Μάχες

Τα ευχάριστα νέα είναι ότι ο φασισμός την έχει βαμμένη.

Ανακοινώθηκε επιτέλους ότι οι οργανώσεις «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας», «Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα», «Ανταρσία σε κυβέρνηση – ΕΕ – κεφάλαιο» και «Ανυπότακτη Αθήνα» συγκρότησαν την «Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα».

Στόχος είναι «να αγωνιστούμε και να τσακίσουμε τον φασισμό σε κάθε γειτονιά» (ανακοίνωση 27/8) ενώ επικεφαλής τέθηκε ένας «μαχόμενος δικηγόρος».

Λογικό. Πώς θα αγωνιστείς, αν δεν έχεις μαζί κι έναν μαχόμενο;

Καλαμπούρια, ίσως πείτε. Ε, λοιπόν δεν είμαι βέβαιος.

Την Κυριακή η «Αυγή» είχε μια σχεδόν ολοσέλιδη (και πρωτοσέλιδη) φωτογραφία του Μητσοτάκη με τον τίτλο «Υπεύθυνος για το έγκλημα. Σπόνσορας του εκφασισμού» (27/8). Ψύχραιμα και αντικειμενικά.

Στο ίδιο φύλλο μαθαίναμε ότι «η ΝΔ λειαίνει τον φασισμό» (Σία Αναγνωστοπούλου) κι ότι «σηκώνει κεφάλι ο φασισμός» (Θ. Καρτερός) – υποθέτω πριν του το κόψει ο «μαχόμενος δικηγόρος»…

Στέφανος Κασσελάκης, το colpo grosso του Αλέξη Τσίπρα

Πολλοί απόρησαν, ιδιαίτερα βλέποντας τον Παύλο Πολάκη να στηρίζει έναν εγωπαθή αμερικανοθρεμμένο «εφοπλιστή» υποψήφιο, που προβάλλει την ομοφυλοφιλία του, στον αντίποδα του δικού του ύφους, που προτείνει, όπως άλλοτε ο Βαρουφάκης, την κατάργηση της στράτευσης (στην Ελλάδα!) και όλα τα συμπαρομαρτούντα. 

Και τα ερωτηματικά πολλαπλασιάστηκαν όταν ο Νίκος Παππάς, υποψήφιος ο ίδιος για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, προτείνει αιφνιδίως να ψηφίσουν στις εκλογές για την ανάδειξη του Προέδρου όχι μόνο τα μέλη αλλά και οι «φίλοι» του κόμματος! Δηλαδή, ο ίδιος, παρότι υποψήφιος, προτείνει κάτι που στρέφεται ευθέως ενάντια στη δική του υποψηφιότητα! Διότι είναι προφανές πως η διεύρυνση της εκλογικής βάσης των προεδρικών εκλογών θα διευκολύνει μόνο τον ουρανοκατέβατο Κασσελάκη, με τον μιντιακό θόρυβο που έχει δημιουργηθεί, ή, στην καλύτερη περίπτωση, την Έφη Αχτσιόγλου και όχι βέβαια τον Νίκο Παππά!

Αν λοιπόν τα δύο πρωτοπαλίκαρα του Τσίπρα, ο σωματοφύλακάς του και ο Ιάγος του, ο άνθρωπος που αναλαμβάνει τις επικίνδυνες  δουλειές, στηρίζουν τον Κασσελάκη, δεν μπορεί παρά να υπάρχει ένα όνομα για εκείνον που κινεί τα νήματα: Αλέξης Τσίπρας.

Και όλη η σκηνοθεσία αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ο Κασσελάκης απέκτησε ρόλο στο

Λούστρο

Δεν το επιδίωξε κανένας μηχανισμός της Κουμουνδούρου. Πρόκυψε.

 Και εφόσον αποκλειστεί η ιδέα μιας «εγγενούς σκοπιμότητας», το επέβαλαν οι συμπτώσεις, οι ατομικές φιλοδοξίες, το επικοινωνιακό μάρκετινγκ.

Ένα διπλά και συντριπτικά ηττημένο κόμμα του οποίου το πρόσφατο μετεκλογικό μέγεθος δεν το καθιστά πλέον αντιπροσωπευτικό διεκδικητή της εξουσίας, είχε στη μαραζωμένη συγκυρία του την ανάγκη μιας ατραξιόν.
Ένα βεγγαλικό, ένα ζογκλερικό, ένα τούβλο ριγμένο ορμητικά στο τέλμα θα ήταν καλοδεχούμενο. Ευπρόσδεκτο όπως και η αιφνίδια εμφάνιση ενός από μηχανής ουρανοκατέβατου για να ξεκολλήσει την υπναλέα του παράσταση από το αδιέξοδο.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης χρειαζόταν επειγόντως κάποιο επωφελή ντόρο. Κάτι πρωτάκουστο, αστραφτερό, κομψό και αναπάντεχο για να προσελκύσει το δημόσιο ενδιαφέρον, να αναζωογονήσει τη προσοχή, να ξαφνιάσει την εσωστρεφή του νιρβάνα. Ένα πρόσωπο για talk of the town, τέλος πάντων.

Ικανό να διασκεδάσει το εξαρθρωμένο επικοινωνιακό του σύστημα που πορεύεται μουδιασμένο σε αναζήτηση νέας ηγεσίας υπό την κρίση της κομματικής βάσης, Απαραίτητο να φρεσκάρει το κάδρο με τις πολιτικά χρεωκοπημένες φιγούρες του. Χρήσιμο να παίξει, σχεδόν ντετερμινιστικά, το ρόλο του αντίδοτου στο στερεοτυπικό μείγμα του εσωτερικού του σπαραγμού.
Αυτό το εργαλείο αφύπνισης του

Η μεγάλη ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ

Δε γνωρίζω τι πορεία θα έχει ο Στέφανος Κασσελάκης. Μπορεί να τα πάει μια χαρά σε βάθος χρόνου, μπορεί και να χαντακωθεί. Έχει πολλά αδιευκρίνιστα σημεία το βιογραφικό του τα οποία ούτως ή άλλως θα διερευνηθούν από εσωκομματικούς και εξωκομματικούς αντιπάλους του. Από την άλλη πλευρά το αναμφισβήτητο επικοινωνιακό του χάρισμα και τα ισχυρά στηρίγματα που φαίνεται ότι διαθέτει και τα οποία τον προωθούν, μπορούν να παρακάμψουν ή να καλύψουν τα τρωτά του σημεία. Πάντως, σήμερα, μέσα στην υπάρχουσα ατμόσφαιρα στον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ δύσκολα θα ανατρέψει την πρωτοκαθεδρία της κυρίας Έφης Αχτσιόγλου. Συνεπώς, ότι προκύψει θα αφορά το μέλλον. 

Τούτων δοθέντων δύο είναι τα πολιτικά συμπεράσματα:

Συμπέρασμα πρώτο: είναι ανοικτός ο δρόμος για μια τρίτη τετραετία Μητσοτάκη. Θα συνεχίσει να παίζει χωρίς αντίπαλο, αν βέβαια αποκλείσουμε τον κακό εαυτό της κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός κρατά όλα τα ατού στα χέρια του.

