Τι ρεζιλίκια είναι αυτά του Τσίπρα;

Να με συμπαθάτε, αλλά αυτό του Τσίπρα δεν το κατάλαβα. Έναν μήνα πριν προκηρυχθούν εκλογές και μία μόλις εβδομάδα μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης της Βουλής προς την κυβέρνηση, ανακάλυψε ότι έχουμε δικτατορία; Που αν το κόμμα του μετέχει στους θεσμούς της (στο νομοθετικό έργο της Βουλής) τη νομιμοποιεί; Που είναι τόσο σκληρή και αυταρχική ώστε να καλέσει κόμματα, φορείς και συνδικάτα να χτίσουν τείχος απέναντί της; Που τον εξαναγκάζει να αρχίσει πορεία προς τον λαό, σαν άλλος Μάο; Τι ρεζιλίκια είναι αυτά;

Πού τα βρήκε όλα τούτα ο Τσίπρας; Σε ποια εποχή ζει; Ως χθες εμπιστευόταν τη Βουλή για να κατακρημνίσει τον Πρωθυπουργό μέσω πρότασης μομφής, σήμερα ξαφνικά η Βουλή έγινε ο νομιμοποιητικός θώκος μιας χώρας σε εκτροπή; Τι ακριβώς κάνει δηλαδή; Τραβάει τους εκπροσώπους του από έναν υπονομευμένο θεσμό και τους ανεβάζει με φυσεκλίκια στο βουνό για αντάρτικο, σαν άλλος Αρης Βελουχιώτης; Θα μας τρελάνει, σαράντα μέρες πριν από τις εκλογές;

Αμ, αυτή η πορεία του προς τον λαό, τι ακριβώς είναι; Κάποιου είδους ανένδοτος, σαν

Αντιπολίτευση της ανωμαλίας δια χειρός Αλέξη Τσίπρα

Πορεία προς τον λαό, όπως έκανε πορεία στη Γένοβα, ανακοίνωσε o Αλέξης Τσίπρας. Ανακοίνωσε ταυτόχρονα την απόσυρση των βουλευτών του από τις ψηφοφορίες στη Βουλή, επισημαίνοντας ότι δεν πρόκειται να νομιμοποιήσει τις αποφάσεις της πλειοψηφίας του Σώματος.

Ο Αλέξης Τσίπρας θέτει ευθέως σε αμφισβήτηση την κοινοβουλευτική δημοκρατία και επιχειρεί να αποσταθεροποιήσει τη χώρα λίγο πριν από τις εκλογές. 

Με το σύνθημα: «Ο λαός και όχι οι 156 βουλευτές να αποφασίσει: με τη Δημοκρατία ή με την εκτροπή», δίνει το έναυσμα για μια γενικότερη αμφισβήτηση του νομοθετικού έργου της κυβέρνησης και της λειτουργίας αυτής της ίδιας της δημοκρατίας.

Δεν θέτει πλέον θέμα δυσπιστίας της κυβέρνησης, αλλά θέμα δυσπιστίας απέναντι στη Δημοκρατία. 

Όμως η Δημοκρατία δεν υπηρετείται από

Ποιοι εκφράζουν μια διαρκή δημοκρατική εκτροπή

Βαδίζουμε προς τις βουλευτικές εκλογές, όχι ξαφνικά και πρόωρα, όπως συνήθως συνέβαινε με απόφαση του εκάστοτε πρωθυπουργού, αλλά με την συμπλήρωση της τετραετίας, όπως ορίζει το Σύνταγμα της χώρας, το οποίο αποφάσισε και προς τιμήν του να σεβαστεί ο σημερινός πρωθυπουργός.
Βαδίζουμε, δηλαδή, προς τις εκλογές με την χρονικότητα που ενστερνίζονται όλες οι ώριμες και σοβαρές δημοκρατικές χώρες ανά τον κόσμο, με την συμπλήρωση δηλαδή της κοινοβουλευτικής θητείας της κυβέρνησης. Σπάνιο γεγονός για την ελληνική πολιτική πραγματικότητα.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, απούσα τα τελευταία τέσσερα χρόνια σε πολιτικές προτάσεις, με βασική της πολιτική την στείρα και πλήρη άρνηση κάθε νομοθετικής πρωτοβουλίας της κυβέρνησης (ακόμη και για τις αμυντικές δαπάνες, με την γείτονα να απειλεί με εισβολή) έχει εστιάσει την

Η καθυστερημένη αφύπνιση της Δύσης

Εμείς βράζουµε στο ζουμί μας και βγάζουμε τα μάτια μας. Γύρω μας, όμως, συμβαίνουν πράγματα που είναι σημαντικά αλλά και απρόβλεπτα, και μας αφορούν. Η Τουρκία μοιάζει να τράβηξε το σχοινί στις σχέσεις της με τη Δύση παραπάνω από όσο άντεχε. Ο Ερντογάν ενδεχομένως να μην κατάλαβε και ο ίδιος πόσο άλλαξε ο κόσμος μετά τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία. Το μπλόκο στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ έχει προκαλέσει απίστευτο εκνευρισμό τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στην Ευρώπη. Το ίδιο και το «παιχνίδι» που παίζει η Τουρκία με τη Ρωσία, προκειμένου να παρακαμφθούν οι δυτικές κυρώσεις. Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι οι τεράστιες ποσότητες μικροτσίπ που εισάγει τελευταία η Τουρκία δεν οφείλονται σε δεκαπλασιασμό της παραγωγής της. Το ίδιο ισχύει ασφαλώς και για τα ανταλλακτικά αεροσκαφών.

Οι εξομολογήσεις του τέως υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο έριξαν φως στο τι

Πανικός στον ΣΥΡΙΖΑ: Όποιος δεν συνεργάζεται μαζί του, εκβιάζεται!

Η κοινή λογική λέει πως ο εκβιαζόμενος έχει συλληφθεί να διαπράττει κάποια επίμεμπτη πράξη και έτσι έχει καταστεί όμηρος του εκβιαστή. Εκβιασμός χωρίς παράνομη πράξη δεν νοείται. Αυτό ας το σημειώσουμε και ας το βάλουμε προς το παρόν στην άκρη γιατί θα το χρειαστούμε λίγο παρακάτω. 

Η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή που θα έδινε φρέσκο αέρα στο κουρασμένο προφίλ του κόμματός της, άφησε να εννοηθεί πως αν ο Ν. Ανδρουλάκης τελικά συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία αυτή η πράξη του, πιθανολογεί η κυρία Τσαπανίδου, πως θα είναι αποτέλεσμα εκβιασμού, λόγω της γνωστής επισύνδεσης. Ο δημοσιογράφος έμεινε άφωνος και στη συνέχεια σχολίασε: «άρα λέτε πως ή κάποιος θα συνεργαστεί μαζί σας ή θα είναι εκβιαζόμενος.»

Μα αυτό ακριβώς λέει η κυρία Τσαπανίδου. Εκβιάζει, με έναν αήθη υπαινιγμό τις μετεκλογικές εξελίξεις. Με μια συνωμοσιολογική προσέγγιση, μακριά από

Όλα εδώ πληρώνονται!

Του Θανάση Κ. 

 

Ο κ. Φιλίστωρ Δεσταμπασίδης συνελήφθη προχθές, με την κατηγορία ότι είχε στήσει “εγκληματική οργάνωση”!

Και η κυβέρνηση τον κατονόμασε ως ένα από τους δύο, κατά τα άλλα “προστατευόμενους μάρτυρες”, της υπόθεσης Novartis. 

Όταν είχαν κατηγορηθεί δέκα πολιτικά πρόσωπα στην Ελλάδα – μεταξύ των οποίων δύο πρώην Πρωθυπουργοί και οι υπόλοιποι πρώην υπουργοί –  είχαν διασυρθεί, είχαν κρεμαστεί στα μανταλάκια και τελικά οι κατηγορίες αποδείχθηκαν όλες… τζούφιες! Και τελικά αρχειοθετήθηκαν… 

Δεν δικάστηκαν καν! Γιατί ήταν εντελώς ανυπόστατες…

Ανυπόστατες κατηγορίες σημαίνει συκοφαντίες. 

