Το κύκνειο άσμα του...

Ο πρώην ισχυρός άνδρας της ΝΔ στο αυριανό φύλλο της REAL NEWS
εμφανίζεται προκλητικός και με σαφή πρόθεση να υμνήσει για προσωπικούς λόγους τον Καραμανλή.
Ο δημοσιογράφος που υπηρέτησε πιστά κατά καιρούς τον Συνασπισμό , το ΠΑΣΟΚ και τελευταία τη ΝΔ χάνει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας προκειμένου
να εξυπηρετήσει τον πολιτικό του τυχοδιωκτισμό .
Μεγάλη κατάπτωση όταν σκεφτούμε ότι στην ουσία τα πέντε τελευταία χρόνια
αυτός ήταν ο πραγματικός πρωθυπουργός της χώρας. Κρίμα.

Δήλωση βόμβα Αλογοσκούφη

Στο αυριανό ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ υπάρχει η δήλωση βόμβα του πρώην τσάρου της οικονομίας ότι
είχε προτείνει σταθεροποιητικό πρόγραμμα το 2007 στον Καραμανλή ο οποίος φοβήθηκε την ισχνή πλειοψηφία λέγοντάς του :"Ασ' το βρε Γιώργο θα μας ρίξουν".
Τότε ο Καραμανλής είχε 152 βουλευτές ,τώρα με 151, τι άλλα δεινά να περιμένουν οι Έλληνες από ένα πρωθυπουργό που θυσιάζει ακόμη και την Ελληνική οικονομία για να μείνει γαντζωμένος στην καρέκλα της εξουσίας.

Πανικός !

Ο νέος Τσάρος της οικονομίας,αφού αφήνει αιχμές - καρφιά για τον προκάτοχό του,ομολογεί έλλειμμα 4,5 δις ευρώ και προαναγγέλλει 3 χρόνια λιτότητας , ανεργίας και μη-ανάπτυξης,καταργώντας τον προϋπολογισμό του Αλογοσκούφη,σε μία άνευ προηγουμένου ομολογία αποτυχίας...
Με λίγα λόγια Πανικός!!!!
Τελικά όλοι αυτοί ως μαθητευόμενοι μάγοι πειραματίζονται στου κασίδι το κεφάλι και
το τραγικό είναι ότι μας στέλνουν και το λογαριασμό. Έλεος!

Εικονίσματα υποκρισίας

Kαι πολιτικός να μην είσαι, δύσκολα αποφεύγεις μια κάποια αυτοσκηνοθεσία όταν σε φωτογραφίζουν ή, ακόμα περισσότερο, όταν σε απαθανατίζει η κάμερα· για το ποια ακριβώς είναι τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα η συζήτηση συνεχίζεται, το όγδοο πάντως είναι οπωσδήποτε η πόζα, η λατρεία της πόζας. Αν είσαι πάντως πολιτικός, προσέχεις να απεικονίζεσαι με βλέμμα λαμπερό και μ’ ένα χαμόγελο που να αποπνέει σιγουριά. Τι θέλουν, ωστόσο, να μας πουν οι πολιτικοί που φροντίζουν να έχουν εμφανέστατο φόντο τους κάποιες εικόνες τη στιγμή που κάνουν δηλώσεις, μια Παναγία, έναν Χριστό ή τη Γέννηση, όπως ο κ. Τραγάκης, ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ., ή όπως ο κ. Καρατζαφέρης, ο οποίος στην εκπομπή του στο ιδιόκτητο κανάλι του μιλάει έχοντας στην πλάτη του εικονίσματα με σπαθοφόρους αγίους;

Ότι είναι πιστοί, ότι είναι καλοί χριστιανοί. Αυτό υποτίθεται ότι πρέπει να διαβάσουμε στη σκηνοθετική επιλογή τους. Μάλιστα. Είναι τόσο βαθιά πιστοί που αισθάνονται την ανάγκη να το φωνάξουν, να το διατρανώσουν, να το δείξουν και στην κάμερα, ώστε, αν και δεν ζούμε σε εποχή δίωξης των χριστιανών και δεν χρειάζεται καμία ηρωική ομολογία πίστεως, να το αντιληφθούν οι πάντες και να το μετρήσουν εν καιρώ τω δέοντι, στης κάλπης τον καιρό δηλαδή. Κι είναι τόσο καλοί χριστιανοί, που μέσα στο φλογερό πάθος τους ξεχνούν μια από τις σπουδαιότερες εντολές του Χριστού τον οποίο λατρεύουν, την εντολή κατά της υπόκρισης και της επίδειξης, κατά της πόζας. «Οταν προσεύχη», έλεγε λοιπόν ο Χριστός εν τη αφελεία του, «ουκ έση ώσπερ οι υποκριταί». Και σε σύγχρονα ελληνικά, άρα πιθανόν ευκολότερα κατανοητά: «Οταν προσεύχεστε, να μην είστε σαν τους υποκριτές, που τους αρέσει να στέκονται και να προσεύχονται στις συναγωγές και στα σταυροδρόμια για να κάνουν καλή εντύπωση στους ανθρώπους· όταν προσεύχεσαι, πήγαινε στο πιο απόμερο δωμάτιο του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου και προσευχήσου εκεί κρυφά στον Πατέρα σου· κι ο Πατέρας σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις, θα σε ανταμείψει φανερά».

Απλά είναι (ή μάλλον απλά θα έπρεπε να είναι) όσα λέει εδώ ο Χριστός. Κι ας μη βιαστεί κανείς, συρμένος από το φαρισαϊσμό του, να πει ότι μιλάει για συναγωγές και σταυροδρόμια κι όχι για τηλεόραση και κάμερες, άρα δεν μας αφορούν. Ποιο σταυροδρόμι αλήθεια είναι σήμερα σπουδαιότερο από την τηλεόραση, και ποια συναγωγή έχει μαζικότερη προσέλευση «πιστών» από τον γυάλινο ναό; Ουδείς μπορεί να απαγορεύσει σε κανέναν να πιστεύει οτιδήποτε. Όσοι πάντως εντάσσουν το ίδιο τους το θρησκευτικό φρόνημα (ή την εικόνα του) στον προπαγανδιστικό οπλισμό τους, προσδοκώντας ότι θα ανταμειφθούν όχι στους ουρανούς αλλά επί γης και εντός κάλπης, είναι ελάχιστα πιστευτοί. Εξίσου πιστευτοί με όσους κάνουν δηλώσεις με το εικόνισμα του Καρλ Μαρξ πίσω τους, ενώ τα κούφια λεγόμενά τους, καθηλωμένα στις αρχές του 20ού αιώνα, είναι μάλλον της αρμοδιότητας των αδελφών Μαρξ.

Παντ. Μπουκάλας- Καθημερινή

Ιανουάριος 2009, ποσοστά και έδρες

Ίμια , μιλούν οι Τούρκοι πρωταγωνιστές.

Mπορεί να ξεχνάμε εύκολα, μα δεν πρέπει, για να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη.
Σήμερα φαίνεται παλαβό (σκεφτείτε πώς θα φαίνεται σε 20 χρόνια) αλλά πριν από 8 χρόνια βρεθήκαμε με την Tουρκία στα πρόθυρα πολέμου!
Γιατί, μπορεί οι παλιότεροι να θυμούνται, οι νέοι όμως ας μάθουν. H συνέντευξη που ακολουθεί έχει δημοσιευθεί ξανά στην «AΛHΘEIA».
Δείτε την όμως, ξαναδιαβάστε την με αφορμή την επέτειο των Iμίων. Έχει να μας πει πολλά πράγματα. Tην υπογράφει ο Mυτιληνιός συνάδελφος Στρ. Mπαλάσκας.
Το Δεκέμβριο του 1998 βρέθηκα στη Σμύρνη μαζί με το φίλο και συνάδελφο εκδότη της χιώτικης εφημερίδας «Αλήθεια» Γιάννη Τζούμα, καλεσμένοι της Ένωσης Σύγχρονων Τούρκων Δημοσιογράφων στις εκδηλώσεις που πραγματοποιούσε στην Τουρκική μεγαλούπολη, με θέμα τα 50 χρόνια από την υπογραφή της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Πήγε καλά η εκδήλωση και λίγη ώρα μετά, βρεθήκαμε με συντρόφους, - στην τότε προσπάθεια να ανοίξουν δρόμοι συνεργασίας ανάμεσα στους δύο λαούς - σε μια ταβέρνα πίνοντας ρακί και χαζεύοντας τον κόλπο του Νυμφαίου που λυσσομανούσε... Ήταν σ' εκείνο το τραπέζι ο πρόεδρος του παραρτήματος στη Σμύρνη της Ένωσης Σύγχρονων Τούρκων Δημοσιογράφων Σουλεϊμάν Γεντσέλ, ο Μαατζίτ Σεφίλογλου, μέλος της Διοίκησης της Ένωσης και ο τότε Δήμαρχος της Περγάμου, ο γνωστός στο κοινό της Μυτιλήνης Σεφά Τασκίν.
Η κουβέντα κλωθογύριζε στις προσπάθειές μας για συνεννόηση ανάμεσα στους πολίτες, στο τι κάναμε και στο τι σχεδιάζαμε να κάνουμε και φυσικά πάντα στην αφετηρία της συγκεκριμένης προσπάθειας, την κρίση στα Ίμια.
«Πού είναι οι Τούρκοι δημοσιογράφοι πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών;» ρώτησα.
Ο Μαατζίτ μας είπε πως ο ένας τουλάχιστον ζει στη Σμύρνη και πως τον ήξερε, είχε μάλιστα το τηλέφωνό του.
«Τηλεφώνησέ του και φώναξέ τον στην παρέα μας να κουβεντιάσουμε μαζί του», είπε ο Γιάννης.
Σε λίγη ώρα, ο Τζεσούρ Οσέρτ, ο διακρινόμενος από την κοτσίδα Τούρκος δημοσιογράφος στη γνωστή φωτογραφία του κατεβάσματος της ελληνικής σημαίας και της ύψωσης της τουρκικής στη βραχονησίδα, ήταν στο τραπέζι μας. Η συζήτηση μαζί του κράτησε περίπου τέσσερις ώρες και μαγνητοφωνήθηκε στο σύνολό της. Κάποια κομμάτια της συζήτησης καλύπτονται από το γνωστό δημοσιογραφικό «off the record» που, αν μη τι άλλο, μεταξύ δημοσιογράφων τηρείται. Χρέος του ιστορικού του μέλλοντος να τα χρησιμοποιήσει στο γράψιμο της πραγματικής ιστορίας των Ιμίων. Ένα μέρος της συζήτησης δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 1999 στην «Ελευθεροτυπία», αλλά δε διαβάστηκε ποτέ στη Μυτιλήνη, αφού οι πτήσεις της Ολυμπιακής εκείνη τη μέρα δεν έγιναν και οι εφημερίδες δεν έφθασαν ποτέ στο νησί.
Αυτή η συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία», ξαναδουλεμένη, αλλά και πολλά κομμάτια της συζήτησης με τον Τζεσούρ Οσέρτ, που δεν είχαν χωρέσει τότε λόγω χώρου της εφημερίδας αλλά και λόγω εποχής, δημοσιεύεται σήμερα στο «Ε» στην επέτειο των οκτώ χρόνων από την κορύφωση εκείνης της κρίσης, που έφερε την Ελλάδα και την Τουρκία στα πρόθυρα ενός πολέμου.
Τον λένε Τζεσούρ Οσέρτ. Στα τούρκικα το πρώτο, το μικρό του όνομα, σημαίνει «ο άνθρωπος που μπορεί να τα κάνει όλα». Το επίθετό του σημαίνει «δυνατός». Κι όμως αυτός, ο «σκληρός» της αποστολής της εφημερίδας «Χουριέτ» που στις 27 Ιανουαρίου του 1996 κατέβασε την ελληνική σημαία από το βράχο των Ιμίων κι ανέβασε την τουρκική που κουβαλούσε μαζί του, τρία χρόνια μετά το γεγονός που έφερε στο χείλος του πολέμου την Ελλάδα και την Τουρκία, έσπασε τη σιωπή του και παραδέχθηκε: «Εγώ ό,τι έκανα, το έκανα για μια είδηση δική μου στην πρώτη σελίδα. Τρέμανε όμως τα πόδια μου όταν, πολύ αργά, βλέποντας τους Τούρκους κομάντος να ξεκινούν για τα Ίμια, συνειδητοποίησα τι είχα κάνει. Σκεφτόμουνα συνέχεια ότι στα βιβλία της ιστορίας δεν είναι γραμμένοι οι χιλιάδες των νεκρών του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Αλλά ο πρώτος που πυροβόλησε κι ο πυροβολισμός του αυτός είχε σαν αποτέλεσμα την έκρηξη του πολέμου».