Συμπέρασμα δεύτερο: δίνεται μεγάλη ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ, λόγω της αναταραχής που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ—που είναι αναταραχή και ιδεολογική—να αποδείξει πως διεκδικεί τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το φαινόμενο Κασσελάκη δεν είναι εύπεπτο για τον

Τσιπάκια

Την κακή αρχή την έκανε η Μέρκελ. Στα καλά καθούμενα έστειλε αεροπλάνα να μας ψεκάζουν.

Για ποιον λόγο; Για να καταπιούμε τα Μνημόνια διότι εμείς οι Έλληνες είμαστε και λίγο ζορμπάδες.

Τελικά, ίσως χάρη στο ψέκασμα και παρά τα ζορμπαλίκια, τα Μνημόνια τα κατάπιαμε. Διασώθηκαν ευτυχώς ο Βαρουφάκης κι ο Καμμένος.

Μετά ήλθε το κόβιντ. Ενας μυστηριώδης ιός που δημιουργήθηκε σε εργαστήρια της Κίνας αλλά χρησιμοποιήθηκε από την Αμερική για να κυριαρχήσει στον πλανήτη.

Μη με ρωτήσετε πώς οι Κινέζοι δούλευαν για τη CIA. Ισως τους κορόιδεψαν. Διότι μερικοί λένε πως δεν υπήρχε καν ιός.

Επειδή όμως πολλοί πέθαιναν βγήκαν τα εμβόλια για το κόβιντ που είχαν μέσα τσιπάκι του Μπιλ Γκέιτς ώστε να ελέγχονται όσοι εμβολιαστούν.

Δεν είναι σαφές για ποιον λόγο ο Μπιλ Γκέιτς ήθελε να

Ποιος είναι, επιτέλους, αυτός ο Στέφανος Κασσελάκης;

Πάντα θαύμαζα τους αριστερούς για την μαεστρία τους στην προπαγάνδα. Και μην πείτε ότι οι άοσμες και άγευστες εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ δεν απέκτησαν ενδιαφέρον. Ποιος είναι ο Στέφανος Κασσελάκης; Σωστά ρωτάτε. Βγει δεν βγει, πάντως, από πλευράς marketing είναι μια πετυχημένη κίνηση. Όλοι μιλάνε για τον αμερικανοσπουδαγμένο νέο, για τον εφοπλιστή που θέλει να πάρει στα χέρια του το τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ. Από την δρακογενιά και τους Δρακόπουλους στον Στέφανο! Μία ήττα δρόμος…

Δεν πρέπει να μας ξενίζει το γεγονός ότι ένας εκπρόσωπος της μπουρζουαζίας θέλει να ηγηθεί ενός κόμματος που «εκφράζει» τις λαϊκές μάζες. Ένας φανατικός κομμουνιστής θα μπορούσε να μας πει ότι αυτό και μόνο το γεγονός είναι απόδειξη ότι ουδέποτε ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε αριστερό κόμμα. Με άλλα λόγια, δεν κυβέρνησε η αριστερά στην Ελλάδα και έτσι υπάρχει περιθώριο να … ξαναδοκιμάσουμε. Κι αυτή την φορά την … αληθινή αριστερά. Η αλήθεια είναι ότι η αριστερά πάντα γοήτευε ένα κομμάτι της πλουτοκρατίας. Εδώ είναι ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ο Πέτρος Κόκκαλης, ο γιος του Σωκράτη! Δεν είναι λοιπόν η πρώτη φορά…

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει ελπίδες, επειδή ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει! Μέχρι να εμφανιστεί ο κ. Κασσελάκης το ενδιαφέρον του

Ψάχνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ της κανονικότητας

Το δύσκολο καλοκαίρι της νέας κυβέρνησης που προέκυψε από τις πρόσφατες διπλές εθνικές εκλογές ανέδειξε σημαντικές αδυναμίες της, επιβεβαιώνοντας εμμέσως πλην σαφώς πόσο  σημαντικό είναι να υπάρξει σύντομα αντιπολίτευση, ικανή να διαδραματίσει το θεσμικό της ρόλο. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση κινείται αυτή την περίοδο στην πολιτική σκηνή χωρίς αντίπαλο και αυτό δεν είναι καλό ούτε για την ίδια, ούτε για την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας. Όσο δεν υπάρχει σοβαρή αντιπολίτευση, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος της ενίσχυσης ακραίων, δήθεν αντισυστημικών δυνάμεων, που επενδύουν στο λαϊκισμό, στις θεωρίες συνωμοσίας και στην καλλιέργεια ενός κλίματος γενικής δυσαρέσκειας απέναντι στην πολιτική και τους εκπροσώπους της.

Το θέμα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε μια περίοδο που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά την εκλογική του συντριβή, ετοιμάζεται να εκλέξει τη νέα του ηγεσία. Η πρόκληση είναι μεγάλη για τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την πρόσφατη εκλογική του συντριβή. Από την απόφαση των μελών του θα κριθεί εάν το κόμμα θα

Γιατί απέτυχαν όλοι στη δεύτερη τετραετία;

 

Ακόμα και ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε τρίτη κυβερνητική θητεία, αφού έμεινε πάνω από τρία χρόνια στην αντιπολίτευση. Είναι μέχρι στιγμής ο μοναδικός πρωθυπουργός με τρείς - όχι συνεχόμενες - πρωθυπουργικές θητείες. Γιατί υπάρχει αυτό το σύνδρομο της δεύτερης καταστροφικής θητείας; Τι είναι αυτό που ωθεί όλους τους πρωθυπουργούς, από το ξεκίνημα σχεδόν της νέας κυβέρνησής τους, να πετάξουν λευκή πετσέτα; Να εγκαταλείψουν τα όσα υποσχέθηκαν προεκλογικά στους ψηφοφόρους τους;

Δε γνωρίζω αν το πρόβλημα είναι αποκλειστικά πολιτικό ή αν υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες, όπως ο κορεσμός της εξουσίας και η εκπλήρωση του στόχου του εκάστοτε πρωθυπουργού να μην είναι πρωθυπουργός της μιας θητείας. Να μην αποτελέσει μια παρένθεση, δεξιά ή αριστερή. Με τη δεύτερη εκλογική νίκη επιβεβαιώνεται η κυριαρχία του και φαίνεται πως κάπως έτσι εξαντλούνται και οι φιλοδοξίες του. 

Διότι απαραίτητο στοιχείο για μια

Εκλογή αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ, για βαθιά χασμουρητά

Το πρώτο δίμηνο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν έχει ξεκινήσει ιδανικά, καθώς η μία φουρτούνα διαδέχεται την άλλη. Το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται στο γεγονός ότι όλα τα μέτωπα που άνοιξαν έχουν να κάνουν με τη λειτουργία του κράτους, που μετρούσε ως το δυνατό σημείο της κυβέρνησης.
Και αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον η αντίδραση (και τα αντίδοτα) του πρωθυπουργού, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο θα επιχειρήσει να ξεπεράσει το μείζον πρόβλημα λειτουργίας του κράτους που ως χθες λογιζόταν στα ατού της διακυβέρνησής του.
Το δεύτερο αξιοσημείωτο αυτής της νέας πολιτικής σεζόν είναι πως από τη δημόσια συζήτηση απουσιάζει εντελώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε πάνω από ένα μήνα να μιλήσουμε για το κόμμα αυτό.
Κι όμως, σε λίγες ημέρες [10 Σεπτεμβρίου], ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει ηγεσία. Υπό κανονικές συνθήκες, αυτή θα ήταν μια μείζων πολιτική εξέλιξη. Όπως συνέβαινε πάντα στο παρελθόν, σε όλα τα κόμματα, η αλλαγή αρχηγού συνταράσσει ή διχάζει τους οπαδούς και απασχολεί έντονα την κοινή γνώμη. Οι εξελίξεις καταγράφονται στα πρωτοσέλιδα και φτάνουν λίγο πολύ ως το τελευταίο ελληνικό σπίτι, αφού η επιλογή νέου ηγέτη γίνεται με στόχο να

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα Κυριακάτικα φύλλα εδώ.