Αυτά για τα οποία κατηγορείται σήμερα ο κ. Δεσταμπασίδης δεν θα τα κρίνω. 

Εγώ σέβομαι το λεγόμενο “τεκμήριο της αθωότητας”. 

Αλλά εδώ τίθενται κάποια πολύ ουσιώδη ερωτήματα:

Η Τουρκία του Ερντογάν στον Ρουβίκωνά της

Εάν ο Ερντογάν και ο στενός κύκλος του ήταν άλλοι, θα εκλάμβαναν την κλιμάκωση των αρνητικών άρθρων και σχολίων για τον Τούρκο πρόεδρο στα διεθνή κέντρα εξουσίας ως προειδοποίηση ότι τελειώνει η ανοχή που τους εξασφάλιζαν η γεωγραφική θέση και το μέγεθος της χώρας τους. Επειδή, όμως, η κυριαρχία του Ερντογάν βασίζεται στη διάθεση για συγκρούσεις και σε αδιαφορία για το κόστος των επιλογών του, ούτε αυτός μπορεί να αλλάξει πορεία, ούτε οι σύμβουλοί του κατανοούν πως το διεθνές κλίμα αλλάζει (ή, εάν το έχουν πάρει χαμπάρι, δεν τολμούν να του το πουν). Το βιβλίο του τ. υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, το οποίο προκαλεί την οργή της τουρκικής ηγεσίας, όφειλε να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν ότι παρά τον φόβο μην απομακρυνθεί οριστικώς η Τουρκία, πολιτικοί όλων των τάσεων στις ΗΠΑ έχουν χάσει την υπομονή τους με τον Ερντογάν.

Ο Τούρκος πρόεδρος εξαρτάται πλέον από τον Πούτιν, τον οποίο αρχικώς δεν εμπιστευόταν, ενώ τα πολλά δισ. σε συνάλλαγμα που εισέρχονται στη χώρα από «άγνωστη» πηγή είναι πολύτιμα.

Ενώ ο Ερντογάν έχει δείξει επανειλημμένως ότι όταν προσκρούει σε αδιέξοδο δεν διστάζει να κάνει πίσω, η φύση της σχέσης Τουρκίας – ΗΠΑ και τα ζητήματα που

Η χώρα χρειάζεται… ένα ΠΑΣΟΚ

Ο Νίκος Ανδρουλάκης ανακοίνωσε χθες τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ και δικαίως εξέφρασε το παράπονό του. Κατηγορήθηκε ότι τα καθυστερούσε και εν τέλει είναι το πρώτο κόμμα που τα ανακοίνωσε. Ωστόσο η κριτική δεν οφείλεται καθ΄ ολοκληρίαν όπως είπε, στο ότι «ένα ισχυρό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο δίνει λυσσαλέο αγώνα για να ανακόψει τη δυναμική και την πορεία της Δημοκρατικής Παράταξης με συνεχείς μεθοδευμένες επιθέσεις».

Ας πούμε ότι υπάρχει μια διάθεση  του «κατεστημένου»  να αναδεικνύει τα δύο μεγάλα κόμματα, καθώς η σύγκριση  Μητσοτάκη με Τσίπρα και κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αποβαίνει καταλυτική υπέρ των  τωρινών. Το έχει πει άλλωστε και ο ίδιος ο Ανδρουλάκης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σώζει  τη ΝΔ  επειδή  εναλλακτική είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο λαός ξορκίζει την επάνοδό του στην εξουσία.

Δεν είναι  ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους η

Aπαράγραπτα τα «εγκλήματα» του ΣΥΡΙΖΑ

Ένα κόμμα που κυβέρνησε και ηττήθηκε στις εκλογές είναι λογικό να θέλει να ξεχαστούν τα πεπραγμένα του. Και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει μια αυτοκριτική εκ των υστέρων στάση, ακόμα και αν θεωρηθεί υποκριτική. Αν όμως το ηττημένο κόμμα επιμένει στη δικαίωση των επιλογών του που το οδήγησαν στην ήττα και πολύ περισσότερο αν η τρέχουσα πολιτική του συμπεριφορά έχει όλα τα χαρακτηριστικά των κυβερνητικών πρακτικών του, τότε μπορούμε να πούμε πως αυτό το κόμμα παραμένει αμετανόητο και τα λάθη του είναι πάντα επίκαιρα. 

Στο βαθμό που αυτά τα λάθη έχουν πλήξει βάναυσα τους θεσμούς και τα κύτταρα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος τότε μπορούμε αβίαστα να μιλούμε για απαράγραπτα «εγκλήματα». 

Αν στη θέση του ηττημένου κόμματος βάλουμε το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ τότε έχουμε τα απαράγραπτα «εγκλήματα» του ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι αυτά που δε θα πρέπει να λησμονούμε για να μην τα ξαναζήσουμε; 

Διχασμός μόνιμος και βολικός

Η αποστασία. Το παλάτι. Η καμαρίλα. Ο Κωνσταντίνος. Η Φρειδερίκη. Η χούντα.

Ο Γέρος της Δημοκρατίας. Ο Καραμανλής. Ο πρώτος, αλλά και ο δεύτερος. Εκείνος ο αναμορφωμένος με γαλλική κουλτούρα. Ο Ανδρέας. Ο Αμερικανός. Ναι, αλλά πατριώτης σωστός. Μπα, πράκτορας ήταν. Το «βρώμικο ’89». Το δημοψήφισμα. Τι άλλο;
Α ναι, το 1821. Οι εμφύλιοι. Τα δάνεια με αγγλικές λίρες. Ο Βενιζέλος. Ο διχασμός. Η Μικρασιατική Καταστροφή. Η εκτέλεση των έξι. Ο Μεταξάς. Η δικτατορία του Μεταξά. Η Αντίσταση. Ο Εμφύλιος. Ξέχασα κάτι;

Οι σκελετοί βγαίνουν από την ντουλάπα. Καθένας βγάζει τους σκελετούς που τον συμφέρουν. Από την ντουλάπα του άλλου. Ξεχνάει τους δικούς του. Ολοι ξεχνάμε τις πομπές των προγόνων μας. Βολικό αυτό.
Τι έκανες εσύ; Τι ψήφισες; ΠΑΣΟΚ; Καλά να πάθεις. Το ΠΑΣΟΚ φταίει για τον εκμαυλισμό των ηθών. Το ΠΑΣΟΚ νομιμοποίησε τη συναλλαγή. Η πράσινη «Αλλαγή» ξεχαρβάλωσε κάθε αντίσταση και κάθε φραγμό. Ο Ανδρέας ο ένοχος για τα δάνεια και τα Μεσογειακά Προγράμματα με τα οποία ξεσάλωσαν αγρότες, κτηνοτρόφοι, σεξεργάτριες και λοιποί.

Κι εσύ, τι ψήφισες; ΚΚΕ; Δηλαδή ψηφίζεις το

Τα πίτουρα και οι κότες

Σκληρό άθληµα η πολιτική. Όποιος εκών άκων ασχοληθεί μαζί της να γνωρίζει πως επιτρέπονται όλα τα χτυπήματα. Και μερικές φορές τα πιο αποτελεσματικά είναι αυτά κάτω από τη μέση, γιατί αυτά αρέσουν στο φιλοθέαμον κοινό. Όποιο δημόσιο πρόσωπο πιστεύει πως παρεμβάσεις του οι οποίες, δικαίως ή αδίκως, θα θεωρηθούν πολιτικές θα αντιμετωπιστούν με αντικειμενικότητα και μόνο με επιστημονικό αντίλογο, θα διαπιστώσει τάχιστα το λάθος του. Θα δεχτεί από τους αντιφρονούντες ολομέτωπη επίθεση.

Αυτές τις σκέψεις έκανα με αφορμή την παρέμβαση του κ. Ράμμου και τις οξείες αντιδράσεις που προκάλεσε. Ήταν εκ των πραγμάτων μια πολιτική παρέμβαση και έτσι αντιμετωπίστηκε. Γιατί και η στήριξη που του παρείχαν οι υποστηρικτές του είχε μεν έναν

Αλ. Τσίπρας: Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος

Διάπυρο θα είναι το διάστημα ως τις εκλογές. Δεν είναι μόνο το πάθος των δύο πλευρών, δεν είναι η υπαρξιακή αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται σε στάδιο ή ταν ή επί τας. Είναι και το πολιτισμικό επίπεδο του πολιτικού προσωπικού, με τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί και λειτουργούν ως ανατροφοδότες της έντασης.

Όταν βουλευτής της αντιπολίτευσης αποκαλεί τον πρωθυπουργό της χώρας «κοινό νταβατζή» και «αρχηγό εγκληματικής οργάνωσης» δεν μειώνει τον πρωθυπουργό. Ούτε μιλάει τη γλώσσα του «απλού λαού». Μιλάει τη γλώσσα της χαμέρπειας που ευτελίζει το Κοινοβούλιο. Επίσης, το να χαρακτηρίζει ο Τσίπρας τον Μητσοτάκη «ένοχο» είναι πολιτική στάση. Το ένοχος ή βλαξ είναι κουτσαβακισμός που δεν αρμόζει στη θεσμική του θέση.

Το ίδιο φυσικά και κάποιοι της άλλης πλευράς: Το να θεωρεί βουλευτής της συμπολίτευσης τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ ως «πέμπτη φάλαγγα του ΣΥΡΙΖΑ» είναι μεν άκομψος αλλά πολιτικός χαρακτηρισμός. Το να τον χαρακτηρίζει

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

 

Διαβάστε τα σημερινά φύλλα εδώ.

Η ρητορική του ‘15 και τα γκάλοπ του ‘22

 

Ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η δημοσκόπηση Ιανουαρίου της MRB για τον μήνα Ιανουάριο, που μετέδωσε το Open: Η συγκυρία είναι γνωστή – τα πάντα, από τα καύσιμα ως το λάδι και από τον καφέ ως το χαρτί τουαλέτας, έχουν ακριβύνει πολύ.

Συνήθως, μία τέτοια κατάσταση ευνοεί την εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση – άλλωστε οι ψηφοφόροι δηλώνουν σε όλες τις μετρήσεις το αυτονόητo, ότι δηλαδή το πρώτο κριτήριό τους για την διαμόρφωση των πολιτικών τους επιλογών στον δρόμο προς την κάλπη, θα είναι η ακρίβεια στα ράφια. Όμως, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Στην μέτρηση της MRB, η διαφορά μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ αυξάνεται – εντός των ορίων του στατιστικού λάθους, αλλά όχι ελάχιστα: Λίγο κάτω από μία ποσοστιαία μονάδα, στον πίνακα με την αναγωγή επί των εγκύρων. Γιατί συμβαίνει αυτό; - όταν η ανησυχία των πολιτών χτυπάει κόκκινο στις ερωτήσεις όλων των εταιρειών δημοσκοπήσεων για την ακρίβεια; Όταν ακόμα και το «καλάθι του νοικοκυριού» κρίνεται ανεπαρκές από μεγάλα ποσοστά ψηφοφόρων;

Οι συσπειρώσεις των δύο κομμάτων είναι σχετικά υψηλές για την

Χρήστος Ράμμος: Υποψίες

Ποιος θα το φανταζόταν; Ποιος θα φανταζόταν, ότι μισόν αιώνα μετά τη μεταπολίτευση, ο αρχηγός της Αριστεράς θα ζητούσε την πτώση μιας Δεξιάς κυβέρνησης επειδή παραβιάστηκαν τα προσωπικά δεδομένα της ηγεσίας του στρατεύματος; Αυτή η αριστερή αγωνία για τα ατομικά δικαιώματα των στρατηγών είναι τεκμήριο προόδου της μετανεωτερικής μας δημοκρατίας.

Έχει άραγε σημασία για την αξιολόγηση της υπόθεσης των παρακολουθήσεων η ιδιότητα των παρακολουθουμένων; Θα ήταν ίδιας βαρύτητας η υπόθεση αν, αντί για τους ενστόλους, στη λίστα της ΕΥΠ βρισκόταν, ας πούμε, ο ίδιος ο Τσίπρας; Μάλλον, όχι. Αλλά ακόμη και για τους στρατηγούς παραμένει το ερώτημα της σκοπιμότητας. Τι δουλειά είχε το κύκλωμα να ακούει ανώτατους αξιωματικούς;

Η εξήγηση που δίνει, διά των ΜΜΕ της, η αντιπολίτευση είναι ότι οι παρακολουθήσεις γίνονταν για τα λεφτά. Έχοντας στο τραπέζι της ένα από

Σχέδιο: Ρίξτε τον Μητσοτάκη

Στο χθεσινό άρθρο μου μίλησα πως όλη αυτή η υπόθεση των παρακολουθήσεων, όπως εξελίσσεται τις τελευταίες ημέρες, δείχνει πως υπάρχει ένας σκηνοθέτης που συντονίζει τις δράσεις των πρωταγωνιστών. Λάθος! Οι σκηνοθέτες είναι πολλοί, γιατί αυτά που ζούμε θυμίζουν τις ιταλικές σπονδυλωτές ταινίες επί εποχής Τσινετσιτά. 4-5 σκηνοθέτες μαζί, σε μια ταινία με τον ίδιο καμβά. 

Και εδώ στο σχέδιο ανατροπής του Μητσοτάκη συμμετέχουν πολλοί σκηνοθέτες, από ένα ευρύ ιδεολογικό φάσμα, με ποικίλα κίνητρα, αλλά με έναν στόχο. Γιατί, λοιπόν, πασχίζουν τόσοι πολλοί άνθρωποι, από τόσα διαφορετικά στρατόπεδα να ανατρέψουν τον πρωθυπουργό; Γιατί ευθύς εξ αρχής βγήκαν γνωστοί και μη εξαιρετέοι με το σύνθημα «να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός;». Αφελείς δεν ήταν. Πιθανόν να ήταν δόλιοι. Σίγουρα όμως υπηρετούσαν και υπηρετούν μια ατζέντα. 

Είναι γνωστό πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πρωτίστως, και η Νέα Δημοκρατία δευτερευόντως, εκφράζουν αυτή τη

Η όξυνση ως (αδιέξοδη) στρατηγική

Αν ο Τσίπρας έφτασε στις ημέρες μας να κατηγορεί τον Μητσοτάκη για αρχηγό εγκληματικής οργάνωσης, τι θα του πει ως τον Μάιο που θα γίνουν οι δεύτερες εκλογές; Τέσσερις προεκλογικοί μήνες είναι πολύ μεγάλο διάστημα, υπάρχει φόβος να στερέψουν τα λεξικά από χαρακτηρισμούς, να μην υπάρχουν άλλες κατηγορίες στον Ποινικό Κώδικα για να επιστρατευτούν. Νωρίς ξεκίνησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τη σφοδρή επίθεση και ενδέχεται να έχει ξεμείνει από βόλια το κρισιμότερο διάστημα, όταν θα έχουν αναδυθεί τα πραγματικά διλήμματα της εκλογικής μάχης.