Με τον «κοτσίδα»
Παγωμένο μεσημέρι στην παραλία της Σμύρνης, σε μια Σμύρνη όπου το μεγαλεπήβολο σχέδιο «ανάπτυξής» της, είχε σαν αποτέλεσμα το μπάζωμα της ιστορικής παραλίας της. Σ' ένα εστιατόριο που από το παράθυρο μπορούσες να αγναντέψεις τον Κόλπο του Νυμφαίου (μέχρι εκεί έφτανε το μάτι σου) που πια έβλεπες μόνο τα δεκάδες φορτηγά που κουβαλούσαν μπάζα. Η τελευταία καταστροφή της Σμύρνης δε συνέβη στα 1922. Έμελλε να γραφτεί στα 1998.
Ο δημοσιογράφος Μαατζίτ Σεφίλογλου, μέλος της Διοίκησης του παραρτήματος Σμύρνης της Ένωσης Σύγχρονων Τούρκων Δημοσιογράφων, και εργαζόμενος στο γραφείο Σμύρνης της «Χουριέτ», έφερε στο τραπέζι τον Τζεσούρ Οσέρτ. Παρών για να μεταφράζει κι ο Ελληνομαθής Πρόεδρος της Ένωσης Σουλεϊμάν Γεντσέλ.
Ο Οσέρτ έχει δεχθεί να μιλήσει σε Έλληνα δημοσιογράφο κι όμως μόλις μας βλέπει παγώνει. Κοκκινίζει, ντροπαλά απλώνει το χέρι του. Χρειάσθηκε πολλά ποτήρια ρακί για να ζεσταθεί, να ξεκινήσει η κουβέντα. Αλλά αυτό ήταν...
Ο Τζεσούρ Οσέρτ λέει πως δεν είναι και δεν θέλει να είναι πια δημοσιογράφος. Δηλώνει μάλιστα, ότι μπορεί πια να μιλήσει λεύτερα για την ιστορία των Ιμίων, γιατί δεν είναι δημοσιογράφος. Σπουδάζει καλλιτεχνική φωτογραφία στο Πανεπιστήμιο της Σμύρνης και δε θέλει ούτε να θυμάται τις φωτογραφίες από τα Ίμια. «Που αν και κακές, έγιναν πρωτοσέλιδες»!
«Όλα ξεκίνησαν, λέει, όταν με εντολή της διεύθυνσης της εφημερίδας, τέσσερις δημοσιογράφοι της «Χουριέτ» και του τηλεοπτικού σταθμού «Κανάλ Ντε» πήγαν στην Αλικαρνασσό για να καλύψουν το όλο θέμα που είχε αρχίσει να δημιουργείται σαν αποτέλεσμα της τοποθέτησης ελληνικών σημαιών στο βράχο από κατοίκους της γειτονικής Καλύμνου. Στο χωριό Τουργκούτ Ρέις, ακριβώς απέναντι από τα Ίμια, προσπάθησαν να νοικιάσουν ένα σκάφος και μ' αυτό να περάσουν στο νησί. Λόγω κακοκαιρίας δεν τα κατάφεραν. Τότε ειδοποιήθηκαν άλλοι τρεις κι ανάμεσά τους κι εγώ».
Την ώρα που ειδοποιήθηκε ο Τζεσούρ Οσέρτ να πάει στα γραφεία της εφημερίδας, κάλυπτε δημοσιογραφικά τη δραστηριότητα κάποιου βουλευτή. «Μου είπαν να πάω στην εφημερίδα, λέει, γιατί θα έφευγα για τα Ίμια. Πήγα εκεί και φύγαμε για το αεροδρόμιο 'Μεντερές' της Σμύρνης απ' όπου θα πετούσαμε για τα Ίμια. Στην πόρτα της εφημερίδας ένα από τα στελέχη της εφημερίδας μου έδωσε μια μεγάλη σημαία και μου ζήτησε να προσπαθήσουμε να κατεβούμε στα Ίμια και να βγάλουμε φωτογραφίες με τη σημαία αυτή. Αυτό ήταν όλο».
Τον ρωτάμε ποιος του έδωσε τη σημαία. Η απάντησή του, άκρως αποκαλυπτική, καλύπτεται από το δημοσιογραφικό «off the record».

Στους ανέμους του Αιγαίου
Το ταξίδι ήταν πρωτόγνωρο. Στο Αιγαίο, σύμφωνα με τον πιλότο του ελικοπτέρου, σε όλη τη διάρκεια της μιας ώρας πτήσης, φυσούσαν άνεμοι έντασης 30 κόμβων κι είχε δυνατές αναταράξεις. Στο ελικόπτερο εκτός από τον πιλότο ήταν ο κάμεραμαν, ο δημοσιογράφος του «Κανάλ Ντε» κι ο Τζεσούρ Οσέρτ. Και φυσικά, το νησί ήταν άγνωστο στους τρεις τουλάχιστον από τους επιβαίνοντες στο ελικόπτερο. Στους τρεις γιατί ο τέταρτος, ο πιλότος του ελικοπτέρου, ήξερε το νησί. «Δεν ξέρω, λέει, αν ήταν πιλότος της αεροπορίας του στρατού ή πολίτης. Ξέρω μόνο πως ήξερε καλά πού είναι το νησί, καθώς επίσης κι ότι τις μέρες της κρίσης κέρδισε τόσα πολλά χρήματα που αμέσως μετά παράτησε τα ελικόπτερα. Πήγε στην Κωνσταντινούπολη και άνοιξε ένα ανταλλακτήριο χαρτονομισμάτων. Πρέπει να είναι και ο μόνος που πλούτισε απ' αυτήν την ιστορία».
Ο σημαιοφόρος της «Χουριέτ» στα Ίμια, υποστηρίζει πως «μόλις πριν μια εβδομάδα, είχε ακούσει για πρώτη φορά για Ελληνοτουρκικά προβλήματα στο Αιγαίο με αφορμή κάποιο βράχο, διαβάζοντας ένα άρθρο στη «Τζουμχουριέτ». Λίγο αργότερα, λέει, διάβασα για την ιστορία στην εφημερίδα «Μιλλιέτ» και είδα φωτογραφίες της Ελληνικής πρακτικής στο νησί. Θεωρούσα όμως ότι επρόκειτο για πρόβλημα στο νησί «Καρά Αντά» που ήταν υπό αμφισβήτηση (σ.σ. πρόκειται για ένα «άγνωστο» νησί που επίσημα αμφισβητήθηκε από τουρκικής πλευράς πολύ μετά την κρίση στα Ίμια και συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 1999, μαζί με άλλα τρία μεγάλα κατοικημένα νησιά του Αρχιπελάγους) και όχι για προβλήματα στα Ίμια».
Σε ελικόπτερο δεν είχε ξαναμπεί στη ζωή του. Καθόταν λέει στο αριστερό πίσω μέρος του ελικοπτέρου. Άλλος ένας ήταν δεξιά του. Και μπροστά ήταν ο πιλότος κι ο κάμεραμαν.
«Κάποια στιγμή, συνεχίζει, το νησί φάνηκε. Ο πιλότος μας είπε ότι παρά τον αέρα και τις αναταράξεις, θα προσπαθήσει να κατεβεί. Τον άκουσα που μίλαγε με το αεροδρόμιο. Τους έλεγε ότι μόνο κατσίκια είχε πάνω στο νησί. Σκέφτηκα πως το ταξίδι δεν είχε γίνει τσάμπα. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί δημοσιογραφικά μια και βρήκαμε κάτι ζωντανό. Τα κατσίκια. Αρχίσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες. Θυμάμαι ότι χαλάσαμε 15 φιλμ με φωτογραφίες των κατσικιών που έτρεχαν πάνω στο νησί φοβισμένα. Και τότε ο πιλότος μας είπε ότι θα κατέβαζε όσο μπορούσε το ελικόπτερο, για να βγάλουμε καλύτερες φωτογραφίες. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, τον ακούσαμε να μας λέει πως στο νησί εκτός από κατσίκια είχε και μια σημαία».

Στα Ίμια
Η διαδικασία της προσγείωσης του ελικοπτέρου, όπως τουλάχιστον περιγράφεται από τον Τζεσούρ Σερτ, θυμίζει από αέρος απόβαση σε στρατιωτικό προγεφύρωμα. «Όταν ο πιλότος, λέει, έφθασε κοντά στο έδαφος, είδαμε ότι η σημαία ήταν ελληνική. Ήταν ανεβασμένη στον έναν από τους δυο ιστούς. Δίπλα ήταν ένα δεύτερος άδειος ιστός. Το αίμα μας σταμάτησε να κυλά. Του είπαμε να κατεβεί οπωσδήποτε. Επί δέκα λεπτά προσπαθούσε να προσγειώσει το ελικόπτερο. Κατέβηκε σχεδόν δίπλα από τα κοντάρια. Σα στρατιώτες πεταχτήκαμε από μέσα. Με αναμμένη τη μηχανή του ελικοπτέρου, με τον έλικα να γυρίζει... Λειτουργούσαμε σα στρατιωτικό απόσπασμα. Μέχρι και σήμερα αναρωτιέμαι γιατί... Βγάλαμε γρήγορα την ελληνική σημαία, την έβαλα μάλιστα εγώ στην τσέπη μου, βάλαμε την τουρκική που και πάλι είχα μαζί μου εγώ. Στο νησί μείναμε επτά ή οκτώ λεπτά όλα κι όλα. Φωτογραφηθήκαμε εκ περιτροπής όλοι...»
Χωρίς άλλη ερώτηση ο «σημαιοφόρος» συνεχίζει να μιλά. Μόνο που τώρα δεν αναφέρεται σε γεγονότα. Απολογείται θαρρείς...
«Δεν ήξερα ότι στο νησί υπήρχε ελληνική σημαία. Κανείς δεν μας το είχε πει. Αλλά και κανείς δε μας είπε να βγάλουμε την ελληνική σημαία. Μας είπαν μόνο να βγούμε φωτογραφίες με την τουρκική σημαία. Αλήθεια σας λέω... Εμείς τουλάχιστον δεν πήραμε εντολές γι' αυτές τις ενέργειές μας από κανέναν. Ούτε από το κράτος, ούτε από το στρατό, ούτε από την εφημερίδα».
Όλη κι όλη η δημοσιογραφική αποστολή στα Ίμια κράτησε περίπου δυόμισι ώρες.
«Στην επιστροφή, συνεχίζει, τηλεφωνήσαμε στην εφημερίδα και είπαμε πως στο νησί υπήρχε και μια ελληνική σημαία που πήραμε μαζί μας. Άκουσα το συνάδελφο με τον οποίο μιλούσα να αναγγέλλει δυνατά το γεγονός. Άκουσα τους άλλους να φωνάζουν, να χορεύουν πάνω στα τραπέζια. Η εφημερίδα, επιτέλους, την επόμενη μέρα θα είχε μια μεγάλη είδηση. Ένα δυνατό πρωτοσέλιδο. Για μια στιγμή, αδιόρατα σχεδόν, σκέφτηκα μπας και ήμουν ηθοποιός σε μια κωμωδία. Σήμερα σκέφτομαι ότι τούτη η τραγωδία θα μπορούσε εύκολα να είναι απλά μια κωμωδία. Ή τελικά δεν είναι παρά μια κωμωδία;»
Σημειώνουμε το χαρακτηρισμό της κωμωδίας σε τούτη την ιστορία που ξετυλίγει σκηνή - σκηνή σαν πολύπειρος σεναριογράφος ο Τζεσούρ Οσέρτ. Τον αφήνουμε να συνεχίσει.
«Λίγο προτού απογειωθούμε, ήταν τόση η χαρά μας για την επιτυχία μας, που μάλιστα «έπεσε η ιδέα» να πάρουμε κι ένα από τα κατσίκια και να το μεταφέρουμε στη Σμύρνη. Μετά να αρχίσουμε να ρωτάμε αν η κατσίκα είναι ελληνική ή τουρκική. Ή να πούμε ότι καταφέραμε να πάρουμε από τους Έλληνες ένα κατσίκι. Εγκαταλείψαμε σύντομα την ιδέα, γιατί το κατσίκι δε χωρούσε στην καμπίνα του ελικοπτέρου.
Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας μάς περίμενε στο αεροδρόμιο. Βγήκαμε κι άλλες φωτογραφίες αναμνηστικές μπροστά στο ελικόπτερο. Κι αυτές κι οι άλλες από τα Ίμια κρατήθηκαν σαν καλές όλες. Καμία δε χαρακτηρίσθηκε κακή φωτογραφία. Κι όμως. Πριν λίγες μέρες είχα βγάλει κάποιες φωτογραφίες μιας νέας γυναίκας στη Σμύρνη, σαν αυτές που δημοσιεύουμε στην τελευταία σελίδα. Όλες είχαν απορριφθεί. Περιέργως, οι φωτογραφίες των Ιμίων θεωρήθηκαν όλες καλές. Αστείο δεν είναι;
Στην εφημερίδα οι μηχανές περίμεναν εμάς για να αρχίσουν να τυπώνουν. Γράψαμε ό,τι γράψαμε, εμφανίσθηκαν οι φωτογραφίες και σε λίγο ανακοινώθηκε και ο τίτλος που είχε επιλεγεί. Ο γνωστός τίτλος «Πόλεμος σημαιών» ήταν γεγονός».
Κι η σημαία των Ιμίων;
«Τη σημαία, λέει, την έφερα μαζί μου εγώ. Μου την πήραν, την έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη για τις ανάγκες του ρεπορτάζ του 'Κανάλ Nτε' και μετά μου επιστράφηκε. Είχα πάντως από την πρώτη στιγμή την άποψη, πως δεν πρέπει να κάνουμε λάθος με τη σημαία. Είπαμε να την πάμε πίσω στον Έλληνα πρόξενο της Σμύρνης, αλλά δεν τη δέχτηκαν. Υπάρχει είπαν κάποια ιδιαίτερη διαδικασία σε τέτοιες περιπτώσεις, εμείς πήγαμε με τις κάμερες κιόλας να τη δώσουμε πίσω... Η σημαία τελικά στάλθηκε πίσω στο 'Kανάλ Nτε' και πιστεύω πως τώρα πρέπει να βρίσκεται εκεί. Πάντως, εγώ θέλω να πω πως σεβάστηκα τη σημαία. Η όποια σημαία είναι κάτι πολύ σημαντικό. Η συγκεκριμένη, βέβαια, χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει κάποιες ανάγκες εκείνων των ημερών. Λυπάμαι...»

Ελληνική αντίδραση
Την επόμενη μέρα, στις 28.1.1996 το πρωί, οι φορτωμένοι την επιτυχία των Ίμια δημοσιογράφοι της «Χουριέτ» στέλνονται στην Αλικαρνασσό. Το περιπολικό του πολεμικού ναυτικού «Παναγόπουλος» έχει αφαιρέσει την τουρκική σημαία και στο νησί έχει εγκατασταθεί ελληνικό άγημα.
«Ξυπνήσαμε πρωί πρωί, λέει ο Τζεσούρ Οσέρτ, και πήγαμε στην εκεί ναυτική βάση. Κουβεντιάσαμε με το στρατιωτικό επικεφαλής της, και του ζητήσαμε άδεια να πάμε στα Ίμια. Χαμογέλασε. Και μας είπε απλά όχι. Στο Τουργκούτ Ρέις γύρω στο μεσημέρι, νοικιάσαμε ένα άλλο σκάφος κι ανοιχτήκαμε προς το νησί. Ακόμα στην περιοχή δεν είχε έρθει κανένας δημοσιογράφος. Ήμαστε μόνοι μας κι ονειρευόμαστε δεύτερη μεγάλη επιτυχία. Στο δρόμο είδαμε ένα τουρκικό σκάφος. Πάνω από τα κεφάλια μας είδαμε δυο ελληνικά αεροσκάφη και δύο τουρκικά. Είχαν αρχίσει κάποιες αερομαχίες. Είδαμε και ένα ελληνικό πολεμικό σκάφος...»
Είχε μήπως καταλάβει πια ο Τζεσούρ Οσέρτ ότι η «αποστολή» της περασμένης μέρας είχε γεννήσει συνθήκες πολέμου;
«Όχι», απαντά. «Είπα απλά ότι μπροστά μου είναι ένα γεγονός. Και μάλιστα σημαντικό. Είναι είδηση και το καλύπτω. Έπαιρνα φωτογραφίες τα αεροπλάνα και τα καράβια με φόντο το νησί. Άσχημες φωτογραφίες, αλλά πολύ χρησιμοποιημένες. Στα Ίμια έμαθα πως σε τέτοιες περιπτώσεις οι καλές φωτογραφίες δε μετρούν πάντα.
Επιστρέψαμε στο Τουργκούτ Ρέις. Με ένα ταξί στείλαμε τις φωτογραφίες στη Σμύρνη. Ευτυχισμένοι στ' αλήθεια πέσαμε να κοιμηθούμε, γιατί είχαμε δεύτερο μεγάλο θέμα για τη 'Χουριέτ' και οι αντίπαλες εφημερίδες δεν είχαν βγάλει ακόμα θέμα. Όλη εκείνη τη νύχτα τα κανάλια των τουρκικών τηλεοράσεων έδειχναν έναν παπά που έβαζε μια ελληνική σημαία στα Ίμια. Άρχισα να νιώθω πως κάτι κακό είχε δρομολογηθεί. Αλλά ήμουν ευτυχισμένος. Είχα βγάλει είδηση».
Η 29.1.1996 βρήκε την περιοχή γεμάτη πολεμικά σκάφη. Ελληνικά και τούρκικα. Και όλοι οι Τούρκοι δημοσιογράφοι ήταν εκεί με ζωντανές συνδέσεις. «Μάθαμε, λέει, πως ελληνικός στρατός αποβιβάσθηκε στα Ίμια. Με ένα νοικιασμένο σκάφος ξεκινήσαμε για το νησί. Στο δρόμο ένα ελληνικό καράβι άρχισε να κάνει κυματισμό για να μας εμποδίσει να πλησιάσουμε. Ένιωθα σαν ένας ηθοποιός σε ταινία τρίτης κατηγορίας. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Γυρίσαμε στην ακτή».
Η ιστορία των Ιμίων πλησιάζει στη δεύτερη κορύφωσή της. Ο Τζεσούρ Οσέρτ πίνει πάντα ρακί, μιλά δυνατά, και παρουσιάζει την ιστορία. Θαρρείς και τη ζει ξανά. Δείχνει να δυσανασχετεί με τις διακοπές για τη μετάφραση. Θέλει να μιλήσει...
«Στις 30 Ιανουαρίου μάθαμε πως Τουρκικός στρατός θα ξεκινούσε από το Γκιολτζούκ (σ.σ. πρόκειται για το μεγάλο ναύσταθμο του Πολεμικού Ναυτικού στην περιοχή του Ισμίτ κοντά στην Κωνσταντινούπολη) με κατεύθυνση τα Ίμια. Παίζαμε πόλεμο γύρω γύρω από το νησί. Αλλά δεν ήταν πραγματικός πόλεμος. Ήταν ένας πόλεμος επί χάρτου. Νοικιάσαμε τότε όλοι οι δημοσιογράφοι ένα καράβι να πάμε στα Ίμια. Στο Τσαούς Αντασί, ένα μικρό νησί μεταξύ Ιμίων και Τουρκικής ακτής, μας σταμάτησαν. Μείναμε στο νησί για να δούμε καλύτερα το τι θα γίνει. Σαν σε παρατηρητήριο σε μια στρατιωτική άσκηση. Είπαμε στον ιδιοκτήτη του σκάφους να επιστρέψει στην ακτή και να έλθει να μας πάρει το απόγευμα. Από το Τσαούς Αντασί παίρναμε φωτογραφίες. Όλα ανακατεμένα ήταν. Ήταν ένας σιωπηλός πόλεμος τούτο που είχαμε μπροστά μας. Το απόγευμα ο ιδιοκτήτης του σκάφους που θα ερχόταν να μας πάρει, δεν ήλθε. Μας μάζεψαν κάτι στρατιωτικά ελικόπτερα. Γύρισα στο ξενοδοχείο και κουρασμένος έπεσα να κοιμηθώ. Εκεί βρήκα τουλάχιστον 100 δημοσιογράφους. Άλλοι έλεγαν πως έρχεται πόλεμος, άλλοι πως θα ήθελαν να πάνε να χορέψουν στο γειτονικό Μποντρούμ (σ.σ. στην Αλικαρνασσό)».

«Τρέμανε τα πόδια μου...»
Βράδυ 30 προς 31 Ιανουαρίου. Ο πρωταγωνιστής της κρίσης των Ιμίων, ο άνθρωπος που με την πράξη του είχε μαζέψει σε μια τόσο μικρή λωρίδα θάλασσας τόσο πολύ στρατό, κοιμόταν. Αποδείχθηκε όμως πως κάποιοι παρακολουθούσαν την αρχή ενός πολέμου, τρώγοντας φρέσκο ψάρι σε μια παραθαλάσσια ταβέρνα με φόντο τα Ίμια!
«Μετά τα μεσάνυχτα, λέει ο Τζεσούρ Σερτ, μου χτύπησαν την πόρτα. Το αφεντικό της 'Χουριέτ' είχε στείλει τον οδηγό του να μας πει ότι ο στρατός ξεκίνησε. Αυτός έμαθα αργότερα ότι έτρωγε σε μια ταβέρνα του Γκιουμουσλούκ. Ένα τουριστικό μέρος κοντά στα Ίμια. Εκεί είδε ότι στην ακτή είχαν έρθει καταδρομείς και ετοιμάζονταν να φύγουν για τα Ίμια. Από την ταβέρνα είχε δει την αρχή του πολέμου. Σε λίγα λεπτά κι εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι δημοσιογράφοι ήμαστε εκεί.
Κάποιοι παρακολουθούσαν την αρχή του πολέμου και κάποιοι άλλοι είχαν φύγει για την Αλικαρνασσό να χορέψουν...
Βρέθηκα μπροστά σε καταδρομείς που μου θύμιζαν το Ράμπο. Ο στρατηγός που ήταν εκεί στην ακτή μάζεψε όλους τους δημοσιογράφους και μας είπε πως, αν αγαπάμε την πατρίδα, δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε φλας, φωτογραφίζοντας τους καταδρομείς για να μην δει τις αναλαμπές στο νησί ο εχθρός. Ήταν περίπου 12 τα μεσάνυχτα. Φωτογραφίσαμε χωρίς φλας. Όταν οι καταδρομείς μπήκαν στα σκάφη τους και ξεκίνησαν, τηλεφώνησα στο σπίτι μου και είπα «έγινε πόλεμος». Τότε, αλήθεια, μόνο τότε κατάλαβα σε τι ιστορία είχα μπλέξει. Έτρεμαν τα πόδια μου. Σκεφτόμουν συνέχεια ότι στα βιβλία της ιστορίας δεν είναι γραμμένοι οι χιλιάδες των νεκρών του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, αλλά ο πρώτος που πυροβόλησε κι ο πυροβολισμός του αυτός είχε σαν αποτέλεσμα της έκρηξη του πολέμου. Στην περίπτωση αυτή τον πρώτο πυροβολισμό τον είχα ρίξει εγώ με το κυνήγι της είδησης. Εκείνη την ώρα δεν υπήρχε πρώτη σελίδα. Υπήρχε μόνο πόλεμος. Ζούσαμε την αρχή ενός πολέμου...»
Η ιστορία των Ίμια τελειώνει. Ή τουλάχιστον ό,τι είδε με τα μάτια του ο Τζεσούρ Σερτ.
Το ερώτημα, το μόνο που θα μπορούσε να υποβληθεί. «Θα το ξανάκανες το ό,τι έκανε στα Ίμια;»
Η απάντηση άμεση. Θαρρείς κι όλη η συνέντευξη έγινε μόνο για τούτη τη στιγμή.
«Όχι. Ποτέ ξανά. Παντού μιλούσαν εναντίον μου. Κατάντησα εχθρός της πατρίδας μου. Ο Πρόεδρος της Ένωσης Σύγχρονων Τούρκων είπε πως δεν είναι δημοσιογράφος όποιος λειτουργεί σαν εμένα. Πόσο μάλλον εγώ ο ίδιος. Οι Έλληνες έγραψαν πως είμαι πράκτορας της ΜΙΤ. Υπήρξαν και Τούρκοι που έγραψαν πως ό,τι έκανα το έκανα με υπόδειξη Ελλήνων. Μερικές εφημερίδες στην Τουρκία αλλά κι αλλού βγάλανε τη φωτογραφία μου με τη λεζάντα «ο τσαρλατάνος των Ίμια». Εγώ ο ήρωας της πρώτης σελίδας, κατάντησα να με ρωτούν «και τι δουλειά είχες εσύ εκεί»; Μέχρι και στην ίδια τη «Χουριέτ» κάποιοι έγραψαν πως τη σημαία την πήραμε μόνοι μας. Ήταν οι ίδιοι που χόρευαν πάνω στα τραπέζια, όταν γυρίσαμε με τη μεγάλη «πρώτη σελίδα».
Κι η γνώμη του για το πρόβλημα των Ιμίων;
«Στο δρόμο προς τον 21ο αιώνα δε χωρούν διεκδικήσεις και συγκρούσεις. Δεν λύνονται τα προβλήματα με τέτοιες μεθόδους». Όσον αφορά τα ίδια τα Ίμια, γι' αυτόν πια «δεν είναι τίποτα άλλο από ένα όμορφο νησάκι στο Αιγαίο. Θα ήθελα, λέει, κάποτε να πάω με τα παιδιά μου. Σαν απλός πολίτης, ποτέ σα δημοσιογράφος. Να τους μιλήσω για εκείνες τις ημέρες, για τα λάθη εκείνων των ημερών, τίποτα άλλο...».
Κι οι νεκροί; Τα Ίμια δεν τέλειωσαν με απειλές σύγκρουσης. Τέλειωσαν με τρεις νεκρούς από ελληνικής πλευράς.
«Δεν ήθελα, λέει, να συμβεί τίποτα απ' ό,τι έγινε. Αλλά δεν έκανε και κανείς τίποτα να μας σταματήσει. Τίποτα δεν ήταν προγραμματισμένο. Οι τρεις νεκροί δε σκοτώθηκαν, επειδή εγώ έριξα το ελικόπτερο. Αυτοί ήταν μέρος ενός παιχνιδιού;»
Είναι ο πόλεμος παιχνίδι;
«Δεν είναι ο πόλεμος παιχνίδι, αλλά είναι μια αλήθεια της ζωής. Μπορώ σ' αυτό το ερώτημα να απαντήσω και ρωτώντας «γιατί υπάρχουν οι Στρατοί».

Επίλογος
Αντί για επίλογο, στη συνέντευξή του ο «σημαιοφόρος» των Ίμια ζητά να πει δυο λόγια, όπως λέει, «που πάντα ήθελα να πω στους Έλληνες». Ρουφά μια μεγάλη γουλιά ρακί και ξεκινά. «Πήγα στο νησί ξανά όταν τέλειωσαν όλα. Βρήκα κάλυκες από σφαίρες, τα δυο κοντάρια. Ήμουνα ο πρώτος που πήγε στο νησί κι ήθελα να είμαι κι ο τελευταίος. Επιστρέφοντας, ο στρατιωτικός διοικητής της περιοχής μου είπε ότι αν ξαναπάω θα με σκοτώσει. Έτσι κι αλλιώς δε θέλω να ξαναπάω. Είπα και πριν. Μερικοί με είπαν «ήρωα της Τουρκίας». Κάποιοι άλλοι με είπαν «λάθος της Τουρκίας». Μερικοί ακόμα συζητούν το τι είμαι. Στ’ αλήθεια ήμουν μόνο ένας δημοσιογράφος που έβγαζε φωτογραφίες κοριτσιών της Σμύρνης που φορούσαν όμορφα ρούχα. Όταν αποφάσισα ότι δε θέλω να είμαι δημοσιογράφος, αλλά μόνο ένας καλός φωτογράφος, έκοψα τα μαλλιά μου κι αδυνάτισα. Να μη με γνωρίζουν. Να περνώ απαρατήρητος πια. Πήγα στο Πανεπιστήμιο και σπουδάζω φωτογραφία κι ελπίζω κάποτε να μπορέσω να έλθω στην Ελλάδα χωρίς να φοβάμαι τις αντιδράσεις του κόσμου. Άρχισα να μεγαλώνω, σε λίγο θα είμαι 30 χρόνων... νιώθω πια παιδί του κόσμου. Ο παππούς μου, από μεριά του πατέρα μου, ήταν από τη Συρία. Η μητέρα, από τη μεριά του πατέρα μου, ήρθε από το Ιράκ. Ο πατέρας της μάνας μου είναι από τη Ρουμανία και η μητέρα της είναι παιδί παρτιζάνου στη Γιουγκοσλαβία».
Τον αποχαιρετάμε.
«Ήθελα να μιλήσω, μας λέει. Και ήθελα να μιλήσω σε Έλληνα. Θέλω να σου πω πως απ' ό,τι είπα δεν είναι τίποτα ψέματα. Πιστέψτε με».
Θυμηθήκαμε αυτό που είχαμε σημειώσει. Το ότι ο Τζεσούρ Σερτ είχε χαρακτηρίσει κωμωδία την ιστορία των Ιμίων. Του το λέμε.
«Κάθε ταινία, απαντά, έχει δραματικές στιγμές. Ακόμα κι οι κωμωδίες. Πόσες θα είναι οι δραματικές στιγμές δεν το αποφασίζουν οι πρωταγωνιστές. Οι παραγωγοί κι οι σκηνοθέτες το αποφασίζουν».
Μας χαιρετά. Το μαγνητόφωνο συνεχίζει να γράφει...
«Ο φάκελος των Ίμια για μένα κλείνει σήμερα που μίλησα σε κάποιον Έλληνα. Για μένα δεν υπάρχει πια τίποτα άλλο. Πες το στην πατρίδα σου. Όταν ξαπλώνω στο κρεβάτι μου πια δε θα βλέπω έναν ανοιχτό φάκελο. Πίστεψε ό,τι θέλεις. Αλλά απόψε εγώ θα κοιμηθώ ήσυχος. Η ζωή συνεχίζεται...».
Φεύγει.
Κοιταζόμαστε αμίλητοι. Ετοιμαζόμαστε ν' αρχίσουμε να χοροπηδάμε από τη χαρά μας για τη δημοσιογραφική επιτυχία... Λίγα δευτερόλεπτα μετά επιστρέφει. «Ε, λέει, χρωστούσα ένα καλό πρωτοσέλιδο σε έναν Έλληνα δημοσιογράφο... Γεια...»!!!

Πίσω από την ενέργεια του Τούρκου δημοσιογράφου
Τι σκεφτόταν ο Τζεσούρ Σερτ την ώρα της αποβίβασής του στα Ίμια, την ώρα που κατέβαζε την ελληνική κι ανέβαζε στο βράχο την τουρκική σημαία;
«Έχεις φάει ποτέ ξύλο από γυναίκα μπροστά σε πέντε χιλιάδες κόσμο; Κι έχει δει το γεγονός όλη η Τουρκία σε φωτογραφίες που δημοσίευσαν οι εφημερίδες;», ρωτά.
Ο Τζεσούρ Σερτ, όπως επιβεβαιώθηκε από την πρωταγωνίστρια του γεγονότος, είχε πραγματικά φάει ξύλο από μια Ελληνίδα πριν από 13 χρόνια μέσα στη Σμύρνη, μπροστά σε πέντε χιλιάδες θεατές του τελικού αγώνα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα σχολικών ομάδων μπάσκετ. Αντίπαλες η ομάδα της Ελλάδας και η ομάδα της Σουηδίας, από την οποία οι Ελληνίδες έχασαν με ένα καλάθι διαφορά.
«Για μένα, λέει ο Σερτ, η ιστορία των Ιμίων ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1991. Δεν έχει να κάνει με κάτι σημαντικό για την ελληνική πλευρά, αλλά με ένα γεγονός πολύ σημαντικό για μένα. Τότε ήμουν αθλητικογράφος στη «Χουριέτ», 21 ετών και μόλις δυο σχεδόν χρόνια στη δουλειά. Έπρεπε να φωτογραφίσω τις ηττημένες κι αυτές (όταν ο αγώνας έληξε) έτυχε να είναι οι Ελληνίδες. Είδα ότι μια Ελληνίδα παίκτρια έκλαιγε. Την πλησίασα να τη φωτογραφίσω. Την έλεγαν Δελή. Αυτή όμως, όταν με είδε να τη φωτογραφίζω με έδιωξε και με χτύπησε μπροστά σε πέντε χιλιάδες ανθρώπους. Δεν αντέδρασα, τι να έκανα κιόλας; Ήταν γυναίκα... Οι άλλοι όμως Τούρκοι συνάδελφοι φωτογράφισαν το γεγονός. Και την επόμενη μέρα, όλες οι εφημερίδες της Τουρκίας έδειχναν τη Δελή να με χτυπάει...».
Στο τέλος της συνέντευξης του Σερτ, τον ξαναρωτάμε αν σκεφτόταν τη Δελή να τον δέρνει την ώρα που κατέβαζε τη σημαία των Ίμια.
Μας το ξαναλέει. «Έχεις φάει ποτέ ξύλο μπροστά σε πέντε χιλιάδες κόσμο;»
Και στην ιστορία της κρίσης στα Ίμια, η παγκόσμια γνωστή ρήση «chercher la femme», φαίνεται πως βρίσκει την εφαρμογή της.

ΠΗΓΗ- ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ 5 -2-2004

Γιατί ....;

Επέτειος των Ιμίων σήμερα και οι γείτονες έσπευσαν να μας το υπενθυμίσουν στέλνοντας άλλα έξι μαχητικά να πετάξουν 150 μέτρα πάνω από το Φαρμακονήσι.
Σήμερα διάλεξε και η Υπουργός εξωτερικών κ. Μπακογιάννη να δηλώσει στη Βουλή για την υπόθεση του Τούρκου ηθοποιού-δολοφόνου ότι :«Βεβιασμένες κινήσεις, κινήσεις εντυπωσιασμού και όχι ουσίας θα μπορούσαν να μας απομακρύνουν από τον στόχο της εξακρίβωσης της αλήθειας στη συγκεκριμένη περίπτωση», είπε η κ. Μπακογιάννη σήμερα στην Βουλή. Και πρόσθεσε ότι «από την μέχρι τώρα διερεύνηση του θέματος από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών, η υπόθεση Ολγκάτς δεν φαίνεται ότι πληροί τις τυπικές προϋποθέσεις για παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης». Και πρόσθεσε απευθυνόμενη προς τον κ. Καρατζαφέρη, που υπέβαλε σχετική ερώτηση: «Ας αφήσουμε κατά μέρος τις επιπολαιότητες που μπορούν να κάνουν κακό και όχι καλό».
Οι Τούρκοι κάνουν επίσημη έρευνα εναντίον του Ολγκάτς και θα τον οδηγήσουν σίγουρα στα δικαστήρια και εμείς για μια ακόμη φορά βάζουμε την ουρά μας στα σκέλια. ΓΙΑΤΙ ;

Μπέρδεψε τα μπούτια του

Θεωρεί ότι έλυσε επιτυχώς το αγροτικό
Και μετά από πέντε χρόνια στην εξουσία, ανοίγουν διάλογο με τους αγρότες!

Αντί να κοιτάξει να «συγκρουστεί», όπως λέει και ο κ. Καραμανλής, με τα προβλήματα των αγροτών, που τους έβγαλαν ξανά στο δρόμο και η ΝΔ επί δεύτερη τετραετία τους αγνόησε, ο κ. Χατζηγάκης το μόνο που βρήκε να πει, για να φτιασιδώσει το προφίλ του, είναι να επιτεθεί στο ΠΑΣΟΚ.

Πιστεύει ότι χειρίστηκε σωστά την αντικυβερνητική αγροτική διαδήλωση; Πιστεύει ότι έπεισε τους «γαλάζιους» αγρότες που πρωτοστάτησαν επί ημέρες και φόρεσαν έως και κουκούλα (!); Μιλάει για «νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ κοινωνικής αναλγησίας»; Μήπως μπέρδεψαν τα... μπούτια τους;

Εκτός και αν ο Τρικαλινός υπουργός εκμεταλλεύτηκε την περίσταση, για να ενισχύσει την υποψηφιότητά του ενόψει εκλογών, δηλαδή απευθυνόταν στο εσωκομματικό του ακροατήριο που και αυτό διατηρεί επιφυλάξεις για τους χειρισμούς του.

Με αυτήν την πολιτική τακτική συνεχίζουν; Σαν να είναι ακόμη στην αντιπολίτευση; Σοβαρά ψυχολογικά τραύματα πρέπει να τους είχε αφήσει η πολυετής απουσία από τους κυβερνητικούς θώκους έως το 2004.
http://goreport.blogspot.com/
φώτο http://krogias.blogspot.com/

Επικίνδυνα παιχνίδια

Αν γινότανε κάποτε στ' αλήθεια πόλεμος με την Τουρκία,αυτοί που τολμούν να παίξουν διαφημιστικά παιχνίδια με τα (δήθεν) Ίμια,θα έπαιρναν το όπλο να πάνε να φυλάξουν τις βραχονησίδες μας,ή θα έτρεχαν σαν κοριτσάκια να κρυφτούν κλαίγοντας από το φόβο τους,(όπως έκαναν το βράδυ εκείνο των Ιμίων - μερικοί "υπερπατριώτες" πολιτικοί και μερικοί ανώτατοι αξιωματικοί του Στρατού μας)...;;;

Σε ποια χώρα ζούμε ;

ΣΕ ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ;


... ΚΑΙ ΚΛΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΑΣΓΙΑ.

1. Το καλοκαίρι, στην Αθήνα (και σε άλλες πόλεις, φαντάζομαι) το φάγαμε στημένοι στις ουρές, για να καταθέσουμε τα απαραίτητα έγγραφα για το Εθνικό Κτηματολόγιο. Πηγαίναμε - ερχόμαστε, ταλαιπωρηθήκαμε, αλλά δόξα στο Θεό, μετά από πολύ στήσιμο στην «ουρά», επί πολλές ημέρες, στο τέλος τα καταφέραμε. Πληρώσαμε κι από πάνω... και φύγαμε για τις διακοπές μας ευτυχισμένοι. Ο κόσμος «έφαγε» την ταλαιπωρία. Οι υπάλληλοι, οι οποίοι πληρωνόντουσαν για τη δουλειά τους, ελάχιστα προσέφεραν... ήταν και καθιστοί στα γραφεία τους, με τα αιρ- κοντίσιον κ.λ.π. κομφόρ. Για όλους εμάς δεν υπήρχαν καθόλου τραπέζια, ούτε για να συμπληρώσουμε, καν, τα έντυπα, και πολλοί καθόντουσαν χάμω στα πεζοδρόμια και τα συμπλήρωναν. Άλλοι τα έπαιρναν σπίτι τους... κι άλλοι τα ανέθεταν στους αετονύχηδες που κυκλοφορούσαν στα πέριξ των αρμόδιων γραφείων. Τέλος πάντων, στην Ελλάδα είμαστε, είπαμε κι εμείς, την είδαμε κι αυτήν την ταινία. Έλα μου, όμως, που το σενάριο δεν τέλειωνε εκεί, καθώς ο σκηνοθέτης ήταν δαιμόνιος και μας επεφύλασσε κι άλλη ανατροπή και έκπληξη. Τώρα, με το που μπήκε ο νέος χρόνος, οι τράπεζες απ’ όπου έχουν πάρει στεγαστικό δάνειο οι περισσότεροι, για αγορά κατοικίας, ζητάνε από τους δανειολήπτες κι άλλο «τέλος», επειδή εκείνες δήλωσαν το ακίνητο, και κρατάνε τα χρήματα από τις καταθέσεις των δανειοληπτών. Κανείς στο Εθνικό Κτηματολόγιο δεν ανέφερε πως, όταν συντρέχει δάνειο, τη δήλωση κάνει η τράπεζα δανεισμού. Έτσι, το Κράτος (Εθνικό Κτηματολόγιο είναι αυτό ή άλλη υπηρεσία, ουδόλως με ενδιαφέρει) εισέπραξε δύο φορές για μία, την ίδια, δουλειά.