Ο «στρατηγός άνεμος» είναι ξανθός;

Είναι βέβαιο πως οι πολλές ταυτόχρονες εστίες φωτιάς δεν είναι τυχαίες. Κάποιο ανθρώπινο χέρι τις έβαλε. Το γιατί ουδείς γνωρίζει, καθώς δεν γνωρίζει την ταυτότητα του δράστη ή των δραστών. Διότι αν δεν γνωρίζουμε την ταυτότητά τους, δεν γνωρίζουμε και τα κίνητρά τους. Πάνω σε αυτή την άγνοια –που δεν ξέρω αν είναι μόνο των απλών πολιτών ή και αυτών που θα έπρεπε να γνωρίζουν– εξυφαίνονται διάφορα σενάρια. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, όσο πιο ευφάνταστο είναι το σενάριο τόσο πιο ελκυστικό γίνεται· είθισται να έχει και πολιτικές προεκτάσεις, γεωστρατηγικού χαρακτήρα. Ο Ζεράρ ντε Βιλιέ είχε δημιουργήσει σχολή, της οποίας μαθητές φαίνεται πως είναι οι σύγχρονοι Μάλκο (Μάλκο ονομαζόταν ο ήρωας του συγγραφέα).

Ένα καλό σενάριο είναι αληθοφανές. Δηλαδή, αναφέρεται σε ένα υπαρκτό περιβάλλον, αλλά τα πρόσωπα κινούνται στον χώρο της μυθοπλασίας. Όσο πιο ικανός ο συγγραφέας τόσο πιο πολύ ο μύθος μετατρέπεται σε πραγματικότητα στο μυαλό του αναγνώστη. Αν μάλιστα κατορθώσει να του

Δίχως τέλος η κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ

Ύστερα από τόσες ανθρώπινες ζωές, που χάθηκαν γιατί κανείς δεν τους ειδοποίησε  για τον θανάσιμο κίνδυνο που διέτρεχαν και ύστερα από τις εκατοντάδες ζωές που σώθηκαν και σώζονται εξαιτίας της ύπαρξή του «112», ο εξυπνακισμός που επιστράτευσε η αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Ολγα Γεροβασίλη για « να την πει» στον Μητσοτάκη για τη διαχείριση των πυρκαγιών, δείχνει αν μη τι άλλο πολιτική ελαφρότητα. 

Επιπλέον, δείχνει και έναν ασύγγνωστο κυνισμό, όχι πρωτόγνωρο για  τον πολιτικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Το «112» και οι διαδικασίες εκκενώσεων που μπήκαν στο manual της Πολιτικής Προστασίας μετά τη φοβερή τραγωδία στο Μάτι, απαξιώνονταν με ποταπό τρόπο. Στελέχη, ο τύπος - και πάνω απ΄όλα - τα υπόγεια της Κουμουνδούρου, παραλλήλιζαν τις εκκενώσεις με τις εκκενώσεις των «βόθρων».

Εμετικά πρωτοσέλιδα, επιφυλλίδες και αναρτήσεις, χλεύαζαν τις

Φωτιές και αντιπολίτευση

Διαβάζω τις ανακοινώσεις της αντιπολίτευσης για τις πυρκαγιές. Εύκολο πράγμα οι ανακοινώσεις όταν υπάρχουν τόσο βαριά γεγονότα. Αν με 28 ανθρώπους απανθρακωμένους και ένα εκατομμύριο στρέμματα καμένα δεν μπορείς να βγάλεις μια ανακοίνωση της προκοπής, τότε πότε θα μπορέσεις; Και αν δυσκολεύεσαι να γράψεις πέντε γραμμές ουσίας στο χαρτί για ένα τόσο δραματικό γεγονός, πώς θα πείσεις ότι δεν θα υπολειπόσουν αν ήσουν στην εξουσία και είχες 100 και 200 φωτιές ημερησίως να αντιμετωπίσεις;

Εξ ου και οι ανακοινώσεις τους έχουν κάτι το ερμαφρόδιτο, το αχανές, το απροσδιόριστο. Δεν είναι παρά ο καθρέφτης της αμηχανίας τους ή η αντανάκλαση του δικού τους υπαρξιακού αδιεξόδου. Μην κοιτάτε που τα φιλοκυβερνητικά Μέσα κατηγορούν τους υποψήφιους αρχηγούς του ΣΥΡΙΖΑ ότι κάνουν πολιτική πάνω σε πτώματα και αποκαΐδια. Στην πραγματικότητα, μήτε οι Συριζαίοι μήτε οι Πασόκοι ξέρουν τι πολιτική πρέπει να κάνουν επί του ζητήματος των πυρκαγιών και των θυμάτων τους.

Έχοντας αμφότεροι καεί στα (εύκολα) θέματα των υποκλοπών και

Νονοί

 

Οι Γάλλοι λένε πως «οι απόντες έχουν άδικο». Ελπίζω να υπάρχουν αρκετοί γαλλόφωνοι Αλβανοί για να το καταλάβουν αλλά αν δεν υπάρχουν, κακό του κεφαλιού τους.

Θα φανεί στον λογαριασμό.

Το γενικότερο νόημα είναι άλλωστε τόσο απλό που μεταφράζεται σε πολλές γλώσσες. Στα απλά ελληνικά το ζουμί είναι ότι δεν τα βάζεις με το μεγάλο μαγαζί.

Κι όπως φάνηκε από τη χθεσινή σύναξη στο Μαξίμου το μεγάλο μαγαζί στη γειτονιά είναι η Ελλάδα. Είτε αρέσει του Ράμα, είτε όχι.

Υπό αυτή την έννοια και για να διευκρινιστεί το νόημα σε όσους δεν το καταλαβαίνουν, άξιζε το φαγητό. Και καλώς έγινε.

Τα υπόλοιπα ανήκουν στον τομέα της σαχλαμπούχλας.

Διότι χρειάζεται αρκετή σαχλαμπούχλα για να καταγγέλλει ο ανεμοδαρμένος ΣΥΡΙΖΑ «έλλειμμα στρατηγικής» αλλά την ίδια στιγμή να ζητά από τον Μητσοτάκη να κινηθεί «μακριά από τη λογική της πιστής και δεδομένης συμμάχου των ΗΠΑ» που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η στρατηγική του (ανακοίνωση 20/8).