Ο Μητσοτάκης δεν έχει ανάγκη την όξυνση. Φυσικά, οι εκλογές είναι power game, οπότε υποχρεωτικά θα απαντά στις προκλήσεις, δεν έχει όμως κανέναν λόγο να επιλέξει τη σύγκρουση ως τακτική. Αυτός που προηγείται, αβαντάρεται από το ήπιο κλίμα και το πολιτισμένο επίπεδο πολιτικού διαλόγου, τον βολεύει να συνεχιστεί η κατάσταση ως έχει. Αντιθέτως, αυτός που βλέπει την πλάτη του αντιπάλου οξύνει επίτηδες την αντιπαράθεση, μήπως και καταφέρει να

Πρόταση μομφής: Καταψηφίστηκε με 156 ψήφους έναντι 143

Απορρίφθηκε η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης με 156 ψήφους κατά και 143 υπέρ. Συνολικά ψήφισαν 299 βουλευτές, ενώ απών ήταν ο ανεξάρτητος βουλευτής, Χρήστος Πάτσης.
Η συζήτηση επί της δυσπιστίας διήρκησε 34 ώρες, από τις μεγαλύτερες, όπως ενημέρωσε ο Πρόεδρος της Βουλής, που έχουν διεξαχθεί σε αντίστοιχες προτάσεις δυσπιστίας.

Η συζήτηση ολοκληρώθηκε με την τοποθέτηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος εστίασε στη σύγκριση των πεπραγμένων των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. «Η Δημοκρατία θα προστατευθευθεί με τη νίκη της ΝΔ» είπε και κατηγόρησε τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης για πρωτοφανείς ύβρεις εναντίον του. Τόνισε ότι

Ραμμοβαξεβάνηδες

 

Άντε πάλι. Μόλις στριμώχνεται ο Σύριζα στη γωνία, αντί για ξεκάθαρες και πειστικές απαντήσεις, αντεπιτίθεται, για αντιπερισπασμό, με όπλο το πολυχρησιμοποιημένο, πολυφορεμένο και ξαναζεσταμένο θέμα των παρακολουθήσεων προσώπων από την ΕΥΠ

Αυτή τη φορά τον αντιπερισπασμό στις σακούλες με το μαύρο χρήμα που όδευαν στην Κουμουνδούρου από τα γραφεία του «κόκκινου εργολάβου» επίδοξου Συριζοκαναλάρχη, ανέλαβε προσωπικά ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Εαρινή αντεπίθεση», σαν εκείνη των Ιταλών το Μάρτιο του 1941, που την απέκρουσαν δυναμικά οι Έλληνες και στέφθηκε με παταγώδη αποτυχία,. Κινητοποίησε και το βαρύ πυροβολικό του. «Σήκωσε» το θέμα :
-Εμπλέκοντας στην προεκλογική τακτική του ευθέως και απροσχημάτιστα πλέον και την, υποτίθεται, Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) και ειδικά τον πρόεδρό της τον κ. Ράμμο, δικό του άνθρωπο.

-Επισκεπτόμενος στη συνέχεια την Πρόεδρο της Δημοκρατίας
-Ασκώντας πρόταση μομφής στην Κυβέρνηση με τις γνωστές κορώνες.

Ανέβασε τον πήχη και τη δημοσιότητα του θέματος, ανάγοντάς το σε θέμα δημοκρατίας, για να σηκωθεί κουρνιαχτός μήπως καλύψει τις σακούλες.

Είδαν και αποείδαν φαίνεται στο Σύριζα πως η

Μην μουρμουράτε, εκλογές έχουμε

Ότι θα βιώσουμε μια προεκλογική περίοδο αφόρητης τοξικότητας είναι δεδομένο. Θα ακούσουμε πράγματα που τα αυτιά μας θα πονέσουν. Θα εκτοξευτούν χαρακτηρισμοί και κατηγόριες που σε έναν κανονικό ήπιο άνθρωπο φέρνουν εμετό. Πλην πώς αλλιώς μπορεί να γίνει; Γιουρούσι είναι οι εκλογές, όχι τέιον σε σαλόνι πύργου τίποτα λόρδων της βρετανικής αυτοκρατορίας. Τα κόμματα και οι υποψήφιοι ορμούν κι όποιον πάρει ο χάρος. Πάντα έτσι θυμάμαι εγώ τις εκλογές.

Μην χολοσκάτε αναγνώστες μου. Λογικά και αναμενόμενα είναι αυτά που ήδη συμβαίνουν. Και χειρότερα να γίνουν (που θα γίνουν), μην δίνετε σημασία. Μήτε η χώρα θα κατεδαφιστεί, μήτε η δημοκρατία μας θα καταρρεύσει, μήτε το αίμα θα κοκκινίσει τους δρόμους μας. Το άχτι τους θα βγάλουν όλοι, από τους κορυφαίους υπουργούς και στελεχάρες ως τον τελευταίο ανώνυμο οπαδό κι έπειτα ο κάθε κατεργάρης θα γυρίσει στον πάγκο του για να συνεχίσει την ζωούλα του. Έτσι γινόταν πάντα, τώρα θα αλλάξουμε;

Καλά το είπε ο Μητσοτάκης στο Ηράκλειο.

Ο Τσίπρας, ο «Μάξιμος Σαράφης», ο Χρήστος Ράμμος και οι λοιπές …δημοκρατικές δυνάμεις

Τα ρέστα του παίζει το σύστημα «Κουμουνδούρου» απέναντι στην μαθηματική βεβαιότητα πως δεν πρόκειται να καταφέρει στις εκλογές (όποτε και αν διεξαχθούν) να απειλήσει και πάλι τη δημοκρατία και να θέσει εν αμφιβόλω την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, όπως βαθύτατα επιθυμούν όλοι οι άεργοι ιδεολογικοί σκιτζήδες που το απαρτίζουν. 

Μέχρι και εκεί που έφτυναν, «Μένουμε Ευρώπη», τώρα έχουν γονατίσει και γλείφουν, χωρίς ίχνος τσίπας πιστεύοντας πως κάποιους θα ξεγελάσουν συνδέοντας ένα ιστορικό «κίνημα» με τις συλλογικές τους φαντασιοπληξίες.

Ανακάλυψαν μέχρι και «πρόβλημα δημοκρατίας» στη χώρα, αυτοί που έκαναν ό,τι περνάει από το χέρι τους όντας κυβέρνηση για να την καταλύσουν και να την αντικαταστήσουν με την βενεζουελανή εκδοχή της και να διαμορφώσουν τους όρους για να εγκαταστήσουν ένα συγκεκριμένο καθεστώς, βολικό για τις παρανοϊκές αριστερόδουλες φαντασιώσεις τους.

Που συνίσταται το «πρόβλημα δημοκρατίας;» Στο ότι, σύμφωνα με τον

Stern για Ερντογάν: Εμπρηστής και αδίστακτος προκειμένου να εξασφαλίσει την εξουσία

Ντόμινο επικρίσεων δέχεται το τελευταίο διάστημα ο Ερντογάν, με το γερμανικό περιοδικό Stern να υποστηρίζει, με τη σειρά του, ότι ο Τούρκος πρόεδρος υποκινεί επικίνδυνες συγκρούσεις για να εξασφαλίσει την εξουσία του.
Μόλις μία εβδομάδα αφότου το κορυφαίο περιοδικό του Ηνωμένου Βασιλείου, ο Economist, κυκλοφόρησε με εξώφυλλο τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αναφέροντας ότι οδήγησε την Τουρκία σε δικτατορία, σειρά παίρνει τώρα το γερμανικό «Stern», το οποίο δημοσίευσε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ για την Τουρκία, κατακρίνοντας τις πολιτικές του Ερντογάν.
Στο εξώφυλλο αυτής της εβδομάδας παρουσιάζεται ο Ερντογάν με τον τίτλο «Εμπρηστής» (Der Brandstifter), καθώς υποκινεί επικίνδυνες συγκρούσεις προκειμένου να

Το ιστορικά μοναδικό 2015

Θόρυβος έχει προκληθεί για την εκδήλωση με τίτλο «Μένουμε Ευρώπη;» στην οποία θα συμμετάσχουν οι κύριοι Αλιβιζάτος και Βενιζέλος μαζί με πανεπιστημιακούς με οσμή ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αυτό που προκάλεσε τις ενστάσεις και τις εντάσεις, πέραν των συγκεκριμένων προσώπων, ήταν το ερωτηματικό στον τίτλο της εκδήλωσης. Ένα ερωτηματικό που προδήλως αμφισβητεί τη σημερινή θέση μας στην Ευρώπη. Τα ερωτηματικά πάντα αφήνουν ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα και κλονίζουν ή υπονομεύουν βεβαιότητες. Συνεπώς, είναι παντελώς άστοχη και η οικειοποίηση του «Μένουμε Ευρώπη» και το ερωτηματικό που τη συνοδεύει, καθώς δεν υπάρχει σήμερα πολιτικό υποκείμενο, πλην της παραδοσιακής Αριστεράς, που να αμφισβητεί, λόγω ή έργω, τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη. Είναι δε υπερβολικό να θεωρήσουμε ότι αμφισβητούμενης νομιμότητας κυβερνητικοί χειρισμοί ναρκοθετούν αυτή τη θέση.