2. Πενήντα δύο μέρες μετά τις ταραχές στην Αθήνα, σήμερα, 28 Ιανουαρίου, το καμένο βαν που απείλησε να κάψει την Εθνική Βιβλιοθήκη μας, παραμένει στον αυλόγυρο, ν’ ακουμπάει στα τοιχώματα του 110 ετών κτιρίου, το οποίο αποτελεί το ένα από τα, μόλις τρία, της Νεοκλασικής Τριλογίας της πόλεως των Αθηνών, κόσμημά της και κομμάτι της εθνικής - αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς. Φανταστείτε να είχε καεί και το κληροδότημα του μεγάλου ευεργέτη Βαλλιάνου, αλλά και οι θησαυροί οι οποίοι βρίσκονται μέσα σε αυτό. Και καλά, τελικά, η Βιβλιοθήκη δεν κάηκε. Το να παραμένει τόσον καιρό το «φάντασμα» αυτό εκεί, στο κέντρο της Αθήνας, όπου η περιοχή, σε συνδυασμό και με τα άλλα μοναδικής ομορφιάς οικοδομήματα (Ακαδημία Αθηνών, Εθνικό Πανεπιστήμιο, Οφθαλμιατρείο, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Μητρόπολη Καθολικών κ.ά) αποτελεί και αξιοθέατο για τη βιτρίνα και τον τουρισμό, δεν απασχολεί κανέναν; Κανείς δεν είναι αρμόδιος να απομακρυνθεί το καρβουνιασμένο αυτό όχημα δίπλα από την πόρτα, όπου (εκτός του συμβόλου, το οποίο αποτελεί η Εθνική μας Βιβλιοθήκη και το περιεχόμενό της) οι άνθρωποι των Γραμμάτων προσέρχονται, καθημερινά, για να καταθέσουν τα πνευματικά τους δικαιώματα;



3. Χρειάστηκε να πάω με το αυτοκίνητό μου μετά τη Νέα Ερυθραία, όπου βρίσκονται πολλά φυτώρια. Οδήγησα σε παράδρομο εκτός εθνικής οδού, όπου και με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Στον επαρχιακό αυτό δρόμο έβαλαν διόδια. Μάλιστα, το έκαναν κι αυτό. Διόδια σε παράδρομο! ΕΛΕΟΣ!

4. Τελευταία, για πολλοστή φορά, έγιναν διαρρήξεις σε σπίτια στην Πελασγία. Μεταξύ των παθόντων και ο ίδιος. Μιλώντας με στέλεχος του Αστυνομικού Τμήματος Στυλίδας, ανατρίχιασα με αυτά που άκουσαν τ’ αυτιά μου. Πήρα νερό και βράχηκα, που λέμε κι εμείς οι χωριάτες. Αντί το «όργανο» να μου πει σε ποια γειτονιά έγινε αυτό; ποιοι είδαν ύποπτα πρόσωπα να περιφέρονται εκεί και πότε; Εντάξει, θα έχουμε το νου μας... θα περνάει και το περιπολικό σε άτακτες ημέρες και ώρες, για νάχουν γνώση οι παρανομούντες. *Φευ, όχι μόνο δεν άκουσα κάτι από αυτά, αλλά αυτά που άκουσα με έκαναν να σκεφτώ, μέσα μου: Μήπως κι εμείς οι νομοταγείς πολίτες πρέπει να δικαιολογήσουμε όσους πετροβολάνε τις Αρχές και την Αστυνομία... ή μήπως, θα πρέπει κι εμείς (εγώ τουλάχιστον που δεν το έχω) να πάρουμε το θάρρος και ν’ αρχίσουμε να πετροβολάμε όλοι μαζί; Ήμαρτον, Κύριε!*



ΑΡΑΓΕ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΟΝΑ;;;;;;;; Νίκος Μπατσικανής

Ζητείται σενάριο

Mε πέντε σενάρια, ξεθυμασμένα από την κατάχρηση, υποδέχεται ο δημόσιος λόγος (πολιτικός και δημοσιογραφικός), οποιαδήποτε κινητοποίηση, εργατική, φοιτητική, μαθητική. Ας τα βαφτίσουμε, ελπίζοντας ότι το όνομά τους αποδίδει με κάποια πιστότητα το περιεχόμενό τους: Το σενάριο της υποκίνησης. Το σενάριο της μειοψηφίας. Το σενάριο των ασαφών αιτημάτων. Το σενάριο της αντιδημοκρατικότητας. Το σενάριο της αντικοινωνικότητας. Με τις κινητοποιήσεις των αγροτών, μόνο το σενάριο της αντικοινωνικότητας παίχτηκε (ότι δηλαδή τα μπλόκα ζημιώνουν άλλες κοινωνικές ομάδες), κι αυτό όμως χωρίς ιδιαίτερη ζέση και όχι από την πρώτη μέρα.

Τόσο τα κυβερνητικά στελέχη όσο κι εκείνοι οι διάσημοι τηλεδημοσιογράφοι που παθαίνουν αναφυλαξία όταν ακούνε για οποιαδήποτε απεργία ή διαδήλωση (και οι οποίοι, όταν εξαντλούν τα παραδοσιακά σενάρια, καταφεύγουν σε ένα τελευταίας εσοδείας, σύμφωνα με το οποίο «για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι παραφυάδες αυτού») απέφυγαν να καταγγείλουν τους αγρότες σαν υποκινούμενους. Απέφυγαν επίσης να μιλήσουν για μειοψηφίες που δρουν αυθαιρέτως, δίχως συνελεύσεις και ψηφοφορίες ή να μυκτηρίσουν την απουσία «σαφών αιτημάτων». Σαφή ήταν τα αιτήματα (με τα θεσμικά, που αφορούν το μέλλον, πολύ σαφέστερα από τα οικονομικά, που αφορούν το παρόν) και σαφές επίσης ότι αν υπήρξε «υποκίνηση», ανάμεσα στους υποκινητές θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε περισσότερους συνδικαλιστές προσκείμενους στο κυβερνητικό κόμμα παρά στο ΠΑΣΟΚ (το οποίο και στο «αγροτικό» έχει τρεις θέσεις, τις εξής δύο, καμία) ή την Αριστερά.

Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που τα τρακτέρ βγαίνουν στους δρόμους και το γυαλί πλημμυρίζει από πρόσωπα που απέχουν από το μοντέλο της καθωσπρέπει εμφάνισης, της καλοξυρισμένης και γραβατωμένης, καθώς και από φωνές «βλάχικες» που δεν υπακούουν στον αθηναιοκεντρικό γλωσσικό κανόνα, οι τηλεοπτικοί ρυθμιστές της κοινής γνώμης σαν να τα χάνουν. Ιδίως εκείνοι που η εμπειρία τους από την αγροτική Ελλάδα εξαντλείται μεταξύ Μυκόνου και Αράχοβας, υψώνουν το φρύδι με κάτι ανάμεσα σε αποστροφή και επιτίμηση, όπως κάνουν κι όταν σχολιάζουν διαδηλώσεις, ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι ουδέποτε έτυχε να πορευτούν μαζί με άλλους για να διεκδικήσουν οτιδήποτε που να μην αφορά μόνο την αφεντιά τους και κάποια στιγμή να «απωθηθούν» και να ψεκαστούν από αστυνομικούς.

Οι αποσπασματικές εικόνες από τα Τέμπη ή τον Προμαχώνα (που για λόγους εντυπωσιασμού εμφανίζουν μια Ελλάδα μοιρασμένη σε μπλόκα-κράτη, όπως κάποτε μοιραζόταν σε πόλεις-κράτη) και οι λιγοστές κουβέντες «καταληψιών», που καταφέρνουν να ακουστούν, δεν αρκούν για να κατανοήσουμε όσα προβλήματα αντιμετωπίζουν αγρότες και κτηνοτρόφοι. Μπορούμε ωστόσο να τα νιώσουμε αν σκεφτούμε τι μεσολαβεί κι εμείς εδώ στην Ελλάδα αγοράζουμε το ελληνικό γάλα ή λάδι πολύ ακριβότερα απ’ ό,τι αγοράζει το ελληνικό γάλα ή λάδι ο Γερμανός στη Γερμανία. Αυτό ποιο σενάριο το προβλέπει;

Tου Παντελη Μπουκαλα, Καθημερινή

Όλα τάχε η Μαριορή...

Τρεις ημέρες πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, τα αποδυτήρια της ΑΕΚ στους Θρακομακεδόνες μετατράπηκαν σε... ριγκ. Ξέσπασε «μάχη» με περισσότερα από 10 άτομα να μετέχουν και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, να μπαίνει στη μέση για να «σβήσει τη φωτιά», αλλά να τρώει μια ... αδέσποτη από τον Εντίνιο! Το τέλος του επεισοδίου βρίσκει το Νάτσο Σκόκο στο ιατρικό κέντρο, να νοσηλεύεται με σπασμένη μύτη, συνέπεια μιας κεφαλιάς που δέχθηκε από τον Ραφίκ Τζεμπούρ!

Το κακό άρχισε κατά τη διάρκεια της προπόνησης, με αφορμή ένα πολύ δυνατό τάκλιν του Πελετιέρι στον Πλιάτσικα. Οι δύο άσοι διαπληκτίστηκαν και όλοι νόμιζαν ότι το θέμα είχε λήξει, αφού άλλωστε τέτοια περιστατικά είναι πολύ συνηθισμένα. Ομως, κανείς τους δεν είχε... ξεχάσει και μετά το τέλος της προπόνησης, στα αποδυτήρια δημιουργήθηκε ξανά ένταση. Δεν άργησαν να δημιουργηθούν δύο αντιμαχόμενα «στρατόπεδα», οι Αργεντίνοι από τη μία, οι Ελληνες από την άλλη. Μέσα στον... πανικό ο Τζεμπούρ «κεραυνοβόλησε» με κεφαλιά στο πρόσωπο τον Σκόκο και τον έστειλε στο νοσοκομείο με σπασμένη μύτη. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς άκουσε το θόρυβο και έσπευσε να επέμβει, για να δεχθεί «αδέσποτη» από τον Εντίνιο, που είχε επίσης εμπλακεί στο επεισόδιο.

Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι για το βράδυ είχε προγραμματιστεί δείπνο «ενότητας», για την τεχνική ηγεσία και τους ποδοσφαιριστές!

Σημείωση: Κάνω μια εξαίρεση και γράφω για την αγαπημένη μου ομάδα μήπως φιλοτιμηθούν
και σταματήσουν τις βλακείες....αρκετά, ας διαβάσουν τουλάχιστον οι ξένοι παίχτες την ιστορία της ομάδας.

Μας δουλεύουν...

Η ληστεία των τραπεζών σε μία εικόνα...!!
Η φοβερή κυβέρνηση μας όμως τις ξέσκισε..!!
Έβαλε ''εξοντωτικά'' πρόστιμα,λένε τα παπαγαλάκια,το ανώτερο 600.000 ευρώ..!!??
Τι λέτε ρε,θα χρεοκοπήσουν..
Δείτε την εικόνα αριστερά και θα καταλάβετε ότι,μόνο από 240 ''μεγάλα'' δάνεια,με έξοδα φακέλου 2.500 ευρώ,θα βγάλει μία τράπεζα το πρόστιμο των 600.000 ευρώ....
Μας δουλεύουν και μας ληστεύουν...!!
b.n

Καταπέλτης η έκθεση Κομισιόν για Ελλάδα

Εκτροχιασμό των δημοσίων οικονομικών και ελάχιστη πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις διαπιστώνει για την Ελλάδα η Κομισιόν στην ετήσια έκθεση προόδου της «στρατηγικής της Λισσαβώνας για την ανάπτυξη και την απασχόληση». Η Επιτροπή προειδοποιεί ότι «η απουσία αποτελεσματικού ελέγχου των πρωτογενών δαπανών, μαζί με την κακής ποιότητας δημοσιονομική προσπάθεια των τελευταίων ετών, δημιουργεί κινδύνους για τη βιωσιμότητα της δημοσιονομικής εξυγίανσης» και απευθύνει αυστηρές συστάσεις για ουσιαστική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, της αγοράς εργασίας και της δημόσιας διοίκησης, απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και πραγματική δημοσιονομική εξυγίανση.

Συστάσεις προς τις χώρες της Ευρωζώνης με υψηλό έλλειμμα και διαρθρωτικές αδυναμίες (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) απηύθυνε και ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, σημειώνοντας ότι η διεύρυνση των spreads των ομολόγων οφείλεται στη λανθασμένη οικονομική πολιτική που ακολούθησαν. Την ίδια στιγμή, με ένα νέο μπαράζ δημοσιευμάτων του ευρωπαϊκού Τύπου, η ελληνική οικονομία χαρακτηρίζεται «αχίλλειος πτέρνα της Ευρώπης».

Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Βαριά ή ανάλαφρα, τα πολιτικά καθεστώτα μπορούν να διαρκέσουν περισσότερο από τη λαϊκή ώθηση που τα έφερε στην εξουσία. Αλλά μπορούν και να καταρρεύσουν από μια αιφνίδια και αναπάντεχη πτώση της συναίνεσης. Οι δύο εκδοχές πολλές φορές συνυπάρχουν: αυτό συμβαίνει όταν το καθεστώς θεωρεί ναρκισσιστικά ότι η συναίνεση είναι εξασφαλισμένη λόγω έλλειψης αντιπάλου. Φθάνει κάτι το ασήμαντο για να αποξενώσει τον ηγέτη από τον λαό και τον λαό από τον ηγέτη.

Για να θυμηθούμε μόνο την πολύ πρόσφατη ιστορία μας, συνέβη στον κ. Σημίτη και συμβαίνει στον κ. Καραμανλή. Όσο και αν οι δημοσκοπήσεις προσπάθησαν με τον πρώτο και το επαναλαμβάνουν με τον δεύτερο να το κρύψουν με το εύρημα του «καταλληλότερος για πρωθυπουργός».

