Γεύμα στην ελεύθερη Ικαρία

Όχι μόνον είχε το θράσος να πατήσει το πόδι του στην ελεύθερη Ικαρία, αλλά ήθελε να προκαλέσει κιόλας. Και μάλιστα έβγαλε και τη μάσκα του για να φάει. Τέτοια ήταν η μανία του να καταβροχθίσει ένα αθώο ψαράκι. Και τι σου φταίει το ψαράκι, κ. πρωθυπουργέ; – απορώ πώς κανείς δεν ανέδειξε αυτή την κρίσιμη λεπτομέρεια του σκανδάλου. «Σκάνδαλο μεγατόνων», όπως θα έγραφαν τα παλιά καλά ξύλινα στοιχεία που κρέμονταν στα μανταλάκια. Και το χειρότερο. Δεν ήταν μόνος. Μοιράστηκε το γεύμα με πολιτικούς του φίλους. Στο μπαλκόνι, κοινώς σε ανοιχτό χώρο, μοιρασμένοι σε τραπέζια των εφτά ή οχτώ, αν μέτρησα καλά στις φωτογραφίες. Ούτε φιλιά, ούτε αγκαλιές, ούτε τραγούδια. Και όσο καταβρόχθιζαν αυτοί τα αθώα ψάρια του Αιγαίου, στον δρόμο μπροστά στο κτίριο συνωστιζόταν ευάριθμο δείγμα των κατοίκων το οποίο διαμαρτυρόταν. Όχι για τα ψάρια. Για την παρουσία του Μητσοτάκη στην ελεύθερη Ικαρία. Στο βίντεο δεν μπόρεσα να τους μετρήσω, διότι ήταν ο ένας κολλημένος στην πλάτη του άλλου. Αν ο αριθμός των διαμαρτυρομένων ικανοποιούσε τους καθοδηγητές τους, ο τίτλος των αντιπολιτευόμενων εφημερίδων δεν θα ήταν «Γλέντι στην Ικαρία». Θα ήταν «Ανεπιθύμητος ο Μητσοτάκης στην Ικαρία». Ελλείψει κοινού, τους έφτασε το γεύμα και τα μέτρα για τον κορωνοϊό. 
 
Για να εξηγούμαι. Από το καλοκαίρι δεν τρώω με φίλους. Φοβάμαι. Ομως, ευτυχώς για τη χώρα, δεν είμαι πρωθυπουργός. Αρα δεν χρειάζεται να ταξιδέψω ώς την Ικαρία, ή σε άλλα ακριτικά νησιά. Δεν πάω ούτε στη Λευκωσία ούτε στο Τελ Αβίβ. Ο Μητσοτάκης ενώ με συμβουλεύει να μην ταξιδέψω, ο ίδιος ταξιδεύει. Γι’ αυτό τον εμβολίασαν ενώ εγώ περιμένω τη σειρά μου. Ασε που έχω να φάω ψάρι μήνες. Η σύζυγος, αν και ικανή μαγείρισσα, δεν γνωρίζει την τέχνη του ιχθύος. Εγώ δηλαδή δεν έχω δημοκρατικά δικαιώματα; Χούντα ζούμε. Και δώστου και οι σοβαροί σχολιαστές να ασκούν κριτική στον κ. Στεφανάδη που δεν προνόησε. Νέο επάγγελμα έχει κάνει την εμφάνισή του: Κριτικός των μέτρων κατά του κορωνοϊού. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. 
 
Τους ενόχλησε η Ικαρία. Λογικό. Το νησί είναι ελεύθερο και κανείς δεξιός δεν δικαιούται να το πατήσει. Περίμεναν αντιδράσεις. Ομως είναι χειμώνας και στο ακριτικό νησί δεν έχει μαζευτεί το μπάχαλο της επικρατείας. Είναι μόνον οι ντόπιοι με το υψηλό προσδόκιμο. Ανάμεσά τους και το φυσιολογικό 3% του ΣΥΡΙΖΑ. Αραία αραία καμιά σαρανταρέα. Φώναξαν αλλά κανείς δεν τους έδωσε σημασία. Και τα επικοινωνιακά επιτελεία βρήκαν το γεύμα. Πώς είναι κάτι κωμωδίες που έχουν εξαντληθεί και ψάχνουν κάποιο εφέ για να βγάλουν χάχανα; Ευτυχώς υπάρχει η τούρτα που την πετάει ο ένας στον άλλον. Tarte à la crème την λεν οι Γάλλοι. Κωμωδία κοινότοπη, κοινώς κακή. Κάτι σαν την αντιπολίτευση.
 Τάκης Θεοδωρόπουλος-Καθημερινή