Η πανδημία είναι εύλογο να συνδέεται με τον φόβο.
Οι αρρώστιες μας φοβίζουν.
Και αυτός ο φόβος μπορεί να αποβεί σωτήριος, καθώς μας κάνει να παίρνουμε τα μέτρα μας, να προσέχουμε τον εαυτό μας και τους ανθρώπους γύρω μας, να μην παίρνουμε άσκοπα ρίσκα και να αναζητούμε τη γνώμη – και τη γνώση – αυτών που είναι ειδικοί.
Μόνο που η ασθένεια δεν πρέπει μόνο να μας φοβίζει.
Δεν το λέω προφανώς με την έννοια ότι οφείλουμε να είμαστε ανεύθυνα «ατρόμητοι», όπως διάφοροι συμπολίτες μας που βρέθηκαν να χαροπαλεύουν ή ακόμη χειρότερα να χάνουν τη ζωή τους, επειδή νόμισαν ότι «δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε».
Το λέω με την έννοια ότι ο φόβος μπορεί να είναι και παραλυτικός. Να μην βοηθάει την ορθή εκτίμηση της