Το 2023 ουδεμία σχέση έχει με το 2015, όταν η κεντρική πολιτική του κυβερνητικού συνασπισμού αμφισβητούσε τον

Προεξοφλήθηκαν, προεξοφλήθηκαν

Θέλω να είμαι ειλικρινής. Κι εγώ αν ήμουν Τσίπρας, τα ίδια θα έκανα. Αφού ο Μητσοτάκης και οι περί αυτόν άφησαν μια ΕΥΠ να παρακολουθεί κατά βούληση όποιον γούσταρε και στη συνέχεια να διαμοιράζει τα στοιχεία των παρακολουθήσεων στους αντιπάλους της κυβέρνησης, καλά τα παθαίνουν. Ελπίζω τώρα να έμαθαν. Αν ο Τσίπρας δεν κάνει σώου πάνω σ’ αυτή την ευκαιρία, πότε θα το κάνει; Και να μην τα βάζουν με τον Ράμμο. Ας πρόσεχαν και στη δική του περίπτωση.

Εγώ έχω διαμορφώσει άποψη για τα τεκταινόμενα, την οποία είπα ευθαρσώς και από τηλεοράσεως. Παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει τα ρέστα του στις υποκλοπές και η ΝΔ απαντά με την υπόθεση Καλογρίτσα και τη σύλληψη του κουκουλοφόρου Σαράφη, καμιά από τις δύο πολύκροτες υποθέσεις δεν θα έχει ορατό πολιτικό αποτέλεσμα. Ή μάλλον για να το πω καθαρότερα, δεν θα έχουν εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτή είναι η δική μου γνώμη.

Ας φωνάζει ο Αλέξης κι ας κουνάει φακέλους έξω από την ΑΔΑΕΕ. Ας ουρλιάζει η ΝΔ ζητώντας εξηγήσεις για τις σακούλες με το χρήμα που

Ο… σύντροφος Αλέξης άρχισε να μοιράζει και πάλι σανό

Το εντυπωσιακό με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι όχι μόνο δεν έχει καταλάβει σχεδόν τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία.

Από τη μια οι τηλεθεατές παρακολούθησαν τη Δευτέρα τη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού και από την άλλη έβλεπαν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ εν μέσω 10-15 ατόμων να υπόσχεται πάλι τα πάντα στους πάντες, ελπίζοντας ότι θα τον πιστέψει η κοινωνία.

Το εντυπωσιακό με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι όχι μόνο δεν έχει καταλάβει σχεδόν τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία, αλλά αντί να ζητήσει συγγνώμη ανακοίνωσε την… κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου «με έναν νόμο και ένα άρθρο», θυμίζοντας ότι αυτά που είπε στο καφενείο στο Αιγάλεω τα έχει ξαναπεί και σχεδόν κανένας πλέον δεν τον πιστεύει.

Οι σύμβουλοι του Αλέξη Τσίπρα είχαν εισηγηθεί τη ρελάνς αυτήν, ώστε να μπορέσει να απαντήσει στα όσα θα έλεγε στη συνέντευξη Τύπου ο πρωθυπουργός για την οικονομία. Μαθαίνω μάλιστα ότι

Η “Μαρία του Έβρου”, που… δεν πέθανε ποτέ! (Χαίρε πόλη, εξωνημένη…)

Του Θανάση Κ. 

 

Τελικά η “Μαρία του Έβρου”, το καημένο το προσφυγόπουλο που το αφήσαμε να πεθάνει σε νησίδα του Έβρου πέρσι το καλοκαίρι, ανήμερα της Παναγίας, κι αυτό προκάλεσε έξαλλες αντιδράσεις από ΜΚΟ και δικαιωματιστές στην Ευρώπη, για τα “εγκλήματα” που κάνει το ελληνικό κράτος – τελικά αυτό το άμοιρο κοριτσάκι ΔΕΝ πέθανε ποτέ! Ίσως ΔΕΝ υπήρξε ποτέ…

Κι όλοι αυτοί που πρωτοστάτησαν στην εκστρατεία σπίλωσης της Ελλάδας (εντός κι εκτός) τελικά παραδέχθηκαν το λάθος τους. Κάποιοι ελάχιστοι ζήτησαν και συγγνώμη. 

Μερικοί ΔΕΝ ζήτησαν συγγνώμη – ακόμα ζητάνε και τα ρέστα! 

Και οι περισσότεροι σιώπησαν (και ετοιμάζονται για την νέα εκστρατεία faulse alarms και fake news).

Tέλος καλό όλα καλά λοιπόν;

Όχι!

Γιατί το πρόβλημα τώρα μόλις αρχίζει. 

Για την ακρίβεια, τώρα μόλις αποκαλύπτεται, μπροστά στα μάτια μας…

Κι αν δεν αντιδράσουμε τώρα, τότε θα είμαστε άξιοι της τύχης μας!

* “Έγκυρα” Ευρωπαϊκά περιοδικά όπως ο γερμανικός Spiegel που είχε δημοσιεύσει τρία άρθρα κι ένα podcast για το “προσφυγικό δράμα” με την επτάχρονη Μαρία που πέθανε, λέει, από δάγκωμα σκορπιού στον Έβρο: 

Είναι αυτό το κορυφαίο σόου του Τσίπρα;

Μόνο από τον θεατρικό οίστρο με τον οποίο στάθηκε μπροστά στις κάμερες έξω από την ΑΔΑΕ, το μεσημέρι της Τρίτης, ο Αλέξης Τσίπρας, καταλάβαινες ότι η υπόθεση «έχει ψωμί»: Με τον φάκελο Ράμμου στο χέρι και με ύφος που έδειχνε ότι συναισθάνεται την κρισιμότητα των στιγμών να βαραίνει τις πλάτες του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε με στόμφο λίγες μόνο λέξεις (από τον θρύλο με τον μυλωνά και τον Φρειδερίκο τον Μέγα της Πρωσίας). Δήλωσε: «Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα δικασταί εις τας Αθήνας. Και το φως της Δημοκρατίας για ακόμα μία φορά νίκησε το σκοτάδι».

Αυτή ήταν η έναρξη του έργου στο οποίο οι ιθύνοντες Κουμουνδούρου οραματίστηκαν  «υποστηρικτικό ρόλο» (ως supporting cast του κ. Τσίπρα!) για την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου…

Ο Ράμμος «παίζει» ανοικτά Τσίπρα

Οι αυταπάτες και τα σενάρια μπορεί να κρίνονται από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ως η κατάλληλη συνταγή για την πολιτική τροφή με την οποία ντοπάρει εκλογικά την κομματική βάση αλλά εκθέτουν τις πραγματικές επιδιώξεις και τα κίνητρα της. Το πολιτικό τάνγκο της τελευταίας τετραετίας με τον επικεφαλής μιας - κατά το Σύνταγμα - ανεξάρτητης αρχής προδίδει τη μηχανορραφία με την οποία οι επιτελείς της Κουμουνδούρου αναζητούν σωσίβιο σε ένα διαφαινόμενο ναυάγιο.