Τελικά δηλαδή τι συμβαίνει; Τους λείπει η  στρατηγική ή η στρατηγική που έχουν είναι

Ελεύθεροι πολιορκημένοι τσιπαρισμένοι

Οι ουρές στα αστυνομικά τμήματα που έχουν απαθανατιστεί σε φωτογραφίες και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, δεν σε αφήνουν να το αμφισβητήσεις. Υπάρχει πολύς κόσμος που είδε στις δηλώσεις του τέως υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νότη Μηταράκη, τον Σατανά της τεχνολογίας να τον απειλεί και βιάζεται να βγάλει τώρα ταυτότητα για να μην χρειαστεί να βγάλει τη νέα ηλεκτρονική που θα επιβληθεί το φθινόπωρο.

Σε κάποια αστυνομικά τμήματα της Αθήνας και της επαρχίας γίνεται λαϊκό προσκύνημα και πρέπει να στηθείς στην ουρά από τα ξημερώματα για να πιάσεις σειρά. Το προσκύνημα της ταυτότητας δεν απέχει πολύ από το θρησκευτικό, έχει άλλωστε το ίδιο κοινό. Ανθρώπους που παρακινούνται σε μια συνωμοσιολογική τροχιά (και) από θρησκευτικούς παράγοντες, με ιερείς να παίρνουν θέση κατά των νέων ταυτοτήτων και με τις προφητείες του Παΐσιου να πρωτοστατούν. Είχε προβλέψει, σου λένε, ότι

Ο Μπελέρης, ο Ξυδάκης και η αμηχανία της Αριστεράς

 

Ανέκαθεν η Αριστερά τους Βορειοηπειρώτες και το Βορειοηπειρωτικό πρόβλημα τα αντιμετώπιζε με μια στάση που διαβαθμιζόταν από την επιφυλακτικότητα και την αμηχανία ως την πλήρη απόρριψη. Κάποιοι εξ αυτών έφτασαν στο σημείο να μην αναγνωρίζουν καν την εθνική υπόσταση των Βορειοηπειρωτών, μιλώντας για Νοτιοαλβανούς.

Εννοείται πως όσοι υπερασπιζόταν τα δικαιώματά τους απέναντι στο καθεστώς Χότζα και Αλία ήταν συλλήβδην φασίστες. Είναι γνωστή η επίθεση που δέχθηκαν στο αμφιθέατρο της Ιατρικής σχολής, το 1989, Βορειοηπειρώτες που πραγματοποιούσαν συγκέντρωση, από μέλη αριστερών οργανώσεων, στα οποία πρωτοστάτησε μετέπειτα υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ. 20 Βορειοηπειρώτες τραυματίστηκαν και η εκδήλωση διαλύθηκε. 

Ανοίγω μια μικρή ιστορική παρένθεση για να πω ότι

Καλοκαίρι

Παλαιότερα, τα καλοκαίρια είχαν μια περιορισμένη θεματολογία. Κουβεντιάζαμε τα μπάνια μας και τις μεταγραφές του Παναθηναϊκού.

Αυτό υποθέτω εννοούσε ο Ουμπέρτο Εκο (που δεν είχε ιδέα από μεταγραφές του Παναθηναϊκού) όταν έλεγε ότι «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις».

Στη συνέχεια προστέθηκαν οι πυρκαγιές. Γενικώς και δυστυχώς.

Τα τελευταία καλοκαίρια όμως το ισχνό εποχικό θεματολόγιο διευρύνθηκε από μια πρόσθετη κουβέντα: πέφτει ο Μητσοτάκης.

Το 2020 έπεφτε από την πανδημία και τον Ερντογάν. Το 2021 από τις φωτιές στην Εύβοια. Το 2022 από τις υποκλοπές. Το 2023 από την πυρκαγιά στη Ρόδο και κάτι κροάτες χουλιγκάνους.

Παραδόξως τίποτα δεν συνέβη. Κι ο Μητσοτάκης έπεσε απλώς για βουτιές στο Μαράθι.

Κανένα πρόβλημα. Κάθε τρεις και λίγο διάφοροι φαντασιώνονται ότι θα ρίξουν την κυβέρνηση για κάποιο λόγο της επιλογής τους.

Δημοκρατία έχουμε. Και το ίδιον του παπατζή είναι το παπατζιλίκι, όχι η σχέση του με την πραγματικότητα.

Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι μετά τις βουτιές βρίσκουμε πάλι μπροστά μας τον Μητσοτάκη.

Στο ενδιάμεσο κέρδισε άλλες δύο εκλογές, έφτιαξε νέα κυβέρνηση, άλλαξε τον Μηταράκη και λιτάνεψε αυτοπροσώπως την εικόνα της Μεγαλόχαρης στην Τήνο.

Ασφαλώς υπάρχουν διάφορα μίντια της συμφοράς που

Μια προειδοποίηση για τους εμπόρους των διακοπών μας

Παλαιότερα δεν ήμουν τόσο κατηγορηματικός. Αλλά πλέον δεν αντιστέκομαι στην παρόρμηση μου να πω κατάμουτρα την γνώμη μου στον ταβερνιάρη, στον ξενοδόχο, στον ομπρελά ή στον καφετζή, ο οποίος –ελέω καλοκαιριού- πιστεύει ότι έχουμε βγάλει τα λεφτά μου παρέα και συνεπώς δικαιούται να κάνει βούτες στην τσέπη μου.

Θέλω να πω ότι μπορεί κάποτε να έδινα τόπο στην οργή και να μην μιλούσα βλέποντας μια εξωφρενική τιμή στον τιμοκατάλογο ή στον τελικό λογαριασμό, όμως σήμερα δεν ανέχομαι να βλέπω αδιαμαρτύρητα την τσιπούρα ιχθυοτροφείου να σερβίρεται σε εστιατόριο με τιμή 45 ευρώ το κιλό. Κάτσε ρε μεγάλε. Στην ιχθυαγορά πουλιέται από 4 μέχρι 6 ευρώ. Θέλεις 7 ευρώ; Πάντως όχι παραπάνω. Ως τα 45;

Ναι, ξέρω, τώρα τον Αύγουστο ο τουρίστας θα το

Αυτοδιοικητικές εκλογές: Τι μισθό παίρνουν δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι & πρόεδροι ΔΣ

Καθόλου ευκαταφρόνητες δεν είναι οι αποδοχές που λαμβάνουν δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και πρόεδροι δημοτικών συμβουλίων συγκριτικά με τα δεδομένα που υπάρχουν στην αγορά εργασίας.

Oι δήμαρχοι μεγάλων πόλεων των οποίων ο πληθυσμός είναι πάνω από 100.000 πολίτες, αμείβονται με το ποσό των 4.275 ευρώ. Σε αυτές τις περιοχές συμπεριλαμβάνονται ο Δήμος Αθηναίων και 16 ακόμα μεγάλων πόλεων(Θεσσαλονίκη, Πάτρα , Πειραιάς, Ηράκλειο, Λάρισα, Βόλος , Περιστέρι, Ρόδος, Ιωάννινα, Χανιά, Αχαρνές, Νίκαια, Χαλκίδα, Κέρκυρα, Εύοσμος, Καλλιθέα).

Παράλληλα ο αντιδήμαρχος αμείβεται με 2.137 ευρώ, ενώ ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου με 900,00 ευρώ. Το ίδιο ποσό με τους δημάρχους των μεγάλων πόλεων λαμβάνουν και οι περιφερειάρχες, ενώ οι αντιπεριφερειάρχες λαμβάνουν το ποσό των 3.206 ευρώ.

