Σύντροφοι δυστυχώς χάσαμε

Επειδή η Ιστορία δεν γράφεται με ιδεοληψίες, με προκαταλήψεις και «καφενεία». Και επειδή κολοσσιαία κεφάλαια στην πορεία της ανθρώπινης μοίρας, τόσο παρερμηνευμένα όσο και από επιπολαιότητα και ευκολία τουλάχιστον παρεξηγημένα, γι’ αυτούς τους λόγους κάποιες τοποθετήσεις είναι αναγκαίες για τη συνείδησή μας.

Ο λαός, ο πιο βασανισμένος, σχεδόν στα όρια κατεστραμμένος, αναμφισβήτητα ο ρωσικός. Τα ιστορικά δεδομένα υπερβαίνουν ακόμα και τα πιο νοσηρά σενάρια με φρικιαστικές επιδόσεις τεράτων της πινακοθήκης των serial killers.

Πρώτα η επέλαση των τσάρων που φρόντισαν όχι μόνο να διαιωνίσουν το καθεστώς κτηνώδους δουλείας, αλλά και ταυτοχρόνως με το κνούτο και με άλλες μεθόδους βασανιστηρίων και εκτελέσεων να ανοίξουν κατακόμβες εκατομμυρίων πλασμάτων. Οταν η Γαλλία ξεφορτωνόταν τον ζυγό της παρασιτικής αριστοκρατίας και της ανελέητης φεουδαρχίας και όταν στη Γηραιά Αλβιώνα είχαν εγκαθιδρυθεί τα πρώτα ίχνη αστικής δημοκρατίας, ο απλός, ο πληβείος της Ρωσίας το μόνο πράγμα που επιθυμούσε ήταν ένα κομμάτι ψωμί και ξελασκάρισμα της τσαρικής λαβίδας.

Από κοντά και οι εκατόμβες εκατομμυρίων Ρώσων «σκλάβων» στο μέτωπο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το αίμα κυλούσε εν αφθονία, τα άψυχα κορμιά έτρεφαν σκουλήκια στα μέτωπα των μαχών και ο Νικόλαος ο Β’ κάλπαζε με το άτι του μακριά νυχτωμένος. Φανταστείτε πως μοναδικό, αποκλειστικό, ελκυστικό και ακαταμάχητο επιχείρημα των μπολσεβίκων του Λένιν ήταν η «ειρήνη». Αυτό το σύνθημα πυροδότησε την ΕΕπανάσταση του Οκτώβρη. Αυτή η συντριβή του τσάρου, αυτή η ταπείνωση του Κερένσκι. Είναι ζήτημα αν ένας στους 1.000 επαναστάτες γνώριζε το περιεχόμενο των λενινιστικών πονημάτων.

Μέσα σε διάστημα δύο ετών, από τη στιγμή εγκαθίδρυσης της εξουσίας των Μπολσεβίκων, οι εκατόμβες εκατομμυρίων Ρώσων πολλαπλασιάστηκαν τόσο από τις εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις Κόκκινων - Λευκών όσο και από τη βίαιη κολεκτιβοποίηση των αγροτών. Το λεπίδι του εμφυλίου αλλά και του αρχιστρατηλάτη Τρότσκι λειτουργούσε επί 24ωρου βάσεως επί πολλών μηνών.

Οι εκτελέσεις, οι διώξεις και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης η ατζέντα κάθε Ρώσου πολίτη, όλων των πλευρών. Οι θάνατοι, είτε από πολιτικές διώξεις, είτε από λοιμούς, είτε από βασανιστήρια, ήταν τα πιο συνηθισμένα περιστατικά, σαν να λέμε τα ψιλά των εφημερίδων. Ατομικά δικαιώματα και δημοκρατική ευαισθησία σαν μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας.

Αν κοντά σε όλα αυτά προσθέσει κανείς τα θύματα των αλλεπάλληλων σταλινικών εκκαθαρίσεων, μαζί με τα 20 και πλέον εκατομμύρια νεκρούς από τις μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ε τότε ο φόρος αίματος των Ρώσων από την έναρξη του 20ού αιώνα είχε σκαρφαλώσει στον ιλιγγιώδη αριθμό των 50 εκατομμυρίων ψυχών. Μάλιστα η αναλογία θυμάτων ανάμεσα στους Αμερικανούς και τους Ρώσους σημειώνει ρεκόρ Γκίνες. Για κάθε νεκρό Αμερικανό φαντάρο, οι Ρώσοι «απαντούσαν» με 180 δικούς τους. Ανατριχιαστικό.

Η ζωή κάθε Αγγλου, Γάλλου, Ελληνα θεωρείται πολύτιμη. Η ζωή του Ρώσου αναλώσιμη. Αυτή η κολοσσιαία διαφορά ανάμεσα σ’ εμάς και σ’ αυτούς. Γι’ αυτό αναμενόμενα τα φέρετρα νεκρών Ρώσων φαντάρων. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.

Κι ενώ με τέτοια υπεροπλία, με διαστημικές επιτυχίες, ως η δεύτερη μεγαλύτερη υπερδύναμη στον πλανήτη, παρ’ όλα αυτά η σοβιετική Ρωσία πορευόταν με το παρελθόν.

Η ολοκλήρωση της επίγειας κόλασης σημειώνεται με το γκρέμισμα του Τείχους. Που συνοδεύτηκε από ένα εξωφρενικό πλιάτσικο δημόσιας περιουσίας, του αστείρευτου πλούτου του ρωσικού λαού. Αυτές οι «θεάρεστες» επιδόσεις στελεχών της κομματικής νομενκλατούρας.

Κάπως έτσι προέκυψαν οι ολιγάρχες. Μετά από το «σπορ» διώξεων, εκτελέσεων και ηρωικών αντιστάσεων, κατέφτασαν οι λήσταρχοι. Τα άρπαξαν, τα καταβρόχθισαν και τα γλέντησαν. Κι αυτό ακόμα πιο ανατριχιαστικό. Ο καπιταλισμός για τη συνείδηση του μέσου Ρώσου πολίτη είναι πλιάτσικο, εξαγορά, διαπλοκή, διαφθορά και ολιγάρχες τσάροι πασών των Ρωσιών.

Δυστυχώς, σύντροφοι, χάσαμε. Τόσοι νεκροί, τόσες εκατόμβες, τόσες ελπίδες, τόσα οράματα, τόσες προσπάθειες, τότες πρωτοφανείς ηρωικές αντιστάσεις, τόσες θυσίες, τόση καρτερικότητα, τόσος ιδρώτας, τόσο αίμα και όμως η δημοκρατία για τον μέσο Ρώσο πολίτη είναι όνειρο απατηλό. Με τον Πούτιν ως τσάρο μακελάρη και αρχηγό!

 Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