Μια ανίερη συμμαχία που μεθοδευμένα περιφρόνησε τη δημοκρατική βάση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα. Ένα ακραίο παράδειγμα πολιτικής συμπαράταξης που έκρυψε κάτω από τη σημαία της αμφισβήτησης την οποία ύψωσε, την δική της υποχρέωσης για λογοδοσία στους νόμους και στις συνταγματικές επιταγές.

Ο κ. Ράμμος δεν έκρυψε την υπακοή στα κελεύσματα για

Τι κρατάει τον Τσίπρα και δεν ζητάει συγγνώμη;

Μπορεί να πει κανείς την ιστορία του Μεταναστευτικού από το 2015 ως το 2022 με τρεις μόνο λέξεις; Πιθανόν όχι, αλλά αν γινόταν, οι λέξεις αυτές θα ήταν μάλλον follow the money (ακολούθησε το χρήμα).  

Μετά τον Ιούλιο του 2019 η Ελλάδα άλλαξε πολιτική και έκλεισε σταδιακά τα σύνορά της. Η προηγούμενη πολιτική, που γέννησε το κολαστήριο της Μόριας, είχε πολλούς ωφελημένους. Η Ευρώπη, με απόφαση της Μέρκελ, έριξε 1,6 δισ. ευρώ στη χώρα μας για να γίνει η Ελλάδα «ανάχωμα» και να μην φτάνουν πρόσφυγες και μετανάστες στο Μόναχο. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίστηκε τα κονδύλια αυτά και προέβαλε το «στόρι» του Μεταναστευτικού ως τεκμήριο της ηθικής του ανωτερότητας. Είδαμε στη Λέσβο τον Πάπα Φραγκίσκο, ακόμη και τη Σούζαν Σάραντον. 

Ωφελημένες από τη νέα πολιτική και τα 1,6 δισ. ευρώ από την ΕΕ ήταν μεταξύ άλλων οι ΜΚΟ που δραστηριοποιήθηκαν στα καμπ της Λέσβου, της Σάμου και της Χίου, καθώς και οι προμηθευτές τους.

Ωφελημένοι ήταν επίσης οι τούρκοι διακινητές και όσοι από την εδώ πλευρά συνεργάζονταν μαζί τους φορώντας τη μάσκα της αλληλεγγύης. Χαμένοι ήταν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που πνίγονταν στα νερά του Αιγαίου αναζητώντας μια ψεύτικη ελπίδα. 

Όταν το 2018 η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα «Φιλελεύθερος» κυκλοφόρησε με τίτλο «Ανήθικο πάρτι» και αναφέρθηκε σε «φαγοπότι ημετέρων» στα κονδύλια για τους πρόσφυγες, τρεις δημοσιογράφοι της διανυκτέρευσαν στο

Νέα.. Σούδα στη Λάρισα – Τι χτίζουν «αθόρυβα» οι Αμερικανοί;

Η 110 Πτέρυγα Μάχη στη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, ο Αλμυρός και η νέα βάση με αμερικανικά drones

Στη Λάρισα και πιο συγκεκριμένα στην αεροπορική βάση όπου βρίσκεται η 110 Πτέρυγα Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας στρέφεται η προσοχή των ΗΠΑ το τελευταίο διάστημα. Μία βάση η οποία έχει ενταχθεί δυναμικά στο σχεδιασμό των ΗΠΑ στην περιοχή, αφού περιλαμβάνεται και στην ελληνοαμερικανική συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) στο πλαίσιο των «διευκολύνσεων» που παρέχονται επί ελληνικού εδάφους.

Και σύμφωνα με στρατιωτικούς αναλυτές αν η Αλεξανδρούπολη και η Σούδα έχουν τραβήξει την προσοχή της Τουρκίας λόγω της δημοσιότητας που έχει δοθεί στις δύο αυτές περιοχές, η Λάρισα αναμένεται να γίνει μία βάση αντίστοιχης – ίσως και μεγαλύτερης – σημασίας, όσον αφορά την Αεροπορία των ΗΠΑ.

Και τις διευκολύνσεις που χρειάζεται στην περιοχή ώστε να της εξασφαλίζουν τον απόλυτο έλεγχο.  Σύμφωνα με τις ενδείξεις. Αφού όταν ερωτώνται οι αρμόδιοι είτε στο Πεντάγωνο είτε στην διπλωματική αποστολή των ΗΠΑ απαντούν ότι τίποτα «καινούριο» δεν σχεδιάζεται για την περιοχή.

«Κάτω από τα ραντάρ»

Κάπως έτσι οι βάσεις σε Λάρισα αλλά και Στεφανοβίκειο πέρασαν κάτω από τα «ραντάρ» της δημοσιότητας». Έστω και αν ο τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει να διαμαρτύρεται ότι

Ανδρουλάκης και Κουτσούμπας στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ

 

Θα συμβούλευα τον Νίκο Ανδρουλάκη να είναι περισσότερο καχύποπτος απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ απ’ όσο είναι σήμερα, διότι σας βεβαιώνω ότι στην Κουμουνδούρου δεν τον βλέπουν διόλου ως κυβερνητικό σύμμαχο. Για τελειωμένο τον έχουν. Επίσης, θα εφιστούσα στον Μήτσο Κουτσούμπα να έχει τον νου του, καθώς η Κουμουνδούρου το ‘χει βάλει σκοπό να το συλήσει το ΚΚΕ, όσο θα πλησιάζει η ώρα της κάλπης. Εγώ τα γράφω και αμαρτίαν ουκ έχω.

Αρχίζω από την Χαριλάου Τρικούπη. Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το ‘χει βάλει αμέτι μουχαμέτι να παρασύρει το ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητική σύμπραξη, με τον Ανδρουλάκη να ανθίσταται σ’ αυτή την επίθεση φιλίας και συνεργασίας ώστε να διατηρήσει την αυτόνομη γραμμή του. Μπούρδες. Ουδέν ψευδέστερον. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την παραμικρή στόχευση για «προοδευτική κυβέρνηση» από την πρώτη Κυριακή, ακόμα κι αν βρεθεί πρώτος. Είτε κερδίσει είτε χάσει, ο σαφής του προσανατολισμός είναι η δεύτερη αναμέτρηση.

Απλώς υπάρχει μια προϋπόθεση που

Αυτοδυναμία Μητσοτάκη ίσον... «θάνατος» Τσίπρα

Όσο περνά ο καιρός και ξεδιπλώνεται η προεκλογική ατζέντα των κομμάτων, τόσο επιβεβαιώνεται στις μουρμούρες και τους ψιθύρους που «πιάνουν» οι κεραίες του «Αγκιστριού» στην Κουμουνδούρου η πρόσφατη αποκάλυψη της στήλης: ότι, δηλαδή, το σενάριο της «γλυκιάς ήττας» για τον Αλέξη Τσίπρα θα είναι μία πολύ δύσκολη εσωκομματική, αλλά και πολιτική εξίσωση, για μία σειρά από λόγους. Και να ‘ταν μόνο αυτό...

Οι εσωκομματικοί λόγοι είναι αυτοί που φαντάζεται ο καθένας: διότι, πέραν της «προεδρικής φρουράς», που προφανώς συνεχίζει να διαθέτει υπολογίσιμη δύναμη στο εσωτερικό των οργάνων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπάρχει μία σειρά στελεχών που θα στείλουν τον λογαριασμό στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση ήττας. Ή, μάλλον, όταν χάσει, καθώς όπως δείχνουν όλες οι μετρήσεις 3-4 μήνες πριν τις εκλογές, το ποιος θα εκλεγεί πρώτος και ποιος δεύτερος δεν αμφισβητείται.

Ο λόγος, φυσικά, δεν αφορά μόνο στους «53» και ευρύτερα στην «Ομπρέλα». Δε θα είναι, δηλαδή, μόνο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ή ο Νίκος Φίλης ή ο Πάνος Σκουρλέτης που θα αμφισβητήσουν τον Αλέξη Τσίπρα και θα του ζητήσουν να αναλάβει την ευθύνη της ήττας παραιτούμενος από την προεδρία του κόμματος.

