Tα ανέφελα του Ανδρουλάκη, τα συννεφιασμένα του Τσίπρα

Ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκεται σήμερα στην Πορτογαλία επικεφαλής αντιπροσωπίας του ΚΙΝΑΛ, στην οποία μετέχει και ο πρώην υπουργός Οικονομίας Νίκος Χριστοδουλάκης. Θα συναντηθεί και με τον πρωθυπουργό Αντόνιο Κόστα, κεντροαριστερό που κατατρόπωσε τις πρώην συνεργάτιδες δυνάμεις της Αριστεράς, οι οποίες με τις μαξιμαλιστικές τους απαιτήσεις απόδιωξαν τους ψηφοφόρους.

Με τι επαφές του ως αρχηγού και με την άνοδο των δημοσκοπικών ποσοστών του ΚΙΝΑΛ (υποβοηθούμενος και από τη διατήρηση της ευρωβουλευτικής του ιδιότητας), διεκδικεί να διευρύνει τον ζωτικό χώρο για το κόμμα του στους κόλπους των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών. Εκεί όπου είχε «εισπηδήσει» ως παρατηρητής ο Αλέξης Τσίπρας, παρουσιάζων εαυτόν και ως συνδετικό κρίκο μεταξύ Ευρωπαίων αριστερών και σοσιαλδημοκρατών (κάτι που κανείς δεν ζήτησε, και κανείς δεν αναγκαιούται αφού η ευρωπαϊκή Αριστερά καθεύδει).

Στις δημοσκοπήσεις το ΚΙΝΑΛ δείχνει να έχει εξαντλήσει την αρχική του ανυψωτική δυναμική. Όμως σταθεροποιείται έστω και με κάποια ανεπαίσθητη υποχώρηση, φυσιολογική μετά τον πρώτο ενθουσιασμό. Ωστόσο θα

μπορούσε αυτή η σταθεροποίηση να αποτελέσει βάση για νέα ανοδική πορεία, καθώς μπροστά του έχει ανέφελες ημέρες, εν αντιθέσει προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η αυτοοργάνωση που έχει κηρύξει ο Ανδρουλάκης σαφώς απέχει από το «κάλεσμα» της «αυτοοργάνωσης των μαζών» που είχε κηρύξει ο Αντρέας άμα τη δημιουργία του ΠΑΣΟΚ. Φυσικό να εκλείπει ο φρενήρης ενθουσιασμός της εποχής. Άλλαξαν οι καιροί, το κόμμα έχει γράψει ιστορία, έχει πίσω του επιτυχίες αλλά και σκιές.

Ωστόσο η αυτοοργάνωση κατορθώνει να προσελκύει κάποιους παλιούς που είχαν αποξενωθεί, ή απλώς απενεργοποιηθεί. Ήδη στις περιοχές που επισκέπτεται αντιμετωπίζει ένα κλίμα που δεν θα το λέγαμε ενθουσιώδες (έχουν τελειώσει από το 2015 οι εποχές των μεγάλων ενθουσιασμών), αλλά σίγουρα προσινέστερο των προηγούμενων ετών.

Εκεί έγκειται και η ικανότητα του Ανδρουλάκη. Δεν είναι ο «μπαλκονάτος» να μαγεύει πλήθη, αλλά διέπεται από οργανωτικές δυνατότητες, οι οποίες αναμένεται να του προσδώσουν εκλογικό αντίκρισμα. Άλλωστε οδεύει ανέφελα προς το συνέδριό του στις 20 - 22 Μαΐου, ευελπιστώντας αυτό να αποτελέσει κομβικό σημείο επιτάχυνσης.

Αντιθέτως το ίδιο ακριβώς διάστημα, ο Αλέξης Τσίπρας οδεύει σε ομιχλώδες έως σκοτεινιασμένο τοπίο. Κατά αρχάς με την σταθεροποίηση ΚΙΝΑΛ έστω και στο 12-14%, δεν μένει μεγάλο ποσοστό στον χώρο της Κεντεροαριστεράς, ώστε να σαρκωθεί το όνειρό του για «έστω και με μία ψήφο» υπεροχής έναντι της ΝΔ, προκειμένου να διεκδικήσει «προοδευτική διακυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ».

Όσο για την ιχνογράφηση των ενδεχόμενων φίλιων ποσοστών της «αδιευκρίνιστης ψήφου», στις οποίες επιδίδονται κάποιοι μύστες των μαθηματικών αλχημειών - μπας και η αδιευκρίνιστη ψήφος δώσει το επιθυμητό ποσοστό υπεροχής της «έστω και μιας ψήφου» - αποτελούν φληναφήματα ματαιωμένης ελπίδας.

Σε 17 ημέρες διεξάγεται το 3ο συνέδριο το ΣΥΡΙΖΑ (14 – 17/4ου) και το κόμμα οδεύει αγκομαχώντας και διαγκωνιζόμενο στο εσωτερικό του. Εν αντιθέσει με το ΚΙΝΑΛ και την δειλή «αυτοοργάνωση» χωρίς υψιπετείς φιλοδοξίες, η μαζική εγγραφή νέων μελών στον ΣΥΡΙΖΑ έχει βαλτώσει.

Παράλληλα διεξάγονται μάχες «εκ του συστάδην», με την «Ομπρέλα» (παλιά ηγετικά στελέχη και οι «53»), να αντιμάχεται σφοδρά και δημοσίως την πρόθεση Τσίπρα να εκλεγεί ο ίδιος και η Κ.Ε. από τη βάση.

Κατά την ταπεινή μας άποψη, το δίκιο βρίσκεται με την πλευρά της «Ομπρέλας». Τα μέλη ενός κόμματος διέπονται από συγκεκριμένη ιδεολογία και ψηφίζουν αυτούς που την ενσαρκώνουν, χωρίς τη διαμεσολάβηση προσώπων της δημοσιότητας, τα οποία απολαμβάνουν τη θωπεία των μήντια, και τα ψηφίζει ο κάθε άσχετος καινούργιος που απολαμβάνει ακόπως την ιδιότητα του μέλους.

Η «Ομπρέλα» δεν εστιάζει μόνο στον τρόπο εκλογής Προέδρου και Κ.Ε. αλλά και την θέση του κόμματος στον γεωγραφικό χάρτη. Διαφωνούν με την τυχοδιωκτική μετατόπιση του Τσίπρα προς το Κέντρο, και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα χωρίς ιδεολογία και στρατηγική για τον Σοσιαλισμό, και με μέλη «χειρόνακτες» χειροκροτητές», όπως έγραψε κάποιος εξ αυτών.

Φυσικά οι απόψεις του Τσίπρα θα περάσουν στο συνέδριο (αυτόν έχουν άλλωστε, δεν υπάρχει αντικαταστάτης). Όμως η «Ομπρέλα» συσπειρώνει ιδεολόγους (άσχετα αν δεν συμφωνεί κάποιος μαζί τους). Τα μέλη της δεν είναι πρόσφατοι και άσχετοι. Παλιοί στο κουρμπέτι, ιδεολόγοι ψημένοι στο πεζοδρόμιο αλλά και την ίντριγκα, δεν θα καταθέσουν τα όπλα στη μετασυνεδριακή εποχή, και δεν θα αφήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ενός ανδρός αρχή.

Ο Τσίπρας θα βγει από το συνέδριο επικυρωμένος από την πλειοψηφία, χωρίς όμως ομόθυμη στήριξη που θα έχει το δικό του ο Ανδρουλάκης.

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr