Η υποκρισία και η… σαλάτα Βουδαπέστης

Η εικόνα που θέλει να καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ περί μιζέριας, ακραίας φτώχειας και δυστυχίας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Όλοι μας γίναμε μάρτυρες του αδιαχώρητου σχεδόν σε όλα τα θέρετρα της χώρας κατά τη διάρκεια του τετραημέρου της 28ης Οκτωβρίου. Είναι προφανές ότι η εικόνα που θέλει να καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ περί μιζέριας, ακραίας φτώχειας και δυστυχίας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ότι με την ενεργειακή κρίση που έφερε την ακρίβεια σε χιλιάδες προϊόντα υπάρχει κόσμος που δεν έχει επηρεαστεί. Ούτε υποστηρίζω ότι δεν υπάρχουν συμπολίτες μας που περνάνε πολύ δύσκολα και έχουν οικονομικά προβλήματα.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ωστόσο, εκατομμύρια άλλοι πολίτες που τα οικονομικά τους επιτρέπουν να εκδράμουν, να πάνε σε ένα ξενοδοχείο, να κλείσουν ένα διαμέρισμα με Airbnb και να φύγουν από τα αστικά κέντρα για να ξεσκάσουν και να αλλάξουν παραστάσεις.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ η πραγματικότητα σε μια χώρα που κάνει ό,τι μπορεί για να αναπτυχθεί και να επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς μετά από μια

Ο Γαβράς διαψεύδει το Documento: «Με τον Βαρουφάκη είμαι- Ο Τσίπρας πρόδωσε τους Έλληνες»

Σε διευκρινιστική δήλωσή του ο Κώστας Γαβράς, απαντώντας στα δημοσιεύματα που το θέλουν σε πολιτική συστράτευση με τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Κ. Γαβράς ξεκαθαρίζει τα εξής:

«Μαθαívω óτι µoυ αποδίδεται πολιτική συστράτευση µε τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Πάvτα απέфευγα vα πω στους ψηφοφόρους ποιον vα ψηφíσouv, στηv Ελλάδα ή αλλού. Αv έτσι ερµηvεύτηκαv τα λόγια µou, τα μετανιώνω. Δεv ήταv αuτή η πpóθεσή µou. Ίσως εκφράστηκα κακώς, ασαφώς, αvεπαρκώς. Ή τα λóγια µou παρερµηvεύτηκαv. Εvvooύσα óτι o κ. Τσίπρας µπoρεí vα vικήσει τov κ. Μητσoτάκη στις εκλογές. Για µέvα, o Τσίπρας θα παραμείνει αυτός που πρóδωσε τov ελληνικό λαό µετά τo Δηµoψήφισμα, µε τη βoήθεια της Δεξιάς».

Ο ίδιος προσθέτει ότι

Η φαρμακευτική σπατάλη, μια πονεμένη ιστορία

Η «Κ» της 24ης Ιουνίου 2022 είχε στην πρώτη σελίδα ένα ομότιτλο μονόστηλο Κύριο Άρθρο, το οποίο κατέληγε ως εξής: «[…] Αν, έπειτα από τόση προσπάθεια, εξακολουθούν να συνταγογραφούνται φάρμακα που δεν χρειάζονται, η Πολιτεία οφείλει να βρει τον τρόπο για να σταματήσει η Ελλάδα να είναι η αρνητική εξαίρεση στην Ε.Ε.».

Στις ροζ σελίδες της εφημερίδας υπάρχει εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ της Δέσποινας Κόντη με τίτλο «Αυξάνεται συνεχώς η φαρμακευτική δαπάνη», όπου τεκμηριώνεται ότι παρά τις προσπάθειες που έγιναν τα τελευταία χρόνια, εντούτοις εξακολουθούμε να ανακαλύπτουμε τρόπους για να κλέβουμε.

Θα μπορούσα να τελειώσω το σημερινό κείμενο με μία μόνο παράγραφο: «Δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα». Δεν πρόκειται για αφορισμό, αλλά συμπέρασμα βασισμένο στην πολύχρονη εμπειρία μου. Η γενεσιουργός αιτία του φαινομένου είναι εξαιρετικά απλή αλλά κανένας, μα κανένας δεν τόλμησε να την αναγνωρίσει και να τη διορθώσει. Ακολουθεί σε εισαγωγικά.

«Όταν το βέβαιο προσδοκώμενο όφελος είναι πολύ μεγαλύτερο από τη μέγιστη πιθανή τιμωρία, τότε όχι μόνο δεν πατάσσεται η παρανομία, αλλά αντίθετα ενισχύεται». Τόσο απλά. Το όφελος είναι δεδομένο ενώ η τιμωρία (πρόστιμο) είναι πιθανή έως… απίθανη!

Για να το εκλαϊκεύσουμε. Πόσοι άνθρωποι δεν

Όλα εδώ πληρώνονται

Μέσα σε δύο μήνες, δύο φορές ο ΣΥΡΙΖΑ είδε την πολιτική του ψεύδους και της λάσπης να γίνεται μπούμερανγκ. Την πρώτη φορά όταν όλοι θρηνούσαν την άταφη νεκρή Μαρία στη νησίδα του Έβρου, κατηγορώντας γι΄ αυτό την κυβέρνηση και τη δεύτερη φορά τώρα, αυτές τις ημέρες, όταν λόγω της γνωστής υπόθεσης του παιδοβιασμού χαρακτήριζαν τη Νέα Δημοκρατία, κόμμα παιδοβιαστών. Όχι μόνον ο όχλος του Διαδικτύου, αλλά και επώνυμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργοί, στενοί συνεργάτες του Α. Τσίπρα. 

Τυφλωμένοι από τον φανατισμό τους δεν αντιλήφθηκαν πως σε παρόμοιες αποτρόπαιες εγκληματικές πράξεις είναι ανόητο να προσπαθούν να ανακαλύψουν τα πολιτικά φρονήματα των δραστών γιατί πάντα η τομή είναι οριζόντια. Σε τέτοιες καταστάσεις δεν έχει κανένα νόημα η προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης, γιατί σχεδόν πάντα πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. 

Με την αποκάλυψη πως μέσα στο γνωστό κύκλωμα ήταν και ένα επώνυμο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, άλλαξε αίφνης όλο το

Το δίλημμα των εκλογών

Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές τόσο πιο συχνά θα έρχονται στη δημοσιότητα υποθέσεις σκανδάλων, μικρών ή, αν υπάρχουν, μεγάλων, ή περιπτώσεις κακοδιαχείρισης που μοιραία μια κυβέρνηση στη θητεία της αντιμετωπίζει.

Το γράφω με αφορμή την περίπτωση ενός βουλευτή της Ν.Δ., του κ. Πάτση, ο οποίος ασφαλώς και δεν έπρεπε να… υπάρχει στον χάρτη της πολιτικής (επιτρέψτε μου να πιστεύω το ίδιο και για πολλούς άλλους από τους 300, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Οχι γιατί έχει εισπρακτική εταιρεία κόκκινων δανείων, γιατί αυτή την έχει από το 2010 και το εκλογικό σώμα που τον ψήφισε στα Γρεβενά το ήξερε όταν τον έβγαλε βουλευτή το 2019. Αλλά γιατί έπρεπε να γνωρίζει τον νόμο περί ασυμβίβαστου και να μην παίρνει δουλειές από το Δημόσιο, όπως και τις απαγορεύσεις περί εξωχώριων εταιρειών που θέτει ο νόμος του «πόθεν έσχες» στους βουλευτές.
Καλά έκανε, λοιπόν, η αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πολάκης δηλαδή, και τον «άρπαξε» με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να τον διώξει η Ν.Δ., η οποία εξίσου έξυπνα πριν συνεχίσει να σέρνεται το θέμα τον

Ποιο είναι το μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεγράφη για συνομιλίες με τη 12χρονη

Διεγράφη τελικά από τον ΣΥΡΙΖΑ το μέλος του κόμματος που είχε συνομιλίες μέσω Διαδικτύου με τη 12χρονη από τον Κολωνό.

Μετά από εντολή της γραμματέως του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Ράνιας Σβίγκου, συνεδρίασε εκτάκτως η Επιτροπή Δεοντολογίας για το θέμα εμπλοκής του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση του Κολωνού και αποφάσισε τη διαγραφή του.

Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για 55χρονο προερχόμενο από την Αθήνα, που είχε θέσει υποψηφιότητα για την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος στις εσωκομματικές εκλογές του περασμένου Μαΐου, ωστόσο δεν εξελέγη.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, μετά από

Νόμος επί ηθικών και ανήθικων

Θα είναι τεράστια ηθική ήττα, για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και τη Ν.Δ, αν θεωρήσει ότι μπορεί εύκολα να «πατσίσει» την υπόθεση Πάτση, με τα ονόματα μεγαλόσχημων υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ που ξέχασαν να δηλώσουν κάποια εκατομμύρια στο Πόθεν Εσχες τους ή ενώ ήταν πάμπλουτοι με καταθέσεις, ακίνητα και χαρτοφυλάκια εκατομμυρίων, εισέπρατταν χωρίς ντροπή ως δικαιούχοι το επίδομα ενοικίου μαζί με τους υπόλοιπους πραγματικούς πένητες των μνημονίων.

Όμως θα είναι εξίσου μεγάλη η πολιτική ήττα, αν αφήσει τη λάσπη να απλωθεί στη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που υλοποιεί η κυβέρνηση, τον ψηφιακό εκσυγχρονισμό της χώρας καθώς και τον αρχιτέκτονά του. Ελέγχεται ως προς τη στόχευση του και το αφήγημα ορισμένων  - που εμφανίζονται σε πλείστες όσες περιπτώσεις, ως θεματοφύλακες της καθαρότητας της Ν.Δ από τις πολιτικές επιμιξίες με το ΠΑΣΟΚ – ότι ο ελεγχόμενος βουλευτής Πάτσης δεν ήταν

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα σημερινά φύλλα.

Περί μαθητικών παρελάσεων

 

Όπως συμβαίνει κάθε χρόνο στη Θεσσαλονίκη, έτσι και φέτος, δεν έλειψαν τα παράπονα για τη γενική εικόνα της μαθητικής παρέλασης της 27^ης Οκτωβρίου: Κανένας συντονισμός στην κίνηση, βήμα τεμπέλικο, ματιές δεξιά κι αριστερά, πουκάμισα έξω από το παντελόνι και φούστες υπερβολικά κοντές.

Δεν είναι αδικαιολόγητες οι αντιδράσεις. Αυτές οι ημέρες, που για τους Θεσσαλονικείς έχουν διπλή σημασία (επέτειος του Όχι και της απελευθέρωσης της πόλης), καλό είναι να τιμώνται αναλόγως. Τιμώνται όμως αναλόγως, όταν βάζουμε 16 χρονών παιδιά να τις τιμήσουν; Η απάντηση είναι όχι.

Οι παρελάσεις είναι για να τις βλέπουν οι μαθητές, όχι για να τις κάνουν. Για να το αναπτύξουμε περισσότερο το θέμα, τα παιδιά και οι έφηβοι δεν έχουν καμιά δουλειά με κάτι τόσο σοβαρό σε επίπεδο συμβολισμών όπως η παρέλαση, γιατί αν έχουν, τότε η παρέλαση γίνεται εφηβική, όχι οι έφηβοι σοβαροί. Εξ ου και το τεμπέλικο βήμα, οι πολύ κοντές φούστες και τα πουκάμισα έξω.

Αν θέλουμε όντως να αντιμετωπίζουν σοβαρά τις εθνικές μας επετείους τα παιδιά μας, ας ξεκινήσουμε με το να τους μάθουμε να κάθονται να

Ελλάδα «πρότυπο», ανθεκτικοί Ελληνες

Μια φράση του καγκελαρίου Ολαφ Σολτς χθες μου προκάλεσε κάποιες σκέψεις πάνω στις μακρόχρονες και πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών, αλλά και πάνω σε κάποιες δικές μας ιδιαιτερότητες. «Ασφαλώς πρέπει να εξασφαλίσουμε την ενεργειακή ασφάλεια», είπε ο Σολτς στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. «Θεωρώ ότι είναι πρότυπο η Ελλάδα, με αυτά που καταφέρνει με τις εγκαταστάσεις αποθηκών φυσικού αερίου και το υγροποιημένο αέριο. Είναι πράγματα που πρέπει να κάνουμε παντού στην Ευρώπη». Ακόμη κι αν ο έπαινος προκλήθηκε μόνο από διπλωματική αβρότητα, ήταν εύστοχος. Δεν αφορά το «πρότυπο βασίλειο» του νεαρού Βαυαρού πρίγκιπα Οθωνα. Αφορά σύγχρονο έργο που ολοκληρώθηκε μέσα από τις προσπάθειες αρκετών κυβερνήσεων, παρά τα εμπόδια και τη συνήθως ανίκητη δύναμη της αδράνειας. Σήμερα ο σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου στη Ρεβυθούσα διασφαλίζει την ενεργειακή τροφοδοσία της Ελλάδας και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Πώς αναγορεύεται η Ελλάδα «πρότυπο» σε

Ο φράχτης στον Έβρο και τα συμπλέγματα της Αριστεράς

Προχθές ο Α. Τσίπρας στη συνέντευξή του στην κυρία Κοσιώνη, στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, αναφερόμενος στον φράκτη στον Έβρο, δήλωσε πως είναι αναποτελεσματικός. Εξ όσων γνωρίζω στην ελληνική γλώσσα «αναποτελεσματικός» σημαίνει αυτός που δε φέρνει αποτέλεσμα. Δεν ανταποκρίνεται στο έργο που πρέπει να επιτελέσει και για το οποίο προορίζεται. Στη συριζαϊκή ιδιόλεκτο μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο, όμως στην καθομιλουμένη δεν υπάρχει άλλη σημασία.

Όντως ο φράκτης στον Έβρο αποδείχθηκε αναποτελεσματικός; Από όποια πλευρά του φράκτη και αν βρισκόσουν τον Μάρτιο του 2020, για να θυμηθούμε τι έλεγε ο Τσίπρας για τις μολότοφ, στην προκειμένη περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Αυτούς που ήθελαν παρανόμως να εισβάλουν στο ελληνικό έδαφος δεν τους το επέτρεπε και διευκόλυνε, στο μέτρο της έκτασης του, αυτούς που τους απωθούσαν. Υπάρχουν οι εικόνες που το μαρτυρούν.

Εννοείται πως αν δεν υπήρχε ο φράκτης, που τότε δεν είχε ακόμα τις σημερινές αντοχές, οι παράνομοι μετανάστες είτε θα εισέρχονταν στην Ελλάδα είτε οι συνοριακές δυνάμεις για να τους αντιμετωπίσουν σε μάχες εκ του συστάδην, θα έπρεπε να καταφύγουν σε άλλα μέσα που θα είχαν τραγικά αποτελέσματα. Συνεπώς ο φράκτης στον Έβρο

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Οι Φθιώτες νεκροί του έπους 1940-1945 (όλα τα ονόματα)

«Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του» Γιάννης Ρίτσος.

Σε αυτούς τους νεκρούς ή εξαφανισθέντες κατά τη διάρκεια του έπους του 1940-45 οφείλουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής με την  ευκαιρία της εθνικής επετείου της 28^ης Οκτωβρίου. Χάρη στην έκδοση της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού αλλά και τις άοκνες προσπάθειες ερευνητών με τη βοήθεια και των συγγενών των νεκρών έχουν συγκεντρωθεί μέχρι σήμερα τα ονόματα των πεσόντων στον πόλεμο.

