Η χώρα χρειάζεται… ένα ΠΑΣΟΚ

Ο Νίκος Ανδρουλάκης ανακοίνωσε χθες τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ και δικαίως εξέφρασε το παράπονό του. Κατηγορήθηκε ότι τα καθυστερούσε και εν τέλει είναι το πρώτο κόμμα που τα ανακοίνωσε. Ωστόσο η κριτική δεν οφείλεται καθ΄ ολοκληρίαν όπως είπε, στο ότι «ένα ισχυρό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο δίνει λυσσαλέο αγώνα για να ανακόψει τη δυναμική και την πορεία της Δημοκρατικής Παράταξης με συνεχείς μεθοδευμένες επιθέσεις».

Ας πούμε ότι υπάρχει μια διάθεση  του «κατεστημένου»  να αναδεικνύει τα δύο μεγάλα κόμματα, καθώς η σύγκριση  Μητσοτάκη με Τσίπρα και κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αποβαίνει καταλυτική υπέρ των  τωρινών. Το έχει πει άλλωστε και ο ίδιος ο Ανδρουλάκης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σώζει  τη ΝΔ  επειδή  εναλλακτική είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο λαός ξορκίζει την επάνοδό του στην εξουσία.

Δεν είναι  ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους η

προβολή του δικομματισμού, αλλά είναι και γι’ αυτούς. Όμως σίγουρα συμβαίνει και επειδή το ΠΑΣΟΚ είναι απών από την ειδησεογραφία. Ακόμη και στην  είδηση της υποκλοπής Ανδρουλάκη, άφησε  τον Τσίπρα να τον καπελώσει,  να παρουσιαστεί ως ο μεγάλος της Κεντροαριστεράς που προστατεύει τον Βενιαμίν της οικογένειας.

Επετίθετο, και σωστά στη ΝΔ,  αλλά δεν υπενθύμισε στον Τσίπρα  την παλαιά εμβληματική πασοκική φράση «δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε».  Ο Τσίπρας που μετήλθε ιδίων μεθόδων με τον Σαγιά και τον Πιτσιόρλα, μιλάει για κατάλυση της δημοκρατίας, ρωγμή στη δημοκρατία, και ατύπως για χούντα  Μητσοτάκη. Και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τον άκουγαν παθητικά ενώ έχει  κάνει τα ίδια. Πώς να ασχοληθεί μαζί τους η ειδησεογραφία;

Δεν έλεγε απαρχής αυτά που είπε χθες κατά την παρουσίαση των ψηφοδελτίων. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «όταν ήταν κυβέρνηση, κακοποίησε τους θεσμούς με το δημοψήφισμα των 5 εργάσιμων ημερών, με τις προσπάθειες τους να ελέγξουν τους αρμούς της εξουσίας, με τα όσα αποκαλύπτονται για τον κύριο Παππά, που όπως φαίνεται μοίραζε και μετοχές στα κανάλια. Αυτό δεν είναι πρόοδος ούτε Αριστερά, κύριε Τσίπρα για τα δικά μας αξιακά φορτία!».

Χθες επίσης αναφέρθηκε σε «πρόγραμμα δέκα προτεραιοτήτων». Θα μπορούσε η ραχοκοκαλιά αυτών να είναι η απαράβατη πρόταση, η λυδία λίθος μιας κυβερνητικής συνεργασίας, με όποιο από τα δύο κόμματα έρθει πρώτο, αφού δεν θα σχηματισθεί αυτοδύναμη κυβέρνηση τουλάχιστον στις πρώτες εκλογές.  Αντί αυτού έταζε «ακυβερνησία», λέγοντας ότι δεν θα δουν πρωθυπουργία οι Μητσοτάκης και Τσίπρας.

Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι. Η παραγνώριση του κόμματος δεν οφείλεται μόνο σε «κατεστημένους» σχεδιασμούς, για να επωφεληθεί ο Μητσοτάκης, επειδή ο λαός εκλαμβάνει τον Τσίπρα ως ανεχέγγυο. Οφείλεται και στην απουσία του ιδίου και του ΠΑΣΟΚ από το προσκήνιο.

Εάν παραγάγεις ειδήσεις ή συγκρούσεις, δεν θα σε παραγνωρίσουν.  Άλλωστε, η κριτική για καθυστέρηση των ψηφοδελτίων, δεν ήταν πάντα κακόπιστη και εκ του πονηρού. Ήταν και «αλάρμ» κινδύνου. Το ΠΑΣΟΚ είναι  το μόνο κόμμα που φυλλορροούσε από υποψηφίους βουλευτές, ασχέτως μεγέθους. Και επειδή αυτές οι συμπεριφορές λειτουργούν - και - μιμητικώς, κινδύνευε να επιταχυνθεί το φαινόμενο.

Δεν ξέρουμε πόσο χρόνο έχει πλέον να αναστρέψει τη βαλτώδη δημοσκοπική ακινησία - αν όχι και κατιούσα πορεία. Σαφώς θα αντιπολιτευθεί την κυβέρνηση, αλλά ο πολύς δικός του κόσμος είναι στον ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως δεν είναι σίγουρο ότι αυτός ο κόσμος, μετά από τόσες εκλογικές αναμετρήσεις, έχει πλέον καμία συνάφεια με το ΠΑΣΟΚ.

Όμως το ΠΑΣΟΚ άφησε τον ΣΥΡΙΖΑ  να ντουμπλάρει το ΠΑΣΟΚ. Η ΝΔ έβαλε τη χώρα στην ΕΟΚ, το ΠΑΣΟΚ στην ΕΕ και το ευρώ (και την Κύπρο), και ακούει τώρα απαθώς την Πόπη να δηλώνει: «Η Ελλάδα να μην χάσει τον ευρωπαϊσμό της». Η εκπρόσωπος του κόμματος που έψαχνε λιμάνια και δραχμές στον Πούτιν, συντροφικό πετρέλαιο στη Βενεζουέλα και πετροδόλαρα στο Ιράν. Του κόμματος για το οποίο το ευρώ δεν ήταν φετίχ, η ενδεχόμενη αποβολή μας από την Σένγκεν ήταν «ε, και τι έγινε», και η μπότα των δανειστών διά της κωλοτούμπας, θωπευτικό χάδι στη «Μαντάμ Μέρκελ».

Η χώρα χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ ή ένα ΠΑΣΟΚ. Οχι γιατί ήταν το «ρωμαλέο» Κίνημα  του Αντρέα, κλπ. Αυτά είναι   περασμένα μεγαλεία και ηρωικές θύμησες για τις επετείους. Το  χρειάζεται σαν ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό ευρωπαϊκό κόμμα, που ο ΣΥΡΙΖΑ από ιδιοσυστασία ποτέ δεν θα μπορέσει να γίνει.

 Γ. Σιδέρης