Τώρα όσον αφορά τους δήμους στο οποίους ο πληθυσμός είναι από

Εξ ιδίων τα βέλη ή η αποκαθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ

Αν και δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες, δεν έτυχε του προσήκοντος σχολιασμού, ίσως, γιατί πια το σίριαλ ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά ενδιαφέροντος. 

Μπορεί να φταίει η περίοδος των διακοπών, μπορεί, όμως, να κούρασε και αυτή η ατελείωτη φαγωμάρα των διαφόρων πρώην συνιστωσών και νυν τάσεων, εντός του κόμματος της αξιωματικής, ούτως ειπείν, αντιπολίτευσης. 

Ο λόγος φυσικά, για το κείμενο 15 προβεβλημένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που δημοσιεύτηκε σε προσκείμενη του κόμματος εφημερίδα. 

Στο εν λόγω κείμενο διαβάζουμε, φερ’ ειπείν «Το κόμμα είναι σε υποχώρηση και παραδομένο στην πάλη των τάσεων για την οποία η κοινωνία είναι παντελώς αδιάφορη». Φυσικά, δεν μπορούμε παρά να χαιρετήσουμε την ασφαλή προσγείωση των συγγραφέων του κειμένου στην πραγματικότητα. 

Δεν μένουν, όμως, σε αυτό αλλά προχωρούν σε μία τολμηρή αυτοκριτική επισημαίνοντας πως «Πολλά από τα λάθη που μας οδήγησαν στα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα επαναλαμβάνονται. Ενώ οι διαδικασίες για τον εντοπισμό των αιτίων της ήττας πρακτικά έχουν ανασταλεί, άστοχες πολιτικές επιλογές διαδέχονται η μία την άλλη ξεπηδώντας όμως από

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

 Διαβάστε τα Κυριακάτικα φύλλα εδώ.

Η παγίδα να κυβερνάς χωρίς αντιπολίτευση

Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται δύο μήνες από το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης που προέκυψε μετά από έναν εκλογικό μαραθώνιο πολλών μηνών. Ο Μητσοτάκης πέτυχε έναν πρωτοφανή εκλογικό θρίαμβο, συνέτριψε τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν άφησε χώρο ούτε καν για σημαντική εκλογική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, το οποίο διεκδικούσε τη δυνατότητα να αποτελέσει ξανά τον άλλο πόλο, ανακτώντας τη θέση που κατείχε την τελευταία δεκαετία ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτοί οι πρώτοι δύο μήνες μετά τις εκλογές έδειξαν ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα περίοδο, η οποία θα πρέπει μάλλον να θεωρηθεί μεταβατική. Το κατά πόσο θα αποκτήσει χαρακτηριστικά «μονιμότητας» θα κριθεί αφ’ ενός από την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής και αφ’ ετέρου από τη δυνατότητα της αντιπολίτευσης να βρει σύντομα το δρόμο της και να ασκήσει το ρόλο της.

Η πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη είναι δεδομένη σε αυτή τη φάση και μπορεί να εδραιωθεί σε βάθος χρόνου υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι η νέα κυβέρνηση θα προχωρήσει γρήγορα και αποφασιστικά σε γενναίες μεταρρυθμίσεις. Η πρώτη τετραετία συνδέθηκε με μια σοβαρή οικονομική ανάκαμψη της χώρας που υπήρξε και η κύρια αιτία του εκλογικού θριάμβου της ΝΔ. Ο Μητσοτάκης ήταν ο μόνος που μπορούσε να εγγυηθεί τη συνέχιση αυτής της ανάκαμψης, καθώς επίσης τη σοβαρή διαχείριση των εθνικών θεμάτων και την περαιτέρω βελτίωση της εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό. Όλα αυτά έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ψήφο των πολιτών, γιατί δημιουργούσαν ένα κλίμα ασφαλείας και σχετικής αισιοδοξίας για το μέλλον.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, που

Δεν αντέχουν ούτε τους γελοιογράφους

Αφού προπηλάκισαν λεκτικά, αφού λοιδόρησαν, αφού χυδαιολόγησαν, αφού πρόσβαλαν, στοχοποιώντας αυτούς με τους οποίους διαφωνούσαν γιατί αμφισβητούσαν την αυθεντία τους, τώρα κλαψουρίζουν γιατί ήρθε το γύρισμα του καιρού. Ζητούν και τα ρέστα, αγανακτώντας και καταγγέλλοντας ακόμα και γελοιογράφους γιατί νομίζουν πως τους ειρωνεύονται. 

Κάποιοι από αυτούς - γυναίκες και άνδρες - είναι δημόσια πρόσωπα και ως τέτοια θα πρέπει να δείχνουν τεράστια ανοχή στην κριτική και στα σχόλια που δέχονται όσο πικρόχολα και ειρωνικά και αν είναι. Ακόμα και τις προσβολές θα πρέπει να τις καταπίνουν και όχι να στέλνουν εξώδικα. Το να είσαι δημόσιο πρόσωπο, με δημόσιο λόγο και χιλιάδες διαδικτυακούς ακολούθους δεν έχει μόνο τα θετικά του. Η δημοσιότητα, η καθημερινή έκθεση, έχει και τα αρνητικά της τα οποία πρέπει να είσαι εκπαιδευμένος να τα αντέχεις. Προφανώς, όταν επιτίθεσαι θα πρέπει να έχεις κατά νου πως και ο άλλος κάποια στιγμή θα στραφεί εναντίον σου, πολύ δε περισσότερο όταν εσύ από αλαζονεία και εξυπνακισμό ξεκίνησες αυτόν τον πόλεμο. Στην περίπτωσή μας, αυτοί - ένα ετερόκλητο σύνολο, με όλα τα στοιχεία του συνονθυλεύματος - άρχισαν τις εχθροπραξίες. Αυτοί προκάλεσαν και κτύπησαν με τρόπο οργανωμένο, όσους βάφτισαν εχθρούς τους. Πώς; 

Ένας, αρχικά με ένα μικρό

Τι αστυνομία θέλουμε

Απέναντι στο προφανές, τα πολλά λόγια είναι περιττά.

Στην υπόθεση των κροατών χούλιγκαν, οι αρχές ασφαλείας επέδειξαν μια αδιανόητη ολιγωρία και κατέγραψαν μια πρωτοφανή αποτυχία.

Δεν είναι δυνατόν μια χώρα που επαίρεται ότι ορθώνει φράχτη στον Εβρο και αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις μεταναστευτικές ορδές στα σύνορά της να αποδεικνύεται ανίκανη να ελέγξει εκατό ή διακόσιους εισαγόμενους αληταράδες που κατέφθασαν οδικώς από το Ζάγκρεμπ για να πλακωθούν στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Αποτέλεσμα; Ένας νεκρός. Που φέρνει ξανά στο προσκήνιο το συνολικότερο ζήτημα της ασφάλειας.

Διότι η βία και το έγκλημα είναι εκείνα ακριβώς που οι αρχές ασφαλείας μιας χώρας οφείλουν να προλαμβάνουν, να διώκουν και να καταστέλλουν.