Παρακάτω παραθέτουμε όλα τα ονόματα των Φθιωτών ηρώων κατά σειρά ιεραρχίας και στη συνέχεια κατά αλφαβητική σειρά.

ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ

Ζήσης Ιωάννης του Δημητρίου, Υποστράτηγος. Γεννήθηκε στο Μάκρυσι (νέα Μάκρη) το 1888, της Ταξιαρχίας Έβρου. Αυτοκτόνησε στα Ύψαλα Ανατολικής Θράκης, λόγω του παράσπονδου αφοπλισμού της Ταξιαρχίας του από τους Τούρκους, στις 9 Απριλίου 1941.

ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ

–Κρανιώτης Πέτρος του Αθανασίου, Ταγματάρχης. Γεννήθηκε στη Λαμία. Φονεύθηκε στη Λαμία σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 19 Απριλίου 1941. Ανήμερα τη Μεγάλη Παρασκευή στις 18 Απριλίου 1941 πραγματοποιήθηκε σφοδρός βομβαρδισμός της Λαμίας από τη γερμανική πολεμική αεροπορία (Luftwaffe). Ως θλιβερή ανάμνηση του βομβαρδισμού διασώζονται σήμερα τα σπασμένα μάρμαρα του κτιρίου της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας (πρώην Νομαρχίας) στην Πλατεία Ελευθερίας.

Η δική μας 28η Οκτωβρίου και το «ΌΧΙ» των Ουκρανών

Για χρόνια, στο όνομα του λαού, μια πολιτική παράταξη διακινούσε ότι το «Όχι» δεν το είπε ο Μεταξάς, το είπε ο λαός. Λες και ήταν ο λαός που δέχτηκε στις 3 τα ξημερώματα τον Ιταλό πρεσβευτή Εμανουέλε Γκράτσι στην οικία του στην Κηφισιά. Λες και ο Γκράτσι επέδωσε σε πανελλήνια λαϊκή συνέλευση το τελεσίγραφο με το οποίο ζητούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού  και την κατάληξη στρατηγικών σημείων της χώρας. Λες και ο λαός απάντησε με μυριόστομη φωνή στα γαλλικά (όχι ακριβώς το «Όχι», αλλά): «Λοιπόν έχουμε πόλεμο». Σήμαινε Όχι βέβαια αλλά η λέξη έγινε σύνθημα δύο μέρες μετά από πρωτοσέλιδο εφημερίδας 

Ο λαός φυσικά απάντησε με μυριόστομη φωνή και με «το χαμόγελο στα χείλη», με ενθουσιασμό και πάθος, σε συνθήκες γιορτής, από το πρωινό της ίδιας μέρας και στη συνέχεια με κακουχίες και θυσίες, έγραψε την εποποιία του 40. Και αναρωτιέσαι τι προσφέρει το τεχνητό δίλημμα για το ποιος απάντησε, αφού  πολιτική, στρατιωτική ηγεσία και ο

Χρόνια πολλά !

 

Εκλογές με… βιωματική ψήφο!

 

Η απορία παραμένει αναπάντητη σχετικά με το τι φταίει και ενώ οι κρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη, ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων στη χώρα παραμένει ίδιος κι απαράλλαχτος. Το ένα γκάλοπ μετά το άλλο έρχονται να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές: από το 2016 μέχρι σήμερα είτε σε δημοσκοπήσεις είτε στις κάλπες (τον Μάιο και τον Ιούλιο του 2019), ενώ όλα τριγύρω αλλάζουνε, τα ποσοστά μένουν περίπου ίδια. Η ΝΔ προηγείται έναντι του ΣΥΡΙΖΑ με διαφορά που κυμαίνεται από 6% έως 12% και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι σταθερά τρίτο κόμμα με ποσοστό που τον τελευταίο χρόνο είναι διψήφιο.

Ενώ, λοιπόν, συμβαίνουν «πράγματα και θαύματα», ενώ οι πολίτες βιώνουν δύσκολες καταστάσεις, τίποτα δεν αλλάζει στο πολιτικό σκηνικό. Φαίνεται παράξενο, προφανώς όμως έχει την εξήγησή του. Μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν μας δείχνει ότι κάποια πράγματα συμβαίνουν για πρώτη φορά, ίσως γι αυτό μας φαίνονται… παράξενα!

Κάθ´ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, κάθε φορά που

Γιατί εξεγείρεται ο κόσμος παντού;

Του Θανάση Κ. 

Kάτι πρωτοφανές συμβαίνει σήμερα στις δυτικές δημοκρατίες.

Eντελώς ασύμβατο με τις δημοκρατικές αρχές…

Αποκαλείται “Πολιτική Ορθότητα”, εμφανίζεται ως «πεμπτουσία» της δημοκρατίας, αλλά αποδεικνύεται η απόλυτη ΑΡΝΗΣΗ της Δημοκρατίας:

Πρόκειται για την «ενοχοποίηση της διαφωνίας»! 

Όχι αναγκαστικά με την νομική έννοια της «απαγόρευσης». Αλλά με την έννοια της ηθικής απαξίωσης των διαφωνούντων. 

Παρακολουθούμε, λοιπόν, ένα δράμα που εκτυλίσσεται στις δυτικές κυρίως κοινωνίες! (Οι χώρες πέρα από αυτό που ονομάζουμε «Δύση», δεν δίνουν καμία σημασία σε όλα αυτά και τα θεωρούν μάλλον «παραδοξότητες» ή συμπτώματα «δυτικής παρακμής».)

Η «Πολιτική Ορθότητα» κηρύσσει την «ανοχή» προς τις μειονότητες, αλλά κυνηγάει απηνώς – και διασύρει αδίστακτα – όσους διαφωνούν με τις απόψεις της! 

— Όποιος είναι αντίθετος με τις μαζικές εισβολές εργαλειοποιημένων παράνομων μεταναστών στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, θεωρείται… «ακροδεξιός» ή «ρατσιστής»!

— Όποιος είναι αντίθετος με την βίαιη ισλαμοποίηση των δυτικών κοινωνιών – όπου συχνά οι παράνομοι μετανάστες ζητούν να εφαρμόζεται και στη Δύση η…

Ο κόσμος δεν είναι μόνο η Τουρκία

«Τσιμπάει» στις δημοσκοπήσεις ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και μάλιστα προηγείται κατά μία ποσοστιαία μονάδα του ισχυρότερου αντιπάλου του, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, αρχηγού του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, έγραφε χθες ο Μανώλης Κωστίδης από την Κωνσταντινούπολη. Πράγμα που σημαίνει ότι τελικά η εθνικιστική ατζέντα που έχει επιλέξει ο Ερντογάν και οι καθημερινές επιθετικές δηλώσεις κατά της Ελλάδος αλλά και οι λεονταρισμοί κατά των ΗΠΑ έχουν πολιτικό αποτέλεσμα.

Μπορεί ο μέσος Τούρκος να περνάει πολύ δύσκολα με επίσημο πληθωρισμό κοντά στο 100% και να φτωχοποιείται καθημερινά από την ακρίβεια στα βασικά είδη διατροφής, παρ’ όλα αυτά δυσκολεύεται να γυρίσει την πλάτη στον αυταρχικό Ερντογάν. Ισως γιατί στη μακρόχρονη θητεία του η ζωή της τουρκικής μεσαίας τάξης βελτιώθηκε. Κι όλο και περισσότεροι Τούρκοι φλερτάρουν με το

Θέλουν το κεφάλι του Πιερρακάκη στο πιάτο!

Στο στόχαστρό τους έχει μπει εδώ και καιρό ο Κυριάκος Πιερρακάκης. Επειδή ο Κυριάκος είναι κεντρογενής και τους χαλάει το αφήγημα της … ακροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας. Επειδή ο Κυριάκος είναι από τους πλέον πετυχημένους υπουργούς της κυβέρνησης. Επειδή θα ήθελαν κι εκείνοι να έχουν έναν Πιερρακάκη στην κυβέρνησή τους. Επειδή θέλουν να πάνε στις εκλογές μηδενίζοντας τα ψηφιακά επιτεύγματα της κυβέρνησης. Ποιοι; Όχι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι!

Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν το συζητάμε. Θα ήταν παράλογο να μην θέλουν να «σκοτώσουν» τον καλύτερο αξιωματικό του Κυριάκου Μητσοτάκη. Χωρίς τον Κυριάκο Πιερρακάκη η κυβέρνηση θα είναι σίγουρα πιο φτωχή. Το ΠΑΣΟΚ νιώθει «προδομένο». Θεωρεί τον Κυριάκο δικό του παιδί και πολύ θα ήθελε να εξακολουθούσε να είναι. Ίσως δεν έχουν καταλάβει ότι στη γενιά του Κυριάκου το παλαιολιθικό στυλ του Νίκου Ανδρουλάκη δεν λέει και πολλά πράγματα. Αλλά όλα αυτά, τέλος πάντων, είναι τα αναμενόμενα. Τα λογικά. Το ενδιαφέρον ίσως κρύβεται από εδώ και πέρα...  

Τους πείραξε....

Στη διάρκεια της χθεσινής συνέντευξης του Αλέξη Τσίπρα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ υπήρξε μια στιγμή έντασης με τη δημοσιογράφο Σία Κοσιώνη.

“Οι Έλληνες περιμένουμε από τα κόμματα να είναι συντεταγμένα απέναντι στην Τουρκία” είπε η δημοσιογράφος, με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ να απαντά:

«Γιατί το λέτε αυτό κυρία Κοσιώνη; Δεν είναι συντεταγμένες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας; Επιτρέψτε μου όμως γιατί θα θυμώσω και ελπίζω αυτή τη φορά να μην σας εκνευρίσω αλλά να πω την γνώμη μου». Η Σία Κοσιώνη ανταπάντησε: «Δεν εκνευρίζομαι κύριε Πρόεδρε…»

Και σήκωσε το γάντι ο Αλέξης Τσίπρας: «Την άλλη φορά εκνευριστήκατε. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά που ασκούμε κριτική για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης να βρισκόμαστε ενώπιων της κατηγορίας ότι είμαστε τουρκόφιλοι».

 Σήμερα έπεσε γραμμή στην εφημερίδα του Σύριζα που δείχνει την  σφοδρή ενόχληση:

Περί της «χούντας Μητσοτάκη»

Είναι νόµος: δεν ζούµε σε χούντα, αν µπορούµε δημοσίως να καταγγείλουμε ότι «ζούμε σε χούντα». Το δεύτερο πρόβλημα της ρητορικής περί «χούντας Μητσοτάκη» ακυρώνει το βάρος κάθε άλλης καταγγελίας. Αν έχει εγκαθιδρυθεί το υπέρτατο των δεινών, τότε κάθε άλλο κακό είναι δευτερεύον. Στο κάτω κάτω της γραφής, από μια χούντα όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς. Ακυρώνεται κάθε κριτική στα επιμέρους και, το χειρότερο, δεν υπάρχει λόγος να κατατεθούν προτάσεις για βελτίωση της κατάστασης. Τι στην ευχή; Μαρκεζίνηδες θα γίνουμε τώρα;

Το τρίτο πρόβλημα είναι πως όταν επί τρία χρόνια η αξιωματική αντιπολίτευση καταγγέλλει ότι «ζούμε σε χούντα», το βαρύ δημοκρατικό ατόπημα των υποκλοπών ακούγεται σαν μία ακόμη κραυγή «λύκος στα πρόβατα». Το τέταρτο και βασικό πρόβλημα για τις εκλογικές επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι

Iκέτες στον Τσαβούσογλου

 

Ο ένας είπε «δεν έγινε και τίποτα αν χάσουμε 2-3 νησάκια», ο άλλος αναφερόμενος στη μείωση των εξοπλιστικών δαπανών δήλωσε πως αξίζει τον κόπο «να το ρισκάρουμε» και χθες μάθαμε από τον πρέσβη κ. Αϋφαντή, που διετέλεσε και σύμβουλος του Α. Τσίπρα ως το 2014, πως το 2019 ο κ. Κατρούγκαλος εκλιπαρούσε τον Τσαβούσογλου για μια συνάντηση. Για ποιο λόγο επέμενε τόσο πολύ, τόσο ταπεινωτικά; Για να εξασφαλίσει πως μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2019 δεν θα υπάρξει κάποια τουρκική πρόκληση. 

Και γιατί το όριο ήταν ο Σεπτέμβριος του 2019; Γιατί τότε εκτιμούσε ο κ. Κατρούγκαλος πως θα διεξαγόταν οι εθνικές εκλογές και δεν ήθελε να υπάρξουν δυσάρεστα απρόοπτα εκ μέρους της Τουρκίας. Επεδίωκε να μη δημιουργηθούν προβλήματα που θα φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά σε δύσκολη θέση. Το γεγονός ότι το καταλυτικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ανέτρεψε τους σχεδιασμούς του Α. Τσίπρα δε μειώνει καθόλου την εθνικά αναξιοπρεπή στάση του κ. Κατρούγκαλου. 

Να επιζητείς ή μάλλον να εκλιπαρείς για μια

Τα σταλινικά σταγονίδια της Κουμουνδούρου

 

Κάποια στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να αναλογιστεί μήπως όλες αυτές οι «χοντράδες» που του γράφουν και διαβάζει τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα.

Το έγκλημα στον Κολωνό δεν έχει ούτε πολιτικό, πόσο μάλλον κομματικό, πρόσημο. Ένα το κρατούμενο και προσπερνάμε γρήγορα τις… λυρικές ανοησίες που γράφει ο σταλινικός λογογράφος της Κουμουνδούρου και μετά τις διαβάζει απνευστί, ως ομιλία του, ο Αλέξης Τσίπρας.

ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ στο δεύτερο κρατούμενο. Σε άρθρο του («ΕφΣυν» 21/10) ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από κάτι μελοδραματικά τσιτάτα, ισχυρίστηκε ότι «η πολιτεία τα τελευταία χρόνια είναι, καθώς φαίνεται, απασχολημένη περισσότερο στην εμπορία ανθρώπων παρά στην προστασία τους». Μάλιστα…

ΔΗΛΑΔΗ κατά τον Αλέξη Τσίπρα η πολιτεία τα τελευταία χρόνια «εμπορεύεται ανθρώπους». Αυτό λέει και υποψιαζόμαστε και χωρίς ίχνος ντροπής.

ΑΛΗΘΕΙΑ, το διάβασε καλά το κείμενο προτού το στείλει προς δημοσίευση στην εφημερίδα ή ό,τι του «πάσαρε» ο λογογράφος του το «κατάπιε αμάσητο»; Μάλλον το δεύτερο, σύμφωνα με πληροφορίες. Γιατί αν ισχύει ότι το διάβασε ή, πολύ περισσότερο, ότι

Η Κίνα και εμείς

Ο Σι Τζιπίνγκ λοιπόν, με συνοπτικές διαδικασίες, άκρως «δημοκρατικές» εκθρόνισε κάμποσους συντρόφους των υψηλών, κομματικών και κυβερνητικών αξιωμάτων. Ταυτοχρόνως κάποιον αντίπαλό του, τον έβγαλε από την αίθουσα σηκωτό.