Όταν ο αρχηγός της Δεξιάς προσπαθεί για πολλαπλή φορά να αυτοπροταθεί σαν ο μονάρχης ελέω λαού, υπεράνω δημοκρατικών θεσμών και πολιτικών κανόνων, αγνοεί το ρίσκο. ΄Η το γνωρίζει πολύ καλά και το κρύβει πίσω από τη μάσκα του σωτήρα του έθνους. Διαβάζοντας τα όσα γράφουν τα μιντιακά παπαγαλάκια του μάλλον το αγνοεί πιστεύει ότι ο ρόλος που υποδύεται θα αποτρέψει την πτώση του.

Kάνει λάθος. Δεν υπάρχουν εξωτερικά πλάνα σε αυτά τα φιλμάκια που γυρίζονται στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο κ. Καραμανλής σκηνοθετεί ένα ριμέικ της επικοινωνιακής χειραγώγησης των προηγουμένων ετών αλλά δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει κοινό για να το δει. Αν στην προσπάθειά του να παραμείνει ηγεμόνας ο κ. Καραμανλής χρειάζεται να αποκρύψει από τους πολίτες (ή από τους υπηκόους του, όπως τους αντιλαμβάνεται) την πραγματικότητα μιας κολοσσιαίας κρίσης (οικονομικής - πολιτικής- κοινωνικής) σκεπάζοντάς τη με πέπλα εύκολων λαϊκιστικών συνταγών, εικονικής πραγματικότητας και πλαστής αισιοδοξίας, σημαίνει ότι η αυτοπεποίθησή του έχει χαθεί.

Eίναι αλήθεια ότι συχνά με την παραπλάνηση ένας ηγεμόνας διατηρείται στην εξουσία. Αλλά το ίδιο συχνά όταν η παραπλάνηση είναι υπερβολική, ιδίως όταν απευθύνεσαι σε κοινωνικούς χώρους και τάξεις που έχεις παίξει μπουνιές μαζί τους, γίνεται μπούμερανγκ και ο λαός βλέπει ότι ο βασιλιάς είναι τσίτσιδος. Και τον παίρνει στο ψιλό.
Βασίλης Μουλόπουλος ΤΟ ΒΗΜΑ

Ζητείται υπεύθυνη απάντηση.

Κατά τη συζήτηση για την έγκριση του προϋπολογισμού έτους 2009 για τον Δήμο Πελασγίας , από τα πιο επίσημα χείλη ακούστηκε ότι κάποιοι από την απελθούσα δημοτική αρχή έχουν επιστρέψει το ποσό των 12.000 ευρώ στο ταμείο του Δήμου.
Επειδή σωστός πολίτης είναι ο ενημερωμένος πολίτης θα θέλαμε να μάθουμε επίσημα και να ενημερώσουμε με τη σειρά μας τους πολίτες της Πελασγίας :
1. Ποιοι επέστρεψαν τα χρήματα ;
2. Γιατί τα επέστρεψαν;
3. Είναι σχετικό το θέμα με τον οικονομικό έλεγχο στο Δήμο από το Υπουργείο Οικονομικών;
Θα περιμένουμε μια επίσημη απάντηση, γιατί στα πλαίσια της πολιτικής αντιπαλότητας δεν πρέπει να πέφτουν
σκιές και υποψίες επί δικαίων και αδίκων , τέτοιες καταστάσεις αν δεν ευσταθούν, οδηγούν σε ακραία φαινόμενα και δεν προάγουν τη δημοκρατική λειτουργία του Δήμου.

Επιστροφή από τα μπλόκα...

Τόσες μέρες λέγαμε εάν υπήρχαν αγρότισσες στα
μπλόκα..... ιδού η απόδειξη.

Τι τρέχει με τις δημοσκοπήσεις ;

Τι πρέπει να γίνει για να ανακάμψει η κυβέρνηση, να μειωθεί κι άλλο η διαφορά στις δημοσκοπήσεις και να πάμε σε πρόωρες εκλογές; Είναι απλό: να παραλύσει, όπου δεν έχει ακόμα παραλύσει, η κυκλοφορία λόγω των αγροτικών μπλόκων. Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα από τη δημοσκόπηση της GPO (Μέγκα), η οποία έδειξε τη μεγαλύτερη μέχρι τώρα μείωση της διαφοράς μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Ολες οι προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι οι τελευταίες πρωτοβουλίες Καραμανλή (ανασχηματισμός κ.ά.) ελάχιστη απόδοση είχαν, καθώς το κλείσιμο της «ψαλίδας» ήταν μόλις μεταξύ μισής και μιας μονάδας. Μόλις ξέσπασαν οι αγροτικές κινητοποιήσεις, η διαφορά μειώθηκε -ω του θαύματος!- κατά μιάμιση μονάδα. Η δημοσκόπηση αυτή έγινε την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή και προχθές Δευτέρα, δηλαδή όταν σχεδόν όλη η Ελλάδα ήταν αποκλεισμένη από τα τρακτέρ! Τι συμβαίνει; Ο αποκλεισμός των δρόμων δεν επηρεάζει καθόλου τη ζωή ή τη διάθεση των ψηφοφόρων (έστω των ερωτηθέντων), που δεν βλέπουν καμία κυβερνητική ευθύνη; Ή οι ψηφοφόροι (έστω αυτοί που ρωτήθηκαν) είναι τόσο μαζοχιστές που... απολαμβάνουν την κατάσταση και επιβραβεύουν την κυβέρνηση; Ο,τι κι αν συμβαίνει, δεν έχει η κυβέρνηση παρά να ακολουθήσει την ίδια συνταγή: να ενθαρρύνει κι άλλες επαγγελματικές ομάδες να βγουν στους δρόμους, να τους δώσει ένα πακέτο με εκατομμύρια, αυτές να το απορρίψουν, η ψαλίδα στα γκάλοπ να εκμηδενιστεί, ο Καραμανλής να θριαμβεύσει ως στιβαρός ηγέτης. Και μετά να ξυπνήσουμε...
Ελευθεροτυπία

Ο Βουλευτής του Νομού μας Χρ. Σταικούρας για τις αγροτικές κινητοποιήσεις.

ΑΡΘΡΟ -- ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

(2^ο Μέρος)

«Ώρες ευθύνης και προοπτικής»

Λαμία, 28.01.2009



Η αντιμετώπιση του αγροτικού ζητήματος στη χώρα μας πρέπει να έχει βραχυχρόνιο και μεσομακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα.

Η κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας από την πρώτη στιγμή τις διαστάσεις του αγροτικού προβλήματος (μείωση του καθαρού αγροτικού εισοδήματος λόγω μεγάλης αύξησης του κόστους παραγωγής και κάμψης των τιμών σε μια σειρά αγροτικών προϊόντων), και στο πλαίσιο των δυνατότητων και των περιορισμών της οικονομίας, προχώρησε στη λήψη στοχευμένων δράσεων για την άμεση ανακούφιση του αγροτικού κόσμου. Στις δράσεις αυτές θα πρέπει, φυσικά, να προσθέσουμε και τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν το Δεκέμβριο και ήδη υλοποιήθηκαν, για την έγκαιρη καταβολή επιδοτήσεων και ενισχύσεων, την καταβολή της εξισωτικής αποζημίωσης, και την ενίσχυση των αγροτικών συνεταιρισμών.

Όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, και με αφορμή τις αγροτικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, θεωρώ πως είναι η ώρα, αλλά και η ευκαιρία, να αντιμετωπίσουμε, με υπευθυνότητα και διορατικότητα, και τα διαχρονικά αγροτικά προβλήματα της χώρας μας.

Προβλήματα πολλά, υπαρκτά, μεγάλα και ανοικτά, λειτουργικά, δομικά και θεσμικά, τα οποία, έχουν ενταθεί λόγω της τρέχουσας δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας.

Προβλήματα που οφείλονται σε αδυναμίες και παθογένειες του αγροτικού τομέα (όπως είναι η στήριξή του, με νόμιμο ή νομιμοφανή τρόπο, σε παροχές και επιδοτήσεις και η επανάπαυσή του σε αυτές κ.α.), αλλά και σε χρόνιες υστερήσεις της ασκούμενης αγροτικής πολιτικής (όπως είναι η ελλειπής ενημέρωση, εκπαίδευση και καθοδήγηση των αγροτών για τον εκσυγχρονισμό και την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών κ.α.).

Αυτή η πραγματικότητα έχει δημιουργήσει μια επιδοματική γεωργία με χρονικό ορίζοντα την εκάστοτε τρέχουσα καλλιεργητική περίοδο.

Αυτός ο φαύλος κύκλος που έχει ως πρωταγωνιστές την Ελληνική πολιτεία και τους Έλληνες αγρότες πρέπει να σπάσει.

Με αναπτυξιακές πολιτικές και όχι με πολιτικές επιδοτήσεων.

Η ενεργοποίηση του Εθνικού Συμβουλίου Αγροτικής Πολιτικής είναι η ευκαιρία ώστε να δρομολογηθούν συγκροτημένες μακροπρόθεσμες πρωτοβουλίες για την ποιοτική ενίσχυση και αναβάθμιση της ελληνικής αγροτικής παραγωγής και για την πραγματοποίηση σημαντικών έργων υποδομής και ανάπτυξης της αγροτικής περιφέρειας.

Σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, λοιπόν, μετά και την εισοδηματική ενίσχυση που θα προκύψει από τα μέτρα που κατέθεσε η Κυβέρνηση, πρέπει όλοι μας να συμμετέχουμε στην προσπάθεια που θα καταβληθεί, μέσα από ένα γόνιμο, ειλικρινή, ανοικτό και εκτεταμένο εθνικό διάλογο, ώστε να σχεδιασθεί και να υλοποιηθεί μία μακροχρόνια και βιώσιμη πολιτική ανάπτυξης της ελληνικής υπαίθρου.

Απαιτείται συνεπώς άμεση έναρξη του διαλόγου, χωρίς παρωπίδες και εκβιασμούς, μακριά από μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, χωρίς να τίθεται η χώρα σε ομηρία, χωρίς να κόβεται η Ελλάδα στα δύο.

Πρέπει όλοι μας να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Σπάνε τα μπλόκα...

Σπάσανε τα μπλόκα !
Συλλάβαμε το πρώτο γαλάζιο τρακτέρ να αποχωρεί από τα Τέμπη ....
Οι απώλειες είναι εμφανείς αλλά ελπίζουν με τα 500 εκατ. να τις αναπληρώσουν .... άντε και του χρόνου.

Οχι άλλο πράσινο...

Aμάν πια. Δεν πάει άλλο μ’ αυτή τη μανία για το πράσινο που δέρνει μερικούς μερικούς. Δηλαδή τι; Δεν τους αρκεί που η Αθήνα (και ειδικότερα η ζουγκλώδης Κυψέλη) έχει μια από τις καλύτερες αναλογίες παγκοσμίως, κοτζάμ ενάμισι μέτρο πράσινου κατά κεφαλήν εγκλωβισμένου; Δεν τους φτάνει που για να λάβει σάρκα και οστά το «όνειρο» της ομάδας με τα πράσινα, σύσσωμη η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, τα περισσότερα κανάλια, ο δήμαρχος, το ΛΑΟΣ, οι πεφωτισμένοι κονδυλοφόροι και οι μεγαλοκατασκευαστές δίνουν τον ωραίο αγώνα τους με τόσο πάθος που δεν τους νοιάζει αν στο διάβα τους συμπαρασύρουν και το (αναρχοαυτόνομης άλλωστε αποκλίσεως) Συμβούλιο της Επικρατείας; Τι δηλαδή; Θα στραπατσάρουμε το αναπτυξιακό πρόγραμμα του τόπου, την πλήρη τσιμέντωσή του, για σαράντα ψωροδέντρα; Αρκετά πια με τους ευαισθητούληδες, που άλλο από Σεφέρη δεν ξέρουν να τσιτάρουν, τάχα «τ’ αηδόνια και τα λιόδεντρα τα σάρωσαν οι πολυκατοικίες». Ποια αηδόνια και ποια λιόδεντρα, κακομοίρηδες; Πεύκα είχε στην Κυψέλη...

...Πεύκα και κάτι άλλα αιωνόβια. Και πήγαν μέσα στη νύχτα τα συνεργεία του Δήμου Αθηναίων και τα έκοψαν. Παράνομα, αφού υπάρχουν αποφάσεις θεσμοθετημένων οργάνων που απαγορεύουν την κοπή τους. Ε, και; Τόσες και τόσες αποφάσεις υπάρχουν για να τις περιφρονούμε, τόσοι και τόσοι νόμοι. Και στο κάτω κάτω τα κομμένα δέντρα θα μεταφυτευτούν λέει (ίσως στην Ηλεία), πάνω δε από το υπόγειο πάρκινγκ, ιδιωτικό παρακαλώ, σε τόπο εκχωρημένο από τον δήμο (γιατί άραγε;), θα γίνει μια θαυμάσια ανάπλαση, με γλαστρικά και πρασινάδες, καλύτερη κι από κείνη που έκανε ο κ. Βωβός στους Αμπελοκήπους.

Λοιπόν, κάποιοι δεν λένε να καταλάβουν ότι τα δέντρα δεν ψήφιζαν μόνο μια φορά κι έναν καιρό, σε χρόνια βίας και νοθείας. Τα δέντρα ψηφίζουν και σήμερα. Ψηφίζουν όταν καίγονται ανυπεράσπιστα από αυτούς που «ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι από κάθε άλλη φορά» καθώς κι όταν κόβονται παράνομα, για να φτιαχτούν πάρκινγκ εκεί που δεν χρειάζονται, όπως επιμένουν οι περίοικοι, που βγήκαν αγριεμένοι στους δρόμους, διαμαρτυρήθηκαν, φώναξαν, ώσπου να αναλάβουν να τους σωφρονίσουν τα ΜΑΤ. Αλλά αυτοί, ασωφρόνιστοι, επέμεναν. Και φύτεψαν νέα δέντρα στη θέση των κομμένων, να τα βλέπει ο δήμαρχος να ταράζεται, που μόνο για το χριστουγεννιάτικο είχε δώσει τον πόλεμό του.