Πώς; Δικό τους επιχειρησιακό ζήτημα, στο πλαίσιο της

Η αποκαθήλωση του Τσίπρα άρχισε

Με τούτα και με κείνα ξεχάσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ, και από μια άποψη καλά κάναμε. Δεν αρέσει στους πολίτες κι έτσι έχει φύγει από την επικαιρότητα. Ήταν ένα «προϊόν» με ημερομηνία λήξεως που έγραφε 25 Ιουνίου 2023. Επί πλέον βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση από την οποία ουδείς μπορεί να προδικάσει τι θα προκύψει. Αυτό που με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε –και το έχω γράψει πλειστάκις– είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίζαμε, τελείωσε. Το νέο ακόμα δεν έχει σχηματοποιηθεί, καθώς πέραν όλων των άλλων, δε γνωρίζουμε πώς θα ψηφίσουν και πόσοι θα ψηφίσουν τον νέο ηγέτη, γυναίκα ή άντρα. 

Λόγω του καλοκαιριού η πολιτική συζήτηση σταμάτησε στο εσωτερικό του κόμματος, όμως σίγουρα θα επαναληφθεί διότι οι υποψήφιοι θα πρέπει να τοποθετηθούν απέναντι στην καθοριστικής σημασίας εκλογική συντριβή. Τι έφταιξε, ποιος έφταιξε. Μοιραία σε έναν τέτοιο διάλογο θα αναζητηθούν και οι ευθύνες της καθοδήγησης, δηλαδή οι ευθύνες της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή των προεδρικών, δηλαδή του ίδιου του Α. Τσίπρα. 

Αυτοκριτική χωρίς κριτική προς

Εις το επανιδείν

Για λίγες μέρες.
 

Τολμάτε;

Το ποδόσφαιρο έχει πάψει να είναι ερασιτεχνικό και ρομαντικό. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες είναι επαγγελματικές και ως τέτοιες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Πολύ απλά, όποιος μπορεί να λειτουργήσει στο πλαίσιο το νόμου να συνεχίσει να λειτουργεί. Όποιος δεν μπορεί, να κλείσει. Λουκέτο! Τέλος! Κι αν χρειάζεται να μπει λουκέτο σε ολόκληρο το πρωτάθλημα, ας μπει. Η κοινωνία δεν πάει μπροστά προσκυνώντας σώβρακα και φανέλες.

Δεν θα τολμήσει το πολιτικό σύστημα να τα βάλει με τις στρατιές των ορκ. Αυτό έχει αποδειχτεί μέχρι σήμερα. Αυτό λέει η λογική ότι θα γίνει και τώρα. Ότι το πολιτικό σύστημα θα προσπαθήσει να κλωτσήσει για άλλη μια φορά το τενεκεδάκι λίγο πιο κάτω και μέχρι να κοπάσει ο θόρυβος, όπως έχουν κάνει άπειρες φορές στο παρελθόν.

Ήταν σοκαριστικά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Αλλά να

Λυπάμαι, εγώ λύση δεν βλέπω

 

Να γράψω ότι για τον θάνατο του άτυχου 29χρονου φταίνε οι υπεύθυνοι της ΕΛΑΣ; Το γράφω, εξάλλου το αποδέχτηκε πρώτος ο υπουργός καρατομώντας τόσους αξιωματικούς. Να αναβαθμίσω την κριτική μου γράφοντας ότι η αντίδραση του υπουργού ήταν προσχηματική, ότι υπάρχει αντικειμενική πολιτική ευθύνη του υπουργού; Εντάξει, το ‘χουμε συνηθίσει πια κι αυτό σε κάθε ατύχημα ή επεισόδιο ή καταστροφή να φταίει ο υπουργός, το είδαμε και το ξανάδαμε την περασμένη τετραετία. Με το εκλογικό σώμα να αποδεικνύεται πιο ακριβοδίκαιο και από τα social media και από τα ίδια τα κανάλια, που συχνά ακολούθησαν αυτή την γραμμή.

Εδώ που τα λέμε, θα ‘ταν σωστό να κατηγορηθεί και να

Κλείστε το, το ρημάδι

Είμαι σχεδόν άσχετος με το ποδόσφαιρο και παντελώς άσχετος με τα οπαδικά. Δεν ξέρω καλά-καλά ποια είναι η θύρα κάθε ομάδας, μπερδεύω συχνά σε ποια ομάδα ανήκουν ακόμα και οι διάσημες επτά και δεκατρία, ενώ σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ποια είναι η αντίστοιχη θύρα της ΑΕΚ αλλά δεν τα καταφέρνω. Κοντολογίς, είμαι ο πλέον αναρμόδιος να σχολιάσω τα επεισόδια και τους θανάτους από οπαδική βία …

Εκτός κι αν τελικά είμαι εγώ ο πραγματικά αρμόδιος. Ως ανήκων σε ένα άλλο, διαφορετικό σύμπαν απ’ όλους τούτους τους κανίβαλους που αλληλοδέρνονται και αλληλοσκοτώνονται, μπορεί να είμαι ο μοναδικός που ενδεχομένως να κατέχει την λύση του προβλήματος. Πως να το εξηγήσω, σαν να είμαι ένας εξωγήινος που κατέχει άλλη ανώτερη τεχνολογία από μας τους γήινους και που γι αυτόν ο τετραγωνισμός του κύκλου είναι το ευκολότερο πράγμα.

Έχω δει κάτι βίντεο στο YouTube από χώρες της ανατολικής κυρίως Ευρώπης, όπου εκατόν πενήντα δολοφόνοι από την μια μεριά κι άλλοι τόσοι από την άλλη συγκρούονται μετά από ραντεβού σε κάτι χιονισμένες ερημιές. Σπάνε κεφάλια, πόδια, χέρια, διαλύουν πρόσωπα, μαχαιρώνουν κοιλιές και τσακίζουν κόκκαλα, σ’ ένα κρεσέντο συνειδητής και

Μόνον ψεύδη και υποκρισία

 

Αυτό το 40,5% του Κυριάκου Μητσοτάκη ζάλισε πολύ κόσμο. Τους έφερε καλοκαιριάτικα στα πρόθυρα ψυχικής κατάρρευσης. Γιατί άλλα τέσσερα χρόνια «Κούλη» δε χωνεύονται με τίποτα. Ποιοι είναι αυτοί που κατέρρευσαν; Τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ, που επί δύο χρόνια είχαν εκτεθεί στο Διαδίκτυο και από κοντά τους το φιλελευθεράτο –η ώσμωση είναι πλήρης πλέον. 

Ένα μήνα μετά τις εκλογές, με το στελεχικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ σε αφασία λόγω του εκλογικού αποτελέσματος και της φυγής του Α. Τσίπρα, τι τους απέμεινε; Το ψέμα και η υποκρισία. 

Μας είπαν πως πρόθεση της κυβέρνησης είναι οι εργαζόμενοι να δουλεύουν μέχρι τα 74 χρόνια τους. Όταν αυτό κατέρρευσε, ανακάλυψαν πως το 8ωρο καταργείται και γίνεται 16ωρο. Όλως τυχαίως τα ψέματα αφορούσαν δραστηριότητες του Αδώνιδος Γεωργιάδη. Ρυθμίσεις που νομιμοποιούν και φέρνουν στην επιφάνεια πρακτικές που υπήρχαν αλλά ήταν κρυμμένες στο μαύρο φόντο της οικονομίας.

