Ρε Γιώργο σκέψου λέει να είσαι καλλιτέχνης στη Ρωσία

 

Αδυνατεί το μυαλουδάκι μου να επεξεργαστεί και να κατανοήσει το σύνθημα εκλεκτών καλλιτεχνών (δεν το χλευάζω, το εννοώ) της γνωστής αντιπολεμικής διαμαρτυρίας. Σα να λέμε «Stop the War»

Και δεν το καταλαβαίνω επειδή είναι τόσο αυτονόητο όσο και ότι η γη είναι στρογγυλή και όχι επίπεδη. Μα ακόμα και ο αρχικανίβαλος Αδόλφος Χίτλερ, τη στιγμή που οι τραμπούκοι του πυρπολούσαν το Ράιχσταγκ μιλούσε υπέρ της Ειρήνης. Με την προυπόθεση, φυσικά, την εξόντωση δέκα εκατομμυρίων τριακοσίων χιλιάδων Εβραίων. Τόσοι όσοι ο Αιχμαν τους είχε υπολογίσει

Ακόμα και τα αφεντικά της, ανά τον κόσμο, πολεμικής βιομηχανίας θα συμφωνήσουν υπέρ Ειρήνης. Κατ ιδίαν φυσικά. Και ο δικτατορίσκος και ανθυποτσάρος Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν στο όνομα της Ειρήνης σκοτώνει μικρά παιδιά.

Μα υπάρχει έστω ένας σε ολόκληρη την υφήλιο που δημοσίως να εκδηλώνεται υπέρ του πολέμου; Όχι φυσικά. Το αυτονόητο. Σα να λέμε είσαι με τον θάνατο; Ποιος εγώ; Ούτε να το συζητάς. Και σα να λέμε Dum Spiro Spero, όσο αναπνέω ελπίζω.

Επομένως όλοι, άπαντες εναντίον πολέμου και υπέρ Ειρήνης. Για όνομα του θεού. Πάμε παρακάτω. Ποιο το παρακάτω; Μα φυσικά η συγκεκριμένη εισβολή. Οι ανελέητες βάρβαρες επιδόσεις των Ρωσικών στρατευμάτων. Τα ερείπια των πόλεων της Ουκρανίας. Και τα πτώματα των αμάχων

Μια εισβολή που προέρχεται από συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Μια ιμπεριαλιστική καταστροφή που έχει ονοματεπώνυμο: Πούτιν. Μα σου λέει και οι άλλοι τα ίδια έκαναν στο παρελθόν. Ναι φυσικά. Αλλά τώρα ο εχθρός έχει ταυτότητα και βρίσκεται προ των ευρωπαικών πυλών

Επομένως θα ήταν πραγματικά και ουσιαστικά αντιπολεμικό αν στην προμετωπίδα της εκδήλωσης έφερε το ονοματεπώνυμο του σφαγέα. Τόσο απλό. Αλλιώτικα λειτουργεί αποενεχοποιητικά. Το ίδιο έκαναν οι άλλοι το ίδιο κι εσύ. Επομένως η Δύση να κάτσει φρόνιμα, στ αβγά της. Ενοχη, συνυπεύθυνη κι αυτή. Επομένως όλοι ίδιοι είναι. Επομένως τι να γίνει παιδιά; Επομένως όλοι μαζί ένα μάτσο ιμπεριαλιστικές «βιόλες». Επομένως καθείς με τις πομπές του

Ο, τι καλύτερο για τον σφαγέα. Ο, τι καλύτερο ως άλλοθι, δικαιολογία και συμψηφισμό. Μία σου μία του. Ε όχι λοιπόν

Και κάτι ακόμα. Επί των καλλιτεχνικών ελευθεριών. Για τα ατομικά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες. Θα μπορούσε, ο Γιώργος Νταλάρας φερ ειπείν, να ζήσει, να εκφραστεί και να πορευτεί στη Ρωσία, όπως εδώ στην Ελλάδα; Θα μπορούσε να συνθέσει και να παρουσιάσει τραγούδια εναντίον εισβολής στην Ουκρανία; Θα μπορούσε να κάνει το παραμικρό κόντρα στις επιθυμίες και τους σχεδιασμούς αυτού του λιλιπούτειου τσαρίσκου;

Ούτε μία στο εκατομμύριο. Μην τρελαθούμε τώρα. Αρα το ζήτημα είναι τόσο μα τόσο απλό. Είσαι εναντίον αυτής της συγκεκριμένης εισβολής και αυτής της ανελέητης συγκεκριμένης καταστροφής; Απόδειξη!

Τα περί εναντίον πολέμου τόσο αυτονόητα ώστε στο τέλος αναιρούν το ουσιαστικό περιεχόμενο κάθε «αντιπολεμικής» διαμαρτυρίας. Ο Πούτιν ο εχθρός όχι γενικά και αόριστα ο ιμπεριαλισμός. Οποιος πετάει την μπάλα στην εξέδρα, χωρίς να το θέλει, διευκολύνει τα σχέδια του σφαγέα. Αντε μην πω κάτι χειρότερο πάνω στην κουβέντα! 

Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