Όχι ο ίδιος φυσικά. Και τέλος τοποθέτησε τους δικούς του. Με απλά λόγια συγκρότησε το ανώτατο κομματικό όργανο στα μέτρα του.
Όχι χαζός είναι να έχει εκ δεξιών και εξ ευωνύμων «συντρόφους» να γκρινιάζουν, να κριτικάρουν και ποιος ξέρει να συνωμοτούν σε βάρος του. Και κάποια στιγμή να τον εξαφανίσουν από προσώπου Κίνας. Βρε ουστ απ εδώ. Εγώ μόνο ξέρω. Εγώ ο επίγειος Βούδας ο σοφός

Κάπως έτσι ο σύντροφος Σι Τζιπίνγκ εξασφάλισε μια ακόμα, την τρίτη, πενταετία ως απόλυτος άρχων αυτής της τεράστιας χώρας
Εμείς λοιπόν τα διαβάζουμε, τα ακούμε, τα βλέπουμε στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και σπάμε πλάκα. Κούνια που μας κούναγε. Οι λόγοι είναι πολλοί και φυσικά εντελώς εξηγήσιμοι και ορατοί

Η Κίνα μέχρι το 2023, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, θα είναι η πολυπληθέστερη περιοχή του πλανήτη. Με ένα

«Κωνσταντίνου και Ελένης» ή «Κυριακή των Βαΐων»; Οι ημερομηνίες για τις εκλογές – Η απογραφή και η νέα κατανομή των εδρών

Τα τρία σενάρια που έχουν πέσει στο τραπέζι

Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, τονίζοντας ότι στοχεύει στην αυτοδυναμία. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο αναζητείται ήδη ο κατάλληλος χρόνος για την ημερομηνία της πρώτης κάλπης, με τους επιτελείς στο Μαξίμου να μελετούν τα υπέρ και τα κατά του κάθε σεναρίου.

Κίνητρο

Επίσης δεδομένες πρέπει να θεωρούνται οι δίδυμες εκλογές εφόσον στην κάλπη της απλής αναλογικής έχει πρωτιά αλλά χωρίς αυτοδυναμία η ΝΔ. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του MEGA στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν πέσει στο τραπέζι συγκεκριμένες ημερομηνίες ως πιθανότερες για τη διεξαγωγή των εκλογών.

Ένα από τα σενάρια που εξετάζεται με αρκετές πιθανότητες είναι οι εκλογές της απλής αναλογικής να διεξαχθούν την Κυριακή των Βαΐων, δηλαδή τη δεύτερη Κυριακή του Απριλίου στις 9 του μηνός, ακριβώς μια εβδομάδα πριν από το φετινό Πάσχα, προκειμένου να

Μήπως ο Ανδρουλάκης να βάλει… φωνές και στον ΣΥΡΙΖΑ;

Στάγδην, χιλιοστό το χιλιοστό, μειώνονται τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που αντιλαμβάνεται η ηγεσία του χωρίς να προσφεύγει σε κορώνες θεατρικής άμυνας όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι δημοκοπικές εταιρίες είναι πετσωμένες. Η πρώτη δημοσκοπική εκτίναξη που έφερε η εκλογή Ανδρουλάκη, έχει εξαντλήσει τη δυναμική της και έχει αρχίσει η ελαφρά υποχώρηση.

Η έως τώρα παρουσία του ΠΑΣΟΚ είναι χλωμή σε σχέση με την εκκωφαντικά εριστική, ιδεολογικά περιθωριακή, και πολιτικά αλλοπρόσαλλη, παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα συνθλίβεται από την σκοπιμότητα των ΜΜΕ, τα οποία το αγνοούν: Είτε από πολιτική σκοπιμότητα γιατί συμφέρει τους δύο μεγάλους να παρουσιάζονται ως οι μονομάχοι σε μια μάχη μέχρις εσχάτων (λέμε τώρα), είτε γιατί τα ΜΜΕ αρέσκονται στην καφενόβια φωνακλάδικη φιλονικία των τηλεπαραθύρων, εκεί που οι ακραίοι, οι υπερφίαλοι, οι παράδοξοι, ανεβάζουν την ένταση και τα μηχανάκια των μετρήσεων, ενώ ο μειλίχιος λόγος περνάει ως ωσεί παρών.

Φυσικά στην πολιτική κανείς δεν σου χαρίζει τίποτε. Επεμβαίνεις, επιβάλλεσαι και κατακτάς τον χώρο σου. Ο Αντρέας τους έχει

Ο ράπερ Λεξ και οι κυρ-Παντελήδες

Αυτή η μανία της Αριστεράς να αγκιστρώνεται σε κάθε περιθωριακό τύπο και να λατρεύει μειοψηφικές περσόνες έχει αρχίσει να χτυπάει ταβάνι.
Και δεν αναφέρομαι στους διάφορους Κουφοντίνες και Τοξοβόλους που η Αριστερά ανερυθρίαστα και δημόσια υπερασπίζεται -πρόσφατα, μάλιστα, έδωσε μάχη υπέρ ενός πανεπιστημιακού, οπαδού του Κουφοντίνα και του ένοπλου αγώνα, που κάποια υπηρεσία κατέβασε άρον άρον από το αεροπλάνο που θα τον οδηγούσε στο Καράκας, μέσω ΗΠΑ.
Αναφέρομαι σε κάθε άτεχνο stand up κωμικό, ψευτο-ράπερ ή θεόμουρλο καλλιτέχνη που η Αριστερά περιθάλπει, αναδεικνύει και θεοποιεί, αρκεί να υπηρετεί την πρωτόγονη μεταπολιτευτική κουλτούρα της: πρέπει, δηλαδή, ο εν λόγω «εκλεκτός» να βρίζει χυδαία τον Μητσοτάκη, να υμνεί μια δήθεν αντιεξουσιαστική ατζέντα και να περιφρονεί τους μικρομεσαίους «κυρ-Παντελήδες», τη μεσαία τάξη και τις αξίες της. Να εκφράζει, με άλλα λόγια [ο εκάστοτε εκλεκτός], έναν κόσμο που περιφρονεί την προκοπή, την ασφάλεια και την

Νέα στρατηγική Ανδρουλάκη

Το ΠΑΣΟΚ παραμένει στάσιμο δημοσκοπικά και ο πρόεδρός του αλλάζει στάση.

 

Την ώρα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το ΠΑΣΟΚ να παραμένει… στάσιμο, ο Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται πως έχει αποφασίσει να αλλάξει στρατηγική. Από το «φλερτ» με τον ΣΥΡΙΖΑ, στη Χαριλάου Τρικούπη δείχνουν ότι όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές θα κρατούν ίσες αποστάσεις!

Η υπόθεση των υποκλοπών έφερε μεν πιο κοντά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, αλλά η στρατηγική της Κουμουνδούρου, μέσω της οποίας «καπέλωσε» το ΠΑΣΟΚ, δημιούργησε ζητήματα και στο εσωτερικό του κόμματος. Από τη μια, βέβαια, ορισμένοι (πιο «σκληροί») τάσσονται υπέρ μιας ενδεχόμενης συνεργασίας με τον Αλέξη Τσίπρα, εντούτοις υπάρχει ένα ιδιαίτερα ισχυρό ρεύμα που σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί να γίνει το ΠΑΣΟΚ ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκεται κάπου στη μέση…

Οι στόχοι των αυξανόμενων προκλήσεων της Αγκυρας

Το ερώτημα «λέτε να στήσουν κάποιο επεισόδιο οι Τούρκοι;» τίθεται ολοένα και πιο συχνά. Δικαιολογημένα γιατί οι απειλές είναι συνεχείς και κλιμακώνονται. Κανείς, πάντως, δεν μπορεί να το απαντήσει με βεβαιότητα. Μπορεί όμως να απαντήσει πια πολύ καθαρά στο πού στοχεύει η Τουρκία.

Στόχος πρώτος, να αναγκάσει την Ελλάδα να είναι η πρώτη που θα τραβήξει τη σκανδάλη. Θα πιέζει τα πράγματα όσο γίνεται με συνεχείς υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά και βραχονησίδες ή με κάποια προχωρημένη έρευνα κοντά στην Κρήτη. Οι Τούρκοι υπολογίζουν ότι θα αυξάνεται εσωτερικά η πίεση εδώ στην Αθήνα για κάποιου είδους αντίδραση στις τουρκικές προκλήσεις. Ειδικά μάλιστα καθώς θα μπαίνουμε στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου. Εκτιμούν δε πως όποιος τραβήξει πρώτος τη σκανδάλη θα χάσει το παιχνίδι επίρριψης ευθυνών, το περίφημο blame game.

Στόχος δεύτερος, να συρθεί η Ελλάδα σε έναν διάλογο άνευ όρων και εφ’ όλης της ύλης. Προσέξτε όμως. Η ύλη έχει

Α. Τσίπρας: Ζει το όνειρό του

Όποιος άκουγε την ομιλία του Α. Τσίπρα στο κλείσιμο της συνεδρίασης της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, θα σιγοτραγουδούσε αυτό το αριστούργημα του Άκη Πάνου. «Βρε άστον τρελό στην τρέλα του/άστον στ΄όνειρό του/ τον κόσμο αυτόν σιχάθηκε κι έφτιαξε ένα δικό του.»

Όταν ο πραγματικός κόσμος δείχνει πως το κόμμα σου είναι 8 μονάδες πίσω από τον αντίπαλο σου στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, είναι πολύ λογικό να φτιάξεις έναν άλλον κόσμο στον οποίον εσύ θα νικάς. Έναν κόσμο που θα σου επιτρέπει να λες «το δύσκολο δε θα είναι να κερδίσουμε τις εκλογές…». Τους φανταστικούς κόσμους μας τους φτιάχνουμε όπως θέλουμε και δε δίνουμε λογαριασμό σε κανένα. Το πολύ-πολύ να μας πουν τρελούς. Αυτό λέει και ο Άκης Πάνου.

Χθες στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ο Α. Τσίπρας ήταν απολαυστικός. Και τι δεν είπε. Μέχρι και την

Τους στοίχειωσε το Brexit

Ο λαϊκισμός, τα επικοινωνιακά τρικ από «χαρισματικούς» στο είδος ηγέτες, τα χονδροειδή ψέματα που μεταμορφώνουν το άσπρο (ή έστω το γκρι) σε μαύρο είναι... αξίες ανεκτίμητες μέσα στην Ιστορία και έχουν και θα έχουν, δυστυχώς, πάντα χώρο και ευήκοα ώτα, μέγιστο ακροατήριο. Ειδικά όταν ευνοούν οι συνθήκες μιας εποχής, μιας περιόδου κρίσης όπως ήταν για την Ελλάδα η δεκαετία 2009-2019.

Τότε άνθησαν όλα τα λαϊκιστικά ψεύδη, τότε... σκίστηκαν τα μνημόνια από την Αριστερά, αλλά και γεννήθηκαν ακροδεξιές εκδοχές, από τους «light» Ανεξάρτητους Ελληνες του Καμμένου μέχρι την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.
Σήμερα, μέσα στη μεγαλύτερη κρίση ακρίβειας των τελευταίων 40 ετών, η light Ακροδεξιά της Λεπέν ετοιμάζεται να κυβερνήσει το πολύ σε μια τετραετία στη Γαλλία, ενώ η Μελόνι ήδη κυβερνά στην Ιταλία.
Η αφορμή για την εισαγωγή είναι, όπως αντιλαμβάνεστε, οι εξελίξεις στη Βρετανία που προκαλούν θλίψη, απορίες και ανασφάλεια σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για τη Δύση, και ειδικά για την Ευρώπη.
Πώς μία από τις παλαιότερες και πιο εμβληματικές δημοκρατίες του κόσμου και ένα κόμμα όπως οι

“Μαγικές εικόνες” και “μαθητευόμενοι μάγοι”…

Του Θανάση Κ. 

Η πραγματικότητα γύρω μας – εσωτερική και διεθνής – έχει μετατραπεί σε αληθινή “μαγική εικόνα”! 

Αλλά βλέπουμε, αλλιώς τα ερμηνεύουν τα συστημικά ΜΜΕ, αλλιώς τα καταλαβαίνει η κοινή γνώμη, σε εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα οδηγούνται οι κοινωνίες, κι άλλα προκύπτουν στο τέλος. 

Αποτέλεσμα: Ποτέ δεν είχαμε περισσότερη ενημέρωση και ποτέ δεν καταλαβαίναμε λιγότερα απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μας!

Όπως οι μαγικές εικόνες που βλέπαμε όταν ήμασταν παιδιά… 

Το φαινόμενο αυτό είναι καθοριστικό για την τύχη των δημοκρατικών κοινωνιών μας, γιατί ανάμεσα σε αυτό που φαίνεται κάθε φορά κι αυτό που κρύβεται από πίσω και αποκαλύπτεται αργότερα, υπάρχει χώρος να παρέμβει η μαζική χειραγώγηση των κοινωνιών. Σε κλίμακα που δεν έχει προηγούμενο. 

Να δούμε μερικά παραδείγματα:

Μισούν την Ελληνική Αστυνομία

 

Όλη η Αριστερά, συνολικά, μισεί την ΕΛΑΣ. Προβάλλει, χωρίς κανέναν ενδοιασμό και χωρίς το τεκμήριο της αθωότητας οτιδήποτε κυκλοφορεί σε βάρος των αστυνομικών οργάνων, ασχέτως αν μετά από λίγο, πολλές φορές, καταρρίπτονται οι ισχυρισμοί. Και όταν ενεπλάκησαν αστυνομικοί σε παράνομες ενέργειες, επιλήφθηκε άμεσα η υπηρεσία εσωτερικών υποθέσεων. Εννοείται πως για τις επιτυχημένες δραστηριότητες της ΕΛΑΣ δε γίνεται κουβέντα. Κανένας έπαινος, ακόμα και όταν σώζονται ανθρώπινες ζωές ή όταν εξιχνιάζονται δύσκολες υποθέσεις.

Αυτό το μίσος της Αριστεράς δεν μπορεί πλέον να δικαιολογείται με ιστορικούς όρους. Δεν είναι πειστικό το επιχείρημα πως αυτό το μίσος κληρονομείται από την προηγούμενη γενιά αριστερών στην επόμενη, έχοντας τις ρίζες του σε ανώμαλες εποχές. Δεν μπορεί να εξηγηθεί με αυτόν τον τρόπο η μανία με την οποία επιτίθενται στους άνδρες των ΜΑΤ με τα στειλιάρια τους. Το μίσος με το οποίο τους χτυπάνε. Είναι γνωστή η φωτογραφία καρατέκα-στελέχους του ΚΚΕ που χτύπησε πισώπλατα πεσμένο άνδρα της ΕΛΑΣ. Φυσικά, ο δράστης παρόλο που ταυτοποιήθηκε, δε διώχθηκε ποτέ.

Και μετά, με περισσό θράσος, ζητάνε και τα ρέστα.

Προφανώς, όλη αυτή η Αριστερά θέλει μια

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα Κυριακάτικα φύλλα.

Αυτή κι αν θα είναι συγκυβέρνηση

Διαμορφώθηκε και επικοινωνείται ήδη στους Έλληνες πολίτες η πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη διακυβέρνηση μετά τις προσεχείς εκλογές με απλή αναλογική.

Ζητάει, από τώρα, ο Σύριζα από τους ψηφοφόρους να υπερψηφιστεί η προοπτική σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας με το ΚΙΝΑΛ και το ΜΕΡΑ 25, με ψήφο ανοχής του ΚΚΕ. Η πρόταση αυτή θα είναι το κεντρικό διακύβευμα των προσεχών εκλογών, οποτεδήποτε γίνουν.
Στο κυβερνητικό προσκήνιο λοιπόν ο κ. Βαρουφάκης, ως αρχηγός κόμματος πλέον.

Ο πολυδιαφημισμένος «καθηγητής των Οικονομικών», με το ένα νι (αστείος και δείγμα του χαρακτήρα του ο τρόπος αυτός αυτοπροβολής με διαχωρισμό από τους πολλούς Γιάννηδες), ακούστηκε προχθές στην Αλεξανδρούπολη να λέει ανερυθρίαστα μπροστά στις κάμερες πως «βάζουμε τους νέους και τις νέες που υπηρετούν στο λιμενικό μας να πνίγουν ανθρώπους για να
αποτρέψουμε τις μεταναστευτικές αυτές ροές». Να αποδέχεται δηλαδή δημόσια και να αναπαράγει, ο ανθέλληνας, την τουρκική προπαγάνδα για το ιδιαίτερα λεπτό και κρίσιμο αυτό εθνικό θέμα, κατηγορώντας τους Έλληνες λιμενικούς για φόνους μεταναστών εκ προμελέτης και το Ελληνικό κράτος, την πατρίδα του που φιλοδοξεί να κυβερνήσει, για ηθελημένη παραβίαση της

διεθνούς έννομης τάξης και ηθική αυτουργία σε φόνους ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Αρχηγός Ελληνικού κόμματος και βουλευτής που ουσιαστικά διαπράττει αδίκημα εσχάτης προδοσίας, αποδίδοντας, στο βωμό της αντιπολίτευσης, στην κυβέρνηση της χώρας του όσα της καταμαρτυρούν ψευδέστατα οι εχθροί της. Ως εάν ο Ερντογάν είναι εχθρός της Νέας Δημοκρατίας.

Ισότιμος κυβερνητικός εταίρος και πιθανά δεύτερος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης ως αρχηγός συνεργαζόμενου κόμματος – πρώτος προφανώς θα είναι ο κ. Ανδρουλάκης - προτείνει ο Σύριζα να είναι μετεκλογικά ο Γιάνης αν και: 

Οι «φοιτητές» με τα στειλιάρια και η… προοδευτική διακυβέρνηση!

Δεν φταίνε αυτοί. Φταίει η κυβέρνηση, που με τους δισταγμούς, τις δεύτερες σκέψεις σκοπιμότητας αλλά και τις μικροκομματικές ισορροπίες, τους έχει επιτρέψει να ξεσαλώνουν, να παραλογίζονται εν ονόματι... της δικής τους «λογικής», να κάνουν έξαλλη τη συντριπτική πλειοψηφία της υπόλοιπης κοινωνίας... Που θέλει μια... κανονική κανονικότητα, και όχι αναίτια «αντάρτικα του πεζοδρομίου»!
Έβλεπες στην τηλεόραση τις άγριες εικόνες από τις συγκρούσεις «φοιτητών» (με στειλιάρια στα χέρια, κόκκινες σημαίες σε κοντάρια που μετατρέπονται σε όπλα…) και της αστυνομίας, στα προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πλακάτ με εκτός τόπου και χρόνου (αλλά και αντικειμένου της διαδήλωσης-πορείας), μίσος… σε διατεταγμένη υπηρεσία στα πρόσωπα των «φοιτητών». Και όλη η περιοχή πνιγμένη στα δακρυγόνα των αστυνομικών που χρησιμοποίησαν για να αναχαιτίσουν τους… «εξεγερμένους».
Και γιατί «εξεγέρθηκαν»; Το διατράνωνε το κεντρικό τους σύνθημα:

«Σκάνδαλο Τσίπρα;»

Ο Α. Τσίπρας με τοποθέτηση του κατονόμασε τον ίδιο τον πρωθυπουργό ως υπεύθυνο για την επισύνδεση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη. Μέχρις εδώ δεν υπάρχει κάτι το ακραίο, καθώς πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις την αντικειμενική ευθύνη τη φέρει ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Αυτονόητα πράγματα.

Όμως ο Α. Τσίπρας πήγε και ένα βήμα παρακάτω. Μίλησε για σκάνδαλο Μητσοτάκη, υπονοώντας σαφώς πως αυτός διέταξε ή ήταν πλήρως ενήμερος για την επίμαχη επισύνδεση.

Διαβάζοντας αυτή τη δήλωση το μυαλό μου πήγε αυτόματα στον πρώην διοικητή της ΕΥΠ κ. Ρουμπάτη, ο οποίος εν ψυχρώ παραδέχθηκε πως επί των ημερών του παρακολουθούνταν δύο κυβερνητικοί παράγοντες και γι΄αυτές τις παρακολουθήσεις ήταν ενήμερος και ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Συνεπώς, με την ίδια ευκολία που αυτός μιλά για

Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για τον… πάκη

πάκης (ο)

 

1. αυτός που προσπαθεί να τα έχει καλά με όλους, δημοσιοσχεσίτης «ο Προκόπης είναι η απόδειξη ότι άμα είσαι καλός πάκης μπορείς να φτάσεις πολύ ψηλά» 2. βοηθός υψηλόβαθμων αξιωματούχων «ο Καραμανλής έδωσε τον πάκη του στον Τσίπρα, πράγμα που σημαίνει ότι αν ο Μητσοτάκης θέλει πάκη πρέπει να βρει έναν δικό του» 3. αμέτοχος παρατηρητής, αδιάφορος θεατής «…και κάποια στιγμή άρχισαν να παρενοχλούν την κοπέλα του, αλλά εκείνος παρέμεινε πάκης»

Σπουδαία προσφορά στον… εαυτό του

Τον μάθαμε ως άνθρωπο του Καραμανλή, προστάτη άγιο όσων προσπαθούν να τρουπώσουν στο Δημόσιο και ατάραχο παρατηρητή βίαιων εκδηλώσεων, είτε αυτές αφορούν την επίθεση σε ένα στούντιο είτε το κάψιμο μιας πρωτεύουσας. Στη συνέχεια τον είδαμε να συμμετέχει στο παιχνίδι εξουσίας του συντρόφου Τσίπρα και να ανταμείβεται με τη θέση του Προέδρου της Δημοκτρατίας. Μετά απηύθυνε καμιά 50αριά αυστηρά μηνύματα στην Τουρκία, στάθηκε βουβός μπροστά στο δράμα των κατοίκων του Ματιού και έπεσε στα γόνατα σε μια λειτουργία στον Άγιο Μηνά στην Κρήτη. Κατόπιν όλων αυτών ήρθε η ώρα ο Πάκης ή πρόεδρος ΠιΠής (κατά κόσμον Προκόπης Παυλόπουλος) να γίνει και ακαδημαϊκός, έτσι ώστε να

Ούτε στους δρόμους, ούτε στις πάνω-κάτω πλατείες

Δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά αυτή περίοδος που διανύουμε είναι ίσως η πιο ήρεμη της τελευταίας δεκαπενταετίας, όσον αφορά τις λεγόμενες «λαϊκές κινητοποιήσεις». Ούτε καθημερινές διαδηλώσεις έχουμε, ούτε κλεισμένους δρόμους στο κέντρο, ούτε φασαρίες, ούτε απεργίες. Βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας κίτρινα γιλέκα στην Γαλλία, πορείες εξαγριωμένων στην Ιταλία, απεργίες κλάδων στην Βρετανία, όταν όμως στρέφουμε το βλέμμα μας στην Αθήνα αντιλαμβανόμαστε μια αλλόκοτη κοινωνική ραστώνη. 

Περίεργο πράγμα για την οικονομική κρίση που μας χτυπάει σαν χταπόδι, αλλά  και για τα πάγια ελληνικά χούγια. Ακρίβεια, πληθωρισμός, μειωμένη αγοραστική δύναμη, πανάκριβη βενζίνη και πετρέλαιο κίνησης, ανυπόφορο πετρέλαιο θέρμανσης, εξωπραγματικοί λογαριασμοί ρεύματος, αυτά μας περικυκλώνουν. Κανονικά θα ‘πρεπε να ‘χουμε βγει από τα ρούχα μας, θα ΄πρεπε να έχουμε ξεχυθεί στους δρόμους και να τα ‘ χουμε κάνει λαμπόγυαλο.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ τραβάει τα μαλλιά του, δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται. Η ρητορική του μιλά για

Έχει άμυνες η δημοκρατία;

Κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο ένα απόσπασμα ομιλίας του τέως κοσμήτορος ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, που έγινε στο πλαίσιο εκδήλωσης για την υποστήριξη του δολοφόνου της «17 Νοέμβρη» Δ. Κουφοντίνα. Ο τέως κοσμήτωρ, με πλούσια «αντιφασιστική» – ακτιβιστική δράση, μέχρι και στη Γάζα πήγε, στην ομιλία του θεωρεί πως «ο Κουφοντίνας είναι από τη δική μας πλευρά», ενώ εγκαλεί τη συστημική Αριστερά γιατί έχει εγκαταλείψει τον, υπό προϋποθέσεις, ένοπλο αγώνα. Για να χρυσώσει το χάπι των αντιλήψεών του χρησιμοποιεί τη λέξη «αντιβία». Μάλιστα, θα πήγαινε να διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Καράκας, αλλά εμπόδισαν την επιβίβασή του στο αεροπλάνο, στην Κωνσταντινούπολη, οι ΗΠΑ. Δεν σχολιάζω το γεγονός της επιλογής του συγκεκριμένου πανεπιστημίου, γιατί μιλάει από μόνο του.

Το ερώτημα που τίθεται σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αν η φιλελεύθερη δημοκρατία διαθέτει άμυνες απέναντι σε όλους όσοι αγωνίζονται για την ανατροπή της ή ασπάζονται και προπαγανδίζουν την ένοπλη πάλη. Η απάντηση είναι πως, πέραν των προβλέψεων του Ποινικού Κώδικα, τα φιλελεύθερα πολιτεύματα δεν διαθέτουν και

Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στον βάλτο

Η εργαλειοθήκη αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ αναδύει πλέον αβάσταχτη αποφορά. Ακόμα και στις χειρότερες μέρες του 2012 ή του 2015, όταν τα στελέχη του κατηγορούσαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, ως γερμανοτσολιάδες και Πινοσέτ και χούντες, και έστηναν εικονικά ικριώματα, στο βάθος υπήρχε έστω ένα ψήγμα  ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης. 

Δινόταν μια πολύ σκληρή μάχη, στην οποία, μπορούσες να βρεις έστω μικρές αντιστοιχίες με προηγούμενες δεκαετίες όταν πχ ο Αν. Παπανδρέου ξιφουλκούσε κατά του Κ. Μητσοτάκη και εκείνος ανταπαντούσε. 

Σήμερα οι μέθοδοι, τα όπλα και η στρατηγική της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν ξεφύγει έξω από το πλαίσιο ακόμα και του εκτσογλανισμού, τον οποίο τόσο εύστοχα πρόσθεσε ως όρο στο λεξιλόγιο της πολιτικής ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να

Αλέκσης ο τυμβωρύχος (σύμφωνα με τον σ. Κατρούγκαλο)

 Πώς σχολίασε ο Γιώργος Κατρούγκαλος την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για το «νεκρό παιδάκι του Έβρου»

Όσοι με διαβάζετε και με ακούτε τακτικά ξέρετε ότι το να πω καλό λόγο για στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μου είναι πιο δύσκολο από το να κατονομάσει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ τους μεγαλομετόχους των εταιρειών ενέργειας που από το πρωί μέχρι το βράδυ καταγγέλλει. Δεν το κάνω από εμμονή αλλά επειδή στ’ αλήθεια σπανίως βρίσκω κάτι θετικό να πω. Πράγμα που σημαίνει ότι όταν βρίσκω δεν διστάζω να πλέξω το εγκώμιο των συντρόφων (ας πούμε, τους έχω επαινέσει και μάλιστα αρκετές φορές για το, ανυπολόγιστης σημασίας για την πρόοδο της χώρας, ξεβράκωμα της Αριστεράς και των συνθημάτων της που επετεύχθη χάρη στη διακυβέρνηση της Πρώτης Φοράς Αριστεράς). Γι αυτό και δεν θα διστάσω να πλέξω το εγκώμιο του συντρόφου Κατρούγκαλου ο οποίος με σοκαριστική γενναιότητα τόλμησε κάτι που δεν θυμάμαι να έχει τολμήσει άλλος στο παρελθόν: εμμέσως, αλλά με σαφήνεια, χαρακτήρισε τον αρχηγό Αλέκση και πολλά άλλα στελέχη του κόμματός του «τυμβωρύχους».

Συγκεκριμένα, μιλώντας στην εκπομπή του Άρη του Πορτοσάλτε στον ΣΚΑΙ 100.3, ο σύντροφος Κατρούγκαλος είπε

Δεξιοί και αριστεροί βιαστές

 Οι δημοσιογράφοι τρώμε πολύ ξύλο αυτές τις ημέρες με αφορμή το θέμα των παιδοβιαστών, που κατακλύζει την επικαιρότητα και βρωμίζει τις οθόνες και τις ψυχές μας.
Σε κάθε υπόθεση που συγκλονίζει την κοινή γνώμη, τα ΜΜΕ πληρώνουν συχνά το μάρμαρο. Οι δημοσιογράφοι είναι οι πιο εύκολοι «εχθροί», ρωτήστε και τον ΣΥΡΙΖΑ που το'χει πάρει σκοινί-κορδόνι δια πάσαν νόσο. Το είδαμε στην υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου που πολλοί σταύρωσαν τα μίντια. Επαναλαμβάνεται τώρα, στην υπόθεση του Κολωνού, που κάποιοι δηλώνουν αηδιασμένοι με την επιμονή των καναλιών να προβάλλουν ξανά και ξανά τα γεγονότα και τις αποτρόπαιες φάτσες. Ξεχνούν ότι η πραγματικότητα συχνά ξεπερνά σε φρίκη και την χειρότερη αναπαράστασή της από την ΤV.
Ως ένα βαθμό η κοινή γνώμη έχει δίκιο όταν στοχοποιεί τα μίντια για κατάχρηση, κάποιοι λαϊκίζουν στα ΜΜΕ σαν αυτόκλητοι εισαγγελείς. Ωστόσο, η αποκάλυψη, όσο απεχθής κι αν είναι, βοηθάει στην κατανόηση μιας εξίσου φρικιαστικής αλήθειας: ότι «κανονικοί άνθρωποι», δίπλα μας, μπορούν να διαπράξουν τα πιο αδιανόητα εγκλήματα σε βάρος ανήλικων παιδιών. Το να δείχνεις το

Μια απίστευτη ιστορία

Η υπόθεση µε τους δύο αστυνομικούς που κατηγορούνται ότι βίασαν μια δεκαεννιάχρονη εντός του αστυνομικού τμήματος Ομονοίας είναι πραγματικά απίστευτη, εξωφρενική.

Είναι απίστευτη όχι μόνο για την ωμότητα και την κτηνωδία της όλης πράξης, η οποία προφανώς μένει να αποδειχθεί στο δικαστήριο. Είναι απίστευτη ιστορία ακόμα και αν, τελικώς, η Δικαιοσύνη κρίνει ότι δεν πρόκειται για βιασμό.

Είναι απίστευτη και μόνο για το γεγονός ότι, εν υπηρεσία, δύο αστυνομικοί «ψαρεύουν» μια νεαρή κοπέλα και την προσκαλούν(!) στο αστυνομικό τμήμα. Πώς γίνεται άραγε, δύο νεαρά όργανα της τάξης να θεωρούν φυσικό να φέρουν ένα κορίτσι στο αστυνομικό τμήμα σαν να επρόκειτο για μπαρ ή για την γκαρσονιέρα τους; Τι ακριβώς σκέφτονταν; Σκέφτονταν;

Επαναλαμβάνουμε: ακόμα κι αν το κορίτσι δεν έχει υποστεί βία, το όλο περιστατικό είναι γκροτέσκο, σουρεαλιστικό, μοιάζει να ανήκει στη σφαίρα του παραλόγου. Η πληροφορία που θέλει το κορίτσι να