Και στις πυρκαγιές είχαμε σωρεία ψεμάτων, για να μη μιλήσω για τον νεκρό βοσκό, που αίφνης, νεκραναστήθηκε, διότι ποτέ δεν κάηκε. Απλώς το σενάριο ήθελε θύματα. 

Αλλά τους περισσεύει και η υποκρισία. Λόγω των

Άντε όλοι μαζί, να κλέψουμε το κράτος

Δεν ξέρω αν οι αναγνώστες μου έχουν παρόμοιες με μένα εμπειρίες, αλλά τη μια βδομάδα που έλειψα από το κλεινόν άστυ κατάλαβα ότι η φοροδιαφυγή αντί να μειώνεται με τη σταδιακή εγκατάλειψη του μετρητού, αυτή αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Όπου κι αν πήγα αυτές τις μέρες, από το απλό ταβερνάκι μέχρι το κυριλέ μπιτσόμπαρο η φοροκλοπή πάει σύννεφο. Όλοι κλέβουν σαν να μην υπάρχει αύριο ή μάλλον, σαν να μην υπάρχει καν η υπηρεσία που λέγεται εφορία.

Δεν ξέρω πως το κάνουν, ειλικρινά. Τι διάολο, δε φοβούνται μήπως τους πιάσουν και τους ρίξουν κανένα ασήκωτο πρόστιμο, από το οποίο δε θα ξεμπλέξουν σ’ όλη τους τη ζωή; Κι όμως, δε φοβούνται. Παλιότερα, όταν πλήρωνες με κάρτα στο POS, ο ταμίας χτυπούσε κατ’ ευθείαν το ποσό και στην ταμειακή. Είχαν την πεποίθηση πως ό,τι πάει μέσω τράπεζας δεν ξεφεύγει από την εφορία. Τώρα πια σκασίλα τους. Είτε με μετρητά πληρώσεις, είτε με κάρτα, είτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο, η ταμειακή μένει στην αχρηστία.

Αν τύχει δε και δεήσει καμιά ΑΑΔΕ να κάνει έλεγχο και πέσει σύρμα στα πέριξ ότι

Ο Τσίπρας «εγκατέλειψε» τον Μητσοτάκη

Στον έναν και πλέον μήνα από τις τελευταίες εκλογές δεν έχουν συμβεί και λίγα. Φωτιές, καταστροφές και αποκαλύψεις νέων διαστάσεων της ελληνικής κρατικής παραδοξότητας — αν θέλει κάποιος να είναι ευγενικός (βλ. Νέα Αγχίαλος), πολιτικές «καρατομήσεις» (Μηταράκης, Πατούλης, Νίκας) και διάφορα άλλα, λιγότερο σημαντικά, αλλά πάντως ενδεικτικά μιας πραγματικότητας.

Ποια είναι αυτή;

Η δεύτερη θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του δεν ξεκινά με το κοντέρ μηδενισμένο. Οσο και αν θέλουν ορισμένοι να μιλούν για επανεκκίνηση, μάλλον στον εαυτό τους απευθύνονται και αυτόν προσπαθούν να πείσουν, γιατί κατά τα άλλα πρόκειται για μία συνέχεια της διακυβέρνησης, με πάνω κάτω τα ίδια πρόσωπα, σε άλλες θέσεις.

Σε αυτό το περιβάλλον, έχει ήδη αρχίσει να ξεχνιέται ένα άλλο σημαντικό γεγονός του τελευταίου, ιδιαίτερα πυκνού από πολιτικής άποψης, μήνα: Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα.

Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθώντας την εκ των συνθηκών διαμορφωμένη επιθυμία του, αποσύρθηκε και είναι φανερό ότι

Αυτούς λατρέψαμε στα γήπεδα, αυτούς και στις πλατείες

 

Κατακαλόκαιρο, επικαιρότητα δεν υπάρχει, ουδείς εχέφρων άνθρωπος ασχολείται με το Διαδίκτυο, όλοι είναι στη χαλάρωση και στην ξενοιασιά. Για αυτό κι εγώ είπα να γράψω σήμερα ένα κείμενο που το είχα απωθημένο. Να συμπλέξω ποδοσφαιριστές και πολιτικούς ή μάλλον μεγάλους ποδοσφαιριστές με μεγάλους πολιτικούς. Απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση του κειμένου είναι ο αναγνώστης να είναι ποδοσφαιρόφιλος. 

Θα παρομοιάσω τέσσερις Έλληνες πολιτικούς ηγέτες με τέσσερις παγκοσμίου κλάσεως ποδοσφαιριστές. Είναι λογικό να υπάρξουν ενστάσεις όχι μόνο για την αυθαιρεσία του άρθρου, αλλά και για την ουσία του. Κατά πόσον δηλαδή είναι εύστοχος ο παραλληλισμός του συγκεκριμένου πολιτικού με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό αστέρα. Εν πάση περιπτώσει, ποδοσφαιρόφιλος παιδιόθεν, διεκδικώ το αλάθητο της κρίσης μου και θα το υπερασπιστώ. 

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έχει όλα τα χαρακτηριστικά του Φραντς Μπεκενμπάουερ. Ο Φραντς αποκαλείτο ο Κάιζερ του γερμανικού ποδοσφαίρου. Έπαιζε πάντα με το κεφάλι ψηλά, έβλεπε δηλαδή όλο το γήπεδο και δεν ήταν μόνο αυτό. Είχε ανά πάσα στιγμή εποπτική εικόνα του χώρου. Ήταν απόλυτα δωρικός στην αγωνιστική του συμπεριφορά, χωρίς περιττές ενέργειες, αποτελώντας έτσι την

ΣΥΡΙΖΑ: O tempora! O mores!

Γνωρίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον δεν αρέσει, αλλά δεν πουλά κιόλας. Ελάχιστους -πλην του μικρόκοσμου της πολιτικής-ενδιαφέρουν αυτά που γίνονται στο εσωτερικό του, καλοκαιριάτικα. Κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραμένει μόνον τυπικά. Είναι αποκαρδιωτικό κανείς να μην ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ και ακόμα πιο αποκαρδιωτικό να μην ασχολούνται και οι ίδιοι με τα του οίκου τους. Αν κάτι γράφεται στα έντυπά τους είναι εσωκομματική χολή. Παλιοί λογαριασμοί, ξεχασμένοι, έρχονται σήμερα στην επιφάνεια. 

Από αυτή την άποψη σοφά έπραξε ο Α. Τσίπρας και τα παράτησε και πήγε στην Καλιφόρνια. Θα γινόταν μέρος του προβλήματος, ενώ τώρα μπορεί, αν οι συνθήκες τον βοηθήσουν, να γίνει η λύση του. 

Πρόσφατο δείγμα αυτής της νοσηρής κατάστασης είναι το γεγονός πως ολόκληρο κόμμα διαπραγματευόταν με έναν μπασκετμπολίστα για τον αν θα δεχθεί να κατέβει υποψήφιος για δήμαρχος Αθηναίων. Δεν πρόκειται για καμιά πολιτική προσωπικότητα ούτε για

Το «κίνημα της πετσέτας» η μόνη… αντιπολίτευση

Και ξάφνου φούντωσε το «κίνημα της πετσέτας», όπου συμμετέχουν χιλιάδες άνθρωποι διεκδικώντας ελεύθερες παραλίες. Λογικό, καθώς κάθε δράση φέρνει αντίδραση. Και η δράση αφορά την διαχρονική κατάφορη παρανομία που μένοντας ατιμώρητη παράγει μιμητισμό και γιγαντώνεται.