Ταυτοχρόνως, η «ιστορική ηγεσία» θα αφήσει εκτεθειμένο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, με όσα στελέχη την

Τίποτε δεν κατάλαβαν για το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο»

Άκουσα τον Δημήτρη Τζανακόπουλο, κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και εκ των στενότερων συνεργατών του Αλ. Τσίπρα, να λέει πρόσφατα ότι «όσοι πρωταγωνίστησαν στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο είναι είτε πολιτικοί απατεώνες, είτε κανονικοί απατεώνες». Πέραν της προσβολής σε ανθρώπους, κάποιοι εκ των οποίων έχουν θητεία στην Αριστερά πολύ μεγαλύτερη από τον ίδιο, ο κ. Τζανακόπουλος αποδεικνύει ότι δεν έχει αντιληφθεί απολύτως τίποτα από ό,τι συνέβη στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία.

Να τού θυμίσουμε λοιπόν ότι, τη στιγμή που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διακινούσαν κάθε λογής ανορθολογική θεωρία και συναντιούνταν στην πάνω και κάτω πλατεία με τον λαϊκίστικο και φασιστικό εσμό (στην κάτω πλατεία αγόρευαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και στην πάνω πλατεία έστηνε κρεμάλες η Χρυσή Αυγή), απέναντι σε αυτό το μέτωπο συνενώνονταν δυνάμεις που μέχρι τότε βρίσκονταν σε διαφορετικά στρατόπεδα. Δυνάμεις που, ανεξάρτητα από την πολιτική αφετηρία (πολλοί προερχόμασταν από τον χώρο της Αριστεράς), αντιτάσσονται διαχρονικά στον λαϊκισμό, είχαν κοινό πλαίσιο την ανάγκη να διαχειριστεί η χώρα την χρεοκοπία, να παραμείνει σε ευρωπαϊκή τροχιά και να κάνει μεταρρυθμίσεις ώστε να εναρμονιστεί με τις εξελίξεις στον σύγχρονο κόσμο.

Και όταν μιλάμε για σύγχρονο κόσμο, εννοούμε τον Δυτικό κόσμο, με τον οποίο αυτοί οι

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει και τα ρέστα για την fake Μαρία του Έβρου!

«Ο διακινητής μας είπε βάψτε το παιδί» λέει στην Καθημερινή ένας από τους περίφημους 38 του Έβρου, που ανάμεσά τους βρέθηκε η ανύπαρκτη μικρή Μαρία που πέθανε από τσίμπημα σκορπιού. Και η... πρόσφυγας Μπαιντά, διαμεσολαβητής και άτυπος αρχηγός των 38, μπρος στην υποτιθέμενη αγωνία της να ξεφύγει από τη δύστηνο ζωή της, τη γεμάτη θάνατο, τρόμο και βία, είχε μεριμνήσει να έχει μαζί της… καλλυντικά, με τα οποία έβαψε ένα από τα παιδιά για να φαίνεται νεκρό. Του έβαλε και λίγη τροφή δίπλα στο στόμα για την αληθοφάνεια του θανάτου και την αναγκαιότητα της φωτογράφισης.

Η χώρα κατακρεουργήθηκε στο ευρωπαϊκό στερέωμα από την αλληλέγγυα προθυμία ενός κατ΄ επίφαση δημοσιογράφου (που μετά μας ενημέρωσε, σε παγκόσμια πρώτη, ότι είναι άλλη η νομική αλήθεια και άλλη η δημοσιογραφική – δηλαδή δημοσιογραφική αλήθεια είναι ό,τι κατεβάζει η αλληλέγγυα κούτρα μας).

Το Spiegel που πρωτοστάτησε στον

Η πρώτη κάλπη είναι πιο κρίσιμη

Η ώρα φτάνει ή σχεδόν έφτασε για τις εκλογές και τα σενάρια πληθαίνουν για τον σχηματισμό κυβέρνησης, με βάση πάντοτε το γεγονός ότι η πρώτη κάλπη θα στηθεί με την απλή αναλογική, άρα υπάρχει έδαφος για άπειρη... πολιτική φιλολογία.

Και αυτό γιατί, αν πάρουμε ως βάση τις τρεις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι πιθανότητες αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος με απλή αναλογική απλά δεν υπάρχουν, γι’ αυτό άλλωστε και την είχε ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτα απ’ όλα, ένα γενικό συμπέρασμα από όλες τις δημοσκοπήσεις, ανεξαρτήτως εταιρείας ή έστω «πολιτικής απόχρωσης δημοσκόπων» - αν και προσωπικά θεωρώ άδικο για τους περισσότερους εξ αυτών να τους χρεώνουν πολιτικά παιχνίδια.
Κόμμα που δεν έχει βγει πρώτο ή έστω δεύτερο με λιγότερο από πέντε μονάδες από το πρώτο σε όλες τις δημοσκοπήσεις από το 2019 που έγιναν εκλογές και μετά, δεν πρόκειται να βγει πρώτο ούτε στις κανονικές εκλογές. Γι’ αυτό και στην παράσταση νίκης των δύο κομμάτων η διαφορά είναι χαώδης, κάτι μεταξύ 60%-75% για τη Ν.Δ. και 15%-20% για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν όμως η πρώτη κάλπη έχει την

Ελαφρότητα και ύφος από τον Νίκο Παππά

Όσο ξετυλίγεται το κουβάρι με τα έργα και τις ημέρες του Νίκου Παππά για το «σύριζα τσάνελ», τόσο αποκαλύπτεται η θρασύτητα και ο τυχοδιωκτισμός τους στα χρόνια που κυβέρνησαν. Κυρίως όμως φανερώνεται ο ερασιτεχνισμός και η επιπολαιότητα ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ που νόμιζαν ότι θα κυβερνούν αιωνίως και πως ο κόσμος τους ανήκει ή πρέπει να τους ανήκει. Αν ισχύουν τα μισά από όσα λέγεται ότι περιέχουν τα εκατοντάδες επίμαχα sms με τον Χρήστο Καλογρίτσα, πέραν των άλλων θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Πρόκειται, σύμφωνα με την περιγραφή ανθρώπου που έχει γνώση των διαλόγων, για ένα απίστευτο παζάρι που αν γινόταν ταινία θα ήταν φαρσοκωμωδία. Είναι τέτοια η ασχετοσύνη και το θράσος από την πλευρά του τότε υπουργού όπως προκύπτει από τις συζητήσεις που προκαλεί κατάπληξη. Ξεχειλίζουν από αφέλεια και κουτοπονηριά οι διάλογοι για τον σχεδιασμό ενός τόσο περίπλοκου εγχειρήματος. Ακόμη και σε εύλογες απορίες που διατυπώνει ο συνομιλητής του για το πώς θα βρεθούν οι πόροι, εκείνος εμφανίζεται άνετος και απόλυτος πως αυτά τα θέματα είναι λυμένα! Τη συνέχεια ως

Τα… λερωμένα τ’ άπλυτα μιας επικοινωνιακής ιλαροτραγωδίας

Οι εκάστοτε εξουσίες έχουν διασύνδεση με τα ΜΜΕ που απηχούν τις πολιτικές τους θέσεις, αφού μέσω αυτών απευθύνονται στο κοινωνικό τους ακροατήριο. Αλλά η διασύνδεση αυτή εντάσσεται σε πλαίσια θεσμικότητας και νομιμότητας. Όταν ένα από τα δύο ανατρέπεται δημιουργούνται εκτρωματικές καταστάσεις.

Το δοκίμασε ο Αντρέας, όταν άνευ λόγου έφερε εκ Βόλου έναν επιτυχημένο εκδότη επαρχιακής εφημερίδας να τον καταστήσει εκδότη του ΠΑΣΟΚ και να σπάσει το κέλυφος της τότε εκδοτικής εξουσίας - η οποία στην πλειοψηφία της τον στήριζε. Όχι να την καταργήσει αλλά να την πλαγιοκοπήσει, γιατί ήταν άλλο η κριτική στήριξη εκ μέρους τους, και άλλο ο ολοκληρωτικός έλεγχος επί αυτών.