Τα δέντρα ψηφίζουν. Και ψηφίζονται. Θυμίζω ένα «ψηφοδέλτιο», μια «μαύρη λίστα», από τις εκλογές του 2007, που δεν δόθηκε βέβαια ποτέ στους ψηφοφόρους. Ιδού οι υποψήφιοι: «ΗΛΕΙΑ: Ανδρίτσαινα, Λέπραιο, Πελόπιο, Αρχαία Ολυμπία... ΜΕΣΣΗΝΙΑ: Αρεόπολη, Διρός, Οίτυλο, Νέδα... ΑΡΚΑΔΙΑ: Μεγαλόπολη, Ηραία, Γόρτυνα. ΕΥΒΟΙΑ: Στύρα, Μαρμάρι, Αλιβέρι... ΑΤΤΙΚΗ: Πάρνηθα, Υμηττός, Πεντέλη, Κερατέα...». Ας προσθέσουμε τώρα και την Κυψέλη. Κι ας έχουμε υπόψη μας το ψηφοδέλτιο αυτό την επόμενη φορά που οι σεσημασμένοι δενδροκτόνοι και εξ επαγγέλματος αμνήμονες θα μας ξανατάζουν «αναπλάσεις», «αναδασώσεις» και «δενδροφυτεύσεις».

Π. Μπουκάλας Καθημερινή

σκίτσο Αν Πετρουλάκης

Ας ξυπνήσουμε...

Κάντε μια σούμα στα πρωτοσέλιδα της Απογευματινής(μόνο Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου)
και θα διαπιστώσετε ότι έχουμε διορισθεί όλοι μας , τα παιδιά μας ,και πολύ πιθανόν και τα εγγόνια μας.
Αν αυτό είναι το όνειρο του Έλληνα ,κάποιοι
παίζουν με τα όνειρα ενός ολόκληρου λαού.
Φτάνει πια!

Το σεξ ωφελεί... μετά τα 50!

Σε καρκίνο του προστάτη μπορεί να οδηγήσει η αυξημένη σεξουαλική δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένου του αυνανισμού, στα 20 και στα 30. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ με επικεφαλής την Ελληνίδα Πολυξένη Δημητροπούλου, οι άνδρες που στα νιάτα τους είναι περισσότερο σεξουαλικά ενεργοί έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν την κακοήθεια.

Οι επιστήμονες του βρετανικού πανεπιστημίου έθεσαν ερωτήσεις σε περισσότερους από 800 άνδρες σχετικά με την ερωτική τους ζωή και τις συντρόφους τους.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι εκείνοι που έκαναν σεξ ή αυνανίζονταν στα 20 και στα 30 τους συχνότερα είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο σε μεγαλύτερη ηλικία.

Ορμόνες
Τα υψηλότερα επίπεδα των λεγόμενων «ορμονών του σεξ» μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη σεξουαλική επιθυμία και σε καρκίνο του προστάτη, γράφουν οι επιστήμονες στην επιθεώρηση BJU International.

Ωστόσο η έρευνα των επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ έδειξε ότι η επίδραση της σεξουαλικής δραστηριότητας και, κυρίως, του αυνανισμού στον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου διαφέρει από ηλικία σε ηλικία. Η συχνή σεξουαλική δραστηριότητα στα 40 φαίνεται να μην επηρεάζει καθόλου στην εμφάνιση της κακοήθειας, ενώ ακόμα και μικρή σεξουαλική δραστηριότητα στα 50 λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας κατά του καρκίνου του προστάτη.

«Μια πιθανή εξήγηση για την προστασία που προσφέρει στους άνδρες η σεξουαλική δραστηριότητα και, κυρίως, ο αυνανισμός (μετά την ηλικία των 50) είναι ότι στη διάρκειά του απελευθερώνονται συσσωρευμένες τοξίνες, οι οποίες μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στην περιοχή του προστάτη. Αυτή η θεωρία, ωστόσο, δεν έχει θεμελιωθεί και χρήζει περαιτέρω έρευνας», εξήγησε η δρ Παπαδημητροπούλου.

Στο παρελθόν διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι το σεξ και ο αυνανισμός προστατεύουν από τον καρκίνο του προστάτη, ωστόσο η έρευνα της ομάδας της Πολυξένης Δημητροπούλου είναι η πρώτη που εξετάζει την επίδραση της σεξουαλικής δραστηριότητας στην κακοήθεια βάσει της ηλικίας. Σημειώνεται ότι ο καρκίνος του προστάτη είναι η δεύτερη πιο θανατηφόρα κακοήθεια στους άνδρες, μετά τον καρκίνο των πνευμόνων, με περισσότερους από 100.000 άνδρες στον δυτικό κόσμο να πεθαίνουν κάθε χρόνο από αυτή.

ΕΡΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΑ - ΕΘΝΟΣ

Άντε γεια...

Στη Ν.Δ. θα πρέπει να θυμηθούν πότε το ΠΑΣΟΚ πήρε την κάτω βόλτα: το 1996, όταν διέρρηξε οριστικά τη σχέση με τους αγρότες που είχε χτίσει με μαεστρία επί δύο δεκαετίες ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η χαριστική βολή μάλιστα δόθηκε όταν η Αστυνομία με ένα πράγματι πονηρό σχέδιο ξεφούσκωσε νύχτα τα λάστιχα από τα τρακτέρ για ανοίξουν οι δρόμοι. Η Ν.Δ. τώρα ζει ημέρες ΄96. Χάνει κάθε μέρα ένα μεγάλο μέρος από τα... κέρδη του Κώστα Καραμανλή στον Κάμπο. Είναι γεγονός πως οι μικρομεσαίοι και οι αγρότες έδωσαν δύο μεγάλες νίκες στη Ν.Δ. Οι πρώτοι από τον μαύρο Σεπτέμβρη Αλογοσκούφη είπαν «άντε γεια» στην κυβέρνηση. Τώρα, ήρθε η ώρα των αγροτών να την αποχαιρετήσουν.
Γ. Πολίτης ΤΑ ΝΕΑ

Σπάνε τα μπλόκα οι " γαλάζιοι" συνδικαλιστές.

Στη Ρηγίλλης και στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης λαμβάνουν από χθες το βράδυ μηνύματα, ότι οι «γαλάζιοι» αγροτοσυνδικαλιστές θα αλλάξουν στάση και θα αποδυναμώσουν τα αγροτικά μπλόκα, παρά τις κατηγορίες που ακούν για «προσυμφωνημένες κινήσεις» με τον κ. Χατζηγάκη. «Όποιος φοβάται να πει ότι ήρθε το τέλος, φοβάται να πει την αλήθεια» είπε χθες το βράδυ αφοπλιστικά ο «γαλάζιος» αγροτοσυνδικαλιστής και νομαρχιακός σύμβουλος Λάρισας με τη ΝΔ κ. Χρ. Σιδηρόπουλος (στενός φίλος και «δεξί χέρι» του ισχυρού αγροτοσυνδικαλιστή κ. Αθ.Κοκκινούλη ), προαναγγέλλοντας ουσιαστικά τη λήξη των κινητοποιήσεων.

«Τα συλλαλητήρια έφτασαν σε κάποιο σημείο.Τώρα βέβαια παρουσιάζονται φαινόμενα,ο κάθε πικραμένος έχοντας δεν έχοντας πρόβλημα βγαίνει στο δρόμο» είπε ο κ. Κοκκινούλης, κατηγορώντας το Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο στο οποίο δεν συμμετέχουν οι αγρότες της επιρροής του που έχουν αποκλείσει τα Τέμπη, όπου επικρατεί κλίμα αποχώρησης. Αυτή την κίνηση αναμένουν στο Μέγαρο Μαξίμου καθώς πιστεύουν ότι η αποχώρηση των «γαλάζιων» τρακτέρ από τον Θεσσαλικό κάμπο θα σημάνει την «αρχή του τέλους» για τα αγροτικά μπλόκα.

Μη τσιμπάτε....

Είναι δική μας υπόθεση οι εκλογές-ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές. Είναι υπόθεση των 50000 Ελλήνων bloggers κι όχι των ξεπουλημένων μηντιαρχών οι οποίοι με το στανιό θέλουν να ξαναβγάλουν τον Καραμανλή, τον Βατοπεδινό, πρωθυπουργό. Κι αυτό επειδή ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν είναι ο υποταχτικός συνομιλητής. Η κυβέρνηση Καραμανλή είναι μια τελειωμένη υπόθεση, όσο ζόρι κι αν τραβάνε οι κρατικοδίατοι γκαλοπατζήδες και οι εργοδότες-χορηγοί τους...
http://kourdistoportocali.blogspot.com/

Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Τόνια Αντωνίου για τη ΛΑΡΚΟ

Μετά από την πρωινή συνάντηση στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών μεταξύ των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και του Υπουργού κ. Γ. Παπαθανασίου, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Τόνια Αντωνίου που ήταν παρούσα στη συνάντηση δήλωσε:



«Η συνάντηση με τον Υπουργό έγινε τελικά, επειδή την επέβαλαν οι εργαζόμενοι με την επιμονή τους, παρά τις προσπάθειες των συνεργατών του να τους πείσουν ότι δεν ήταν παρών στο Υπουργείο. Αυτό όμως που τελικά προέκυψε από τις δηλώσεις του κ. Παπαθανασίου είναι ότι όλον αυτόν τον καιρό η κυβέρνηση δεν είχε ασχοληθεί καθόλου με την υπόθεση της ΛΑΡΚΟ, δεν είχε πρόγραμμα και σχέδιο για να αποτρέψει την χρεοκοπία και το κλείσιμο της εταιρείας, αλλά μόλις χτες ο ίδιος ανέθεσε την κατάρτιση επιχειρησιακού σχεδίου για τη διάσωση της επιχείρησης. Αυτό που χρειάζεται σήμερα, είναι να επαγρυπνούμε πλέον όλοι μας, ώστε να μην επαναληφθεί για μία ακόμα φορά αυτό που συμβαίνει τόσο καιρό με τους Υπουργούς της κυβέρνησης που προσπαθούν δηλαδή με διάφορες δηλώσεις να κερδίσουν χρόνο μέχρι τις εκλογές, ενώ στην πραγματικότητα δεν κάνουν τίποτα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε να φτάσει η ΛΑΡΚΟ σε νέες απολύσεις εργαζομένων και τελικά στο κλείσιμο, γιατί αυτό θα είναι τραγικό για την εθνική οικονομία, τραγικό για τις τοπικές κοινωνίες 5 νομών και για τους εργαζόμενους που θα αντιμετωπίσουν τον εφιάλτη της ανεργίας»

Δεν τρώμε κουτόχορτο....

Η διαφορά της ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ που προηγείται είναι 3,6% αλλά ο Καραμανλής εξακολουθεί να είναι πιο κατάλληλος του Παπανδρέου με 45%, - 32,7%. Πρόκειται για τη νέα δημοσκοπική ανακάλυψη της GPO του κ. Θεοδωρικάκου, πρώην γραμματέα της ΚΝΕ. Κι ύστερα σου λένε ότι το ΚΚΕ δεν στηρίζει τον Καραμανλή.
http://kourdistoportocali.blogspot.com/

Δοξάστε τον !

Σχεδόν θεατρική η σκηνή, είναι από εκείνες που οι πολιτικοί θα προτιμούσαν να μην καταγραφούν από την κάμερα και να μη δοθούν στη δημοσιότητα, γιατί δεν προσφέρουν τίποτε στην υστεροφημία τους. Σε κάποιο από τα μπλοκ των αγροτών της Θεσσαλίας, λοιπόν, φτάνει ο κ. Γ. Σούρλας, αντιπρόεδρος της Βουλής, ένας από τους προεστούς της περιοχής. Προσεκτικός, απέφυγε να επαναλάβει την επί ΠΑΣΟΚ «σημειολογική κίνηση», ίδια τότε με του κ. Χατζηγάκη, να ανέβει δηλαδή σε τρακτέρ· την ώρα πάντως που επιχειρούσε να πει στους αγρότες τα συνήθη, ότι συμπαραστέκεται στον αγώνα τους κ.τλ., τον διέκοψαν διαμαρτυρόμενοι οι ακροατές του. Τα ’χασε ο βουλευτής, που άλλα ήξερε από το παρελθόν κι άλλα προσδοκούσε: χειροκροτήματα, ευχαριστήρια, τηλεοπτικές δάφνες, ψήφους. Συνήλθε γρήγορα πάντως και σαν σωστός πολιτικός πέρασε στην αντεπίθεση: «Αντί να μου πείτε ευχαριστώ που είμαι τώρα εδώ, γκρινιάζετε κι από πάνω;»

Τι δηλοί ο μύθος, που δεν είναι μύθος αλλά βιντεοσκοπημένη ιστοριούλα; Οτι κάθε πολιτικός από αυτούς που νέμονται την εξουσία, αισθάνεται Πολιτικός με κεφαλαίο το αρχικό πι. Αισθάνεται δηλαδή αριστοκράτης, ευγενής, ανώτερος από τους ταπεινούς που έχουν το ύψιστο δικαίωμα να τον ψηφίζουν, να τον παρακαλούν να πει μια καλή κουβέντα «ψηλότερα», να μεσολαβήσει για την υπόθεσή τους και να του στείλουν ύστερα πεσκέσι μια νταμιτζάνα τσίπουρο. Κατά συνέπεια, όταν ο Πολιτικός αφήνει τα δώματα της Εξουσίας και «κατεβαίνει στον λαό», τον «λαό του», του κάνει μεγάλη χάρη, τη μεγαλύτερη δυνατή. Γι’ αυτό και ο λαός οφείλει να φερθεί με σέβας και ταπεινοσύνη, να πει ευχαριστώ κι ας νιώθει ότι τον ενέπαιξαν, κι ας έχει την πεποίθηση ότι τον αντιμετωπίζουν σαν έναν αφελή και «ευκολοπίστευτο» πελάτη που έχει πάντα άδικο.

