευταίο ψιλικατζίδικο ή ορειβατικός σύλλογος;

Δεν ξανακούστηκε.

Θα σταματήσω εδώ. Δεν θα αναφερθώ σε όσα καταγγέλλονται για πολλές ΜΚΟ (όχι για όλες φυσικά…), όσα λέγονται για τους

Στα Τέμπη κάηκε και η αντιπολίτευση

 

Τόσες δημοσιογραφικές εργατοώρες χαμένες στα τηλεπαράθυρα της παραπολιτικής εντυπωσιοθηρίας. Εκεί που οι διάττοντες αστέρες, κάποιοι τεχνικοί σύμβουλοι χαροκαμένων οικογενειών, προσπαθούσαν με αλχημείες να πείσουν για το παράνομο εύφλεκτο φορτίο που μετέφερε το τρένο των Τεμπών.

Έγινε μαζική πλύση εγκεφάλου ότι η εμπορική αμαξοστοιχία κουβαλούσε αδήλωτα υλικά εξαιρετικά εύφλεκτα που προκάλεσαν τη μεγάλη έκρηξη τύπου μανιταριού. Στην αρχή προπαγάνδιζαν τόσο μεγάλο τον όγκο του παράνομου και επικίνδυνου φορτίου, που με την έκρηξη εξαϋλώθηκαν σιδερένια βαγόνια βάρους 20 τόνων, ενώ εξαερώθηκαν επιβάτες που όλως παραδόξως δεν τους αναζήτησε κανείς.

Η ελαφρά τηλεδημοσιογραφία, υπόδουλη των ποσοστών τηλεθέασης, χόρευε στον ρυθμό που κανονάρχησε ο ταχυδρόμος του Ιησού. Μέχρι και η επικοινωνιακώς χαρισματική Μαρία Καρυστιανού, είχε δηλώσει ότι της άνοιξε τα μάτια, ή κάπως έτσι, μια ομιλία του Βελόπουλου στη βουλή.

Σε ένα ξάναμα λύπης και αγανάκτησης η Ελλάδα μάθαινε νέες λέξεις, όπως ξυλόλιο, τολουόλιο, προπάνιο ή βουτάνιο, τα οποία υποτίθεται ότι

«Κάθε φορά που στριμώχνεται ο Μητσοτάκης εμφανίζεται ο Τσίπρας»

Και ξαφνικά, μόνον με μια φήμη, έβαλε φωτιά στο πολιτικό σκηνικό. Ουδείς διερωτάται με ποιους θα κάνει το κόμμα του ο Α. Τσίπρας, επάνω σε ποιες ιδεολογικές αρχές και κυρίως πότε θα το ιδρύσει. Άμεσα ή μετά τις εκλογές; Αυτά τα ερωτήματα-που είναι ερωτήματα ουσίας-μπαίνουν στην άκρη, καθώς η φήμη μετατράπηκε σε είδηση και η είδηση προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις. Ακόμα και το όνομα του το έβαλαν σε αυγουστιάτικη δημοσκόπηση για να αποδείξουν πόσο δημοφιλής είναι στο ¼ των ερωτηθέντων.

Όλα αυτά είναι απολύτως λογικά. Ο Α. Τσίπρας ήταν πρωθυπουργός για 54 μήνες και είναι επόμενο σήμερα να υπάρχουν θαυμαστές του. Πολίτες που πιστεύουν πως οι εξελίξεις τον αδίκησαν και πρέπει κάποια στιγμή να δικαιωθεί. Από την άλλη πλευρά αποτελεί το κόκκινο πανί για όλους αυτούς που συγκρότησαν το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο το οποίο συνετέλεσε αποφασιστικά στις αλλεπάλληλες εκλογικές νίκες της Νέας Δημοκρατίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις σχηματίζονται τα στρατόπεδα, πριν καν αποσαφηνιστεί πλήρως η κατάσταση. Μάλιστα, πολλές φορές αυτή η δυναμική επιταχύνει και τις εξελίξεις. 

Εκ πρώτης όψεως χαμένοι είναι όσοι

Μην υποτιμήσετε τον Αλέξη Τσίπρα!

Το όνειρο όλων των «πρώην» είναι να γευτούν για μια ακόμη φορά - έστω - τον Παράδεισο που άφησαν ή τους άφησε. Μόνο που όλοι τους έχουν ένα σημαντικό μειονέκτημα. Έχουν χάσει. Έχουν φύγει επειδή έτσι αποφάσισε ο λαός. Για να αποφασίσει αυτός ο λαός ότι έκανε λάθος, θα πρέπει να γυρίσει ο ουρανός ανάποδα. Ή να αλλάξουν εντελώς γραμμή οι πρώην. Να μετανοήσουν, κάτι σαν τη Μαρία τη Μαγδαληνή. Ουδείς θέλει να αγοράσει αυτήν ειδικά τη διαδρομή. Όλοι περιμένουν να τους «φωνάξουν». Εκτός ενός! Του Αλέξη Τσίπρα!

Ο κ. Τσίπρας αντιμετωπίζεται απ’ όλους σαν να πρόκειται για τον Αλέξη Τσίπρα του 2015. Μόνο που δεν είναι αυτό. Προφανώς και οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και θα ήταν εξωπραγματικό να έχουμε αφήσει πίσω μας έναν Τσίπρα όπως τον θυμόμαστε και να ξυπνήσουμε σήμερα με έναν εντελώς άλλον Αλέξη Τσίπρα. Ωστόσο! Ο ίδιος ο κ.Τσίπρας φάνηκε να αντιλαμβάνεται από την εποχή που ήταν ακόμη πρωθυπουργός ότι δεν θα μπορούσε να πάει μακριά με τα διαβατήρια των συντρόφων του που είχε στον χαρτοφύλακά του. Γι' αυτό και έθεσε σε λειτουργία ένα σχέδιο αποδόμησης της ίδιας της παράταξής του, με σκοπό να αφήσει πίσω του τα βαρίδια και να μπορέσει να συνεχίσει με άλλο «περιεχόμενο». Ο κ. Τσίπρας, λοιπόν, έχει αποφασίσει εδώ και καιρό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν τελειωμένη υπόθεση. Το μεγάλο του στοίχημα είναι αν μπορέσει να βρει «νέο υλικό». Κι αυτό θα φανεί στην πορεία.

Έχει πάντως ήδη προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση. Οι πρώην σύντροφοί του, του τα έχουν «μαζεμένα», επειδή δεν έφερε την πολυπόθητη επανάσταση. Οι Αριστεροί του 2025 τον φοβούνται, ότι