Το εγχείρημα απέτυχε γιατί και οι πιο φανατικοί οπαδοί δεν έλκονταν από μια εφημερίδα που έπαιζε τον ρόλο «πίνακος ανακοινώσεων» του κόμματος, και ο ατυχής εκδότης κατέληξε στην φυλακή για χρέη (σ.σ. διαπιστώνεται και από την Αυγή. Η εφημερίδα ενός κόμματος με δημοσκοπική απήχηση 24-25%, πουλάει 700-800 φύλλα. Κατά τα άλλα τους φταίνε τα «βοθροκάναλα»!).

Τα μειράκια του ΣΥΡΙΖΑ, μεγαλωμένα στα

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

 Διαβάστε τα Κυριακάτικα φύλλα εδώ.

Νέες αποκαλύψεις για τα σκοτεινά «νταραβέρια» του ΣΥΡΙΖΑ από τη γραμματέα του Καλογρίτσα

Σε νέες αποκαλύψεις για τον τρόπο με τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Παππάς, επιχείρησαν να ποδηγετήσουν τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, προχώρησε η γραμματέας του επιχειρηματία Χρήστου καλογρίτσα, μιλώντας στα «Παραπολιτικά». Η επί 40 χρόνια γραμματέας του επιχειρηματία Ευθαλία Διαμαντή, φέρνει στο φώς αθέατες πτυχές της υπόθεσης των τηλεοπτικών αδειών και του ρόλου του Νίκου Παππά.

Παράλληλα, στέκεται στο γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Παππάς οργάνωσε τις συναντήσεις του κ. Καλογρίτσα με επιχειρηματίες και τηλεοπτικά στελέχη για την οικονομική εξασφάλιση του εγχειρήματος δημιουργίας ενός φιλικού προς τον ΣΥΡΙΖΑ τηλεοπτικού πόλου, ενώ διεμήνυσε πως ολόκληρες ομάδες ανθρώπων εργάζονταν για τον σκοπό αυτόν υπό την οικονομική και υλική στήριξη της πλευράς Καλογρίτσα.

Μεταξύ άλλων η γραμματέας του κ. Καλογρίτσα ανέφερε στα Παραπολιτικά ότι

Αλέξη, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε…

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, ενώ η χώρα οδεύει προς τις εκλογές, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος (με τον σχοινοτενή τίτλο), ‘’Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς- Προοδευτική Συμμαχία’’, Αλέξης Τσίπρας, κάνει απέλπιδες προσπάθειες, προκειμένου να αυγατίσει τα δημοσκοπικά ποσοστά, τόσον του ιδίου, όσον και του κόμματος. Τα οποία, ειρήσθω, παραμένουν καθηλωμένα στο επίπεδο των προηγούμενων εκλογών, ενώ δεν φαίνεται καμία προοπτική, ανάκαμψης μέχρι τις Eκλογές. 

Ο τάλας Αλέξης, μετέρχεται κάθε μέσον, προκειμένου να αλλάξει την ροή των πραγμάτων, όμως, φαίνεται ότι ματαιοπονεί. Υποδείξεις δεν θα κάνουμε, όμως θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στον πρόεδρο του ΣΥΝ, ότι η σκληρή ρητορική την οποία χρησιμοποιεί, δεν έχει ουδεμία απήχηση στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, γιατί τα

Ο Τσίπρας, ο Ράμμος και το «ράδιο αρβύλα»

Στο σύμπαν του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ Χρήστος Ράμμος μπορεί να εξυπηρετήσει κάλλιστα τις προεκλογικές του επιδιώξεις να μετατρέψει σε σόου τη διερεύνηση των υποκλοπών.

Άλλωστε η Κουμουνδούρου μιλάει για «χούντα» από τους πρώτους μήνες που έχασε την εξουσία, το 2019, και το κόμμα διαθέτει προϋπηρεσία στη φιλοτέχνηση παραμορφωτικών συμπερασμάτων για σοβαρά ζητήματα.

Τις τελευταίες μέρες η αντιδικία μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ αφορούσε το αν ο κ. Ράμμος μπορούσε, με βάση το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, να ζητήσει ο ίδιος τη σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας για να την ενημερώσει «επί θεμάτων δημοσίου ενδιαφέροντος της αρμοδιότητός της», όπως ανέφερε σε επιστολή του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αγκάλιασε αμέσως την υπόθεση με τον κ. Τσίπρα να τηλεφωνεί την Πέμπτη στον Πρόεδρο της Βουλής Κωνσταντίνο Τασούλα και να του ζητεί να ανταποκριθεί άμεσα στο αίτημα.

Το αίτημα απορρίφθηκε. «Δεν υπάρχουν αυτόκλητοι καλεσμένοι. Η επιτροπή καλεί. Δεν αυτοπροτάσσεται κάποιος. Δεν είναι παραξενιά ή πείσμα. Υπάρχει θεσμική διαδικασία» δήλωσε ο κ. Τασούλας.

Βουλευτές της ΝΔ ανέφεραν, σύμφωνα με την

ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ: «Τορπίλη» από Πολάκη στην προσέγγιση

Δεν είναι τυχαίο λένε οι γνωρίζοντες το διαρκώς «μη άδειασμα» του Παύλου Πολάκη από την ηγετική ομάδα.

Η συζήτηση για τη σύγκλιση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ περνάει από μια σειρά τρικυμιών που τροφοδοτεί η ενίοτε πολιτική αντιπαράθεση. Το πρόσφατο κλίμα θέλει τους δύο όμορους χώρους να περνούν κρίση στη σχέση τους.

Το νέο επεισόδιο είναι αυτό με αφορμή το Ειδικό Δικαστήριο και τον Χρήστο Καλογρίτσα και τη σκληρή ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ κατά της Κουμουνδούρου που πυροδότησε και την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα ακόμη επεισόδιο που τώρα προστέθηκε στην «κρίση» των δύο κομμάτων ήταν με αφορμή την αποστροφή του Νίκου Ανδρουλάκη από λόγο του στο Χαλάνδρι και με αναφορά και ευθεία βολή στις «πολακικές συμπεριφορές».

Η απάντηση Πολάκη

Ο Παύλος Πολάκης αποφάσισε να

Κλέβουν που κλέβουν ας αφήσουν και κάτι για τον νοικοκύρη

Ο,τι πρέπει για την περιφρόνηση του Κοινοβουλίου. Για την ισοπέδωση των πάντων. Για την ανάπτυξη «κινημάτων» με «καθαρά χέρια». Για την άνθιση Κασιδιαραίων και άλλων «ανθέων». Για τον διασυρμό των θεσμών.

Η σειρά των ονομάτων, των πρόσφατων που βγήκαν στη δημόσια «σέντρα» προς ευχαρίστηση διαπόμπευσης και διασυρμού, πάει κάπως έτσι: Χρήστος Καλογρίτσας, Νίκος Παππάς, Αρτέμης Αρτεμίου. Το τρίο της ταχαριστεράς που έκαναν άκρως επωφελείς «παρεμβάσεις» υπέρ του λαού και υπέρ της αντικειμενικότητας των τηλεοπτικών καναλιών!
Είχαν προηγηθεί οι εξαιρετικές επιδόσεις της Εύας Καιλής, της εκπροσώπου του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος και φανατικής οπαδού των οραμάτων του Ανδρέα Παπανδρέου. Η ελληνική σοσιαλδημοκρατία πάντα παρούσα σε κάθε σκάνδαλο, σε κάθε διαπλοκή και σε κάθε συναλλαγή. Φυσικά η περίπτωσή της ο καλύτερος ερεθισμός για την αφύπνιση της πρόσφατης μνήμης που ακούει στο όνομα Ακης Τσοχατζόπουλος και όχι μόνο αυτός

Ο τρίτος κρίκος της αλυσίδας συμπληρώνεται, προς το παρόν, από δύο