Το μισό αγροτικό πρόβλημα, όπως το ζούμε από τη μια δεκαετία στην άλλη, από τη μια κυβέρνηση στην άλλη, είναι ακριβώς αυτό: για τους κομματάρχες και τους τοπάρχες ο αγροτικός πληθυσμός είναι ένα σώμα ασάλευτο και ανεξέλικτο, καθηλωμένο στον πολιτικό πρωτογονισμό τού δούναι και λαβείν, κομματικώς χειραγωγήσιμο και εύκολα παραπλανήσιμο, άρα παραπλανητέο. Το επεισόδιο με τον κ. Σούρλα άλλα δείχνει: οι αγρότες, όχι όλοι, πάντως πολλοί, ελευθερωμένοι πια από την κομματική χειραγώγηση, δεν θεωρούν υποχρέωσή τους να μη διακόπτουν τον πληκτικό μονόλογο της Εξουσίας. Να τον διακόπτουν και να τον χλευάζουν.

Του Παντελη Μπουκαλα, Καθημερινή

Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο ;

-Αγαπητή Μαρία μου,
Η γεροντολαγνεία έχει και τα όριά της. Το ότι ο Γιώργος Σουφλιάς σου εμπνέει ένα αίσθημα ασφάλειας στους οικονομικά ταραγμένους καιρούς μας, είναι κάτι πολύ προσωπικό σου. Μόνο που σε παρακαλούμε να σταματήσεις την σπάτουλα απο το Μεγάλο Κανάλι, σ αυτό το γεροντοφρικιό-κορίτσι πράμα. Κάνε ένα κρύο ντούς, ζήτα αν θες απο τον Καμπουράκη να σου δώσει μια φωτογραφία του με μαγιό.
Πράγματι κυβερνάει τη χώρα, λόγω ανυπαρξίας του Καραμανλή. Πριν κυβερνούσε ο Αλογοσκούφης. Αυτή είναι η κατάντια της Ελλάδας εν έτει 2009.
Να μας κυβερνάει ο Σουφλιάς και να τον σπατουλάρει το Μέγκα ενώ την ίδια στιγμή το BBC να περνάει από κόσκινο τον Γκόρντον Μπράουν.
Είμαστε η άθλια χώρα της αιώνιας Παράγγας...
http://kourdistoportocali.blogspot.com

Θαλάσσιο καταφύγιο στο Μαλιακό Κόλπο

ΟΜΙΛΟΣ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ Λαμία, 26-01-2009

Καραϊσκάκη 101, Λαμία 35100
Τηλ. & φαξ 22310-53350

e-mail : omfidas@gmail.com
Προς

1) Το Νομάρχη Φθ/δας κ. Α. Χειμάρα



Κοιν.

1) Δήμο Στυλίδας

2) Δ/νση Αλιείας Ν. Φθ/δας.

3) Λιμεναρχείο Στυλίδας





Θέμα : «Θαλάσσιο καταφύγιο στο Μαλιακό Κόλπο»







Πληροφορηθήκαμε πρόσφατα ότι ο Σύλλογος Αλιέων Αγ. Μαρίνας & της ευρύτερης περιοχής του Μαλιακού κόλπου θέλει να επιτραπεί η αλιεία στο θαλάσσιο χώρο ΄΄Λιβάρι΄΄ που έχει χαρακτηριστεί ως καταφύγιο, επειδή τα αλιεύματα στις περιοχές που ψαρεύουν έχουν μειωθεί.

Ολοένα περισσότερες επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν πως η προώθηση ενός διευρυμένου δικτύου προστατευόμενων περιοχών, το οποίο επιβάλλεται προκειμένου να προστατευτούν τα θαλάσσια οικοσυστήματα, ίσως είναι η λύση-κλειδί για την ανακοπή της πτωτικής πορείας των ιχθυαποθεμάτων. Συντασσόμαστε και εμείς με την άποψη των ειδικών επιστημόνων που θεωρούν ότι για να επιτευχθεί ολοκληρωμένη προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος μιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, είναι σημαντική η ύπαρξη Δικτύου Θαλασσίων Αποθεμάτων (ή καταφυγίων) που είναι περιοχές προστασίας. Τα Θαλάσσια Αποθέματα λειτουργούν με δύο τρόπους: προστατεύουν τη βιοποικιλότητα αλλά και ταυτόχρονα λειτουργούν ως φυσικά «ιχθυοτροφεία» εμπλουτίζοντας τους πληθυσμούς των ψαριών των γειτονικών περιοχών με νέα άτομα, που μπορούν να αλιευθούν από τους ψαράδες της περιοχών αυτών. Έτσι η προστασία των καταφυγίων συνεπάγεται και την προστασία της βιοποικιλότητας που φιλοξενείται σε αυτό, αλλά και του επαγγέλματος των αλιέων. Τα θαλάσσια καταφύγια αποτελούν το πλέον αποτελεσματικό μέσο για την επίτευξη αυτού του στόχου. Βασική *προϋπόθεση για την ύπαρξη της παράκτιας αλιείας, είναι να προστατευθούν οι παραγωγικοί οικότοποι από τους οποίους εξαρτάται η δυνατότητα αναγέννησης των ιχθυαποθεμάτων.

Γνωρίζουμε ότι η παραδοσιακή παράκτια αλιεία στην Ελλάδα, χρόνο με το χρόνο υποβαθμίζεται σημαντικά, προκαλώντας συχνά καταστροφικές επιβαρύνσεις τόσο στην τοπική οικονομία των κοινωνιών στις νησιωτικές και παράκτιες περιοχές της Ελλάδας, όσο και στην ίδια δυνατότητα διατήρησης αυτών των κοινωνιών.*/ //Δυστυχώς σ/*την Ελλάδα δεν υπάρχει ολοκληρωμένο πλαίσιο για την αειφορική διαχείριση της αλιείας γενικότερα. Μόνον έτσι θα μπορούσε να *προστατευτεί ο θαλάσσιος πλούτος και να περιμένουμε ανάκαμψη της αλιείας. Σε αντίθετη περίπτωση, η κατάρρευση της παράκτιας αλιείας θα είναι αναπόφευκτη, προκαλώντας καταστροφικές συνέπειες, τόσο για τους παράκτιους αλιείς και τις κοινωνίες που εξαρτώνται από την παράκτια αλιεία, όσο και για τη βιοποικιλότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Τα θαλάσσια καταφύγια θα πρέπει να προστατευτούν όχι μόνον από το ψάρεμα, αλλά και από κάθε είδους εξωτερική επέμβαση, όπως π.χ από χημική ρύπανση από την απόρριψη αποβλήτων, υδρογονανθάκων (π.χ. πετρελαιοειδών), μικροβιακή μόλυνση κ.λ.π. και γιαυτό θα πρέπει να λειτουργήσουν αποτελεσματικά οι αρμόδιες υπηρεσίες με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που διαθέτουν. Δυστυχώς ο Μαλιακός Κόλπος είναι μια περιοχή που υποβαθμίζεται διαρκώς από τις ανθρώπινες δραστηριότητες των τελευταίων δεκαετιών.

Ακόμα και στις περιοχές που επιτρέπεται η αλιεία, η κακοδιαχείριση αυτής, τα ακατάλληλα μέσα, κυρίως της μέσης αλιείας (μηχανότρατες) η γενικότερη αδιαφορία της τοπικής κοινωνίας και η ανικανότητα των ελεγκτικών υπηρεσιών, έχουν οδηγήσει την αλιεία σε κατάρρευση. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Περιβάλλοντος η εντατική αλιεία φέρει μεγάλη ευθύνη για την σημερινή κατάσταση των ιχθυοαποθεμάτων. Το 65% των εμπορεύσιμων αποθεμάτων κινδυνεύουν με εξαφάνιση ενώ για το 80% των ειδών που ζουν στην Μεσόγειο δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία. Αντίστοιχα, αρνητικά αποτελέσματα επιφέρει και η χρήση ακατάλληλων αλιευτικών μεθόδων, αφού ανάλογα με την αλιευτική πρακτική τα παρεμπίπτοντα αλιεύματα, δηλαδή τα αλιεύματα που δεν έχουν εμπορικό ενδιαφέρον κυμαίνονται από 20% έως 70%.

Για όλα τα παραπάνω πιστεύουμε ότι θα πρέπει να προστατευτούν τα θαλάσσια καταφύγια. Η πρόσβαση των αλιέων της περιοχής μας στο θαλάσσιο καταφύγιο, όχι μόνον δεν θα λύσει το πρόβλημά τους, αλλά θα το επιδεινώσει μακροπρόθεσμα με μη αντιστρεπτό τρόπο, αν δεν ληφθούν μέτρα για μια βιώσιμη λύση.





Για το ΔΣ

Χάνοντας τ΄ αβγά και τα καλάθια

Το περασμένο καλοκαίρι ο τότε υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφης, νιώθοντας την επερχόμενη αδυναμία των δημοσίων οικονομικών, κήρυξε πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής και προέκρινε αυστηρά φορολογικά μέτρα, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει κατά το δυνατόν περισσότερα έσοδα.

Πολλοί τότε τον επέκριναν ότι παραγνωρίζει την επιδείνωση των διεθνών οικονομικών συνθηκών και αντέτειναν πως το περιβάλλον ύφεσης που τείνει να διαμορφωθεί στον κόσμο απαιτεί επεκτατική και όχι περιοριστική πολιτική.

Παρά τις πολλές ενστάσεις η στροφή της οικονομικής πολιτικής επί το αυστηρότερον «ευλογήθηκε» από τον κ. Πρωθυπουργό και τελικώς επικράτησε. Το προφανές δεν έγινε αντιληπτό, η απειλή της πιστωτικής κρίσης και της επερχόμενης ύφεσης υποτιμήθηκαν και δύο μήνες μετά, στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου, η θερινή στροφή της οικονομικής πολιτικής έμοιαζε ασύμβατη προς τις επικρατούσες υφεσιακές συνθήκες, δεν ήταν υπερασπίσιμη ούτε από τον ίδιο τον κ. Αλογοσκούφη.

Παρά ταύτα ο προϋπολογισμός ψηφίστηκε, οι προβλέψεις για τις οικονομικές εξελίξεις παρουσιάστηκαν με πάθος στο Κοινοβούλιο, αλλά ο κ. Αλογοσκούφης αντικαταστάθηκε λίγες ημέρες μετά, στις αρχές του Ιανουαρίου. Οι δε επικυρωμένες από τη Βουλή προβλέψεις ανετράπησαν πάραυτα από τις Βρυξέλλες ως ανεδαφικές, εκτός πραγματικότητας.

Το αυτό συνέβη και τον Δεκέμβριο, με τις ταραχές. Μέχρι τότε η κυβέρνηση προέβαλλε μετά πάθους τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, μιλούσε συνεχώς γι΄ αυτές, ο τότε αρμόδιος υπουργός κ. Ευρ. Στυλιανίδης παρουσίαζε σχέδια επί σχεδίων και εμφανιζόταν ως ανερχόμενη πολιτική προσωπικότητα. Και τότε υποτιμήθηκαν τα γεγονότα, δεν αξιολογήθηκαν επαρκώς· η αντίδραση των νέων αντιμετωπίστηκε ως ακραίο συγκυριακό φαινόμενο. Δεν πέρασε ένας μήνας και έφθασε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, πιεζόμενος από την ένταση της αμφισβήτησης, να αναιρέσει τα πάντα, καλώντας τις πολιτικές δυνάμεις σε διάλογο επί μηδενικής βάσεως για την Παιδεία, ωσάν να μη βρισκόμαστε στο 2009, αλλά στο 2004.

Και τώρα με τους αγρότες πάλι αιφνιδιάστηκε η κυβέρνηση. Υποτίμησε στην αρχή τα μπλόκα και όταν άρχισαν να πληθαίνουν υποχώρησε ατάκτως, προσφέροντας γη και ύδωρ στις μέχρι χθες «φίλιες» και γι΄ αυτό δύο φορές καχύποπτες πια δυνάμεις του Θεσσαλικού κάμπου.

Έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε στους αγρότες ο κ. Καραμανλής και αποτέλεσμα δεν έφερε. Αντιθέτως, με τη στάση του ουσιαστικά προέτρεψε και τις υπόλοιπες κοινωνικές δυνάμεις σε αντίστοιχες διεκδικήσεις.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Καραμανλή έχει χάσει τα αβγά και τα καλάθια.

Ξόδεψε όσα αποθέματα αξιοπιστίας διέθετε· από εδώ και πέρα θα παζαρεύει δεν θα κυβερνά. Η εξουσία της είναι επισφαλής και προβληματική. Το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να προκηρύξει το ταχύτερο εκλογές.
Αντώνης Καρακούσης ΤΟ ΒΗΜΑ