Όπως καταγγέλλουν εκπρόσωποί του, οι προσβάσιμες παραλίες καταλαμβάνονται εξ ολοκλήρου από ξαπλώστρες σε σημείο να μην υπάρχει διαθέσιμος χώρος για τους υπόλοιπους λουόμενους. Επαγγελματίες που έχουν νοικιάσει 20 τετραγωνικά τα επεκτείνουν αυθαίρετα στα 200 ή 300! Και beach bar που είχαν επεκταθεί παρανόμως από 100% έως και 1000%! 

Η ανομία έφτασε σε σημείο να καταλαμβάνονται παραλίες άνευ ουδεμίας αδείας (και αόρατοι από την εφορία) ή να υπάρχουν μισθωμένοι μπράβοι που διώχνουν τους λουόμενους που δεν θέλουν να χρυσοπληρώσουν μια ξαπλώστρα που στις πρώτες σειρές φτάνει και τα …120 ευρώ - και δεν αφορά τη Μύκονο. Αλλού περιχαρακώνουν την παραλία με συρματόπλεγμα για να μην

Άφησαν τους πυροσβέστες να κοιμηθούν στο δάπεδο

Όπως είναι η κλισαρισμένη, πλέον έκφραση, «εικόνες ντροπής» συνοδεύουν την επιστροφή των πυροσβεστών από το μέτωπο της φωτιάς στην Ρόδο. Τους εγκατέλειψαν στο πλοίο της γραμμής και τα παλικάρια κοιμήθηκαν άλλοι στις καρέκλες και στους καναπέδες και άλλοι κάτω, στο πάτωμα, καθώς το πλοίο λόγω τουριστικής σεζόν ήταν πλήρες. Υποθέτω, αν και δεν είμαι σίγουρος, πως τουλάχιστον η υπηρεσία θα πλήρωσε τα εισιτήριά τους και όχι οι ίδιοι από την τσέπη τους. Φαίνεται πως οι προϊστάμενοί τους θεώρησαν πολυτέλεια να στείλουν είτε ένα οχηματαγωγό είτε ένα αεροπλάνο μεταφοράς προσωπικού. Είμαι βέβαιος πως ως δικαιολογία θα προβάλλουν είτε τις συναρμοδιότητες υπηρεσιών και υπουργείων είτε κάποια πρωτόκολλα ή διαδικασίες. 

Όμως, όταν υπάρχει ανάγκη αυτά τα μέσα βρίσκονται. Τώρα που τα παλικάρια έκαναν το καθήκον τους, δίνοντας τη μάχη με τις φλόγες, τους στοίβαξαν σε ένα πλοίο και καλό ταξίδι. Δε γνωρίζω τίνος αρμοδιότητα είναι αυτές οι μετακινήσεις, πάντως η εικόνα των πυροσβεστών να κοιμούνται εγκαταλελειμμένοι σε καρέκλες και στο πάτωμα δεν τιμά κανένα. 

Το να τους αποκαλούμε αφανείς ήρωες δεν αρκεί. Μάλιστα είναι και υποκριτικό όταν

Πρωθυπουργός Τσακαλώτος; Ας γελάσω…

«Φαντάζεστε τον εαυτό σας πρωθυπουργό;», ρωτάει ο Κώστας Γιαννακίδης τον πρώην υπουργό Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτο. Απάντηση: «Ναι. Εχω την εμπειρία που μου προσέφερε η συμμετοχή στο Eurogroup, η διαπραγμάτευση και οι συζητήσεις με ανθρώπους όπως ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο Σόιμπλε. Εχω ευρωπαϊκό προφίλ και δικτύωση έξω από την Ελλάδα, κάτι που είναι σημαντικό για έναν πρωθυπουργό. Και φυσικά έχω αποδείξει και στη Βουλή ότι μπορώ να αντιμετωπίσω τον κ. Μητσοτάκη με επιχειρήματα» («Βήμα», 30/7/2023).

Μάθαμε, λοιπόν, τα προσόντα που, σύμφωνα με τον υποψήφιο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να έχει ένας υποψήφιος πρωθυπουργός: να υπήρξε συνομιλητής πολιτικών αξιωματούχων μεγάλων χωρών, να έχει ευρωπαϊκή δικτύωση (ό,τι αυτό σημαίνει) και να είναι σε θέση να αντιπαρατεθεί ρητορικά με τον κύριο αντίπαλό του. Ισως από αβρότητα στον κ. Τσίπρα, ο κ. Τσακαλώτος παρέλειψε να αναφέρει ότι, αν και τυπικά μη απαραίτητο, αναμένεται η καλή γνώση της αγγλικής (κατά προτίμηση να είναι μητρική γλώσσα).

Αυτή και μόνο η αντίληψη για τα προσόντα του πρωθυπουργού καθιστά τον κ. Τσακαλώτο ακατάλληλο για τη θέση αυτή (για να γίνω πιο κατανοητός: disqualifies him). Μήπως είμαι υπερβολικά αυστηρός; Κρίνετε μόνοι σας. Τι είναι πιο σημαντικό; Να «συζητάς» και να «διαπραγματεύεσαι» με ηγέτες άλλων χωρών ή να κερδίζεις πόντους για τη χώρα σου στις διαπραγματεύσεις; Και ο Καμμένος και ο Λαφαζάνης συνομιλούσαν με αλλοδαπούς ηγέτες, αλλά θα

Το πυροτέχνημα ΣΥΡΙΖΑ και οι προξενητάδες στο ΠΑΣΟΚ

Η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ προσομοιάζει με εκείνα τα ολόλαμπρα πυροτεχνήματα που έχουν διαγράψει μια πολύχρωμη αστραφτερή πορεία στον νυχτερινό ουρανό, σε μαγεύουν με τη φωτοβόλα λάμψη τους, και στο τέλος διασπώνται σε μικρά κομμάτια όπου σβήνουν, και πέφτοντας αφήνοντας πίσω τους ένα αμυδρό γκρίζο ίχνος στάχτης.

Με τη φυγή του Τσίπρα άρχισε η αυτονόμηση των εντός του ομάδων, και ο ανταγωνισμός τους να κατακτήσουν ζωτικό χώρο εσωκομματικής επιρροής. Χαρακτηριστικό το ρινγκ των υποψηφιοτήτων για τη δημαρχία της Αθήνας.

Έξι υποψήφιοι για ένα κόμμα που καθεύδει. Ζαχαριάδης, Φίλης, Κώστας Τσουκαλάς (για τον μέσο δημότη αγνώστων λοιπών στοιχείων), Πέτρος Φιλίππου, Όλγα Μπαλαούρα (του πατρός), και ο «σταρ» καλαθοσφαιριστής Νίκος Παππάς.

Αναμένεται συνάντηση με τον τελευταίο, όπου εάν δεήσει να πει το ναι, στην αυριανή τους συνάντηση, εξαλείφονται όλες οι εσωκομματικές διαδικασίες ενός κόμματος που ακόμη δηλώνει αριστερό, αλλά υποτάσσεται στην